Jacek Woroniecki: Nie Żyje (strona 2)

„Apostolstwo to [dominikańskie] winno być zawsze głęboko doktrynalne, a przy tym umieć się przystosować do potrzeb umysłowych wszystkich warstw społeczeństwa, od najszerszych, mniej wykształconych, do najwyższych, nadających ton i kierunek całemu życiu duchowemu społeczeństwa.”

Jacek Woroniecki

Źródło: o. Marek Miławicki OP, Pobożność ludowa w pracy duszpasterskiej dominikanów na ziemiach polskich http://www.teofil.dominikanie.pl/wydanie/artykuly/92, „Teofil”, 2 (22) 2005

„Podstawowe (…) objawy życia mistycznego, będące niczem innem, jak działalnością Ducha Św. w duszach naszych, należą do istoty życia nadprzyrodzonego i każdy chrześcijanin powinien je w sercu swem pielęgnować.”

Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 62.

O duszy , Serce

„Weszliśmy w cały szereg szczegółów, aby wykazać prawdę, która już a priori wydawała się oczywistą, a mianowicie, że kapłan obowiązany jest do świętości życia z racji swych zadań kapłańskich względem dusz. Łatwo ten jego obowiązek ująć w jedno krótkie zdanie: mając pracować nad tem, aby ziemia promieniowała chwałą Bożą, aby się na niej Imię Boże święciło, powinien on w pierwszej linji sam własnem życiem chwałę Bożą szerzyć i całem swem postępowaniem przynosić cześć Świętemu Imieniu swego Boga i Pana, które wciąż ma na ustach.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 64

O Bogu , O duszy

„Religia, wiara, pobożność są przede wszystkim dziełem najwyższych władz naszej duszy, jakimi są rozum i wola, a uczucia są tu tylko przygrywką, której bynajmniej lekceważyć nie należy, ale której na pierwsze miejsce wysuwać nie wolno. Najważniejszym w naszym życiu religijnym jest głębokie przekonanie o prawdach wiodących nas do zbawienia, a na takie przekonanie winno się składać i uznanie ich przez oświecony wiarą rozum i umiłowanie przez wolę, w której panuje nadzieja i miłość.”

Jacek Woroniecki

Macierzyńskie Serce Maryi
Źródło: s. 13

O miłości , O wierze , O religii , O nadziei

„Póki człowiek żyje, zwątpić o nim nie wolno. Z najbardziej zdeprawowanym człowiekiem należy tak postępować, aby odczuł i zrozumiał, iż się zawsze ufa w możność jego poprawy. Zawsze trzeba dla niego umieć znaleźć jakieś zdrowe ziarno, które nieraz długo leżeć będzie martwe lub nawet podeptane w jego pamięci, aż wreszcie przyjdzie może chwila, kiedy zacznie kiełkować, wzrośnie, zakwitnie i rozpromieni mu duszę.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Długomyślność jako właściwa cnota wychowawcy, s. 252

O duszy

„Zimny racjonalizm wieku oświecenia nie mógł zaspokoić aspiracji duszy ludzkiej i samą już swoją jednostronnością wywołał przeciw sobie silną reakcję sentymentalistyczną. Głównym jej szerzycielem stał się J. J. Rousseau, u którego uprzedzenie do rozumu i przesuwanie punktu ciężkości życia duchowego na uczucie dochodzi do kulminacyjnego punktu.”

Jacek Woroniecki

Źródło: Destrukcyjny wpływ sentymentalizmu http://www.wieden1683.pl/news/destrukcyjny-wplyw-sentymentalizmu/

O emocjach , O duszy , O wieku

„Oprócz tego nie należy zabierać się do dzieł mistycznych, nie poznawszy gruntownie nauki wiary; nie trzeba bowiem zapominać, że pierwszem źródłem życia duchowego są prawdy wiary, a dzieła mistyczne mają nam tylko pokazać, jak prawdy te należy w swem życiu duchownem stosować; jasną jest więcej rzeczą, że trzeba je najpierw gruntownie poznać.”

Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 64.

O wierze , O nauce , O zapominaniu

„Dla społeczeństwa akcja liturgiczna jest szkołą ładu i porządku w każdej pracy wspólnej, a nauka śpiewu gregorjańskiego mogłaby pod względem wychowania społecznego dać więcej niż niejeden wykład socjologji. Dla jednostek zaś publiczna modlitwa Kościoła powinna być głównem źródłem osobistej pobożności, źródłem nieskończenie głębszem, czystszem i bardziej orzeźwiającem dusze niż te wszystkie modlitewniki, będące wytworem prywatnej pobożności choćby największych świętych. Liturgja katolicka jest tą wielką nauczycielką modlitwy, kto do jej szkoły nie pójdzie, ten nigdy pełni życia duchowego nie zazna.”

Jacek Woroniecki

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 88

O duszy , O nauce

„Jak cały świat dany nam jest, abyśmy potencjalność jego surowców i półsurowców przetworzyli na nasze usługi, tak samo i natura nasza indywidualna dana nam jest w stanie potencjalnym, który mamy także usilną pracą przetworzyć i nadać mu przez to wyższą wartość. Z początku zaledwie widoczny jest w tym plastycznym materiale pod powłoką cielesną pierwiastek duchowy; naszym zadaniem jest go powoli i stopniowo wyzwolić i uwydatnić w nim to podobieństwo boże, na jakie zostaliśmy stworzeni. Piękny charakter moralny dojrzałego człowieka świadomego swego celu i umiejącego sprawnie rządzić sobą w jego urzeczywistnieniu jest szczytem tego podobieństwa do Boga, do jakiego możemy w tym życiu dojść.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 385

O Bogu , O świecie , O charakterze , O naturze

„Przyzwyczajenie się do postępowania we wszystkich dziedzinach życia ludzkiego zgodnie w wymaganiami moralności jest tedy głównym zadaniem wychowania.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Czynnik umysłowy cnotach i wadach, s. 141

„Drugiem bardzo ważnem zagadnieniem z dziedziny ascetyki, które specjalnie uwzględnić należy, jest zagadnienie czystości obyczajów. Wiele się u nas mówiło w ostatnich latach o uświadamianiu młodzieży w sprawach życia płciowego, zapominano zaś, że przede wszystkiem należałoby uświadomić rodziców o ich w tej materji obowiązkach względem dzieci; wielkie zepsucie moralne, jakie wśród naszej młodzieży panuje, pochodzi w pierwszej linji stąd, że starsze pokolenia mają jak najfałszywsze pojęcia o życiu płciowem. Czas już, aby odwieczne zasady chrześcijańskie o czystości obyczajów uzyskały u nas napowrót swe zapoznane znaczenie.”

Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 74.

O dzieciach , O młodzieży , O rodzicach , O czasie

„Epikureizm jest nieświadomą filozofią tych wszystkich, którzy żadnej filozofii nie mają, a którzy w zaspokojeniu swej zmysłowości widzą cel życia. O takich to można powiedzieć za św. Pawłem, że „bogiem ich jest brzuch.””

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom I
Źródło: s. 162

O Bogu

„W miarę jak umysł dziecka staje się zdolnym to pojąć, należy dać mu do zrozumienia, że chrześcijańska miłość siebie jest miłością w Bogu i dla Boga, tzn. że duszę swą winno się miłować jako coś Bożego, co Pan Bóg stworzył dla siebie, na swoją chwałę, i co powinno powrócić u kresu życia do Niego, aby się z nim połączyć na wieki.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 58

O miłości , O Bogu , O dzieciach , O duszy

„Gdy dziecku się od małego zaszczepi w duszy głęboki szacunek dla wielkiej godności duszy ludzkiej stworzonej na obraz i podobieństwo Boże, odkupionej Krwią Zbawiciela i będącej mieszkaniem Trójcy Świętej, da mu się przez to niewzruszone podłoże tego szacunku względem samego siebie, który nazywam poczuciem godności osobistej i który odda mu ogromne usługi w wewnętrznych zmaganiach się z niższymi czynnikami swej natury, nieuniknionych w rozwoju życia moralnego.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Cnota kardynalna umiarkowania, s. 224

O Bogu , O dzieciach , O duszy , O naturze

„Jeśli tedy porównamy ze sobą te dwa elementy, które się składają na kanoniczne pojęcie świętości, to jasnym nam będzie, że mają się one jak przyczyna i skutek i że przyczyna jest, ma się rozumieć, ważniejsza od skutku. Pierwszą jest świętość za życia, na drugim miejscu są cuda po śmierci, i w procesie beatyfikacyjnym nie przystępuje się do dyskutowania cudów pośmiertnych, póki nie zostanie dowiedziona świętość w stopniu heroicznym za życia. Nie można też dość silnego nacisku postawić na to, że do beatyfikacji lub kanonizacji nie potrzeba wcale cudów dokonanych za życia, a tylko po śmierci.”

Jacek Woroniecki

Hagiografia
Źródło: s. 11.

O śmierci

„[Świętość to] wyższy poziom życia duchowego, który się przejawia w dalej niż u przeciętnego człowieka idącym opanowaniu wszelkich złych skłonności zepsutej przez grzech pierworodny natury ludzkiej i w wypływającej z niego wielkiej harmonii i jednolitości w całym postępowaniu moralnym.”

Jacek Woroniecki

Hagiografia
Źródło: s. 12.

O naturze

„A jednak nie potrzeba chyba głębszych dociekań filozoficznych, lecz wystarczy zwrócić się do zdrowego rozsądku i doświadczenia codziennego życia, żeby się przekonać, że wiedza nie stanowi o całej wartości człowieka. Można dużo mieć i wiedzieć, być umysłowo bardzo rozwiniętym, a jednocześnie być mało pożytecznym dla siebie i społeczeństwa człowiekiem, ba nawet bardzo szkodliwym; można natomiast przy ograniczonych wiadomościach i rozwoju umysłowym pracować dla siebie i dla innych z wielkim pożytkiem.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Oświata a wychowanie, s. 27

O wiedzę

„Każdy zatem ma sobie wyznaczoną miarę doskonałości i każdy otrzymał od Boga dość światła i mocy nadprzyrodzonej, aby ją wypełnić, czyli dojść do jej pełni; na tym polega stan męża doskonałego wedle słów św. Pawła. Kto do niej nie dojdzie w tym życiu, nie będzie jeszcze zgubiony, gdyż Bóg w swym miłosierdziu dał mu możliwość dopełnienia dzieła oczyszczenia w czyśćcu; ten, kto do tej pełni doszedł przed śmiercią, wejdzie natychmiast do wesela swego Pana.”

Jacek Woroniecki

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 396

O śmierci , O Bogu

„I jak wtedy w czasie drogi krzyżowej na Golgotę, tak i teraz na tej krzyżowej drodze, którą każdy z nas ma przebyć w tym życiu, Matka nasza czuwa nad nami, abyśmy płakać umieli tak, jak należy, aby te łzy, które nieraz cisną się nam do oczu nie były nigdy łzami złości i gniewu, ani smutku i zniechęcenia, ani rozpaczy, ale łzami szczerego żalu kruszącymi to wszystko, co w duszy pozostawało twardego z dawno zadawnionych wad, przemywającymi jej wzrok z tego, co ją zaślepiało najbardziej i pozwalającymi coraz jaśniej w świetle wiary poznawać żądania Boże w celu czynienia pokuty za dawne winy.”

Jacek Woroniecki

Macierzyńskie Serce Maryi
Źródło: s. 103

O Bogu , O wierze , O duszy , O matce

„Co krok w życiu spotykamy ludzi, którzy dużo umieją, otrzymali więc gruntowne wykształcenie, a nie mają charakteru, nie umieją postępować jak należy, bo nie zostali wychowani.”

Jacek Woroniecki

W szkole wychowania
Źródło: Zdolność wychowawcza szkoły publicznej i jej granice, s. 64

O ludziach , O wykształceniz , O charakterze