Cytaty na temat ołówek (26 cytatów)

Ramón Gómez de la Serna (1888–1963) pisarz hiszpański

„Otworzyliśmy obaj oczy. I głowy nasze w pośpiechu, by sprawdzić, dokąd mamy pojechać, zderzyły się ze sobą. Atlas otworzył się na mapie Oceanu Atlantyckiego. Koniec mego ołówka tkwił wyraźnie pośrodku maleńkiej wysepki, której nazwa wydrukowana była tak drobnymi literkami, że doktor musiał nałożyć silne szkła, żeby je odczytać. Drżałem ze wzruszenia.
– Wyspa Pajęczych Małp – powiedział powoli, pogwizdując. – Jakież to dziwne. Natrafiłeś na wyspę, na której widziano po raz ostatni Wielką Strzałę. Chciałbym wiedzieć… Ach, jakie to dziwne!
– Pojedziemy tam przecież, doktorze?”

Hugh Lofting (1886–1947)

zapytałem.
Podróże doktora Dolittle (1922)

„Proszę, nie dbaj o markę ołówka, sprawdź czy jest zatemperowany”

Ten Typ Mes (1982)

Źródło: Kontrkultura

„Ołówek spisuje się co do słowa.”

Antoni Regulski

„Historie miłosne pisane są milimetrach i milisekundach, za pomocą szybkich i precyzyjnych ołówków, których ślady ledwie można dostrzec gołym okiem […]. A także w milach i eonach, drążone dłutami w górskich szczytach.”

Gabrielle Zevin (1977)

Zapomniałam, że Cię kocham

O historii , O pomocy

„Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.”

Maria Kownacka książka Plastusiowy pamiętnik

Plastusiowy pamiętnik

O pokoju , O domu

„Teraz, kiedy technika poszła tak mocno do przodu, a podstawowy sprzęt filmowy można kupić w każdym hipermarkecie, filmy mogą robić wszyscy, ale reżyserować bardzo niewielu. Z filmem jest tak jak z literaturą, każdy ma papier, ołówek, ale nie każdy pisze świetne książki.”

Márta Mészáros (1931)

Źródło: Marta Meszaros myśli po polsku http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=55109

O książkach , O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Chcę być jak noworodek, nie wiedzący absolutnie nic o Europie, ignorujący wydarzenia i mody, niemal jak prymitywi. Pragnąłbym stworzyć coś bardzo skromnego, wypowiedzieć się w całkiem małym motywie, który mój ołówek będzie zdolny opanować bez żadnej biegłości technicznej.”

Paul Klee (1879–1940) malarz niemiecki pochodzenia szwajcarskiego

Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 450.

O wieku , O malarstwie

„Truman pisał Śniadanie u Tiffany’ego w ten sam sposób, w jaki tworzył przeważającą większość swoich dzieł – z zimną, niemal naukową precyzją. Drwił z pisania pod wpływem impulsu i z pisarzy, którzy zawczasu nie przemyśleli całości dzieła, woląc zamiast tego planować, kombinować i znów planować, podczas gdy on w tym czasie temperował ołówek i pisał.”

Truman Capote (1924–1984) pisarz amerykański

Źródło: Sam Wasson, Piąta Aleja, piąta rano, wyd. Świat Książki, Warszawa 2013, s. 82; tłum. Agnieszka Lipska-Nakoniecznik.

O książkach , O świecie , O czasie

„Malarstwo lubię, koi mnie i odpręża. Nawet miałam taki okres, kiedy malowałam. Do tej pory lubię trzymać ołówek w ręce i coś tam kreślić.”

Kamilla Baar-Kochańska (1979) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28223

O malarstwie

„Jak się będziesz gniewać na mnie,
to ołówki Ci połamię”

Danuta Wawiłow (1942–1999)

Źródło: Pożałuj mnie

„Tym tylko różnią się panowie od bolszewików i faszystów, że nie jesteście konsekwentni w swoim ustawodawstwie i ubierając się w togę samodzierżawia, zdobicie ją falbankami liberalizmu i demokracji, falbankami, które wojewoda, starosta, posterunkowy policji łatwo obrywa.(…) Trzy są symbole rządów „pomajowych”: czerwony ołówek cenzora, biała pałka policjanta i sądy doraźne.”

Adam Ciołkosz (1902–1978) polski działacz socjalistyczny, instruktor harcerski

w styczniu 1933 r. zwracając się w przemówieniu sejmowym do przedstawicieli reżimu sanacyjnego.
Źródło: Andrzej Friszke, Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty, wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2011.

O demokracji

„O, bramy warszawskie! Cóż mogę wam teraz poświęcić, ja, szukający ledwie uchwytnych cieniów kronikarz? Garść chaotycznych wspomnień. Nie z mego ołówka spłynąć mogą poważne, czcigodne o was rozprawy. Wiem tylko, że w waszym chłodnym półmroku, wśród waszych śmiesznych i pretensjonalnych sztukaterii i pseudorenesansowych gzymsów odnajdywaliśmy nasze Dzikie Pola. My, chłopcy z pięter, nasze pierwsze siniaki i pierwszą krew z nosa, pierwszy hazard i zapamiętanie w grze w chowanego, w czarnego luda, w siódemkę. Później odnajdywaliśmy na waszych ścianach pierwszy gryzący humor nieprzyzwoitych napisów, jeszcze później szukaliśmy pierwszej wiedzy o dorosłym życiu w ciemnościach waszych kątów, za żelaznymi, dębowymi lub szklanymi drzwiami, poznając tam pierwszy zawrót głowy po pierwszym papierosie, pierwsze starannie skrywane obrzydzenie po pierwszym hauście wódki, pierwszą słodycz po pierwszym pocałunku. Jeszcze później byłyście świadkami, o, bramy warszawskie! naszych westchnień i wyznań, naszych werterowskich rozpaczy i zaklęć, jakich pełne były długie, nocne rozmowy po powrocie z kina czy z wieczorynki, gdy ręka długo spoczywała na dzwonku, nie naciskając go w obawie przed przedwczesną interwencją stróża — tego rozespanego Neptuna bram warszawskich, wynurzającego się z ciemnego niebytu w zbroi z kożucha. Nie zawsze też byłyście sceną lekkoskrzydłych fars wielkomiejskich i beztroskich popisów farmazonów, sprzedających w waszym cieniu sztuczne brylanty naiwnym wieśniakom. Zdarzyło się wam osłonić swoim mrokiem niejedną tragedię, niejeden błysk noża gasł w waszych odmętach, niejeden straszliwy krzyk odbił się w was echem, zagłuszając chlust kwasu solnego wyżerającego oczy niewiernego kochanka, niejeden cichy jęk osuwającej się ofiary rozległ się wraz z brzękiem spadającej na wasz bruk flaszki po octowej esencji. Aż nadszedł czas, gdy stałyście się ostatnim schronieniem w walce ulicznej, kiedy płytki wasz tunelik stanowił nieraz błogosławieństwo dla kluczącego i uciekającego przed tępą przemocą goniących zbirów. I jak wszystko w tym dziwnym mieście, tak wy, bramy warszawskie, wkroczyłyście wprost z śmieszności i nędz, w najszczytniejsze bohaterstwo bez póz, koturnów i wzniosłych słów, raczej z lekko wulgarnym krzykiem, tak jak to się czyni w Warszawie.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O miłości , O grach , O kochankach , O wiedzę

„Zawsze wiedziałem, że trzeba być krok od samego siebie. Ale teraz jestem, stoję tysiąc, a może parę tysięcy kroków od samego siebie. Patrzę z dystansu. Z rosnącego dystansu. Dar dystansu, a może przekleństwo dystansu. Dziwi mnie, kurwa, wszystko. Stwór pewnego dnia przebudził się, pojął, że się przebudził, i dawaj udoskonalać własne przebudzenie. I w ten sposób doszedł do wynalazku ołówka, klamki, grzebienia, wełnianej czapki, guzika i dziurki, witaminy C, patelni, kremu przeciwzmarszczkowego – co ma do tego Bóg? Ci, co wiedzą, że Go nie ma, niczego nie udowodnią tym, co wiedzą, że On jest. I na odwrót. Dusza z prochu powstała i w proch się obróci. Dusza! O ciele szkoda gadać.”

Jerzy Pilch (1952) polski pisarz, publicysta, scenarzysta

Marsz Polonia

O Bogu , O duszy

„Te, generał jaki jest szyfr?
Generał wyjął z kieszeni ołówek i nie otwierając oczu zapisał na ścianie rząd cyfr. Jakub wykręcił je na tarczy, ale nic się nie stało.
– No co ty? Nie otworzyły się.
Generał otworzył jedno oko. Popatrzył mętnie.
– A do tych drzwi – powiedział – Myślałem że chodzi ci o kod do głowic…”

Andrzej Pilipiuk (1974) polski pisarz

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Weźmisz czarno kure…

O myślach , O myśleniu

„Fotografia mnie właściwie nie interesuje. Jest dla mnie jedynie narzędziem pracy, jak pędzel czy ołówek, i tylko jako narzędzie ją szanuję.”

Henri Cartier-Bresson (1908–2004) fotografik francuski

„Moja twórczość przy użyciu środków tradycyjnych, jakimi są farba, kredka, ołówek, w porównaniu z pracami młodych artystów jest nazbyt estetyczna i elegancka. Zresztą jak w ogóle w sztuce nieposługującej się słowem powiedzieć: „ten człowiek jest bezbronny”? Jak powiedzieć coś o bezbronności, nie pokazując jej w całej jej ohydzie? Jest w życiu człowieka coś ohydnego. Ciało jest ohydne. Śmierdzi.”

Jacek Sempoliński (1927–2012)

Źródło: Dorota Jarecka, Rozmowa z malarzem Jackiem Sempolińskim http://wyborcza.pl/1,75475,1013055.html, wyborcza. pl, 11 września 2002.

„Taki Ampere na przykład jechał kiedyś na ważną konferencję naukową w Paryżu. Nagle w dorożce olśniła go jakaś myśl (z dziedziny elektryczności, jak sądzę), wyjął błyskawicznie ołówek i na ścianie powozu napisał równanie. Z grubsza brzmiało ono tak: dH=ipdl/r2, gdzie p jest odległością P od elementu dl; albo dH=i sin e d1/rz. Równanie to znane jest także jako prawo Laplace'a, chociaż Laplace nie był obecny na tej konferencji.
Dorożka podjechała pod Akademię, Ampere wyskoczył, zapłacił woźnicy i pospieszył na konferencję obwieścić wszystkim o swoim odkryciu. Po czym stwierdził, że nie ma kartki z równaniem. Nagle przypomniał sobie, gdzie je zapisał, i puścił się za nim w pogoń po ulicach Paryża. Czasem sobie myślę, że w podobny sposób Fermat musiał zgubić dowód swego Wielkiego Twierdzenia, jakkolwiek i Fermata nie było na tej konferencji; zmarł mniej więcej dwieście lat wcześniej.”

Alfred Bester (1913–1987) amerykański pisarz

Ludzie, którzy zamordowali Mahometa

O myślach , O czasie , O odległości , O myśleniu

„Nieludzka to praca, gdy coś obmyślając,
trzeba ołówkowi przegryźć gardło.”

Nikołaj Kynczew (1936–2007)

Źródło: Zawsze proszę o przebaczenie, tłum. Wojciech Gałązka

O przebaczeniu

„Teraz częściej używa się kleju do tworzenia melodii z zasłyszanych fragmentów, aniżeli ołówka czy pióra.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Ja nie zrezygnowałem ze Śląska i nigdy nie zrezygnuję, „Dziennik Zachodni” nr 40, 18 lutego 11 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111333.html

„Nie miałem jeszcze dwunastu lat, siostra zaś ośmiu, kiedy umieliśmy już po hebrajsku, po chaldejsku, po syrochaldejsku, znaliśmy mowy Sarmatów, Koptów, Abisyńczyków i różne inne umarłe lub umierające języki. Nadto, bez pomocy ołówka mogliśmy rozłożyć litery każdego wyrazu wedle wszelkich zasad oznaczonych prawidłami kabalistyki.”

Jan Potocki (1761–1815) polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk i historyk

Rękopis znaleziony w Saragossie
Źródło: s. 100

O siostrze , O pomocy

„Siedzę tu, pod gontem już cały lipiec. Pada w Szczyrku i pada. Będzie tak lało do końca wakacji? Boli siedzenie od siedzenia. Czuję tyłek najwyraźniej. Brzuch też boli, pusty bardzo. Hałas w kiszkach, chcenie kwasów. Głowa jednak nie pozwala wchodzić nogom do chałupy. Opór w mózgu. Stożek w kuli piknął znowu chłopca czoło. Dzień za dniem tak przesiaduję w drzwiach Huczkowej z ołówkami i kredkami. Rosną góry na papierze. Za to w nocy tylko słucham – rozpluskania, rozbębnienia – ziemi z wodą. Przetwarzam dźwięki na kolory. Widzę barwną prędkość.”

Jacek Durski (1943)

Źródło: Okno

O wodzie , O wakacjach , O prędkości

„Gdybym miała coś narysować i wiedziałabym, że to co narysuję stanie się żywe, nie wzięłabym ołówka do ręki. Nigdy nie odważyłabym się obdarować życiem czegoś, co nie mogłoby się bronić przeciw wszystkim tym gorliwym kredkom…”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

W zwierciadle niejasno

„(…) spójrzcie na ten ołówek. Podobnie jak gumka jest tylko jego małą częścią, używaną tylko wtedy, gdy ktoś popełni błąd, tak też współczucie pojawia się tylko wtedy, gdy sprawy wymkną się spod kontroli. Główną częścią życia jest rywalizacja; tylko gumka jest współczuciem.(…) w polityce współczucie jest tylko częścią rywalizacji.”

Hubert Humphrey (1911–1978) amerykański polityk

spytany o współczucie w polityce.
Źródło: Wess Stafford, Dean Merrill, Zbyt małe, by zignorować, Wyd. Pojednanie, Lublin 2007, tłum. Andrzej Gandecki, s. 134.

O błędach

„W sercu człowieka, jak w świecie cieleśnym, uczucia są barwami: kilka ich składa całą gamę światła, ale nieskończone są ich odcienie, kombinacje i przemiany. Wyrazy języka, jak ołówek rysownika, ledwie potrafią zebrać tych uczuć główne kształty; wszystkie się szaro i ciemno malują pod niecierpliwą ręką, która żywego życia odtwarza tylko suche formy.”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

Jaryna

O emocjach , Serce

„Pamiętam, że jak wyprowadzano Żydów na śmierć, Kronenberg siedział spokojnie na krześle i z ołówkiem w ręku notował ilość kolejnych dziesiątek. Wtedy już przestał wierzyć w to, że jest Żydem; ani płacze, ani jęki Żydów nie znajdowały oddźwięku w jego skamieniałym sercu. Cóż on ma wspólnego z tymi Żydami? Nic a nic.”

Calek Perechodnik (1916–1944)

o Bernardzie Kronenbergu, komendancie policji żydowskiej w getcie otwockim.
Spowiedź
Źródło: s. 118.

O śmierci , O płaczu , Serce