„U nas (…) energia wyprzedza zawsze inteligencję – i co pokolenie jest rzeź.”
Źródło: Mieczysław Inglot, Cyprian Norwid, Wydawn. Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 78.
Cyprian Kamil Norwid, właściwie Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof.
Często uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych. Wielu historyków literatury uważa jednak taki pogląd za zbytnie uproszczenie, zaliczając jego twórczość raczej do klasycyzmu i parnasizmu.
Przeważającą część swojego życia spędził za granicą, głównie w Paryżu, żyjąc w nędzy i utrzymując się z prac dorywczych. Twórczość Norwida, trudna do zrozumienia dla jemu współczesnych, została zapomniana po jego śmierci. Został odkryty ponownie dopiero w okresie Młodej Polski głównie za sprawą Zenona Przesmyckiego-Miriama .
Wikipedia
„U nas (…) energia wyprzedza zawsze inteligencję – i co pokolenie jest rzeź.”
Źródło: Mieczysław Inglot, Cyprian Norwid, Wydawn. Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 78.
Źródło: Tyrtej, Prolog, III (W pamiętniku)
„Nowa epoka nie chce zeszłego natchnienia.”
Źródło: Irena Sławińska, O komediach Norwida, Lublin 1953, Tow. Nauk. KUL, s. 80.
Źródło: Promethidion, wyd. IW Bibljoteka Polska, Warszawa 1923, s. 10.
Źródło: Gorzki to chleb jest polskość. Wybór myśli politycznych i społecznych (Seria obywatelska), Wydawnictwo Literackie 1984, s. 147, ISBN 8308010539.
pisownia oryginalna.
Źródło: Ruiny w: Poezye Cypriana Norwida, wyd. F.A. Brockhaus, Lipsk 1863, s. 17.
„Głosem narodu jest harmonia ojczysta, mieczem – jedność i zgoda, celem – prawda.”
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
„Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek.”
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
„Szczęśliwi, którzy teraz płaczecie, bowiem śmiać się będziecie.”
nawiązanie do Biblii.
Źródło: Garstka piasku
jako gałązka oliwna
Lub migdałowy kwiat.”
Źródło: Quidam, IX
„Gorzki to chleb jest polskość…”
Źródło: list do Józefa Bogdana Zalewskiego z 8 stycznia 1852, cyt. za: Gorzki to chleb jest polskość…, op. cit., s. 199.
„Kto kocha – małe mu ogromnieje
i lada promyk zolbrzymia nadzieję.”
Źródło: „Studia Norwidiana”, tomy 5–6, Lublin 1989, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, s. 15.
„(…) cisza jest głosów – zbieraniem (…).”
Źródło: Laur dojrzały w: Vade-mecum
Źródło: Trylogia włoska (Stygmat); opis: o Róży P.
„Narodowy artysta organizuje wyobraźnię, jak na przykład polityk narodowy organizuje siły stanu.”
Źródło: Promethidion, wyd. IW Bibljoteka Polska, Warszawa 1923, s. 37.
„Że coraz łatwiej przychodzi powiedzieć,
Ze snu się budząc: „W r ó ć m y ż znów do snu.””
Źródło: Aerumnarum plenus
„Rubaszność – zatrzymany w postępie heroizm.”
Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. Zamek, Warszawa 1995, s. 149.
„Walka jest normalnym zadaniem Ludzkości – bitwa nie.”
Źródło: Pisma wszystkie, tom 7, Warszawa 1973, PIW, s. 60.
„Apostolstwo nie jest dyplomacją i kuglarstwem, i kabalistyką, ale proroctwem szczerym.”
Źródło: Marian Piechal, Mit Pigmaliona, Warszawa 1974, PIW, s. 178.
„Miłości! w tobie jednej odpocznienie
I moc, i bytu oś; w tobie sumienie.”
Źródło: Poezja i dobroć, op. cit., s. 158.
„Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala,
Czy ten, co mówić o tym nie pozwala?”
Źródło: Czy ten ptak kala gniazdo w: Wybór poezyj, Krakowska Spółka Wydawn., 1924, s. 118.
„Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie?”
Źródło: Poezja i dobroć. Wybór z utworów, Warszawa 1977, PIW, s. 290.
„Coś ty ludziom uczynił, Mickiewiczu?”
Źródło: Herminia Fiszer Naglerowa, Mickiewicz żywy, wyd. B. Świderski, 1955, s. 217.
„Wszystko bierze swą moc z ideałów.”
Źródło: Halina Kleszcz, Wszystko bierze swą moc z ideałów. 85. urodziny prof. Henryka Gaertnera i 60-lecie działalności medycznej, „Alma Mater” nr 92, maj 2007, s. 35.
„(…) kto prawdę mówi, ten niepokój wszczyna.”
Źródło: Rozmowa umarłych w: Poezye Cypriana Norwida, wyd. F.A. Brockhaus, 1863, s. 69.
„Nie trzeba kłaniać się Okolicznościom, a Prawdom kazać, by stały za drzwiami.”
Źródło: Stanisław Makowski, Cyprian Norwid, Wyd. Naukowe, 1986, s. 39.
Źródło: list do Józefa Lussakowskiego, cyt. za: „Przegląd humanistyczny”, tom 39, wydania 328–330, s. 78.
„Smutno życie porzucić i zamknąć się w sobie.
Żyć czuciem własnym, własnych marzeń przędzą”
Źródło: Smutno, 7 marca 1881
„Wolność nie jest to dziewica.”
Źródło: Jolanta Chojak, Słownik języka Cypriana Norwida, Warszawa 1988, wyd. UW, s. 86.
Źródło: Pisma wszystkie, tom 9, Warszawa 1971, PIW, s. 274.
Źródło: Norman Davies, Boże igrzysko 2. Od roku 1795, wyd. Znak, 1991, s. 109.
Źródło: Władysław Günther, Norwid żywy (1962), s. 148.
„I stąd największym prosty lud poetą,
Co nuci z dłońmi ziemią brązowemi.”
Źródło: Promethidion, wyd. IW Bibljoteka Polska, Warszawa 1923, s. 17.
nie wiem – ale to wiem,
Że nie tłumaczy się to dietą i zdrowiem —
Bo ani się ku temu przeziębić nie zdoła,
Ani dostać gorączki --
pisownia oryginalna.
Źródło: Ruiny w: Poezye Cypriana Norwida, wyd. F.A. Brockhaus, Lipsk 1863, s. 11.
Źródło: Józef Franciszek Fert, Norwid. Poeta dialogu, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982.
„Oryginalność jest to sumienność w obliczu źródeł.”
Źródło: Edward Kasperski, Świat wartości Norwida, Warszawa 1981.
„Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie,
Dwie tylko: poezja i dobroć… i nic więcej.”
Źródło: Do Bronisława Z.
„(…) piękno na to jest, by zachwycało – do pracy
Praca, by się zmartwychwstało.”
Źródło: Juliusz Kleiner, Włodzimierz Maciąg, Zarys dziejów literatury polskiej, Ossolineum, 1974, s. 355.
„Słowo – jest czynu testamentem (…).”
Źródło: Jacek Trznadel, Czytanie Norwida, Warszawa 1978, PIW, s. 218.
„Polacy są wspaniałym narodem i bezwartościowym społeczeństwem.”
Źródło: „Polityka”, wydania 1–10, Wydawn. Prasowe „Polityka”, 1 sty 2006, s. 92.
Źródło: Jan Miodek, Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 5.
Źródło: Pisma wybrane. Listy, Warszawa 1968, PIW, s. 94.
„(…) kto inny ma laur i nadzieję,
Ja – jeden zaszczyt: być człekiem.”
Źródło: Odpowiedź III w: Dzieła zebrane, t. I, Poezje, Warszawa 1966, s. 455–456.
„Piekło to ledwie niemożność miłości (…).”
Źródło: *** w: Bohdan Drozdowski, Bohdan Urbankowski, Od Staffa do Wojaczka. Poezja polska 1939–1988. Antologia, tom 2, Wydawn. Łódzkie, 1991, s. 297.