Cytaty na temat pomarańczowy

„Dowiedziawszy się, że ustanowiono u nas dynastię dwugłową, wielostronną, nie miałem już powodu, by kryć się z moimi uczuciami monarchistycznymi, tlącymi się we mnie od wczesnego dzieciństwa; toteż jąłem ronić łzy, wrzeszczeć, skakać na jednej nodze wokół stołu, w prawej ręce wznosząc triumfalnie zielono-pomarańczową flagę zrobioną z pończochy.”

„Wszyscy od dzieciństwa uwielbiają ozór à la Polonaise. Niegdyś Maxine myślała, że to eksperymentalny utwór fortepianowy. Ozór wołowy dusił się w kuchni przez cały dzień w skomplikowanym sosie złożonym z kawałków moreli i ananasa, startego mango, wiśni bez pestek, marmolady grejpfrutowej, kilku różnych gatunków rodzynek, soku pomarańczowego, cukru, octu, musztardy i soku z cytryny, a przede wszystkim, zgodnie z tradycją, herbatników imbirowych, z przyczyn, które giną w mrokach niepamięci.”

„Nic z tego, co zostało zrobione podczas pomarańczowej rewolucji, nie przepadło. Nic nie zostało zmarnowane. Nie ma powodów do jakiegokolwiek rozczarowania.”

„Jest księżyc biały, pomarańczowy,
srebrny i w plamki – codziennie nowy!”

„Jednolite niebieskie stroje z jednym pomarańczowym elementem jeśli chodzi o nazwisko.”

„Tak więc powiewał dumnie polski sztandar nad żarówiasto-różowym napisem CUKIERNIA SOLARIUM na pomarańczowym tle. W sumie dobrze, że powiewał, bo gdzie miał powiewać, to przecież polski small business napędza PKB, napędza gospodarkę tego państwa, to jemu Rzeczpospolita zawdzięcza swoją współczesną kondycję, to małe i średnie przedsiębiorstwa są tym, co tworzy Polskę, to właśnie one, stworzone przez tak pogardzanych drobnych cwaniaczków i dorobkiewiczów z najntisów, sprawiają, że Polska jako tako działa, myślałeś, to właśnie oni, ci kolesie handlujący przy użyciu łóżek polowych skarpetkami, papierosami i niemiecką chemią, są prawdziwymi ojcami założycielami tego kraju, a nie Mieszko I czy Bolesław Chrobry.

To ich nazwiska, a nie królów, Kościuszków i generałów, o których nikt i tak nic nie wie, powinniśmy przytwierdzać do obrzępolonych ścian naszych ulic. Zresztą – lepiej by tam pasowały. Bo ja wygląda tabliczka z napisem „ul. Bolesława Chrobrego” na otynkowanej pastelowym barankiem ścianie domku-bliźniaka otoczonego powyginanym w pseudobarok betonowym płotem seryjnej produkcji, do tego tabliczka z wizerunkiem wilczura i napisem „Pies zły, teściowa jeszcze gorsza”? Albo tabliczka z napisem „ul. Jagiellońska” na rozpieprzonej do szczętu kamienicy, w której mieszkańcy nadal szczają i srają do jednego sracza na całe piętro i grzeją węglem z piwnicy, modląc się do Jezusa Chrystusa, żeby dach nie zawalił się już tej zimy. Kamienicy, przed którą rozciąga się blade klepisko z jakimiś dwiema nieokreślonymi budami z blachy, w której gnieżdżą się dwa samochody zajumane z Niemiec, czekające na przebicie numerów. A golf trójeczka i czwóreczka? A? Albo wielki napis „OSIEDLE TYSIĄCLECIA CHRZTU POLSKI” wymalowany wielkimi, kolorowymi kobyłami na czteropiętrowym bloku, świeżo otynkowanego na seledyn ze wstawkami ciepłych brązów, pod którego ścianami w wytartej trawie robią się błotniste kałuże przemieszane w koktajl z popękanymi płytami chodnikowymi i jakąś żuł-ławką, na której dobywa się picie ciepłego piwa w puszkach ze sklepu Żabka zlokalizowanego w ceglanej i nieotynkowanej dobudówce przyłączonej do bloku w szalonych latach dziewięćdziesiątych? Przecież to wszystko wygląda jak żarty, jak robienie sobie jaj.

Do tego wszystkiego pasują ulice z zupełnie innymi nazwami, na przykład „Handlarzy spod dworca Zoo w Berlinie” albo „Obrońców blaszanych szczęk pod Pałacem Kultury w Warszawie”. Albo „ul. Badylarzy”, „ul. Pionierów Prywaciarstwa Polskiego”. Ewentualnie „pl. Właścicieli Kantorów” czy „al. Wypożyczalni Wideo Hollywood.””

„O wiele większą wagę przykładam do dowodów ze świadków i rzeczy, bo jeśli przesłuchujący zechce, przesłuchiwany przyzna się nawet do tego, że jest zielonym osłem w pomarańczowe ciapki.”

„Mogę powiedzieć, że zakochałam się w tej drodze od pierwszego wejrzenia, kiedy zobaczyłam jej zdjęcia w jednym ze wspinaczkowych czasopism po pierwszym przejściu Pietro del Pra. Podobał mi się żółto-pomarańczowy kolor skały, kaloryfery i od tego czasu miałam ją w głowie.”

„Linia Komorowskiego zaczyna przynosić także sukcesy na kierunku ukraińskim (…) Jarosław i Lech Kaczyński traktowali Ukrainę jak dziecko specjalnej troski, od którego nie należy niczego wymagać, tylko już, natychmiast włączyć do UE i NATO, nawet jeśli sami Ukraińcy sobie tego nie życzą (jak w przypadku NATO). Jarosław i Lech Kaczyńscy wiedzieli lepiej, czego potrzeba swojemu podopiecznemu znad Dniestru i Dniepru. Jak wiemy, bohaterowie pomarańczowej rewolucji ani o centymetr nie przybliżyli Ukrainy do Europy. Zbyt byli zajęci walką pomiędzy sobą i polityką historyczną. Skąd my to znamy…?”

„Pomarańczowe chodaki zrobione z plastiku w kształcie chodaków.”

„Bywa, że podczas zachodu słońca nie ma żadnych chmur (…) i kiedy spoglądam w niebo, do mojej czaszki wdziera się pomarańczowy ogień, który mnie oślepia. Jest niemal tak samo przyjemny jak widok chmur, ponieważ on także piecze i sprawia, że wszystko wygląda zachwycająco.”

„Twój syn, pamiętamy go dobrze, układał w garażu
długie stosy rdzawych prętów.
Ich posiniaczone ciała rzędami przecinały pomarańczową skórę żarówek;
on, pocichutku, wędrował w stronę naszych dziecięcych gardełek;
z furią wbijałem paznokcie, pomiędzy różowe pręgi na jego brzuchu.
Białe morze leniwie przecinało nasze krocza.
I wyrosły, poplamione pornografią twarze,
co na myśl o świeżym mięsie, oblizują lubieżne wargi; tęskniliśmy.
A krew była siecią, raz po raz wypychana śmiercią.”

„W naszym kraju nie będzie żadnej różowej, pomarańczowej ani nawet bananowej rewolucji.”

„Wcale nie jesteś Rudym Kościotrópem Jesteś Leprza i Grupsza nawet ot Robin chuda” – przeczytała mama koślawy napis pod rysunkiem, świadczącym o jak najlepszych intencjach twórcy. Rysunek przedstawiał opasłą babę z ogromnymi piersiami i nogami jak dwa salcesony, która to postać miała dziko pomarańczowe włosy, znacząco i starannie zamazane kredką koloru czarnego.”

„Może zbyt mocno się uszminkowałem. Jedno oko wyszło niebieskie, drugie lekko pomarańczowe. Za to usta wszyscy uznali za arcydzieło. Zrobiłem je na czarno. W ogóle nie odbija się od brody Michała Walecznego, którą dali mi z rekwizytorni, innej nie było.”

„Ostatnie 100 dni diametralnie zmieniły moje życie. Słodycze zostały wyparte przez ketonal i morfinę, rower przez wózek inwalidzki, a sok pomarańczowy przez wlewy z izotopów iperytu czy platyny.”

„Jestem jak musująca, pomarańczowa pastylka, która wrzucona do szklanki o dowolnym kształcie, wypełnia ją swoją barwą.”

„Siatkówka to prosta gra, trzeba tylko trafić w to pomarańczowe.”

„Jestem nudziarą.
Doszłam do tego wniosku po dogłębnym przemyśleniu sprawy.
Odstaję od społeczeństwa, które jest wesołe, nowoczesne i przebojowe.
Nie miewam fioletowych paznokci ani pomarańczowych włosów.
Ubieram się zawsze w czarne kiecki.(…)
Maluję się śladowo.
Nie wiedziałam, kto to jest Gulczas (…).”

„Wiesz, brakuje mi drobiazgów. Pokrzykiwania na śmieciarzy. Wyciskania soku pomarańczowego. Spóźniania się na autobus. Pracy w laboratorium jako fizyk… technolog. Moje całe życie. Zamieniłam je na to. Teraz walczę. Prowadzę wojny. Nie robię badań. Biorę się za problemy, które trzeba rozwiązać, bo inaczej będą ginąć ludzie. Nie piję na umór ginu z tonikiem. Nie kocham się w co trzeci czwartek z byłym chłopakiem. Nie jem małży na Mulberry Street. Nie jestem już Angie. Jestem Engineer.”

„Warto – za Borysem Kagarlickim – wskazać na istotne rozróżnienie między kontrrewolucją a restauracją. Pierwsza jest zwycięstwem sił starego porządku nad siłami rewolucji, zaś druga pewnym kompromisem między nimi, stąd jedynie częściowa wymiana elit. Właśnie ze zjawiskiem restauracji w mniejszym lub większym stopniu mieliśmy do czynienia i w Polsce, i w Rosji, a także po pomarańczowej rewolucji na Ukrainie.”

„Chciałbym, by czytelnicy mówili o tym, o czym piszę. O moim „Wściekłym psie”. Co w nich porusza, jakie emocje budzi, jakie lęki? Może chce im się rzygać po tym, co przeczytali, może płakać? A to, czy na śniadanie pijam soczek pomarańczowy, czy czarną kawę naprawdę nikogo nie powinno obchodzić.”

„ja nie wybaczam niczego. nawet jeśli w piątej klasie zwędziłeś mi pomarańczową kredkę, to jesteś już na zawsze na mojej czarnej liście, draniu.”

„Demokratyczne wybory, powołanie niekomunistycznego premiera i rządu stworzyły sytuację społeczno-polityczną, która spowodowała zawieszenie działalności Pomarańczowej Alternatywy.”

„Prawie wybili nam z głowy wschodnie sentymenty, ale oficjalnie zachowali savoir-vivre. Dlatego zostawili nam piechura: zielonego, pomarańczowego i czerwonego, którego ostatecznie przejął cały Berlin – też Zachodni. Kochany dobry ludzik w sygnalizacji świetlnej.”