Cytaty na temat syrena (24 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Statki, które mijają się nocą,
w przelocie do siebie coś mówią.
Daleki znak, syreny zew,
co znów w ciemnościach się gubią.
Tak i my w życiu oceanie
mówimy, a ktoś nas słyszy,
Spojrzenie tylko, tylko głos,
tylko znak – potem znów ciemność i cisza.”

Henry Wadsworth Longfellow (1807–1882) poeta amerykański

Tłumaczenie: Zofia Chądzyńska

O ciszy

„Zobaczył ludzi ociekających wodą, w biegu, ubrania i ciała mokre od spryskiwaczy. Na ulicy leżały porozrzucane buty, torebki, laptopy, mężczyzna siedzący na chodniku kaszlał krwią. Papierowe kubki turlały się dziwnie w dal. Świat był też sylwetkami w oknach na wysokości trzystu metrów, padającymi w wolną przestrzeń, i odorem płonącego paliwa, i monotonnym rozdzierającym wyciem syren.”

Don DeLillo Spadając

Źródło: Spadając, 2007

O ludziach , O świecie , O butach , O wodzie

„Panowie wróciłem z Paryża, jaki ładny! Idę sobie nucąc szlagier, Charlesa Aznavoura i podziwiam wieżę Eiffela, a pod nią kłębowisko ludzi przed dziwnym urządzeniem, wyglądającym jak tory wąskotorówki, wznoszące się łagodnie ku niebu, gdzieś na 20 metrów. Co chwila ktoś potężnie zbudowany jednym ruchem ręki wypycha po torach mały wagonik. Z amerykańskimi muskularnymi marynarzami rywalizuje kilku angielskich „byczków”, pchają w granicach 17 metrów. Każdy z nich ma nadzieje, że jego wózek wtoczy się do końca torów, co wcześniej jeszcze nie zdarzyło się – i zdobędzie nagrodę 1000 franków oraz uznanie gapiów. Pomyślałem, że chyba właściciel torowiska założył pod nie magnesy, aby do tego jeszcze nie doszło. Chcąc się o tym przekonać, płacę 3 franki, zawijam rękawy i przystępuję do walki. Mocno zapieram się nogami, robię kilka głębokich oddechów i posyłam wózek w chmury. Tak panowie, wózek po torach pędzi z ogromną szybkością, uderza w zaporę, której szczątki spadają, na głowę zdumionych obserwatorów, wyje syrena, a wózek leci dalej! Właściciel łapie się za głowę. Prawie błaga mnie, abym nie podchodził już do jego urządzenia, daje mi nagrodę oraz dodatkowo 500 franków. Gratulacjom i poklepywaniu po plecach nie ma końca. (…).”

Marian Glinka (1943–2008) polski aktor

Źródło: Jan Włodarek, Marian Glinka – silny i sprawny http://www.jwip.pl/readarticle.php?article_id=1119

O ludziach , O walce

„Ojcem chrzestnym mego aktorstwa był Dudek Dziewoński. Za kulisami łódzkiego Teatru Syrena – gdzie biegałem patrzeć, jak tańczy moja ukochana Alina – spytał mnie, ile mam wzrostu. Odpowiedziałem, że 182 cm. „Powinieneś być na scenie. Przygotuję cię. Strzelisz monolog Papkina”. Lenistwo nie pozwoliło mi opanować na czas tekstu, ponieważ hołdowałem zasadzie, co masz zrobić dzisiaj, zrób jutro, a będziesz miał dwa dni wolne. Na egzaminie udawałem schrypniętego. „Pan do teatru dla głuchoniemych? – huknął na mnie Zelwerowicz. -W niedzielę ferujemy wyroki. Jak panu gardło nie wyzdrowieje, to niech pan nie przychodzi”. Obkułem Papkina. Zacząłem i słyszę tłumione śmiechy – albo jestem taki dobry, albo kompletna rura. Spytali, kto mi pomagał. Mówię, że Edward Dziewoński. I tu ryk śmiechu: „To widać, to widać…”. Wspaniały, złośliwy karzeł Jacek Woszczerowicz chciał mnie obejrzeć w ruchu. Zaproponowałem wciąganie po linie. Był wystarczająco próżny, by pokazać swoją wersję. Patrzę na to i odzywam się jak kretyn: „Niedobrze pan to robi – cud, że mnie nie wyrzucił. – Przede wszystkim powinien pan spróbować, czy ta lina jest wystarczająco mocna. A wciągając się, trzeba ją też chwytać nogami”. Pokazałem, rozłożył ręce. Kilka miesięcy mnie nie dostrzegał. W końcu podszedł: „Złoty panie, oni się męczą, nie zawsze mają poczucie ciała. Niech pan weryfikuje, czy mam oglądać to, co robią, czy nie”. Zostałem jego asystentem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

O śmiechu , O czasie

„Nawet igraszki poezji są pełne wszelkiej mądrości. Syn Melesa powiada, że Odys woskiem zatkał uszy towarzyszom, gdy statki zaniosło do przewrotnych Syren, a syn Laertesa był trzymany w pętach jak w zamknięciu, z którego nie ma ucieczki. Ta baśń odsłania tajemnice filozofii.”

Teofilakt Symokatta (580–630) kronikarz bizantyński

O tajemnicy

„Szmery poddano dyskryminacji, a że jako Amerykanin otrzymałem edukację sentymentalną – walczyłem o szmery. Lubiłem stawać po stronie słabszych. Otrzymałem na policji zezwolenie na puszczanie w ruch syren. Najbardziej zachwycający szmer, jaki kiedykolwiek znałem.”

John Cage (1912–1992) kompozytor amerykański

odpowiadając na zarzuty dotyczące jego kontrowersyjnej muzyki.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Alfa, Warszawa 1995, s. 188.

„Wieczny postrach rodzin, syrena, potwór, niewyraźna a groźna istota, fantastycznie przebywająca w głębinach miłości.”

Gustave Flaubert (1821–1880) powieściopisarz francuski

„Zarzucają mu że jest młody
że nic nie widział nie przeszedł nie wie
oni by chcieli żeby był mordercą
ślepym narzędziem w ręku kata
żeby miał oko szklanne
kilka blizn po szrapnelu
schorowane serce siwe włosy
żeby zaniemówił na wycie syren
dziecinnego korkowca łomotu w drzwi
żeby nie wierzył w miłość
marzenia nadzieje przyszłość
żeby był bliżej ziemi wykopanego dołu
żywicznego drzewa płaczu okupionego
oni – obrośnięci legendą po dwudziestu latach
zazdroszczą mu młodości”

Marian Czepiec (1936–1983)

Źródło: Niewyrównany rachunek, „Życie Literackie” nr 20, 17 maja 1964, s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1608

O miłości , O życiu , O marzeniach , O przyszłości

„Codziennie, oczywiście oprócz sobót i niedziel, w domu państwa Piechów, rano, punkt siódma, rozlegało się rozdzierające wycie krowy. Mućka darła się jak do dojenia, a najgorsza w rykach budzika była niewiadomego pochodzenia pretensja. To właśnie ona stawiała Alunię na nogi i kazała zamknąć rogaciźnie gębę. Następną w kolejności czynnością było zbudzenie małżonka, który dla odmiany nie reagował na wycie syren strażackich, ani tym bardziej na wycie bydła. Reagował jedynie na dziabanie w żebra. Więc Alunia najpierw budziła się sama, a potem dziabała. Aż do skutku.”

Marta Obuch (1975)

Odrobina fałszerstwa

O domu

„Punktualnie o jedenastej przed południem 1 lutego 1905 roku zawyły syreny fabryki kotłów parowych i konstrukcji mechanicznych „W. Fitzner i K. Gamper” w Sosnowcu. Tak w Zagłębiu rozpoczęła się rewolucja. Robotnicy zatrzymali maszyny i ruszyli do okolicznych zakładów pracy nawoływać do strajku powszechnego. (…) Po chwili zaczęły pruć powietrze gwizdki i syreny huty „Katarzyna”, „Deichsla” i inne. Robotnicy wychodząc z fabryk, składali zarządom swoje żądania. Po wręczeniu tych żądań gwarnie i wesoło wychodzono na ulicę, formowano pochód i ze sztandarem lub bez wstępowano do najbliższej fabryki, ogłaszając strajk.”

Stanisław Andrzej Radek (1886–1946)

Źródło: Rewolucja w Zagłębiu Dąbrowskim. 1894–1905–1914, wyd. Oddziału Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, Sosnowiec 1929.

„Nikt nie uświadamia sobie, że ogon syreny śmierdzi. Niedoskonałość tę zakrywa miękkość jej śpiewu.”

Fabrizio Caramagna (1969)

Contagocce (2009)

„Powitał go nieopisany wybuch radości. Burgiba przybył drogą morską. W porcie Gulette oczekiwała go flotylla statków rybackich, witało go wycie syren. Opatrzność chyba sprawiła, że na kilka kilometrów od stolicy zepsuł się jego samochód i wjechał do miasta na białym koniu w ogromnym kapeluszu przybranym czarnymi piórami noszonymi przez plemię Zlass. Idealny wprost wizerunek Najwyższego Bojownika. Natychmiast po przyjeździe powitał beja Tunisu, co było niezwykle dyplomatycznym posunięciem. W tej sytuacji bej musiał odpowiedzieć mu tym samym i zapewnić mu godne przyjęcie. To nie przeszkodziło Burgibie odsunąć go od władzy dwa lata później. W każdym razie układ dotyczący autonomii wewnętrznej został podpisany, tak jak było ustalone 3 lipca 1955 roku.”

Bernard Tricot (1920–2000)

wspominając nieoficjalny i triumfalny powrót Habiba Burgiby do Tunisu 1 lipca 1955.
Źródło: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 23.

O samochodach , Koń

„Na śniegu krew, na bramach lód
Niezapomniany obraz dni, tu ginął tłum z nadzieją w sercu (…)
Czas pokrył bólu ślad, lecz pamięć w sercu głęboko będzie trwać! Głęboko będzie trwać! Do końca życia.
Wskrześ w sobie pamięć tamtych chwil, okrzyków echo, syren ryk, modlitwy szept i kule w piersiach!
Przed barykadą żywych ciał twój padał rozkaz, by oddać strzał
Spadł nowy śnieg lecz gorycz przetrwa.”

Mariusz Szczerski (1970–2005) wokalista polski (Honor)

Cytaty z utworów zespołu Honor
Źródło: Ulice grudnia

O czasie , Obraz , Serce

„O ile prawdę mówią poetów dawnych głosy
To czarne niczym kruki syreny miały włosy
Lecz odkąd sztukę Muzę na ziemię przywołały
Na płótnie każdy anioł wygląda jak śnieg biały”

Lucy Maud Montgomery (1874–1942) pisarka kanadyjska

Postać: Teddy Kent
Cykl Emilka ze Srebrnego Nowiu, Emilka szuka szczęścia (1927)

O aniołach

„W śpiew syren przytuleni
wracamy. W nasze przyjście
żony wychodzą do sieni
na pocałunek po szychcie.
I znowu Odpływamy
od żon i pól i światła,
jak przystań dom mijany
powroty nam ułatwia.”

Aleksander Baumgardten (1908–1980)

Źródło: Górnicy, „Życie Literackie” 1951, nr 4 (18 marca), s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14095

O życiu , O domu , O pocałunku

„Syrena ukrywająca swą prawdziwą naturę pod fałszywą szatą demokracji i wolnego rynku zawładnęła naszą duszą i karmi się naszym ciałem. Na imię jej – kapitalizm.”

David Korten (1937)

Świat po kapitalizmie. Alternatywy dla globalizacji

O demokracji , O duszy , O naturze

„Czyżby więc jednorożec był wytworem fantazji? Mówi się teraz tak dużo o ochronie zwierząt, ocaleniu ginących gatunków. Zakazuje się polowań na pandy, wieloryby, białe tygrysy. Czemu by nie chronić ginących zwierząt ludzkiej fantazji: gryfów, sfinksów, syren, wilkołaków, jednorożców. Do ich przetrwania wystarczy tak niewiele – nasza wiara, że istniały. Ratujmy więc jednorożce.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

Kabaret metafizyczny

O wierze , O fantazji , O zwierzętach

„Lubię mówić. Powiem więcej: lubię używać słów. Słowa są dla mnie czymś namacalnym, są syrenami, ucieleśnionymi zmysłami. Może dlatego, że rzeczywista zmysłowość nie budzi we mnie żadnego zainteresowania - nawet w myśli czy we śnie - moje pożądanie dotyczy tego, co we mnie tworzy rytmy słowne czy słucha cudzych rytmów. Wzruszam się, gdy coś jest dobrze powiedziane. Jakaś stronica Fialha czy Chateaubrianda powoduje, iż krew żywiej płynie w mych żyłach, że pełen podniecenia odczuwam niewypowiedzianą rozkosz. Jakaś stronica Vieiry, w swej zimnej doskonałości składniowej struktury, powoduje, iż drżę niczym gałąź poruszana wiatrem.”

Fernando Pessoa książka Księga niepokoju

The Book of Disquiet

O myślach , O snach , O myśleniu

„Jako prezydent Warszawy, organizowałem msze za zdrowie papieża. Niestety ostatnia okazała się być mszą za jego duszę. Gdy dowiedziałem się o jego śmierci, zarządziłem włączenie w całym mieście syren. Pamiętam spontaniczną reakcję warszawiaków, olbrzymi rząd świec w al. Jana Pawła II, na pl. Piłsudskiego i wielu, wielu innych miejscach związanych z pielgrzymkami Ojca Świętego.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

o Janie Pawle II.
Źródło: Lech Kaczyński: Papież, mój nauczyciel! https://www.fakt.pl/wydarzenia/polityka/lech-kaczynski-papiez-moj-nauczyciel/ek4glh7, fakt.pl, 2 kwietnia 2010

O zdrowiu , O duszy , O śmierci

„Syreny śpiewają, by człowiek uległ. Wystawiają na próbę jego moc przeobrażania. A także jego wolę stałości, która jest tylko skokiem śmiertelnym w zapomnienie.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Happily ever after
Święta strefa

O śpiewie

„Pracowity, ostrożny, przebiegły Ulisses, przywiązany do największego masztu, słuchający bez zagrożenia. Nie słyszał nic, oto jest prawda. Syreny mu nie śpiewały. Zagubiony statek minął w ciszy wyspy zaczarowane; głucha załoga wyobraziła sobie tę pokusę. Przywiązany kapitan powiedział, że słyszał i wytrzymał. Kłamał. To kwestia prestiżu, sensu legendy. Ulisses był własnym agentem od reklamy. Syreny tym razem, tylko tym razem, nie śpiewały: ten jeden raz, kiedy historia zanotowała ich śpiew (…) Ulisses mógł minąć je bez zagrożenia. Ulisses pragnął tylko być bohaterem antagonizując: zawsze puls agonii; nigdy śpiew syren, który słyszalny jest tylko dla tych, co już nie podróżują, już nie zdobywają się na wysiłek, wyczerpali się, chcą przeobrażeni przebywać w jednym tylko miejscu, które będzie mieściło ich wszystkich.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Happily ever after
Święta strefa

O wysiłku , Sens , O śpiewie , O prawdzie

„O Violetcie Villas można nieskończenie. Podejrzewam przecież, że czytelnik wyrobił już sobie własne zdanie o tej tygrysicy. Albo ją kocha, albo go ona śmieszy. Nie pragnę odmieniać tych sądów. Nie pragnę nawet ujawniać, do której grupy sam się zaliczam. Natomiast historyczna ścisłość wymaga, iżby opisać dwukrotny pobyt artystki w zespole Syreny. Znaczył on wiele dla tego teatru, acz nie bałbym się stwierdzenia, że i samej artystce też dopomógł.”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 88.

Kochać się

„Jako się tu rzekło, komikami Syrena stała, co wiązało się w sposób oczywisty ze szczególną funkcją satyry w repertuarze teatru. Ale nawet najśmieszniejsze kalambury, najbardziej cięte aluzje polityczne potrzebują przerywnika, a widz potrzebuje chwili oddechu, by otrzeć łzy, co kapią z nadmiaru śmiechu. I wtedy na scenę musi wkroczyć amantka.”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 52.

O śmiechu , O łzach

„A syrena szła i śpiewała. A gdy już była tuż, tuż nad brzegiem Wisły, odwróciła się, spojrzała ku wiosce i zawołała na głos cały: – Kochałam cię, ty brzegu wiślany, kochałam was, ludzie prości i serca dobrego, byłam waszą pieśnią, waszym czarem życia! Czemuż wzięliście mnie w niewolę, czemuż chcieliście, abym w pętach, w więzieniu, na rozkaz książęcy śpiewała? Śpiewałam wam, ludzie prości, ludzie serca cichego i dobrego, ale na rozkaz śpiewać nie chcę i nie będę. Wolę skryć się na wieki w fale wiślane, wolę zniknąć sprzed waszych oczu i tylko szumem rzeki do was przemawiać. A gdy przyjdą czasy ciężkie i twarde, czasy, o których nie śni się, ani wam, ani dzieciom i wnukom dzieci waszych śnić się jeszcze nie będzie, wtedy, w lata krzywdy i klęski, szum fal wiślanych śpiewać będzie potomkom waszym o nadziei, o sile, o zwycięstwie.”

Artur Oppman (1867–1931) polski poeta okresu Młodej Polski

legenda o Warszawskiej Syrence.
Źródło: Legendy warszawskie. Syrena https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/legendy-warszawskie-syrena.html, wolnelektury.pl

O sile , Kochać się , O dzieciach , O ludziach