Cytaty na temat warszawiak (33 cytatów)

„Warszawiacy nie wierzą w nic, co wymyśli prowincja – są ateistami, bo nie spotkali Boga na Marszałkowskiej.”

Hugo Steinhaus (1887–1972) polski matematyk

Słownik racjonalny

O Bogu

„Jak się wysiądzie na tym Dworcu Centralnym, to już się jest warszawiak… A w dowodzie – Trzcianka.”

Krzysztof Piasecki (1949) polski satyryk, artysta kabaretowy, dziennikarz i prezenter telewizyjny

Europa da się lubić, odc. 18

„Jako warszawiak, to powinienem kibicować klubowi, który jest na Muranowie. No tak. Weź – mówię – jakąkolwiek literaturę przedwojenną – lata pięćdziesiąte, sześćdziesiąte to samo. Na co idą Lermaszewscy w serialu „Dom”? Na jaki stadion? Na Polonię. Mieszkańcy Śródmieścia. Tyrmand Polonia. „Do przerwy 0-1″ i „Paragon gola”? Też Polonia. Nigdy nie byłem kibicem tego klubu, nigdy nie będę, ale jeśli chcemy znaleźć klub do którego pasują kaszkieciarze warszawscy, to znajdziemy Polonię.”

Eldo (1979) polski raper

Źródło: Ponawijajmy o piłce nożnej. Naprawdę warto..., weszlo. com, 11 stycznia 2010 http://www.weszlo.com/news/4306

O domu , O literaturze

„O, intonacje warszawskie! Wielkie miasto wytwarza własną gwarę, miejski żargon, którego słowa i zdania nabrzmiałe są mnóstwem treści, dostępnych wyłącznie ludziom w tym mieście żyjącym. O gwarze warszawskiej decydują jednak nie wyrazy, lecz intonacje. Nie znaczy to, że gwara ta nie posiada mnóstwa słów zrodzonych w glebie tego miasta. Istnieje ogromna ilość słów i zwrotów, które tutaj wypowiedziane zostały po raz pierwszy i tutaj doszły do rangi znaczeń wyjątkowych i niepowtarzalnych, arcytrafnych i arcyśmiesznych. Niemniej — nie wyrażenia i zwroty decydują o warszawskiej gwarze. Prawdziwa gwara Warszawy to intonacja. W małym słówku „na pewno” rodowity warszawiak potrafi zawrzeć tak przebogaty wachlarz znaczeń i nastrojów, o jakim pojęcia nie mają i mieć nie mogą ludzie wymawiający to słowo w innych miastach lub w innych językach. W warszawskim „na pewno” rozbrzmiewa, zależnie od okoliczności, groźba lub prośba, pogarda lub szyderstwo, nadzieja lub zwątpienie, chwiejność lub moc charakteru. Odcień głosu, modulacja, akcent — oto, co decyduje o gwarze warszawskiej. Intonacja wyrażeń takich, jak „po co ta mowa” albo „nigdy w życiu”, zawiera w sobie częstokroć ekspresję zastępującą najgorsze przekleństwa lub błagalną pokorą. Intonacja — oto, co decyduje.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O ludziach , O nadziei , O charakterze

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„Fatalną pomyłką w wyborach na prezydenta Warszawy okazał się Wojciech Olejniczak. Nie tylko nie wszedł do drugiej tury, ale przegrał z Czesławem Bieleckim, który kilka lat temu w ogóle zniknął z polityki. Na domiar złego kandydat SLD uzyskał mniej głosów niż sam Sojusz w wyborach do Rady Warszawy. To stawia przed nim ograniczone możliwości wyboru – albo jak Kaczyński będzie szukał przyczyn porażki wszędzie, tylko nie u siebie, albo przestanie wysiadywać u fryzjera i włóczyć się po telewizjach, tylko skupi się na pracy w Parlamencie Europejskim. Warszawiacy odesłali Olejniczaka tam, gdzie go wcześniej wysłali, i najwyższa pora, żeby zaczął on swoje brukselskie obowiązki traktować poważnie. Był w moim rządzie dobrym ministrem rolnictwa, na rolnictwie się zna, rozumie jego europejskie wyzwania i na tym właśnie, a nie na różnych wygibasach może budować swoją karierę.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

o wyniku Wojciecha Olejniczaka w wyborach na prezydenta Warszawy.
Źródło: se.pl http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/leszek-miller-troche-przegrani_161226.html, 24 listopada 2010

Pora roku

„Strzelec Warszawiak za położone zasługi dla sprawy ojczystej został mianowany przez kpt. Gozdawę, mimo młodego wieku, kapralem czasu wojny i odznaczony krzyżem walecznych.”

Lucjan Fajer (1904–1984)

Źródło: Żołnierze Starówki

O wojnie , O czasie , O wieku

„Warszawiacy, sprzątnijcie mi ten symbol sodomskich grzechów. Już jedni zasłaniali ten kościół placem bolszewickiej konstytucji. Diabli to wszystko wzięli… Nie zasłaniajcie grzeszną tęczą kościoła, który jest domem naszego Zbawiciela. (…) Ten plac w Warszawie jest placem Zbawiciela, a nie jakichś tam gejów i tych z wyspy Lesbos.”

Józef Zawitkowski (1938) polski duchowny katolicki, biskup

o tęczy w Warszawie na Pl. Zbawiciela; kazanie podczas mszy w Częstochowie dla Ogólnopolskiej Pielgrzymki Żywego Różańca
Źródło: „Jasna Góra: Ludzie homo, wy ani grzeszyć normalnie nie potraficie, ani kochać” http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,138764,16115406,Jasna_Gora__Ludzie_homo__wy_ani_grzeszyc_normalnie.html, Gazeta.pl, 7 czerwca 2014.

O ludziach , O domu , O górach

„Do grupy łączników należał strz. Warszawiak (Witold Modelski). Był to chłopczyk w wieku 11 lat, podobno był synem inżyniera. Jego bohaterstwo nie ma równego w historii. Dowiemy się o tym, gdy zbliżymy się do dramatycznych walk na reducie Banku Polskiego, Ratusza, reducie Długa – Bielańska. Warszawiak ubrany był jak prawdziwy żołnierz w hełm francuski, w mundur żołnierski, a za pasem nosił granat ręczny. Tam, gdzie nikt z łączników nie odważył się biec z meldunkiem, Warszawiak zgłaszał się zawsze na ochotnika, mimo huraganowego ognia.”

Lucjan Fajer (1904–1984)

O historii , O wieku

„Kiedyś to się bardzo liczyło, że ktoś jest ze stolicy. Warszawa miała swój klimat, swoją kulturę, a nawet swoich złodziei, którzy mieli swój charakter. Nie kradli na własnych dzielnicach, byli szarmanccy i uprzejmi. W tej chwili, to się zamazało. Kilkadziesiąt lat temu była Warszawa z Pragi, ze Śródmieścia, z Mokotowa. Teraz to wszystko się pomieszało. Chyba nie ma już prawdziwych warszawiaków.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

Źródło: „Kieleckie Słowo Ludu”, 24 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/modnaba.htm

O ludziach , O charakterze

„Dzień ten jest historycznie piękny – rocznica powstania warszawskiego. Dzień ten jest nie tylko piękny, ale też historycznie bardzo ważny, bo kiedy wybiła godzina „W”, poderwali się warszawiacy do zbrojnej walki o należną narodowi wolność.”

Henryk Gulbinowicz (1923) kardynał polski, emerytowany arcybiskup wrocławski

wypowiedziane 1 sierpnia 2000.
Źródło: Norman Davies, Powstanie ’44, Kraków 2008, s. 826.

O wolności , O walce

„Radziłbym panu prezydentowi, by się nie wypowiadał i nie wyrywał ze swoim sądem, bo opinia prezydenta jest niezwykle ważąca. To powinna być suwerenna decyzja warszawiaków, czyli władz, radnych Warszawy.”

Tomasz Nałęcz (1949) polski polityk, historyk

odpowiedź na pytanie co doradziłby prezydentowi, gdyby zapytał go o postawienie w okolicach Pałacu Prezydenckiego pomnika upamiętniającego ofiary katastrofy smoleńskiej.
Źródło: interia.pl http://fakty.interia.pl/polska/news/radzilbym-prezydentowi-by-sie-nie-wyrywal,1519730, 17 sierpnia 2010

O decyzjach

„Młodzi warszawiacy to szpanerzy”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kult
Źródło: utwór Młodzi warszawiacy

„Warszawski kurz i pył lat odbudowy… Jeden z filozofów obliczył, że warszawiacy wdychali wtedy cztery cegły rocznie. Warszawiacy oddychali budową — nie była to metafora, lecz ciężka, zakurzona, ceglana i pylasta prawda. Trzeba zaś bardzo kochać swe miasto, by odbudowywać je za cenę własnego oddechu. I może dlatego Warszawa z pobojowiska gruzów i ruin stała się znów dawną Warszawą, wieczną Warszawą, tą samą Warszawą — mimo nowych kształtów ulic i konturów domów — że warszawiacy powołali ją do życia, tchnąwszy w jej ceglane ciało swój własny, gorący oddech.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O prawdzie , Kochać się

„Twardy jest zawód górnika, twardy i wymagający niezwykłego hartu, wykuwający surowość dla siebie i innych, pełen uporczywej, znojnej walki z węglowymi skałami, walki, w której tężeją mięśnie i serca. Twardy jest zawód marynarza, chłostanego przez wichry i uginającego się pod sztormami i twardzi są ludzie morza na chybotliwych deskach pokładu, dla których nieustępliwość i siła muskułów stanowią nieraz o całym życiu. Ale najtwardsi pod słońcem, wszędzie, na wszystkich równoleżnikach i południkach są ludzie przemysłu gastronomicznego. Twardzi są warszawscy kelnerzy, szatniarze, barmani, muzycy z nocnych lokali. Życie ich upływa w nieustannej walce. Wobec pertraktacji z pijanym warszawiakiem praca w kamieniołomach wydaje się fabrykowaniem dziecięcych baloników. Starożytni galernicy uciekliby w popłochu na widok katorżniczej roboty, jaką wykonuje warszawski kelner w sobotnie wieczory, zaraz po pierwszym każdego miesiąca. Toteż kelnerzy ci mają twarde serca, nic nie jest w stanie ich wzruszyć, rozpogodzić, przyjąć sympatią dla świata. Nic – ani uprzejmość, ani ubóstwo, ani młodzieńcza naiwność, ani radość życia. Imponuje i moc, urzeka ich siła i twardość innych, korzą się tylko przed realnymi korzyściami. Gotowi są służyć tym wątpliwym wartościom, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo czynią niesłusznie. Usprawiedliwia ich jedno: atmosfera nocnego lokalu, w którym spędzają życie…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O ludziach , O sile , O walce

„Ani dowódca AK gen. „Bór”, ani dowódca powstania gen. „Monter” nie poszli w chwili klęski na moralny kompromis. Podzielili los swoich podwładnych. Także delegat rządu i zarazem wicepremier Jankowski, trzej ministrowie: Adam Bień, Stanisław Jasiukowicz i Antoni Pajdak, dyrektorzy departamentów Delegatury Rządu i członkowie Rady Jedności Narodowej – podzielili los ludności cywilnej, nie domagając się dla siebie żadnych przywilejów. Zaraz po wydostaniu się z obozu przejściowego w Pruszkowie powrócili oni do pracy w podziemiu, podejmując zwłaszcza opiekę nad ewakuowanymi z miasta i rozrzuconymi na obszarze Generalnej Guberni warszawiakami.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 124–125

O losie

„5 października oddziały Armii Krajowej, ze swym dowódcą na czele, maszerowały ulicami wśród milczących warszawiaków. Powstańcy opuszczali miasto, które daremnie próbowali oswobodzić spod obcej okupacji. Pod szarym niebem, w deszczu, szli do niewoli żołnierze, którzy pięć lat trwali w podziemiu, a przez sześćdziesiąt trzy dni prowadzili otwartą, regularną walkę. W czasie niemieckiej okupacji i gestapowskiego terroru codziennie ryzykowali życie. Walka na ulicach Warszawy była ostatnią próbą odzyskania wolności. Stała się również widomym dowodem zdradliwej polityki Rosji. (…) Stałam, salutując, na chodniku koło ostatniej barykady. Generał Bór dostrzegł mnie i uchylił kapelusza, a oficerowie z jego sztabu zasalutowali. Żegnałam oddziały Armii Krajowej, dumę polskiego podziemia, z trudem zachowując kamienną twarz.”

Maria Tarnowska (1884–1965) polska działaczka społeczna

5 października 1944, Warszawa.
Źródło: Joanna Wieliczka-Szarkowa, Powstanie warszawskie 1944. Gloria victis, Wydawnictwo AA, Kraków 2014, s. 277.

O życiu , O wolności , O czasie , O walce

„Powszechna jednak była w kraju instynktowna świadomość, że niepodległości nie przywrócą nam żadne układy między trzema mocarstwami, jeśli sam naród nie będzie o to walczył zarówno politycznie, jak i zbrojnie. To drugie zadanie jawnie już wykonywała Armia Krajowa w ramach operacji „Burza”. Nie do pomyślenia było w ówczesnych nastrojach kraju – a tym bardziej Warszawy – by stolica mogła być wyłączona z udziału w rozprawie z Niemcami. Od lat czekało na tę chwilę dosłownie całe miasto. Warszawiacy chcieli pierwsi uderzyć na wroga, zanim, jak można było tego się spodziewać, wejdzie do bitwy Armia Czerwona. Chodziło również o to, aby Rosjanie wkraczali do stolicy wyzwolonej w znacznym stopniu przez oddziały AK, do stolicy, w której pełnią już jawnie swe obowiązki prawowite władze Polski Podziemnej z Krajowa Radą Ministrów na czele.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 8.

O czekaniu

„O, mody warszawskie! Tak już jest, że żywiołowość mody męskiej przewyższa w Warszawie modę damską. Może stanowi to regułę i gdzie indziej, ale w Warszawie jest tak na pewno. Moda męska ma w tym mieście coś z sił natury bardziej ślepych i bezdusznych niż moda damska. Zdarza się, że model wiatrówki, nowy rodzaj wiązania krawata lub nowy typ popularnego obuwia zdobędzie sobie herb elegancji i wtedy młodzież męska Warszawy zaczyna się upodabniać do ogarniętego pożarem suchego lasu. Moda kobieca ulega w Warszawie pewnej indywidualizacji, niezbyt wymyślnej, to prawda, ale zawsze. Natomiast męska… Instynkt stadny, cechujący warszawiaków w sprawach mody, ma w sobie coś przygnębiającego. Jej spontaniczność równa jest jej bezmyślności. Jeśli panuje moda na szarość, wszyscy są w Warszawie szarzy, jeśli na kolorowość — kolorowi. Przeciętny warszawiak lubi to, co modne, nigdy natomiast nie zastanawia się nad tym, co ładne, nie rozważa swych upodobań, nie posiada własnych skłonności ku temu czy innemu przedmiotowi, takiemu czy innemu krojowi ubrania, tej czy innej barwie. Dlatego właśnie ginie w modnym tłumie. Albowiem ogromnej większości warszawiaków obca jest ta prosta prawda, że elegancja to nie to samo, co kosztowne naśladownictwo bieżącej mody, że elegancja to własne sympatie, uwydatnione w dobrze dobranym do własnej osoby ubraniu.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O prawdzie , O młodzieży , O modzie , O naturze

„Jednak kiedy spotyka się mieszkaniec peruwiańskiego Cusco z mieszkańcem Warszawy – niemal wszystko ich różni. Trzymanie czaszek swoich rodziców na kominku jest dla warszawiaka niemal tak samo dziwne, jak dla mieszkańca Cusco warszawski pośpiech i jednoczesne stanie w gigantycznych korkach.”

Maciej Bennewicz (1961)

Życie na Ziemi. Poradnik dla kosmitów (2013)

O rodzicach

„(…) na przykład jak widzę na tablicach, których w Warszawie jest mnóstwo na każdej ulicy, że tutaj zginęło 40 osób, 40 Polaków, warszawiaków rozstrzelanych, to zwracam uwagę na to, że na tych tablicach wszystkich jest napisane „rozstrzelani przez hitlerowców”. (…) Już jest podstawowe, główne kłamstwo – wszędzie występują albo „hitlerowcy”, albo „naziści”, nie ma Niemców w ogóle przy tym. Setki tablic jest w Warszawie, w ogóle Niemców nie ma na żadnej tablicy. Stworzono całkiem nowy naród – naziści – który rozstrzeliwał Polaków. Więc ja jestem bardzo uczulony na takie kłamstwa w historii bezczelne.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Wypowiedzi w wywiadach
Źródło: Grunt to rodzinka, Polsat

O kłamstwie , O historii

„(…) te nasze przodki w ogólności chomonciaki, czyli żłoby niepiśmienne byli, kościołów także samo jeszcze nie posiadali i do bożków się modlili.
Bożki, czyli bałwani, to byli drewniane albo kamienne faceci, zarządzające słońcem, wiatrem, deszczem i inszem gradobiciem. Sam najważniejszy między niemi był uskuteczniony z dębowej szczapy i cztery oblicza posiadał. A nazywał się Światowid (…).
Ale koniec końców poznali się nasze na bałwanach. Dowiedzieli się o tem szkopy i koniecznie chcieli naszych pradziadków chrzcić. Wtranżalali się do nasz na Ziemie Odzyskane i co i raz chrzciny urządzają.
Ale nasze przodki skapowali koniec końców, że ich przy tem w kant nabijają. (…) szkopy oprócz bałwanów meble także samo jem z domu wynoszą, na platformy układają i do Berlina wysyłka idzie. (…) spomknęli się wtenczas z Czechami i mówią: „Chrzcijcie nas wy!” (…) Mietek Piastuszkiewicz (…). Przygruchał sobie jedną Czeszkie, niejaką Dąbrowszczankie, na zapowiedzie dał i w krótkim czasie się z nią ochajtnął.
(…) i zaczęli się ogólnie chrzciny.
(…) Niemcy nic o tem nie wiedzieli. Przyjeżdżają za parę tygodni (…) i mowę zawalają do Mietuchny, że w dalszem ciągu zamierzają chrzciny nam wyprawiać. A Miecio w śmiech:
„Kogo będzieta chrzcić, kiedy to wszystko ochrzczone?”
„Na czysto?”
„Na sto procent, niech ja skonam!”
„No, dobrze – mówią Niemcy – a bożki dlaczego stoją?”
„Dla chaseny, czyli towarzyskiej draki żeśmy ich zostawili, żeby was na wodę napuścić!”
I w charakterze dowodu rzeczowego jak nie gwizdnie Mietek Światowida w jedną mordę, jak nie sztachnie w drugą mordę, w trzecią, w czwartą… A Dąbrowszczanka z wierzchu bożka parasolką.
Widząc to reszta gości, z czem kto miał pod ręką, leci grzać bałwanów. W trymiga zniszczyli wszystkich co do sztuki, żeby nie to, że warszawiacy, co na tych chrzcinach tyż byli, wyszabrowali większe partie bożków i opychali do Kowna Litwinom, którzy jeszcze przez czas dłuższy za poganów chodzili.
Widzą Niemcy, że krewa, kropidła pod pachy i chodu za Odre i Nyse!”

Stefan Wiechecki (1896–1979) pisarz i dziennikarz polski, humorysta (pseud. Wiech)

Źródło: Ogólne chrzciny w Helena w stroju niedbałem

O domu , O charakterze , O śmiechu , O wodzie

„Jako Niemiec urodzony w Gliwicach nie odczuwałem niechęci polskich sąsiadów. Udało się nam się po wojnie zaprzyjaźnić z lwowianami. Warszawiacy byli na dystans, a ja byłem wtedy za mały, żeby rozumieć przyczynę.”

Piotr Lachmann (1935)

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lachmann_piotr

O wojnie

„W Powstaniu Warszawskim zginęło, w zależności od szacunków, od 1570 do, maksymalnie, 2000 żołnierzy niemieckich.(…) I w zależności od szacunków zginęło w nim od 130 000 do 180 000 powstańców i cywilnych Warszawiaków. W najbardziej nieprzychylnym dla Powstania wyliczeniu, na jednego zabitego niemieckiego żołnierza przypada stu Polaków. Gdyby utrzymać taką proporcję strat nieco dłużej, Niemcy mogliby zdziesiątkować naród średniej wielkości płacąc za to jedną swoją dywizją. Nazywanie tego „walką” jest kłamstwem. Kontynuowanie tej „walki” przez 63 dni jest zbrodnią. I słusznie Jarosław Marek Rymkiewicz rozpoczął swoją literacką akcję na rzecz oficjalnego przemianowania Powstania Warszawskiego po prostu na „masakrę.””

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Żeby Powstanie nie poszło na marne, krytykapolityczna.pl, 31 lipca 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/MichalskiZebyPowstanienieposzlonamarne/menuid-1.html

O kłamstwie , O stracie , O walce

„Wydarzenie historyczne Powstanie Warszawskie ma oczywiście i swoich krytyków. Ci z nich, którzy odpowiedzialność za zniszczenie miasta i śmierć mieszkańców przypisują Armii Krajowej, nie biorą pod uwagę innego biegu wydarzeń, jakie mogły spotkać naszą stolicę. Gdyby, na przykład wojska Rokossowskiego szturmowały miasto, które rozpaczliwie broniliby we własnym interesie Niemcy, to artyleria i lotnictwo obu stron w najmniejszym stopniu nie liczyłoby się z miastem i jego ludnością. Dowództwo Powstania otaczało Warszawiaków opieką, na jaką tylko warunki walki pozwalały i dbałość o jej los wykazano w umowie kapitulacyjnej z Niemcami. Krytykom warto też postawić pytanie, „co byłoby, gdyby Powstania nie było?””

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Czy nie zważają na takie wartości ideowe i narodowe, które Józef Piłsudski określił jako „imponderabilia”?
Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 136.

O śmierci , O losie , O walce , Pytanie

„Pałacyk Michla, Żytnia, Wola,
bronią jej chłopcy od Parasola
choć na tygrysy mają visy
to warszawiaki, fajne chłopaki są!”

Józef Szczepański (1922–1944) poeta polski, żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego

Źródło: Pałacyk Michla

O woli , Chłopak

„Najważniejsza jest dla mnie opinia warszawiaków, nie biskupów. Nawet przez moment zastanawiałam się nad referendum, ale zrezygnowałam.”

Hanna Gronkiewicz-Waltz (1952) polska ekonomistka, prezes NBP

o konflikcie wokół krzyża przed Pałacem Prezydenckim.
Źródło: Tok FM http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103454,8296542,Gronkiewicz_Waltz__Wazniejsza_jest_dla_mnie_opinia.html, 26 sierpnia 2010

„Jako prezydent Warszawy, organizowałem msze za zdrowie papieża. Niestety ostatnia okazała się być mszą za jego duszę. Gdy dowiedziałem się o jego śmierci, zarządziłem włączenie w całym mieście syren. Pamiętam spontaniczną reakcję warszawiaków, olbrzymi rząd świec w al. Jana Pawła II, na pl. Piłsudskiego i wielu, wielu innych miejscach związanych z pielgrzymkami Ojca Świętego.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

o Janie Pawle II.
Źródło: Lech Kaczyński: Papież, mój nauczyciel! https://www.fakt.pl/wydarzenia/polityka/lech-kaczynski-papiez-moj-nauczyciel/ek4glh7, fakt.pl, 2 kwietnia 2010

O zdrowiu , O duszy , O śmierci

„Pan minister Patryk Jaki jest ostatnią osobą, która powinna tutaj zabierać głos. Dlaczego? Bo pan, zamiast dbać o polskie więziennictwo, przez ostatni rok na koszt polskich podatników zajmował się kampanią wyborczą, którą na szczęście dla warszawiaków przegrał pan z kretesem.”

Borys Budka (1978) polski polityk

w trakcie debaty nad wnioskiem o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry.
Źródło: sejm.gov.pl http://sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=77&dzien=3&wyp=152&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=045, 20 lutego 2019.

O szczęściu

„Większość warszawiaków jest za ograniczaniem ruchu samochodowego i priorytetami dla transportu publicznego. Gorzej jest z radnymi.”

Wojciech Suchorzewski (1933) polski inżynier i profesor

Źródło: “Słusznie nie zbudowano drugiej jezdni na ulicy Andersa” https://miastojestnasze.org/wywiad-z-prof-suchorzewskim1/, miastojestnasze.org, 1 maja 2019

„Naprawdę nie wierzę, że można całą kampanię zbudować wyłącznie wokół jednego tematu. Zwłaszcza że warszawiacy rozumieją, że – jakkolwiek rozliczenie win z przeszłości jest ważne – trzeba tę sprawę w końcu załatwić. Patryk Jaki, który jest prawą ręką ministra sprawiedliwości, nie potrafi przeprowadzić przez Sejm ustawy reprywatyzacyjnej, przez co zwyczajnie nie jest w tej kwestii wiarygodny. Może urządzać kolejne medialne przedstawienia, ale one nie rozwiążą problemu. Bez ustawy każdy prezydent stolicy dalej będzie musiał oddawać nieruchomości.”

Rafał Trzaskowski (1972) polski polityk, Prezydent Warszawy od 2018

Źródło: Trzaskowski: Żona słoik, ojciec słoik – Jak mógłbym mieć coś przeciw słoikom? http://krytykapolityczna.pl/kraj/trzaskowski-zona-sloik-ojciec-sloik-jak-moglbym-miec-cos-przeciw-sloikom/, krytykapolityczna.pl, 4 czerwca 2018

O przeszłości , O sprawiedliwości

„Jestem przekonany, że warszawiacy dotrzymają przyrzeczenia i przekazywać będą pokolenie pokoleniu, jedne drugiemu (…) najcenniejszy skarb. Skarb wolności.”

Zbigniew Ścibor-Rylski (1917–2018) Polski generał, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego

Źródło: Odszedł generał Zbigniew Ścibor-Rylski http://www.prezydent.pl/aktualnosci/wydarzenia/art,1093,odszedl-general-zbigniew-scibor-rylski.html, prezydent.pl, 3 sierpnia 2018.

O wolności

„Już od kilkunastu lat, co kwartał lub półrocze, z systematycznością zwycięzców sedańskich, zohydzacie warszawiakom Warszawę podwyższając ceny lokalów, które – bodaj psy zamieszkiwały! (…) Cudzoziemiec badający historię rozwoju komornego mógłby sądzić, że domy wasze przerobiliście na pałace nowej Jerozolimy, podwórza na Edeny, rynsztoki na spławne kanały; my tymczasem z praktyki wiemy doskonale, że te pałace, te podwórza i te ogrody były, są i na wiek wieków pozostaną rezerwoarami chłodu, głodu, ciemności, wilgoci i chorób epidemicznych tudzież menażeriami pluskw, szczurów, karaluchów, z małym dodatkiem istot ludzkich, na które diabli wiedzą z jakiej racji spadają wszystkie ciężary i niewygody.”

Bolesław Prus (1847–1912) polski pisarz i publicysta

o kamienicznikach warszawskich.
Kroniki tygodniowe
Źródło: t. 1, PIW, Warszawa 1958, s. 64.

O głodzie , O wieku , O psie , O historii