Jacek Woroniecki: Nie Żyje

„Jak jedni sądzą, że cała doskonałość chrześcijańska zawiera się w modlitwie, i nie rozumieją, że modlitwa, która na życie nie wpływa, nie przeistacza go, nie sprawia, że coraz bardziej przenika się ono duchem przykazań Bożych, żadnej wartości mieć nie może; tak drudzy, przeciwnie, mają skłonność upatrywać istotę doskonałości w dobrym życiu chrześcijańskim, lekceważąc rolę modlitwy i nie zdając sobie sprawy z tego, że ona jest właśnie źródłem i regulatorem życia moralnego.”

Jacek Woroniecki

Pełnia modlitwy
Źródło: s. 19

O życiu

„Zwykle z pojęciem mistyki łączymy pewne nadzwyczajne objawy życia duchowego, które się u niektórych wybranych dusz trafiają, jak ekstazy, widzenia, duch proroctw i. t. p. i sądzimy, że one stanowią właściwy przedmiot teologji mistycznej. Nic bardziej fałszywego ani też bardziej szkodliwego dla życia chrześcijańskiego!”

Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 61.

O duszy

„Moment oczyszczenia jest tu bardzo ważny, oczyszczenie to bowiem, tyle kosztujące biedną naturę ludzką, jest jednocześnie i zadośćuczynieniem sprawiedliwości Bożej za to wszystko, czym się wykroczyło przeciwko prawu Bożemu, szukając niedozwolonych radości i rozkoszy. Skoro zaś dusza, w miarę jak się oczyszcza, reguluje tym samym swe rachunki ze sprawiedliwością Bożą, można dojść do wniosku, że do istoty świętości należy odbycie czyśćca na ziemi, czyli innymi słowy, że święci są to ci, którzy, zadośćuczyniwszy sprawiedliwości Bożej w tym życiu, po śmierci zostają natychmiast przyjęci do chwał Bożej.”

Jacek Woroniecki

Hagiografia
Źródło: s. 14.

O śmierci , O sprawiedliwości , O duszy , O naturze

„Naturalnie, że szkoła powołana do życia dla wypełnienia tego, co przewyższa zakres działania rodziny, że nie może abstrahować od właściwych zadań rodziny tj. od wychowania. I kształcenie charakterów musi ona uwzględniać w swej działalności, nie tylko za pomocą wiadomości, jakich udziela, ale i za pomocą porządku w swym funkcjonowaniu, karności i pilności, jakiej wymaga od ucznia.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Oświata a wychowanie, s. 39

O szkole , O charakterze , O pomocy

„Trzy są cechy, które charakter winien nadawać naszemu postępowaniu: są to najpierw pewna ogólna stałość, następnie sprawny umiar w poszczególnych dziedzinach i wreszcie jednolity kierunek do naczelnego celu życia. Tylko tam, gdzie się te trzy cechy znajdują, możemy mówić o silnej osobowości człowieka. Zależnie od ich posiadania lub nie, będziemy mieli ludzi albo bez charakteru, albo ze złym charakterem, albo wreszcie z dobrym, a źródłem tych różnic będzie wysiłek, jaki każdy zechce sobie zadać w pracy samowychowawczej. Trzy są przeto możliwości zależnie, jak się kto do niej zabierze.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 382, 383

O ludziach , O charakterze , O wysiłku , O osobowości

„Św. Franciszek z Asyżu, żyjąc w czasach, kiedy ogólne obniżenie świętości życia w duchowieństwie wywołało herezję katarów, nie pozwalającą na przyjmowanie sakramentów z rąk niegodnych kapłanów, ukląkł raz przed kapłanem, znanym z nieodpowiedniego prowadzenia życia, i nogi mu całował; chciał on przez to pokazać, jak tę godność narzędzia łask Bożych nawet w niegodnym człowieku czcić należy.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 62

„My chcemy Boga”, śpiewają robotnicy chrześcijańscy i mają wielką, świętą rację. Najważniejszą rzeczą w naszym życiu jest chcieć Boga, chcieć sławy Jego Imienia, wypełnienia Jego woli, szerzenia Jego Królestwa, udziału w Jego szczęściu i tylu, tylu innych wielkich rzeczy. Ale nie wystarcza tego wszystkiego byle jak chcieć. I tu należy umieć chcieć na to, aby swawolę, przeistoczoną na modłę Bożą, całkowicie poddać Chrystusowi.”

Jacek Woroniecki

Źródło: Destrukcyjny wpływ sentymentalizmu http://www.wieden1683.pl/news/destrukcyjny-wplyw-sentymentalizmu/

O Bogu , O śpiewie

„Nie hasło bohaterstwa w wyjątkowych sytuacjach życiowych, ale hasło doskonałości we wszystkim, co spełniamy w naszym szarym życiu codziennym, winno stać się naczelną zasadą naszej pedagogiki. To nam dopiero wychowa na chwile grozy prawdziwych bohaterów, zdolnych do najwyższego wysiłku woli, aż do ostatecznego zaparcia się siebie. Samo szerzenie haseł bohaterstwa takiego rezultatu nigdy nie da i w momencie próby przyniesie najczęściej zawód, oświecony najwyżej sztucznymi ogniami bohaterstwa, nieraz mało celowego.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 57

O wysiłku

„Czyż cała doniosłość nauki literatury nie polega właśnie na tym, że przedstawia ona doskonałe wzory, jak należy najważniejsze zagadnienia życia ujmować w formy myślowe?”

Jacek Woroniecki

Około kultu mowy ojczystej
Źródło: s. 10

O literaturze , O nauce

„Bywają takie położenia w życiu człowieka, w których jest on wprost obowiązany narazić się na śmierć. Takimi są wojny w najszerszym tego słowa znaczeniu, obejmującym wszelkie walki między ludźmi, a więc wojny między narodami, rewolucje wewnętrzne, walki religijne i społeczne. W takich chwilach śmierć częściej zagląda człowiekowi w oczy, i nieraz nie wolno mu się zupełnie uchylać od narażenia się na nią.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 425

O śmierci , O wojnie , O walce

„Można się poświęcić matematyce, a zaniedbać historię, bo wykształcenie matematyczne nic na tym nie cierpi, że nie będzie miało oparcia o wykształcenie historyczne. Ale nie można specjalnie wychowywać się w cnocie męstwa, a zaniedbać roztropność, lub dbać o sprawiedliwość, a zapomnieć o wstrzemięźliwości; i to nie tylko dlatego. że każda z tych cnót jest równie potrzebną w życiu, ale że żadna z nich nie może być doskonałą, żadna nie może normalnie funkcjonować bez pomocy drugich, na których koniecznie musi się opierać; jak męstwo bez roztropności nie jest męstwem, lecz wnet przeradza się w zuchwalstwo i szaleństwo, tak i sprawiedliwość nie jest możliwą bez wstrzemięźliwości i vice versa.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Oświata a wychowanie, ss. 36, 37

O wykształceniz , O sprawiedliwości , O historii , O cierpieniu

„Możemy być pewni, że kapłan gdziekolwiek pójdzie po śmierci, pójdzie w towarzystwie tych, których jego nauka i przykład tam zaprowadzi. Jeśli niepomny swego powołania szeroką drogą tego świata pójdzie na potępienie wieczne, znajdzie się tam otoczony temi wszystkiemi duszami, które swem niegodnem życiem zgorszył i do utraty zbawienia choćby tylko w najmniejszym stopniu doprowadził; ich otoczenie i wymówki wzmagać tylko będą ból i rozpacz, targające go spowodu utraty Boga na wieki.”

Jacek Woroniecki

Źródłoː s. 147
Królewskie kapłaństwo

O śmierci , O Bogu , O bólu , O duszy

„Zapewne, że w okresach upadku życia kościelnego mogły prawa o celibacie w poszczególnych krajach być zwalczane lub nawet iść w zapomnienie; i w naszych czasach możemy jeszcze być świadkami podobnych zjawisk. Ale wiemy z drugiej strony, że odrodzenie życia religijnego szło zawsze w parze z powrotem do ścisłego obserwowania praw celibatu ze strony duchowieństwa i możemy być pewni, że Kościół nigdy nie wyrzeknie się tego źródła sił duchowych, jakiem jest dla niego bezżenność jego kapłanów.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 98

„Miłość bliźniego żąda zatem od nas wielkiej czujności, zważania na to, jak nasze postępowanie odbija się na postępowaniu innych. Wciąż winniśmy w rachunku sumienia stawiać sobie pytanie, czy budujemy nasze otoczenia przykładem życia, czy nie ma w nim czegoś takiego, co może gorszyć bliźnich i za co my też po części odpowiemy przed Bogiem. Do stawiania tego pytania należy od wczesnych lat młodości wychowywać młodzież.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 57

O miłości , O Bogu , O młodzieży , Pytanie

„Najważniejszym dla życia duszy momentem będzie wybór Boga spomiędzy wszystkich innych dóbr.”

Jacek Woroniecki

Myśli wybrane
Źródło: s. 62

O Bogu , O duszy

„Prawdziwe męstwo winno działać z głębszych pobudek umiłowania sprawy, której służy i z poczucia osobistej godności, czyli honoru, który nie pozwala poświęcać najwyższych dóbr niższym, doczesnym, choćby i ratowaniu życia, jeśli ono ma być ich ceną.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/1
Źródło: s. 433

„Wiadomo, że największa wspólnota, jaką jest państwo, jest najgorszym przedsiębiorcą: psychologia urzędnika jest skrajnym przeciwieństwem psychologii dobrego gospodarza. Urzędnik nie jest bezpośrednio zainteresowany dochodowością przedsiębiorstwa – choćby to ostatnie pracowało z deficytem pobierze on zawsze swą pensję i, jeśli był pracowitym i sumiennym urzędnikiem pilnującym regulaminów, deficytowość nie zaszkodzi mu w karierze. Dla pracującego na swoim dochodowość przedsiębiorstwa jest sprawą życia lub śmierci, a deficyt z konieczności prowadzi do ruiny.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 242

O śmierci

„Wobec tej doskonałości życia duchowego Najświętszej Panny, niejeden może zadać sobie pytanie, czy wobec tego mogło być w Jej życiu miejsce na zasługę, skoro nie znała Ona w nim tych walk i zmagań, które nasze życie przepełniają. Takie stawianie tego zagadnienia wynika z błędnego pojmowania źródła zasługi. Nie trudności, jakie się ma do pokonania stanowią o istocie zasługi, ale miłość z jaką uczynek spełniamy.”

Jacek Woroniecki

Pełnia modlitwy
Źródło: s. 183, 184

O miłości , O życiu , Pytanie

„Ani w sentymentalizmie, przyznającym uczuciom pierwsze miejsce, nie podporządkowane żadnym wyższym czynnikom, ani w stoicyzmie, żądającym wykluczenia uczuć z życia moralnego, o poddawaniu ich pracy wychowawczej nie może być mowy. Łatwo zrozumieć, co są warte dla życia praktycznego systemy moralne, w których na wychowanie uczuć nie ma miejsca!”

Jacek Woroniecki

Katolickość tomizmu
Źródło: s. 45

O emocjach

„Cnoty teologiczne są więc nadprzyrodzoną nadbudową naszego charakteru, wiążącą się z jego przyrodzoną budową w jedna całość. Razem z cnotami kardynalnymi tworzą one te główne punkty oparcia w pracy nad sobą, koło których potem grupuje się dalszy rozwój poszczególnych naszych władz. Cnoty kardynalne wprowadzają porządek do naszego życia doczesnego, zaś cnoty teologiczne podnoszą to życie do poziomu nadprzyrodzonego i nadają mu taką organizację wewnętrzną która by pozwalała stale i regularnie zdążać do nadprzyrodzonego celu, który Bóg postawił przed nami i którym jest on sam.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 405

O życiu , O Bogu , O charakterze