Cytaty na temat słup (36 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kocur i teraz się wtrącił:
-Za to ja wyglądam jak najprawdziwsza halucynacja. Proszę zwrócić uwagę na mój profil w świetle księżyca. - Wlazł w słup księżycowego światła i chciał coś jeszcze dodać, ale poproszono go, żeby się zamknął, więc odparł: - Dobrze, dobrze, mogę milczeć! Będę milczącą halucynacją. - I zamilkł.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Upływanie czasu jest dziwną i wewnętrznie sprzeczną sprawą ludzkiego umysłu. Byłoby rzeczą rozsądną mniemać, że czas unormowany czy niewypełniony wydarzeniami musi się ciągnąć bez końca. Tak być powinno, ale tak nie jest. Właśnie nudne, puste okresy nie mają żadnej rozciągłości. Natomiast czas przetykany ciekawymi zdarzeniami, kaleczony tragedią, rozszczepiany radością – wydaje się długi we wspomnieniu. I słusznie, jeżeli się nad tym zastanowić. Bezzdarzeniowość nie posiada słupów, na których by można rozpiąć trwanie. Między niczym a niczym nie ma odstępu czasu.”

John Steinbeck książka Na wschód od Edenu

Na wschód od Edenu

O czasie , Radość

„Jak potopu świata fale
Zamrożone w swoim biegu,
Stoją nagie Tatry w śniegu,
By graniczny słup zuchwale!
Biodra Tatrów las osłania,
Ponad nimi stoi chmura,
A po halach wiatr przegania
Uronione orle pióra.”

Wincenty Pol (1807–1872) polski poeta i geograf

Źródło: Pieśń o ziemi naszej

„Dziś żyjemy w wolnym kraju rządzonym demokratycznie.
Chociaż państwo istnieje tylko teoretycznie.
Nasz Pan Premier zwiał, tu zostawił słupa.
Rządu plan to chuj, dupa i kamieni kupa.”

Juras (1981)

Źródło: Testament żołnierzy z AK na albumie solowym Biało-czerwone serce

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Dwie rzeczy stoją jak słup soli: dobroć w cudzych kłopotach, odwaga we własnych. (To jest cytat poety Adama Lindsay Gordona)”

Diana Spencer (1961–1997) księżna Walii

O odwadze

„Większość z nas jest jak słupy ogłoszeniowe, rację ma ostatni, który coś na nie naklei.”

Peter Leppich (1915–1992)

„W czasie, w którym świat tak przytłaczał człowieka – człowieka, którym byliśmy my wszyscy – przedmiotowe filozofie nie mogły stać się naszymi filozofiami. Cóż przedmiotowa filozofia powiedzieć mogła o nadziei? Cóż o godności? Cóż w ogóle o człowieku? Filozofie te, bez względu na to, czy mienią się idealizmami, czy materializmami, człowiek interesuje jedynie w swoich własnościach poznawczych, zwróconych, jako dobre czy liche narzędzie, ku scenie pozaludzkiego świata. Nas interesował człowiek w świecie, i to w takim świecie, jaki stanowił nasze otoczenie, który nad nimi ciążył jak potężny słup ciśnienia mierzącego naszą kruchość lub nasz opór. W naszym oporze nie chodziło o ocalenie nas samych; to zyskiwało się nierównie pewniej przez uległość. Nasz opór był oporem przeciwko światu, który oni chcieli ludziom zgotować.(…) Nasz opór był aktem moralnego podmiotu, nie dało się go ani wywieść, ani uzasadnić wyłącznie przedmiotową wiedzą.”

Jan Strzelecki (1919–1988) socjolog polski, eseista, działacz społeczny

Źródło: Próby świadectwa, w: Ślady tożsamości, Warszawa 1989; cyt. za: kulturologia.uw.edu.pl http://www.kulturologia.uw.edu.pl/page.php?page=tekst&haslo=strzelecki

O świecie , O czasie

„Z głośników przymocowanych do słupów do słupów rozlegała się wojskowa muzyka: niosła się daleko, aż na tereny, gdzie pracowano. Kiedy słuchałem jej żwawego rytmu, kiedy patrzyłem na czerwoną flagę trzepoczącą na wietrze, łapałem się na tym, że wierzę w powodzenie tej rewolucji. Ale kiedy się jej przyglądałem z bliska, natychmiast moje iluzje znikały. Kanały kopali wyczerpani, źle odżywieni robotnicy w łachmanach. Motyki podnosiły się i opadały ospale, ludzie byli smutni, bez nadziei, bezsilni. Wystarczyło rzucić na nich okiem, by pojąć, że kraj idzie w złym kierunku.”

Haing S. Ngor (1940–1996)

Kambodżańska odyseja

O ludziach , O muzyce

„Śmiem gwarantować, że zanim minie sto lat, nie będzie w Europie nawet trzech wielkich matematyków. Ta nauka stanie w martwym punkcie mniej więcej wtedy, kiedy odejdą Bernoulli, Euler, Maupertuis, Clairaut, Fontaine, d’Alembert i Lagrange. Wznieśli oni słupy Herkulesa, poza którymi nie ma podróżowania.”

Denis Diderot (1713–1784) francuski pisarz, filozof

O podróżowaniu , O odejściu , O nauce

„Przeniknąłem (pół żartem, pół serio) wszystkie święte imiona (których jest wiele
i ciągle się mnożą):
losowo wymieniam tu, dla ciebie, St. Peter Memoriał, który wyrósł (to oczywiste, zbyt oczywiste, bardzo prawdziwe), koło Kafarnaum (czy jak tam się to pisze i wymawia), wśród wykopalisk świeckich i uświęconych (VIA MARIS, MILESTONE, jak grzmi słup graniczny, naszpikowany napisami bez miary i bez normy), over the house of St. Peter:
błąkałem się wraz z bezładną
wycieczkową bandą (nie wyłączając maleńkiej pani z Argentyny), wśród tysięcznych ladies and gentelmen, dostarczanych gratis przez pilnego pilota: (dodaj, w wersji palestyńskiej, Piotrosza, poddanego dogłębnej degustacji, z pewnym docentem z Pisy i innymi ludźmi, na plaży w Tyberiadzie, przed wycieczką statkiem, kiedy ogłuszające tango eksplodowało ekspresyjnie niewyczerpanym potpourrie):
potem, wobec kaprysu pewnego Caprice (to znaczy gallery, która jest jewellery i diament factory, z salą kinową do pokazów), burdel z nieprawdopodobnym zwrotem VAT-u (czy TVA), wkurwiając mnie; pozbawił cię dwóch pereł: to twoje kamienie zodiakalne, znaczą „health, wealth and long life” (horoskop się nie zmienia), ze zniżką 15%:
co do przenikania, jednakże, to w świątyni Afrodyty Hadriana (niesłusznie dziś uznanej za grobowiec świętego), pochylony tanatofil, płaszcząc się, zanurzyłem chciwie moją dłoń, drążącą i nagą, pod niezwykłym ołtarzem, w małą mroźną otchłań warg sromowych prawdy (…).”

Edoardo Sanguineti (1930–2010)

Źródło: Konkluzja, tłum. Monika Woźniak

„Interesy nie rozbiją mojej grupy.
Nie damy się zakręcić jak podstawione słupy.”

Sokół (raper) (1977) polski raper

WWO
Źródło: Interesy

„Ludzie, którzy przemawiają uroczyście jak marmurowe kolumny głęboko wyciętymi w nich napisami, okazują się często słupami, na których czas nakleja reklamowe afisze.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit., s. 13.

O ludziach , O czasie

„Na widok "Damy z gronostajem"
pewnemu panu zawsze staje
włos dęba, a oczy w słup stają,
więc w muzeum sprzątaczki gadają,
że ten Pan się na sztuce wyznaje.”

Mariusz Parlicki (1974)

o obrazie Dama z gronostajem Leonarda da Vinci.

„Ale jak na ten słup położone będą tylko pieniądze, a nie będzie ani honoru, ani sławności, ani mądrości, to po co ludzie będą na ten słup liźć? Jak pan dobrodziej myśli? Po pieniądze uni będą liźć i po nic więcej?”

Maria Konopnicka książka Mendel Gdański

Mendel Gdański
Źródło: Mendel Gdański w: Z jednego strumienia szesnaście nowel, wyd. E. Wende i Sp., Warszawa 1905, s. 215.

O pieniądzach , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Ten słup, co przypomina suche drzewo,
nie stracił jeszcze siły życia.”

Choe Je-u (1824–1864)

wypowiedziane przed śmiercią.
Źródło: Halina Ogarek-Czoj, Tonghak nauka Wschodu, Warszawa 1984, str. 20

O śmierci , O drzewach , O sile , O nauce

„W więzieniu dojrzałem – w męce, samotności i tęsknocie za światem i życiem. A jednak zwątpienie o „sprawie” nigdy nie zajrzało mi jeszcze w oczy – i teraz, w czasie gdy pogrzebano na długie lata może wszystkie niedawne nadzieje w potokach krwi, gdy przygwożdżono je do słupów szubienicznych, gdy mnogie tysiące bojowników wolności zamknięto do lochów lub rzucono w zaspy śnieżne Syberii – i teraz dumny jestem.”

Feliks Dzierżyński (1877–1926) polski i rosyjski działacz komunistyczny

Pamiętnik więźnia
Źródło: s. 66

O świecie , O samotności , O wolności , O czasie

„Widzieliśmy z dna Epoki Pieców, jak proponowane przez nich uwznioślenie państwa, przyobleczenie go powłoką mistyczną, nadanie mu poprzez osobę wodza rangi niemal sakralnej, czyni je potężniejszym jeszcze narzędziem ich zbrodni. Czytaliśmy z szyderstwem teksty filozofów, witających ową sakralizację państwa jako upragniony znak zmierzchu epoki sceptycznej, kres liberalizmu, wyraz dobrowolnej abdykacji jednostki, której czas nowożytny włożył na głowę zbyt ciężką dla niej koronę wolności. Jeśli kiedykolwiek nieufność do idealizmu mogła nam wejść pod dziesiątą skórę, to właśnie wtedy, podczas lektury idealistów, naciągających niebo zasad na piekło tych rządów i upatrujących istotę epoki w chwale zasad, a nie w nędzy praktyk. Myśmy żyli, i to żyli długo, na dnie tej nędzy jakby na dnie morza, mając nad sobą wielki słup ciśnienia, rozkruszający metodycznie wszelkie tamy, jakie ostatnie wieki zbudowały przeciwko absolutnej dowolności władzy.”

Jan Strzelecki (1919–1988) socjolog polski, eseista, działacz społeczny

Źródło: Próby świadectwa, w: Ślady tożsamości, Warszawa 1989; cyt. za: kulturologia.uw.edu.pl http://www.kulturologia.uw.edu.pl/page.php?page=tekst&haslo=strzelecki

O piekle , O wolności , O czasie , O czytaniu

„Utrzymujemy, że (…) byłoby rzeczą właściwą przełamać wszelkie denominacyjne zapory, to jest te różne mury sekt, z których część istnieje od wieków, inne zaś od niedawna, trzymając chrześcijan mniej lub bardziej oddzielonych. Niektóre z nich mają wysokie ogrodzenia, inne niskie, lecz wszystkie w swoich dążeniach dopomagają do rozdziału; radzimy ludowi Bożemu, aby wyszedł spoza tych ogrodzeń i się połączył. Połączył się w badaniu Słowa Bożego. Te różne wierzenia są jak słupy powbijane w ziemię, do których sami się przywiązaliśmy. Czemu by się od nich nie uwolnić? […] Dlatego opuśćmy te słupy, a udajmy się za światłem. Wierzymy, że to jest droga Boża. Nie mówimy jednak nic nieuprzejmego o chrześcijanach znajdujących się w tych denominacjach. Występujemy jedynie przeciwko owym rozmaitym wierzeniom, ponieważ wyrządziły nam one wiele szkody i wciąż jeszcze szkodzą innym. Gdyby wszystkie ludzkie wierzenia zostały zmiecione, to byłaby to dobra sposobność dla ludzi, żeby połączyć się we wspólnym badaniu Słowa Bożego i z upływie dni czynić coraz większy postęp.”

Charles Taze Russell (1852–1916) amerykański działacz religijny Świadków Jehowy

Źródło: "Co Kaznodzieja Russell odpowiadał na licznie zadawane mu pytania", wyd. "Na Straży" str. 345

O ludziach , O wieku

„Jestem ogromnym entuzjastą polskiego malarstwa pejzażowego. Podziwiam, jak wiele można powiedzieć samym krajobrazem, jakich przeżyć dostarczyć. Cenię malarzy, którzy malują, żeby zwrócić na coś naszą uwagę. Zawsze silnie odczuwam ten zachwyt malarza dla miejsca, w którym się znalazł. Na jednym z obrazów Edwarda Okunia widzimy tylko mały fragment mostu: drewniany słup zanurzony w zielonkawej wodzie. Sprawiło mi radość, że malarz zwrócił na to uwagę.”

Andrzej Barański (1941) polski reżyser

Źródło: „Kino”, listopad 1998 http://www.parnas.pl/index.php?co=blog&id=12&idb=80

O malarstwie , Obraz , Radość

„Chciałbym, żebyś stanął na najradykalniejszym stanowisku – to jest na stanowisku absolutnej sprawiedliwości społecznej, która jest wcieleniem jedynej wartej czci siły łączącej ludzkość – miłości. Z dzisiejszych ustrojów społecznych nie może zostać nic. Są to podłe, smrodliwe, pełne ciemnych nor, w których się lęgnie zbrodnia – budy, te tak zwane gmachy społeczne. Z tym trzeba walczyć z całą bezwzględnością – a do wszystkich ludzi stać na stanowisku najwyższej miłości. Oto wytyczne słupy drogi, po której idąc, człowiek nie spodleje i nie zgłupieje. To stanowisko uchroni go od ugrzęźnięcia w egoizmie klasowym i w idiotyzmie partyjnym. Sceptycyzm i cynizm w sferze zagadnień społecznych są objawami niskiego stanu rozwoju uczuć, przy niekiedy dużym rozwoju zdolności kombinowania. Są to zresztą bezpłodne stany.”

Stanisław Witkiewicz (1851–1915) pisarz, malarz, teoretyk sztuki

Źródło: Listy do syna, 15 lutego 1905

O ludziach , O sprawiedliwości , O emocjach , O sile

„Sądownictwo jest jednym z najgłówniejszych filarów, na których opiera się gmach Rzeczypospolitej. Słabość tego słupa jest niechybną oznaką, że państwo znajduje się w głębokim niebezpieczeństwie.”

Marian Zbrowski (1872–1944)

przemówienie wygłoszone na Walnym Zgromadzeniu członków Lwowskiego Oddziału Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów w roku 1936.
Źródło: „Głos Sądownictwa” nr 5, 1936, s. 398 http://books.google.pl/books?id=4_fwm5owR9YC&pg=PA237&lpg=PA237&dq=%22Marian+Zbrowski%22+prezes+s%C4%85du&source=bl&ots=QU5boDocy2&sig=dE93kpFW5qcfIMPhrUcjtAUTsGc&hl=pl&sa=X&ei=f7erUZfUN6ql4gSDpIEw&ved=0CDAQ6AEwAQ#v=onepage&q=%22Marian%20Zbrowski%22%20prezes%20s%C4%85du&f=false

„Każdy figurant czy trener-słup będzie karany wstrzymaniem licencji.”

Wojciech Łazarek (1937) polski trener piłkarski

o trenerach bez uprawnień na trenowanie w Ekstraklasie.
Źródło: Antoni Bugajski, Piotr Wołosik, Hajto w Jagiellonii. Wojciech Łazarek o Tomaszu Hajto, „Przegląd Sportowy”, 21 grudnia 2011 http://ekstraklasa.przegladsportowy.pl/Pilka-nozna-Hajto-w-Jagiellonii-Wojciech-Lazarek-o-Tomaszu-Hajto,artykul,126060,2,977.html

„Ciągle jest niezłym słupem reklamowym.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Andreasie Goldbergerze.
Skoki narciarskie, Pragelato 2005

„Dziesięciu mężów obłąkanym wzrokiem
Przechodzi chwiejnie przez graniczny słup,
Ciekawym zewsząd patrzą na nich okiem,
Z nich każdy idzie, jak bez życia trup.
Kto idzie?! Stójcie! – krzykną pruskie warty,
My to dziesięciu, cały nasz pułk czwarty.”

Jan Nepomucen Kamiński (1777–1855) polski aktor, pisarz, reżyser

Źródło: Walecznych tysiąc

„Właśnie nudne, puste okresy nie mają żadnej rozciągłości. Natomiast czas naznaczony ciekawymi wydarzeniami, tragicznymi czy radosnymi, wydaje się długi we wspomnieniach. Między niczym a niczym nie ma odstępu czasu. Gdy nie ma zdarzeń, nie ma słupów, na których można rozpiąć trwanie.”

Wojciech Sumliński (1969) dziennikarz, psycholog

Cytat jest parafrazą Johna Steinbecka, który napisał Wśród całej niepewności pewien jestem, że pod wierzchnią warstwą swych przywar ludzie pragną być dobrzy i pragną być kochani. Zaiste większość ich wad jest próbą znalezienia skróconej drogi do miłości. Kiedy człowiek umiera nie kochany, wówczas bez względu na swoje talenty, wpływy i geniusz musi uznać własne życie za porażkę, a konanie za zimną potworność. Wydaje mi się, że jeśli wy czy ja mamy wybierać pomiędzy dwoma sposobami myślenia czy postępowania, winniśmy pamiętać o śmierci i starać się żyć tak, aby nasz zgon nie przyniósł światu radości (John Steinbeck, Na wschód od Edenu, tom II, przełożył Bronisław Zieliński, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1963, s. 183).
Źródło: Niebezpieczne związki Bronisława Komorowskiego (2015), s. 378.

O czasie

„Rok 2010: Opracowano pierwsze generatory kwantowe (wyłapujące energię kosmiczną). Dostępne w formie jednostek przenośnych oraz odpowiednie do zapotrzebowań gospodarstw domowych, które produkują moc rzędu kilku kilowatów, stają się niewyczerpanym źródłem energii. Duże elektrownie zostają wyłączone – wraz z demontażem sieci kończy się era słupów wysokiego napięcia.”

Arthur C. Clarke (1917–2008) pisarz brytyjski, autor książek science fiction

Źródło: Keith Tutt, W poszukiwaniu nieograniczonej energii, wyd. Amber, seria Tajemnice Nauki

O tajemnicy , O poszukiwaniu , O nauce

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Powołał go Pan
Na słup.
Na słupie miał dom
I grób.
A ludzie chłopaka na szafot przywiedli,
Unieśli mu głowę w muskularnej pętli.
Powołał go pan na stryk.
(…)
A ludzie dziewczynę wśród przekleństw gwałcili
I włosy jej ścięli, i ręce spalili.
Powołał ją Pan
Na gnój.
(…)
A ludzie mych wierszy słuchając powstają
I wilki wychodzą żerującą zgrają…
Powołał mnie Pan
Na bunt.”

Stanisław Grochowiak (1934–1976) polski poeta, dramatopisarz i publicysta

świadome zastosowanie kakofonii w celach artystycznych ze zmianą rytmu w szóstym z przytoczonych wersów.
Źródło: Święty Szymon Słupnik

O ludziach , O domu , O zmianach , Chłopak

„Ależ kochani, co było, to było! Nie narzekajmy, nie patrzmy za siebie i nie stójmy jak słupy soli, kiedy życie przecieka nam między palcami!”

Żona Lota

słowa włożone w usta żony Lota w stylizacji czatu na Facebooku
Autorzy: Patryk Bryliński, Maciej Kaczyński, Facecje, Wydawnictwo Otwarte, Kraków 2015, ISBN 978-83-7515-374-3, s. 76.

O życiu , Kochać się

„Pijcie zdrowie kościotrupów,
Weselne ognie zatlijcie,
A w koło ognistych słupów
Śpiewajcie, tańczcie i pijcie!”

Gustaw Ehrenberg (1818–1895) poeta i działacz społeczny

Źródło: Tańce zapustne, z tomu Dźwięki minionych lat, Paryż 1848, s. 43

O zdrowiu , O piciu , O śpiewie

„Kolej to dla mnie środowisko naturalne. To nieodłączny element pejzażu - słupy trakcyjne czy telekomunikacyjne, przejazdy kolejowe, interesujące budynki dworców. (…) Kolej u nas jest niedoceniana, ale to bardzo istotny składnik cywilizacji. Jest też moją cenną inspiracją.”

Igor Przybylski (1974)

Źródło: Ewa Łączyńska-Widz, Kolej to dla mnie środowisko naturalne http://www.obieg.pl/felieton/25276, obieg.pl, 6 czerwca 2012.

„Słup z napisem „Gułag 92JN90” i nic więcej. Na początku w mróz gołymi rękami łamaliśmy gałęzie na szałasy. I nie uwierzysz, ale powoli sami się pobudowaliśmy. Postawiliśmy sobie baraki, ogrodzenie, zbudowaliśmy karcery, wieże strażnicze – wszystko sami. I zaczął się wyrąb, ścinanie drzewa. Po ośmiu wprzęgaliśmy się do sanek, woziliśmy pnie, po pierś zapadając się w śnieg. Długo nie wiedzieliśmy, że wybuchła wojna. Ukrywano to przed nami. I nagle – propozycja. Na ochotnika na front do batalionów karnych, a kto wyjdzie cało ze wszystkich bitew – będzie wolny. A potem ataki i ataki, kilometry kolczastego drutu pod prądem, miny, moździerze, całe miesiące huraganowego ognia. Nie bez powodu nazywano żołnierzy z naszych batalionów skazańcami. Kładło nas pokotem. Jak ja wyżyłem? Ależ wyobraź sobie, że to krwawe piekło było rajem w porównaniu z okropnościami obozu (…).”

Borys Pasternak (1890–1960) rosyjski poeta i prozaik

O wojnie , O piekle

„Wszyscy się mądrzą: urzędnicy, działacze, politycy. Ale żaden profesor specjalizujący się w ochronie środowiska, żaden biolog, żaden ekolog – chyba dotąd niczego nie przeoczyłem – nie zabrał głosu, żeby wyjaśnić kwestię fundamentalną: czy wbicie kilku betonowych słupów w nadrzeczne torfowisko rzeczywiście spowoduje wielkie, nieodwracalne szkody, czy nie. Być może zresztą nikt ich o zabranie głosu nie prosił, bo dla mediów opinie „fachowców” nie są żadnym „niusem.””

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

o relacjonowaniu przez media sporu o przeprowadzenie przez Rospudę obwodnicy.
Źródło: „Gazeta Polska” nr 10, 7 marca 2007

„Z dotychczasowych ustaleń ws. Srebrna wyłania się ponury obraz biznesów prowadzonych przez prezesa Kaczyńskiego. Ukryte nagrania, pieniądze w kopertach, ubek, słupy, krętactwa o braku dokumentów. Kompletne bagno.”

Tomasz Siemoniak (1967) polski polityk

o spółce Srebrna
Źródło: Wyciekły zeznania Birgfellnera. Siemoniak: Zagadka wizyty Kaczyńskiego u Ziobry wyjaśniona http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,24460555,wyciekly-zeznania-birgfellnera-siemoniak-zagadka-wizyty-kaczynskiego.html#s=BoxOpLink, gazeta.pl, 15 lutego 2019.

Obraz , O pieniądzach , O biznesie

„Nagle zrobiło się w naszej fantasy słowiańsko, przaśnie i kraśnie, jurnie, żurnie, podpiwkowo i lnianie. Swojsko. Zapachniało grodziszczem, wsią-ulicówką i puszczańskim wyrębem, powiało, jak mawiają przyjaciele Moskale – lietom, cwietom i – izwinitie – gawnom. Łup! Co tak huknęło? Czy to Bolko wbija słupy w Odrę? Czy to może Czcibor łupi Hodona i Zygfryda pod Cedynią? Czy też to może komar ze świętego dębu spadł? Nie. To tylko nasza, rodzima, słowiańska fantasy.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Źródło: Piróg albo Nie ma złota w Szarych Górach, „Nowa Fantastyka”, 5(128)/1993 https://sapkowskipl.wordpress.com/2017/03/17/pirog-albo-nie-ma-zlota-w-szarych-gorach/

„Od przejścia słupów, od zajęcia miejsca w pruskiej kolei żelaznej zaczyna się wyzysk, oszukaństwa, krzywdzenie na wszelkie sposoby naszych biednych emigrantów. A jednak pomimo, że tak straszne warunki, wśród nędzy i upokorzeń, jeszcze tam zarabiają więcej aniżeli w ojczyźnie.”

Bolesław Prus (1847–1912) polski pisarz i publicysta

Kroniki tygodniowe
Źródło: t. 19, PIW, Warszawa 1968, s. 120.

O ojczyźnie