„Jakie społeczeństwo, taka literatura.”
Źródło: Na jasnym brzegu, rozdz. II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1897, s. 36.
Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz herbu Oszyk, pseudonim „Litwos” – polski nowelista, powieściopisarz i publicysta; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 za całokształt twórczości, jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w.
Henryk Sienkiewicz był członkiem zagranicznym Czeskiej i Serbskiej Akademii Nauk i Umiejętności.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2016 m.in. Rokiem Henryka Sienkiewicza.
„Jakie społeczeństwo, taka literatura.”
Źródło: Na jasnym brzegu, rozdz. II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1897, s. 36.
Źródło: Dzieła, tom 36, PIW, Warszawa 1951, s. 125.
„Tylko bardzo małe świeczki gasną od westchnień.”
Źródło: Żądło i miód mądrości. Antologia aforyzmu polskiego, wyb. Kazimierz Orzechowski, Ossolineum, 1977, s. 42.
Źródło: „Poradnik Bibliotekarza”, tom 43, wyd. Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1991, s. 29.
w odpowiedzi na ankietę „Kuriera Teatralnego” w 1903 roku dotyczącej oceny repertuaru modernistycznego
Źródło: Zbigniew Przybyła, Henryk Sienkiewicz i jego twórczość, wyd. WSP, 1996, s. 212.
„Kto się kocha, temu się zwykle zdaje, że każdy sięga po przedmiot jego miłości.”
Źródło: Dzieła, tom 36, PIW, Warszawa 1951, s. 14.
Źródło: Na marne, rozdz. XII, wyd. S. Demby, Warszawa 1901, s. 172.
„Biada narodom, które kochają więcej wolność niż ojczyznę!”
Źródło: Wiry, 1910
„Zaszczytniej jest dla kobiety mieć u swych stóp lwa niż mopsa.”
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 63.
„Gdyby cnota opalała płeć jak słońce, kobiety zasłaniałyby się i od cnoty parasolkami.”
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 75.
Bez dogmatu
Źródło: 20 kwietnia, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1906, s. 162.
„Głowa mędrca, śpiąca na piersiach kobiety, to największy tryumf miłości.”
Źródło: Na marne, rozdz. IX, wyd. S. Demby, Warszawa 1901, s. 131–132.
„Częstokroć mąż i żona przystają do siebie, jak dwie spaczone deski, a jednak jakoś to idzie…”
Bez dogmatu
Źródło: 9 czerwca, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1906, s. 205.
„Kłamstwo jest chyba bardziej nagie niż prawda, albowiem stale od niej szat pożycza.”
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 66.
„Ale jak sobie co baby wbiją w głowę, obcęgami nie wyciągniesz.”
Pan Wołodyjowski
Źródło: rozdział XXXIV
„Miłość potrzebuje gniazda jak ptak.”
Źródło: Dzieła, tom 36, PIW, Warszawa 1951, s. 5.
„(…) gdy się czasem Polka Panu Bogu uda, to już, mówiąc po prostu, klękajcie narody!”
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 46.
„Głupich nigdzie na świcie nie brak, a szczególnie w tym kraju!”
Postać: Bogusław Radziwiłł
Potop
Źródło: tom II, rozdział XXV
Krzyżacy
Źródło: rozdział 51
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 59.
Źródło: Żądło i miód mądrości, op. cit., s. 44.
Janko Muzykant
Źródło: Nowele, tom IV, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1931, s. 213.
„Nagość artystyczna jest plamą barwną, nagość pornograficzna jest plamą etyczną.”
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 68.
cel napisania Trylogii.
Źródło: Alina Ładyka, Henryk Sienkiewicz, Wiedza Powszechna, 1971, s. 197.
Źródło: Dzieła, tom 34, Warszawa 1949, s. 233.
do krzyczących za oknem dzieci, które przeszkadzały mu w pracy.
zakończenie noweli.
Źródło: Stary sługa (1875)
„Muzyka balowa sprawia, że matki słyszą gorzej niż zwykle, a córki lepiej.”
Źródło: Wielka księga gier, łamigłówek i humoru 2002, Wydawnictwo Reader’s Digest, red. naczelna: Adelsa Atelier Tourisme, Paryż 2000; red. naczelny polskiej wersji: Jacek Fronczak, Warszawa 2001, tłum. Magdalena Rodak.
„Jak nie ma ginąć ta Rzeczpospolita, skoro w niej białogłowy rządzą?”
Pan Wołodyjowski
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 64.
„Nieznajomość historii u Francuzów równa się w wielu razach osławionej nieznajomości geografii.”
Źródło: Wiadomości bieżące, rozbiory i wrażenia literacko-artystyczne, „Gazeta Polska” nr 75, 6 kwietnia 1880.
„(…) miłość nie jest całkowicie ślepą, ale cierpi na daltonizm.”
Rodzina Połanieckich
Źródło: Tadeusz Bujnicki, Sienkiewicz, ale który?, „Polityka”, 45/2006, s. 74.
„Boć przecież, zaiste, pisma nie na to istnieją, byśmy ich szpaltami łatali nasze miłości własne.”
Źródło: Kronika tygodniowa , cz. XI, s. 195
„Nie rzeczywistość sama, ale serce, z jakiem ku niej przystępujemy, daje rzeczom kształty i kolory.”
Źródło: Na marne, rozdz. IV, wyd. S. Demby, Warszawa 1901, s. 68–69.
„Cóż bowiem są smutki, jeśli nie myszy, które gryzą ziarna wesołości złożone w naszych sercach?”
Pan Wołodyjowski
Źródło: rozdział VI
„Przyjaźń jest jak nieśmiertelnik: to blady kwiatek, ale niewiędnący nigdy.”
Źródło: Nic, co ludzkie… Aforyzmy, sentencje i przysłowia, oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 41.
„Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie.”
Źródło: Baśnie i legendy
śmierć Janka.
Janko Muzykant
Źródło: Nowele, tom IV, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1931, s. 219.
Bez dogmatu
Źródło: 12 lipca, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1906, s. 74.
„Wola ludzka kończy się tam – gdzie zaczyna się miłość (…).”
Bez dogmatu
Źródło: 28 maja, tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1906, s. 184.
„Zmarli opuszczają nas, ale i my ich opuszczamy.”
Rodzina Połanieckich
„Kochanie jak i śmierć nikogo nie minie.”
Pan Wołodyjowski
„(…) można kobietę kochać nie taką jaka jest, ale taką jak by być mogła.”
Rodzina Połanieckich
„Gdzie indziej szewc zazdrości szewcowi, a malarz malarzowi. U nas szewc zazdrości malarzowi.”
Źródło: Dzieła, tom 39, PIW, Warszawa 1951, s. 74.