
Źródło: Niemcewicz mniej znany, „Życie Literackie” nr 27, 9 lipca 1989, s. 10. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13564&from=publication&tab=1
Zbiór cytatów na temat koloryt, ludzie, stan, kościół.
Źródło: Niemcewicz mniej znany, „Życie Literackie” nr 27, 9 lipca 1989, s. 10. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13564&from=publication&tab=1
Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, W KOR-ze byli sami fajni ludzie. Dlaczego teraz się nie lubią? Rozmowa z Zofią Romaszewską, „Duży Format” http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127290,20691848,w-kor-ze-byli-sami-fajni-ludzie-dlaczego-teraz-sie-nie-lubia.html, wyborcza.pl, 15 września 2016.
Źródło: Państwo wyznaniowe, „Bez Dogmatu” http://www.iwkip.org/bezdogmatu/68/, nr 68, wiosna 2006
Źródło: „Kultura” nr 7/8, 1954
Źródło: Technopol, PIW, Warszawa 1995, strona 28.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 października 2003 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/egzaminz.htm
Źródło: Chopin: człowiek i artysta, Rozdział: Polska: Ideały młodości, tłum. Jerzy Bandrowski
Źródło: rozmowa Mirosława Wlekłego, Frakcja biednych księży, „Gazeta Wyborcza”, 25–26 maja 2013.
Źródło: Pomału
„Bogactwo jest ciekawe. Stanowi koloryt obyczajowy.”
Źródło: „Zwierciadło”, 1/1935, styczeń 2008
„Złe typy zmieniają się w mity, a zastąpią je koloryty i ty.”
Podróże po amplitudzie
Źródło: utwór Zachęta
Wariant: Ludzie rodzą się podatni na tę najtrwalszą i najbardziej osłabiającą chorobę intelektu: okłamywanie samego siebie. Najlepszy z możliwych światów, tak jak i najgorszy, z niej właśnie czerpią koloryt. O ile jesteśmy w stanie ustalić, nie istnieje naturalna odporność na tę chorobę. Wymagana jest ciągła czujność.
z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 11 czerwca 2002.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 154.
odpowiedź na pytanie „Twoja muzyka przypomina obrazy. Gdy ją malujesz, gdy stajesz przed czystym płótnem, to widzisz ją czy słyszysz?” z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 17 czerwca 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 83.