Cytaty na temat dekoracja (27 cytatów)

„Świat, w którym gówno jest zanegowane i wszyscy się zachowują jakby nie istniało to estetyczny ideał, który nazywa się kiczem. (…)
Kicz jest estetycznym ideałem wszystkich polityków, wszystkich politycznych partii i ruchów. W społeczeństwie, w którym istnieją obok siebie różne kierunki polityczne i ich wpływy się wzajemnie znoszą albo ograniczają, możemy jeszcze jako tako uciec przed inkwizycją kiczu. Jednostka może uchronić swą osobowość, a artysta stworzyć nieoczekiwane dzieła. Ale tam, gdzie pełną władzę ma jeden jedyny ruch polityczny, znajdujemy się natychmiast w krainie kiczu totalnego. (…)
Oznacza to, że wszystko, co narusza kicz, jest eliminowane z życia: każdy przejaw indywidualizmu (dlatego, że każda odrębność jest plunięciem w twarz uśmiechającemu się braterstwu), każda wątpliwość (dlatego, że kto zaczyna wątpić w drobiazgi, musi skończyć na zwątpieniu w życie jako takie), ironia (dlatego, że w krainie kiczu wszystko należy traktować ze śmiertelną powagą)(…)
W krainie totalnego kiczu odpowiedzi są z góry znane i wykluczają jakiekolwiek pytania. Wynika z tego, że rzeczywistym przeciwnikiem totalnego kiczu jest człowiek, który pyta. Pytanie jest jak nóż, który rozcina płótno namalowanej dekoracji, abyśmy mogli zajrzeć, co się za nią kryje.”

Milan Kundera książka Nieznośna lekkość bytu

The Unbearable Lightness of Being

O życiu , O świecie , Pytanie , O osobowości

„Z pomysłem zrobienia filmu o Katyniu wystąpił osiem lat temu Lew Rywin. (…) Bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę z tego, że największym problemem przy realizacji tej produkcji będzie nie kwestia pieniędzy czy obsady aktorskiej, ale właśnie scenariusza. Taka opowieść musiała się składać z ogromnej ilości szczegółów, a scenarzysta zajmujący się tym tematem powinien posiadać ogromną wiedzę o tragedii, która rozegrała się wiosną 1940 roku. Niestety, na horyzoncie nie pojawił się nikt, kto potrafiłby napisać taki scenariusz. Rywin rozpisał nawet taki wewnętrzny konkurs, to znaczy zaproponował kilku wybranym scenarzystom przedstawienie pomysłu na taki film. Konkurs ten nie przyniósł jakiś rewelacyjnych efektów, a najciekawszym z nich był pomysł zaprezentowany przez Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka. Pomysł ten jednak został odrzucony, ponieważ jego wizja miała za bardzo reportażowo-telewizyjny charakter. Wtedy zaproponowałem, żeby scenariusz napisał Cezary Harasimowicz. Czarek zaproponował opowieść bazującą po części na losach swojego dziadka, który był polskim oficerem i tylko cudem nie trafił do obozu. Jego scenariusz przedstawia tragizm kampanii wrześniowej oraz odmalowuje portret głównego bohatera zanim dostał się do Katynia. Najistotniejsza część scenariusza rozgrywa się w obozie w Kozielsku, gdzie przesłuchujący więźniów enkawudzista prowadzi brutalną grę o duszę polskiego oficera, próbując go zwerbować do sowieckiego wywiadu. Stawką tej rozgrywki jest życie Polaka. (…) Scenariusz Czarka został poddany kilku przeróbkom i wreszcie w 1998 Rywin zdecydował, że robimy ten film. Natychmiast rozpoczęliśmy przygotowania. Byliśmy w Rosji, zwiedzaliśmy monastyr w Kozielsku, byliśmy również w Katyniu, żeby zobaczyć, jak wygląda dzisiaj ów złowieszczy las. Spotykaliśmy się również z ludźmi, którzy pamiętają tamte czasy. W czasie tej dokumentacji był z nami również scenograf Jacek Osadowski, który przygotował wstępne projekty dekoracji.(…) Zaczęliśmy angażować aktorów, była już w większości skompletowana ekipa realizacyjna, był harmonogram zdjęć. Według niego zdjęcia miały rozpocząć się we wrześniu 1999 roku. Prowadziliśmy również rozmowy z kaskaderami. Nagle któregoś dnia, to było na wiosnę ubiegłego roku, Rywin zaprosił mnie i Frykowskiego do swojego gabinetu i oświadczył, że nie będziemy robić tego filmu, ponieważ Andrzej Wajda zamierza robić film o Katyniu. Co więcej, Wajda uważa, iż tylko on powinien zrobić taki film, a jeśli tak jest w rzeczywistości, to nie będziemy w stanie zdobyć pieniędzy na tę produkcję, ponieważ sprzeciw Wajdy podparty jego wielkim autorytetem sprawi, że stanie się to bardzo trudne.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1069

O życiu , O losie , O duszy , O wiośnie

„I oto pode mną, poza polem mojego widzenia zaimprowizowany został zjadliwy duet na altówkę i kontrabas. Oboje mieli tak wspaniałe głosy. Ona była altówką, on kontrabasem. A może to była komedia? Może to zabawne, gdy atrakcyjne fizycznie, bogate małpy człekokształtne w wytwornych dekoracjach tak strasznie się nienawidzą?”

Kurt Vonnegut (1922–2007) amerykański pisarz i publicysta

Rysio snajper

„(…) zajęty jestem komponowaniem dekoracji kościoła Franciszkanów, którą zajmuję się na własną rękę i dla własnej tylko satysfakcji, ale kto wie, może jeszcze co z tego będzie. (…) dwie główne kompozycje do Franciszkanów wymienię, a te są: ogród zupełnej szczęśliwości, gdzie jest tak lubo, tak miło, tak spokojnie, jak nigdy na ziemi być nie może i nie było…, las zwątpienia, walki, trudów, przeciwieństw, przeszkód, gdzie pobyt jest straszny, przerażający.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Cytaty z korespondencji
Źródło: list do Rydla z 16 listopada 1894, cyt. za: Bogusław Krasnowolski, Stanisław Wyspiański a zabytki Krakowa, „Alma Mater” nr specjalny, 2007, s. 26.

O walce

„Mnie osobiście najbardziej interesują w dokumencie sprawy kameralne, o niewielkiej, mało rozbudowanej akcji. A świat dziecka jest na tyle interesujący, że ani ubóstwo akcji, wnętrz czy dekoracji nie jest żadną istotną przeszkodą dla reżysera.”

Danuta Halladin (1930–1987)

Źródło: O dwóch światach dziecka mówi Danuta Halladin, „Kamera” 1961, nr 8

O dzieciach , O świecie

„Och, to była męka, przestrach i rozkosz, przechadzanie się wśród ludzkich stad, o które mogłem tylko się ocierać. Byłem potworem. Zatłoczone lotniska stały mi się piekłem, rozległymi dekoracjami jakiegoś egzystencjalnego dramatu.”

Anne Rice książka Posiadłość Blackwood

Posiadłość Blackwood

O piekle

„Przez ostatnie pięć miesięcy wszyscy dziennikarze dopytywali się mnie o jakieś sensacyjne informacje z planu, a ich było jak na lekarstwo. Wreszcie pojawił się prawdziwy pożar. „Super Express” bardzo ładnie to skomentował twierdząc, że byliśmy „lepsi od Nerona”. Pożar na planie robi się w ten sposób, że w każdej dekoracji, bo ta, która spłonęła była jedną z dekoracji wykorzystywanych w filmie, umieszcza się system rurek, w których płynie gaz. Pozwala to kontrolować wysokość płomienia oraz czas trwania „pożaru”. Nie można zapalić prawdziwej dekoracji, ponieważ jak wiadomo każde ujęcie powtarza się parokrotnie, a do tego potrzebne są dekoracje. To wszystko wydarzyło się pod wieczór, podczas kręcenia ostatniego ujęcia. Prawdopodobnie niespodziewanie zmienił się kierunek wiatru i nagle wszystko zaczęło się palić w błyskawicznym tempie. Nie było w tym nic dziwnego, ponieważ dekoracja składała się z drewnianych i tekturowych elementów ustawionych na konstrukcji ze stalowych rurek. Natychmiast zjawiło się kilka wozów strażackich, był nawet jeden generał.”

Krzysztof Szmagier (1935–2011) polski reżyser filmowy i dokumentalista

o realizacji filmu Quo vadis.

O czasie

„Porażające u niego jest to ględzenie. Nie mogę znieść, jak on zaczyna ględzić na stoku narciarskim, ubrany w kombinezon. Widać, że lubi narty i lubi perorować. Niestety, w takiej dekoracji widać też, jak banalne są jego konstatacje. Powinien zostać instruktorem narciarskim, a nie prezydentem.”

Jadwiga Staniszkis (1942) polska socjolog i publicystka

o prezydencie RP Andrzeju Dudzie.
Źródło: Eliza Olczyk, Jarosław Kaczyński przeraża Zachód, „Rzeczpospolita” nr 66 (10399), 19–20 marca 2016, s. 14–15.

„W teatrze tym – jednym z najbardziej znanych teatrów rewiowych w Las Vegas – występowali wraz ze mną tacy piosenkarze jak Frank Sinatra, Sammy Devis, Paul Anka, Connie Francis i wielu innych. Przez okrągły rok na scenie Casino de Paris występowałam jako gwiazda. Śpiewałam piosenki w ośmiu językach. Jeden ze swoich programów całkowicie poświęciłam piosence operowej. Śpiewałam m. in. Habanerę z Carmen, Modlitwę z Toski i inne. Do każdej piosenki zmieniano dekoracje. W czasie mojego 25-minutowego recitalu 6 razy zmieniałam toalety. Towarzyszyła mi 30 osobowa orkiestra oraz nierzadko 100 osobowy balet. Bywalcy Casino de Paris to bardzo wymagający słuchacze. Dlatego też każdy występ musiał być dopracowany do najdrobniejszych szczegółów. Często nawet w nocy przyjeżdżano po mnie by przeprowadzić dodatkowe próby i ćwiczenia z baletem.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

relacja z pobytu w Las Vegas (1968).
Źródło: Witold Filler, Violetta Villas. Tygrysica z Magdalenki

O ćwiczeniach , O gwiazdach , O relacjach , O śpiewie

„Czy pan aby wie, że na wydziale fizyki o jednego potencjalnego studenta walczą między sobą cztery wolne miejsca? W takiej sytuacji tytułowanymi luminatorami nauki stają się u nas automatycznie te wszystkie kołki, które odpadły przy konkursowych egzaminach na inne wydziały. Podsuwamy im swoje wolne miejsca jak ostatnią deskę ratunku, głaszczemy i windujemy na sam szczyt. Dzięki takiemu systemowi postępowania dyplomanci są naszymi ludźmi, zaś gmach nauki jest obsadzony zwartym zespołem figur ponumerowanych na odpowiednich grzędach – to mur, którego nie poruszy samotny człowiek z kajetem w dłoni, tym bardziej jeśli ma coś istotnego do powiedzenia. Żaden postawiony na straży dekoracji pracownik naukowy nie dopuści do ujawnienia cennej myśli przybysza spoza gmachu, gdyż po ogłoszeniu jej wszystkie publikacje, wydawane dotąd w celu pozorowania wiedzy, poszłyby – rzecz prosta – na toaletowy gwóźdź. Do tragedii tego rodzaju dochodzi tylko raz na kilkaset lat. Następuje ona wyłącznie w momencie wyjątkowego bałaganu w jakiejś specjalności oraz na skutek karygodnych zaniedbań urzędników naukowych powołanych i wykształconych po to właśnie, aby pilnowali pustych opakowań.”

Adam Wiśniewski-Snerg (1937–1995) polski pisarz

Według łotra

O myślach , O wiedzę , O nauce , O myśleniu

„(…) choć często chodzę do teatru jako widz, bardzo rzadko udaje mi się przeżyć tam coś naprawdę ważnego. Dlatego rozumiem tych, którzy mówią: no tak, fajne przedstawienie, dobrze grają, ładna dekoracja, świetna muzyka, ale nic poza tym…”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Przegląd” 28/06, 13 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zwpw.htm

O muzyce

„Czasami tylko natura wydaje się prawdziwa, podczas gdy wszystkie ludzkie dzieła i czyny wyglądają jak dekoracje i teatralne intrygi.”

Dean Koontz (1945) pisarz amerykański

Twarz (2003)

O naturze

„Mężczyźni mają takie głupie życie, ciągle bronią swej bezcennej nietykalności, śmiesznego terytorium. Najczęściej obawiają się, że ktoś mógłby odkryć pustkę panującą w środku. Żyją jak gdyby w dekoracjach filmowych, które zwiedzać można w studiach filmowych wytwórni Universal, budują piękne fasady, za którymi rozpościera się pustka, istnieje jedynie front dla turystów.”

William Wharton (1925–2008) pisarz amerykański

O życiu , O mężczyznach

„W świecie pozbawionym nagle złudzeń i świateł człowiek czuje się obcy. Wygnanie jest nieodwołalne skoro braknie wspomnienia utraconej ojczyzny albo nadziei na ziemię obiecaną. Ta niezgodność pomiędzy człowiekiem a jego życiem, pomiędzy aktorem a dekoracją, jest właśnie poczuciem absurdu.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Mit Syzyfa (1942)

O świetle , O ojczyźnie

„Mam głębokie przekonanie, że wystawy scenografii nie mają sensu. Dekoracje i kostiumy funkcjonują w konkretnym przedstawieniu, w określonej przestrzeni i czasie. I tylko tam jest ich miejsce.”

Barbara Hanicka (1952)

Źródło: „Gazeta Wyborcza” 30–31 stycznia 1999

O czasie , Sens

„Osobiście boję się myślenia, że cokolwiek zrobi Putin czy Miedwiediew, to „pokazucha”. Pamiętam debaty czasów Gorbaczowa z rosyjskimi emigrantami lat 80. i z elitą polskiego ruchu podziemnego. Słyszałem, że pierestrojka to „pokazucha” na użytek Zachodu. Podobnie uważała polska nomenklatura komunistyczna. Jednak czytając radzieckie gazety, odnosiłem wrażenie, że zmienia się język, a wraz z nim zmienia się rzeczywistość. Pierestrojka zaczęła się od dekoracji, ale w życiu – inaczej niż w teatrze – dekoracje w końcu zaczynają żyć własnym życiem.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Wyznania antysowieckiego rusofila, „Gazeta Wyborcza”, 2–3 października 2010

O myślach , O wrażeniach , O rzeczywostości , O czytaniu

„Nie istnieje odrębne zjawisko plastyki w teatrze. Jest – teatr. Jednym z czynników budujących go jest także plastyka. Nazwałbym ją zresztą po prostu dekoracjami. Jeśli te moje dekoracje były partnerskie dla pozostałych elementów teatru, to znaczy, że były niezbędne. Mniej by ten teatr mówił, gdyby nie ich obecność na scenie. Ale powtarzam: wszelkie działania, wszelkie składowe elementy teatru winny ograniczać się w swojej niezbędności. W tym sensie – jestem zwolennikiem teatru ubogiego.”

Jerzy Juk-Kowarski (1944)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 27 marca 1978

Sens

„W dobrym teatrze aktorzy są przygotowani do zawodu, mają doskonale opanowany warsztat. Taki teatr potrafi zbudować dekoracje, uszyć odpowiednie kostiumy, oświetlić scenę, zapanować nad dźwiękiem, wreszcie jest w stanie równie dobrze i profesjonalnie wystawić sztukę współczesną, jak i dramat napisany trzysta lat temu.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20208

O czytaniu

„(…) I stojąc tak pośród filmowych dekoracji, z telefonem w ręku, pomyślałem, że w sumie tak jest zawsze: że pisze się pospiesznie, zdawkowo i wysyła pod niewłaściwy adres – to wyznanie miłości, które zmienia się w szyderstwo i trafia w pustkę.”

Jerzy Franczak (1978)

Źródło: Grawitacje (2007)

„Bawiłem się także myślą o tym, by z zaplecza teatru wydobywał się głos Boga…
Aktorka grająca Celię mogłaby zapytać, dlaczego Bóg ulokował ją na ziemi. I wtedy z zaplecza teatru mógłby zagrzmieć głos:
– Żebyś pomogła w rozmnażaniu gatunku. Tak naprawdę to nic poza tym mnie nie interesuje. Cała reszta to tylko zbędna dekoracja.”

Kurt Vonnegut (1922–2007) amerykański pisarz i publicysta

Rysio snajper

O Bogu , O myślach , O myśleniu

„Polityka to jedyna gałąź show-biznesu, w której wciąż występują ci sami aktorzy, w tych samych dekoracjach, w tych samych kostiumach, powtarzają ten sam scenariusz i nikomu to nie przeszkadza.”

Jacques Dutronc (1943) piosenkarz i aktor francuski

Źródło: Forum, 25 czerwca 2007

O biznesie

„Studio filmowe to ludzie i organizacja, a nie sprzęt. Nie mogę ograniczać się do zakupu jednej lub dwóch kamer i będę potem zmuszał operatorów do pracy na moim sprzęcie. Wypożyczam sprzęt od firm specjalistycznych, które z tego żyją. Ja zainwestowałem w studio: halę zdjęciową, zaplecze do budowy dekoracji, postprodukcję w postaci dwóch zestawów montażowych AVID i studia dźwiękowego).”

Piotr Dzięcioł (1950) polski producent filmowy

Źródło: Hubert Kuberski, Piotr Dzięcioł o oscarowej promocji „Ediego” i planach produkcyjnych http://archive.fo/QGd4X, stopklatka.pl, 7 grudnia 2002

O ludziach , O studiach

„PZPR nie jest organizacją z natury niereformowalną – jak chcą niektórzy. Jest jednak organizacją bardzo oporną wobec istotnych reform, zawsze bardziej skłonną do zmiany dekoracji, niż treści. Nie wygramy jednak kampanii reform w kraju bez odnowy partii, bez zmiany układu sił wewnątrz tej organizacji. Tym razem nie uda się przywrócić nawet na krótko autorytetu partii za pomocą słów. Bariera społecznej wiarygodności władzy została wysoko podniesiona. Mamy też do czynienia z nową jakością – masy uzyskały swoją organizację. Nie pozwolą narzucić sobie bezkarnie polityki sprzecznej z ich odczuciami. Nie wolno jednak pokładać w nowych niezależnych związkach zawodowych zbyt wiele nadziei. Związki zawodowe, jako organizacja nastawiona ze swej natury do pilnowania interesów pracowniczych bardziej nadają się do korygowania złych rozwiązań, niż do wypracowywania programów. Krajowi i klasie robotniczej potrzebna jest partia robotnicza.(…) Dziś najkrótsza ku temu droga, to odnowa PZPR.”

Andrzej Zybertowicz (1954) socjolog polski

Źródło: „Wspólne Rozmowy” – organ Ośrodka Pracy Politycznej „Sigma” Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, nr 12, grudzień 1980.

O naturze , O pomocy

„Dla aktora skecz kabaretowy jest o wiele większym wyzwaniem. W teatrze są dekoracje, partnerzy, toczy się pewna akcja. A w kabarecie aktor ma do dyspozycji wyłącznie tekst i swoje umiejętności. I z miejsca pojawia się większa trema, bo widzowie skupiają swoją uwagę wyłącznie na nim.”

Wiesław Michnikowski (1922–2017) aktor polski

Źródło: Tani drań. Wiesław Michnikowski w rozmowie z Marcinem Michnikowskim, Warszawa 2014, s. 206–207.

„W sierpniowej nocy Paryż bije ogniem ze wszystkiej broni. W ogromnej dekoracji z kamienia i wody, wokół rzeki, której fale ciężkie są od historii, raz jeszcze wzniesiono barykady wolności. Raz jeszcze sprawiedliwość trzeba okupić krwią ludzi.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Pismo Combat

O ludziach , O wolności , O historii , O sprawiedliwości

„Poczucie sensu – oprócz poczucia siły i sprawczości – budowane jest przez świat wyobrażeń. To jest praca na wiele lat. Nie warto opierać jej na wierze w to, że ten świat tworzy konstytucja czy jakiś sprawny PR. To nie są dekoracje, w których można mobilizować skuteczny opór, to nie jest kontekst, który daje poczucie sensu. (…) Właśnie stworzenie nowego imaginarium polityki, a nie odgrywanie gotowej roli w teatrze PiS, jest dziś największą szansą opozycji.”

Rafał Matyja (1967) politolog polski, dziennikarz

Źródło: rozmowa Michała Sutowskiego, Kaczyński wykręca kolejne bezpieczniki. Matyja: Żyjemy już w innym państwie http://krytykapolityczna.pl/kraj/matyja-zyjemy-juz-innym-panstwie/, krytykapolityczna.pl, 14 grudnia 2017.

O wierze , O sile , O świecie , Sens

„Zamieniłem się w ozdoby nie przestając być sobą samym: wszystko jest dekoracją.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Szczęście w kartach
Święta strefa

O pewności siebie