Cytaty na temat stolik (28 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Nie liczcie na to, że o ósmej rano w Tokaju coś zjecie. W przeszklonej knajpie przy Kossuth ter można pić kawę za kawą i patrzeć, jak deszcz spada na pusty plac. Bardzo ciekawe myśli przychodzą wtedy do głowy. Na przykład, czy wziąć sobie za wzór tych dwóch przy sąsiednim stoliku, którzy zamówili dwa razy po trzysta aszu, czy też spokojnie zadawać sobie pytanie w stylu „co ja tu właściwie robię?”, czyli podstawową mantrę czy też modlitwę każdego podróżnika. Bo właśnie w podróży, rano, w obcym mieście, zanim druga kawa zacznie działać, doświadcza się najmocniej dziwności własnego, pozornie banalnego bytu. Podróż jest po prostu stosunkowo zdrowym rodzajem narkotyku.”

Andrzej Stasiuk książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

O kawie , O myślach , O piciu , O myśleniu

„Nie idziemy do tych wyborów po to, żeby usiąść przy jednym stoliku z PiS-em, platformą, czy PSL-em idziemy do wyborów po to, żeby przewrócić im ten stolik i my im ten stolik przewrócimy!”

Sławomir Mentzen (1986) polski ekonomista, polityk i radca prawny

Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=ddq_r3xGEek

„Valeriene Riordan miała na sobie czarną, gumowatą minispódniczkę i czerwone, dziwkarskie kozaki na wysokich obcasach, krótką, srebrzystą, prześwitującą bluzkę z głębokim dekoltem i zewnętrznymi poduszkami na ramionach, wykonanymi z płatów plastikowej kory mózgowej za sztucznego mózgu, który zdobił stolik w jej gabinecie. Na zewnętrznej stronie prawego uda wypisała sobie henną słowa EGO, ID, SUPEREGO. A na drugim udzie widniały wyrazy PRAGNIENIE, WYPARCIE I OBSESJA. Na wewnętrznej stronie prawego uda słowo POŻĄDANIE znikło pod króciutką spódniczką. A naprzeciwko w równie prowokacyjnym miejscu, znajdował się napis POCZUCIE WINY. (…)
– Jestem pojebaną psychiką – oznajmiła Val.
– Tak, ale za kogo się przebrałaś?”

Christopher Moore (1957)

Spytał Theo.
Najgłupszy anioł
Źródło: s. 289, 290

„Bandzie czworga PO-PiS-PSL-SLD wydawało się, że karty są już dawno rozdane, a oni na zawsze pozostaną w grze przy stoliku. Samoobrona to był tylko wypadek przy pracy, zaś cała reszta chętnych może sobie pukać w nieskończoność do drzwi Sejmu, z którego zasiedziałe tuzy uczyniły świątynię własnej pychy. Pukać i – nie nie przekraczając progu – kłaniać się nisko panom posłom. My tymczasem weszliśmy bez pukania i bez pytania.”

Roman Kotliński (1967) polski działacz antyklerykalny, b. ksiądz

po osiągnięciu rezultatu 10% przez Ruch Palikota w wyborach do Sejmu, 9 października 2011.
Źródło: To idzie młodość [w:] "Fakty i Mity", nr 41 (606), 14–20 października 2011

O grach , Pytanie

„Liczba trzy wyraża prawie ikoniczną, mistyczną perfekcję, której nie da się osiągnąć. Stolik musi mieć przynajmniej trzy nogi, bo się przewróci. Światła drogowe są trzy. Koło potrzebuje trzech śrub, żeby się nie odkręciło itd. We wszystkim istnieją trzy elementy i jeśli zdołasz je odnaleźć i na nich oprzeć strukturę, to jesteś na właściwej ścieżce. Myślę o tym cały czas również dziś. Kiedy piszę utwór, tworzę strukturę i na niej buduję muzykę.”

Jack White (1975) wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes)

Źródło: Randall Roberts, Jack kawalarz, „Los Angeles Times”, tłum. „Forum”, 7 maja 2012.

O losie , O myślach , O czasie , O perfekcji

„Jakby była końcówka seta i wsteczne siatkarskie odliczanie, to Igła trachnął by się po tą piłkę z pewnością na stolik supervisora i sekretariatu.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„Zmarznięty i spragniony
patrzę spokojnie na leżącą
na herbacianym stoliku o północy
koreańską gruszkę.
Pięknie chłodzącą
moje dłonie
brązowo-żółto lśniącą
gruszkę,
która po nacięciu
jej piersi
pozwala by stało się widoczne
głębokie, głębokie źródło.”

Luo Fu (1928)

Źródło: Podczas obierania gruszki o północy, tłum. z języka niemieckiego Marek Śnieciński

„Jestem bardzo wysoka i już wówczas, gdy nie byłam jeszcze koszykarką, wzbudzałam zainteresowanie. Wszyscy na mnie patrzą, gdy wchodzę do sklepu, idę na dyskotekę, czy gdziekolwiek indziej. Kiedyś bardzo mi to przeszkadzało, z czasem trochę się przyzwyczaiłam, ale wolałabym zostać nieco w cieniu. Gdy występowałam w USA, poszliśmy z przyjaciółmi do restauracji. Zaczęliśmy rozmawiać i nagle okazało się, że ludzie przy innych stolikach są cicho. Wszyscy słuchali, o czym rozmawialiśmy. Czasem trzeba się kontrolować. Nie można być sobą, pogadać na luzie.”

Małgorzata Dydek (1974–2011) koszykarka polska

Źródło: Cezary Kowalski, Koszykówka jest w moim życiu zawsze, onet.pl, 13 kwietnia 2000 http://film.wp.pl/id,34564,title,Koszykowka-jest-w-moim-zyciu-zawsze,wiadomosc.html

O ludziach , O czasie

„To nie jest normalne, kiedy jadę samochodem i nagle spostrzegam, że śledzą mnie trzy czy cztery wozy. Co wtedy: udawać, że się ich nie widzi, czy próbować je zgubić? Albo na przykład kiedy umawiam się z kimś na kolację, muszę uważnie wybierać stolik, bo na zewnątrz czai się piętnastu paparazzich. Uczę się z tym żyć, uczę się to ignorować, nadal jednak niektóre rzeczy budzą we mnie irytację. Dlatego postanowiłem za wszelką cenę chronić swoją prywatność – a także prywatność swoich najbliższych.”

Tobey Maguire (1975) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21462

„Masz pojęcie jak będzie wyglądał świat za 50 lat? Starsze panie będą siedzieć przy stoliku, by zagrać sobie w brydża i wszystkie będą miały tatuaże na pulchnych rękach. Boże święty! Kto by chciał mieć wytatuowaną babcię?! – Ethel zapaliła papierosa i westchnęła ciężko. – A ja przecież pamiętam czasy, gdy chłopcy nosili się schludnie. A dziś wszyscy chcą wyglądać niechlujnie. To przez Policjantów z Miami. Odkąd puścili ten serial, mężczyźni przestali się golić! Jak Boga kocham, ludzie są tacy głupi… Coś się robi modne i nagle wszyscy to robią! Gdzie się podział indywidualizm? Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby najpierw w telewizji przebojem okazał się jakiś program o naturystach, a następnego dnia cała Ameryka przestała nosić ubrania!”

Fannie Flagg (1944) pisarka i aktorka amerykańska

Wciąż o tobie śnię

O mężczyznach , O Bogu , O ludziach , O świecie

„W szkole teatralnej, na jednym z egzaminów u Jerzego Treli, grałam Saszę w Płatonowie. Trela sobie siedział na stoliku, machał nóżkami, a ja zeszłam ze sceny i mijałam go bokiem. Profesor odwrócił się i pokazał kciuka do góry. I to był największy komplement! Największa pochwała, coś bardziej cenniejszego niż to, że potem dostałam u niego piątkę. Wtedy czułam, że zrobiłam coś dobrego.”

Teresa Dzielska (1977) aktorka polska

Źródło: Trzeba brać, co dają i grać! - trzecia część rozmowy z Teresą Dzielską, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1250.html

„Po trzech dniach dotarła do nas wiadomość o obaleniu władzy konstytucyjnej. We Lwowie zawrzało. Rozpoczęły się gorące dyskusje, kontrowersje, polemiki. Jedni oskarżali Piłsudskiego, ganili, potępiali, drudzy go bronili, usprawiedliwiali, apoteozowali. Gorące te dyskusje nie wychodziły poza krąg subiektywnych odczuć i postaw. Od czasu do czasu podawano sobie przy kawiarnianych stolikach na ucho informacje, że ktoś tam kogoś posiekał czy postrzelił. Byli to z jednej strony apologeci Piłsudskiego, często legioniści, z drugiej – wyznawcy innych politycznych przekonań, krytycznie do Piłsudskiego ustosunkowani. Najczęściej obie powaśnione strony uznawały w myśl kodeksu Boziewicza – sprawę honorowo za załatwioną i wszystko kończyło się w którymś z lokali przy kieliszku.”

Roman Czernecki (1904–1986)

W liceum krzemienieckim

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Przy najbliższym stoliku, na wprost okna, siedziała zwrócona do niego profilem młoda, czarnowłosa i bardzo ładna kobieta, ubrana w prześliczny lekki kostium podróżny, który Alexowi nie spodobał się już na pierwszy rzut oka, tak jak nie spodobał mu się modny, maleńki czerwony kapelusik nasunięty, nieco na bakier, na małą kształtną główkę. Kapelusik ten był odrobinę zbyt czerwony, a kostium nieco zbyt obcisły, jak gdyby właścicielce jego zależało przede wszystkim na niezwłocznym ukazaniu każdemu, kto zechce spojrzeć, tego, czego dokładne określenie wymaga zwykle odrobiny wyobraźni. Joe pomyślał w duchu, że nigdy jeszcze nie widział dziewczyny, która wydawałaby się niemal naga, będąc tak dokładnie zakryta.”

Maciej Słomczyński książka Piekło jest we mnie

Piekło jest we mnie (1975)

O kobietach , O dziewczynach

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie , O prawdzie , O facetach , O zachowaniu

„Kadziewicz wskoczył na stolik, żeby nie zabić Zagumnego. Jak on to pięknie zarobił. I nawet jeszcze obrót był.”

Piotr Dębowski (1965) polski dziennikarz sportowy

podczas meczu Polska-Egipt o Łukaszu Kadziewiczu.
Wpadki komentatorskie
Źródło: TVP

„Patrzyliśmy razem na akację od strony ulicy.
Co rano to była nasza chwila intymności
Zostawiałam cię na stoliku w sypialni z oczami utkwionymi
w to co było na zewnątrz.
Wieczorem czekałeś na mnie pod drzwiami: z upodobaniem
odbywałeś ten sam rytuał który mnie uspokajał i sprawiał, że
łagodniałam.
Nazwałam cię Fernando Pessoa od razu pierwszego dnia
kiedy on przyniósł cię do domu, to było pod koniec października,
osiem lat temu: kłębek czarny w sam raz do karmienia pipetą.”

Denisa Comănescu (1954)

Źródło: Pessoa, tłum. Kazimierz Jurczak

O domu , O czekaniu

„Na przystanku tramwajowym wypaliłem papierosa, aż do ostatniego tytoniowego włókna, po sam brzeg bibułkowego filtra. Taaak, papieros był jedyną rzeczą, jaką ukrywałem przed moją ukochaną Żabcią, nie zdradzałem jej myślą ani uczynkiem, nie gapiłem się jak wszyscy moi koledzy na biust pani Lucynki z księgowości ani też nie kartkowałem w ubikacji pisemek z gołymi babami, jakie przemycali przez granicę ci dwaj spryciarze z działu eksportu; przynosiłem karnie całą pensję do domu, po drodze nie wymieniając nawet jednego grosika na piwną pianę w „Cyganerii”; gdy mówiłem, że idę na mecz z kolegami, trafiałem faktycznie na trybuny, a nie w opary dymu, unoszącego się ponad karcianymi stolikami i moczyłem usta w alkoholu tylko wówczas, gdy na moje pytające spojrzenie, odpowiadała dyskretnym, widocznym tylko dla nas skinieniem. Nie miałem sobie niemal niczego do zarzucenia, co więcej, odnajdywałem niepowtarzalny, kojący umysł zapach w tej bezprzykładnej poprawności. Podczas gdy moi koledzy, zdradzający swoje żony w każdej szufladzie biurka, cierpieli okrutnie z powodu urojonych małżeńskich ograniczeń, ja byłem wolny od trosk podobno nierozłącznie związanych ze stanem bycia-mężem i bycia-ojcem, nie odczuwałem specjalnie ciężaru obowiązków, jakie spadały niby gradobicie po odejściu od ołtarza; oni cierpieli piekielne męki, gdy ja taplałem się beztrosko po właściwej stronie otchłani dorosłych rozkoszy, może właśnie za to Bóg mnie pokarał?”

Adam Ubertowski (1967)

Trans-Syberia

O Bogu , O domu , O myślach , O odejściu

„Szkliste, wytrzeszczone oczy fok patrzyły, nie widząc nikogo poza sobą, a one same, szykownie ubrane jak na ślub albo przyjęcie noworoczne, robiły zakupy. Ich bezszyjne łby, kuliste czaszki, niekiedy ubrane w kapelusze i zmyślnie zawiązane chusteczki, tworzyły uliczny klimat zupełnie odmienny od mojego podłego nastroju. Foki, zajęte sobą i o sobie tylko myślące, nie zwracały na mnie najmniejszej uwagi; przesiadywały przy stolikach w poczekalniach, czytając z mordami zanurzonymi w gazetach wszystko to, co focze.”

Stefan Szczygłowski (1952)

Źródło: pl. iplok (2005)

O ślubie , O czytaniu

„Tylko głupia burżuazja uważa, że z niuansów myśli nic nie wynika. Partia wie, że wynika bardzo wiele: był czas, kiedy rewolucja nie była niczym innym niż niuansem myśli grupki teoretyków pod przywództwem Lenina, kłócących się w Szwajcarii przy kawiarnianym stoliku.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Dziewczyny były dobre i potulne: żadna nie brała więcej niż pięć, dziesięć lewa.(…) Była wśród nich jedna nierozgarnięta grubaska. Pamiętam, jak kiedyś pojawiła się z grubą teczką pod pachą i położyła ją przed sobą na stoliku.
Pewnie sądziła, że w ten sposób zostanie uznana za poetkę, czy coś w tym stylu. Tonczo zamówił jej następną kolejkę koniaku (…). Zapytał ją (…), o co chodzi z tymi teczkami. Zaczerwieniła się, ale uparcie trzymała się swojej wersji:
– To są rękopisy pewnej młodej poetki – przyjaciółki. Dała mi je do przejrzenia.
– Co? – Oczy Toncza omal nie wyskoczyły z orbit.
– Co się tak dziwisz! – powiedziała dziewczyna. – Ostatnio w kraju sporo się pisze.
Tarzaliśmy się ze śmiechu. Bawiła nas powaga, z jaką grała swoją rolę.(…) A teraz zadaję sobie pytanie: dlaczego właściwie tak nas to śmieszyło. Czyjej nawyk noszenia ze sobą tej teczki nie przytrafiał się też wielu z nas – początkujących pisarzy? A dokładnie: czy nie tuszował uprawianej przez wielu z nas intelektualnej prostytucji.”

Atanas Sławow (1930–2010)

Kawiarnie literackie. Bambus

O dziewczynach , O śmiechu , Pytanie

„W czasach wiecznych porachunków i strzelanin, kiedy media cały czas informowały o Wołominie, Pruszkowie i jatkach w centrum Warszawy, zgłaszały się do mnie partnerki gangsterów na terapię, często prosząc, żebym wpłynął na zmianę życia przez ich partnerów. Potem, kiedy byłem na jakimś wyjeździe w Zakopanem, ktoś cały czas fundował mi szampana. Butelki były przynoszone na mój stolik. Powiedziano mi, że to od słynnego „Pershinga” z Pruszkowa. Do dziś nie wiem, czym sobie zasłużyłem na takie wyróżnienie.”

Zbigniew Lew-Starowicz (1943) polski lekarz, ekspert seksuologii

Źródło: dziennikzachodni.pl http://blogi.dziennikzachodni.pl/poprostupytam/2013/11/19/prof-lew-starowicz-czyta-biblie-byl-ministrantem-a-episkopat-go-skrytykowal/

O czasie , O czytaniu

„A może (…) twe przygnębienie z czego innego wypływa? Czyżby z faktu, że to ciebie wystawiono za drzwi, podczas gdy ty planowałeś finał we własnym stylu? Taki z ucieczką nad ranem i kwiatkami na stoliku? Ha, ha, w miłości jak na wojnie, przyjacielu, a twoja miła postąpiła jak wytrawny strateg. Zadziałała wyprzedzająco, atakiem prewencyjnym.”

Andrzej Sapkowski książka Sezon burz

Jaskier do Geralta.
Sezon burz

O wojnie

„– Przecież schodzimy tylko do restauracji – powiedział Jack.
– A co, restauracja wywiesiła napisy: „Nie strzelać w sali jadalnej”? „Uprasza się o niezabijanie klientów przy stolikach”?”

Meg Cabot (1967)

Źródło: Poszła na całość

„Był raczej samotnym człowiekiem. Znalazł jednak sposób na swą samotność. Otóż wieczorami udawał się do pobliskiej knajpy, zajmował stolik na osiem osób, a następnie tak prędko przesiadał się z miejsca na miejsce, iż w końcu był przekonany, że to kolacja w gronie przyjaciół.”

Rafał Kmita (1965)

Trzy zdania o umieraniu 1994 r.
Cytaty ze spektakli teatralnych i programów kabaretowych

O samotności

„Musieliśmy kupić nowe papierosy, bo stare całkiem rozmiękły. Tutaj było sucho, ciepło i wirował kurz. Płaszcze powiesiliśmy na wieszaku obok kaloryfera. Wypiliśmy i zamówiliśmy jeszcze. Minione godziny odsuwały się jak sen. Grająca szafa w rogu wciąż odgrywała tę samą melodię. W głębi siedział męzczyzna z żółtym psem. Ściany miały ciemnoczerwony kolor. Złote kinkiety z plastyku ledwo rozpraszały mrok. Nasz stolik lekko się chwiał. Zamówiliśmy jeszcze po ciastku, bo nic innego nie było.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Przez rzekę

O kolorach , O snach

„Przed wojną. Kawiarnia Ziemiańska w Warszawie. Dymna chmura. Stolik pisarzy i poetów. Awangarda. Proletariat. Surrealizm. Socrealizm. Wyzwoleni z przesądów. Mówią: - Głupie snobizmy epoki kończącego się mieszczaństwa! Albo: - Śmieszne uprzedzenia rasowe feudalizmu!
Lecz ja przysiadam się i z miejsca zaznaczam, choć mimochodem, że moja babka była kuzynką Burbonów hiszpańskich. Po czym najuprzejmiej podsuwam im cukier - nie Kazimierzowi jednak (który wśród nich królował gdyż najlepszym był poetą) ale Henrykowi (który jest bardziej z towarzystwa i ma ojca pułkownika). Gdy zaś rozpoczyna się dyskusja popieram zdanie Stefana gdyż on z ziemiańskiej rodziny. Albo mówię: - Stasiu, poezja poezją, ale przede wszystkim ci radzę: nie bądź gminny. Albo: - Sztuka jest zjawiskiem w pierwszym rzędzie heraldycznym! Śmieją się lub poziewają, albo protestują - ale ja tak miesiącami, latami całymi z niezłomną konsekwencją absurdu, z powagą nonsensu, z największą pracowitością dlatego właśnie iż rzecz niewarta pracy. - Nuda, idiotyzm, kretyństwo! - krzyczą, ale powolutku jeden, potem drugi ulega, oto już ten bąknął, że jego dziadek miał willę w Konstancinie, tamten daje do zrozumienia, że siostra babki była "ze wsi", a inny jeszcze niby dla zabawy wyrysował swój herb na bibułce. Socrealizm? Surrealizm? Awangarda? Proletariat? Poezja? Sztuka? - Nie. Las drzew genealogicznych, a my w ich cieniu.
Powiedział mi poeta Broniewski.
- Co pan robi? Co to za dywersja? Pan nawet komunistów zaraził herbarzem!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O zrozumieniu , O siostrze , O wojnie , O sztuce

„Ale przecież to są sędziowie, którzy zostali przez prof. Rzeplińskiego dopuszczeni do pracy w Trybunale Konstytucyjnym. Nie orzekający sędziowie, którzy przychodzą do pracy, mają swoje biuro, swój stolik.”

Adrian Klarenbach (1973)

o sędziach TK wybranych w nowej kadencji Sejmu przez Prawo i Sprawiedliwość i uznanych przez prof. Rzeplińskiego.
Źródło: Według poseł Gasiuk-Pihowicz sędziowie TK „to nie sędziowie”. Kompromitacja na wizji http://niezalezna.pl/85915-wedlug-posel-gasiuk-pihowicz-sedziowie-tk-nie-sedziowie-kompromitacja-na-wizji, niezalezna.pl, 12 września 2016.

„Masz pojęcie jak będzie wyglądał świat za 50 lat? Starsze panie będą siedzieć przy stoliku, by zagrać sobie w brydża i wszystkie będą miały tatuaże na pulchnych rękach. Boże święty! Kto by chciał mieć wytatuowaną babcię?! – Ethel zapaliła papierosa i westchnęła ciężko.”

Fannie Flagg (1944) pisarka i aktorka amerykańska

A ja przecież pamiętam czasy, gdy chłopcy nosili się schludnie. A dziś wszyscy chcą wyglądać niechlujnie. To przez Policjantów z Miami. Odkąd puścili ten serial, mężczyźni przestali się golić! Jak Boga kocham, ludzie są tacy głupi… Coś się robi modne i nagle wszyscy to robią! Gdzie się podział indywidualizm? Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby najpierw w telewizji przebojem okazał się jakiś program o naturystach, a następnego dnia cała Ameryka przestała nosić ubrania!
Wciąż o tobie śnię

O świecie , O Bogu