Cytaty na temat cały (1932 cytatów, strona 20)

„Bo na sam Twój widok pierzchł cały Jej ból i ustały jęki. Gdy zacząłeś mówić do Jej serca, spoczął na Niej Duch Pocieszyciel, napełniając Jej wnętrzności większą niż apostołów radością. Niegdyś na godach weselnych na Jej słowo wodę zamieniłeś w najlepsze wino, a teraz, wracając z Otchłani po pokonaniu nieprzyjaciół, dowiodłeś większej potęgi i większego jeszcze dokonałeś cudu: przemieniłeś śmierć w życie, krzyż w chwałę, matczyne łzy w radość, a strach uczniów w nieprzemijającą radość.”

Tomasz à Kempis (1380–1471)

o Marii z Nazaretu i Jezusie Chrystusie.
Przez Maryję do Jezusa
Źródło: Tomasz à Kempis, Pasja. Przez Maryję do Jezusa, Wydawnictwo M, Kraków 2014, ISBN 9788375959413, s. 253.

Radość , O wodzie , O winie , O łzach

„Więc przede wszystkim pomyśleli Polacy, że nie ma co nazywać się przedmurzem chrześcijaństwa, nie ma co wspominać zwycięstwa pod Grunwaldem, odsieczy wiedeńskiej, wąwozów Somosierra, miniona bowiem sława tyle jest warta, ile chleb zjedzony w roku zeszłym. Następnie Polacy oduczyli się wykrzykiwać na cały głos, co to oni mają zamiar zrobić i co to oni kiedyś zrobią – przekonali się bowiem, że to nikogo nie trwoży, ich samych zaś ośmiesza i przynosi szkody realne.”

Bolesław Prus (1847–1912) polski pisarz i publicysta

o przewidzianych na rok 2008 obchodach stulecia niepodległości Polski.
Źródło: Zemsta, 1908

„Wina za zbrodnię ludobójstwa na zawsze spoczywać będzie na całym narodzie niemieckim, który - od pierwszych przedwojennych wystąpień antyżydowskich w Niemczech oraz przez cały ten czas, gdy Hitler wygrywał wojnę - wspierał swojego führera i w pełni identyfikował się z nim i partią nazistowską.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Polacy, Żydzi i Holocaust (Warszawa 2011)
Źródło: s. 71.

O czasie

„A syrena szła i śpiewała. A gdy już była tuż, tuż nad brzegiem Wisły, odwróciła się, spojrzała ku wiosce i zawołała na głos cały: – Kochałam cię, ty brzegu wiślany, kochałam was, ludzie prości i serca dobrego, byłam waszą pieśnią, waszym czarem życia! Czemuż wzięliście mnie w niewolę, czemuż chcieliście, abym w pętach, w więzieniu, na rozkaz książęcy śpiewała? Śpiewałam wam, ludzie prości, ludzie serca cichego i dobrego, ale na rozkaz śpiewać nie chcę i nie będę. Wolę skryć się na wieki w fale wiślane, wolę zniknąć sprzed waszych oczu i tylko szumem rzeki do was przemawiać. A gdy przyjdą czasy ciężkie i twarde, czasy, o których nie śni się, ani wam, ani dzieciom i wnukom dzieci waszych śnić się jeszcze nie będzie, wtedy, w lata krzywdy i klęski, szum fal wiślanych śpiewać będzie potomkom waszym o nadziei, o sile, o zwycięstwie.”

Artur Oppman (1867–1931) polski poeta okresu Młodej Polski

legenda o Warszawskiej Syrence.
Źródło: Legendy warszawskie. Syrena https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/legendy-warszawskie-syrena.html, wolnelektury.pl

O sile , Kochać się , O dzieciach , O ludziach

„Ten człowiek, Himmler, przed obliczem, którego codziennie stawałem, był po Hitlerze najbardziej potężną osobistością w Rzeszy, a jednak nic nie potrafię określić go inaczej niż jako wzorowego niemieckiego nauczyciela. Żadne inne porównanie nie wydaje mi się właściwe. Przypominał nauczyciela, który z drobiazgową dokładnością ocenia wypowiedzi swoich uczniów i za każdą odpowiedź jest skłonny stawiać notę w dzienniku. Cała jego osobowość wyrażała biurokratyczną precyzję, pracowitość i lojalność. Błędem byłoby jednak osądzanie Himmlera na podstawie tej wystudiowanej fasady. Przekonałem się o tym później.”

Walter Schellenberg (1910–1952) funkcjonariusz SS, szef niemieckiego wywiadu

Wspomnienia (1987)
Źródło: s. 51.

O osobowości , O błędach , O nauczycielach

„Ci, którzy najgłośniej żądają wtrącenia Polańskiego do lochu, tak naprawdę często powodowani są resentymentem wobec rozpustnych elit. W osobie Polańskiego symbolicznie karę – nie za złamanie prawa, tylko za rozpustę właśnie – ponieść miałby cały lekceważący szóste przykazanie świat. Otóż ja nie chciałbym, aby nowe polskie władze stanęły w awangardzie tak rozumianej moralnej krucjaty. Taka linia podziału odgrzewałaby bowiem postrzeganie konfliktu obyczajowego jako ważnej linii politycznego podziału. Służyłaby zamazywaniu interesów i konfliktów społecznych, co leżałoby w interesie elit III RP.”

Piotr Skwieciński (1963)

Źródło: „wSieci”, 9 listopada 2015.

O karze , O świecie

„Kiedy kończy się życie miłosne, cała reszta życia staje się nieco konwencjonalna i jakby przymusowa.”

Michel Houellebecq książka Platform

Platforma

O życiu

„Widocznie potrzebna, skoro przychodzą. Może chcą na dwie godziny uciec od wojny? Tam się teatr traktuje inaczej niż teraz w Polsce. Cały czas jest dialog między sceną a publicznością. Rodzaj psychodramy. Sceny przerywane są oklaskami, ludzie nie boją się śmiać z przerażających kwestii Policjanta. Sztukę wystawił charkowski Teatr Narodowy i grają aktorzy klasy Łomnickiego i Holoubka. Polski reżyser Andrzej Szczytko dyrygował jak trzeba. Ja się ogólnie słabo wzruszam, ale mam do tego przedstawienia i do tych aktorów stosunek liryczny. Jak oglądałem Antygonę… w ich wykonaniu, zapominałem, że to ja napisałem. Tak czy inaczej, wojna, a 900 miejsc sprzedanych. Mówiono mi, że bilety kupują w Charkowie ludzie, którzy niekoniecznie mają na chleb.”

Andrzej Szczytko (1955)

Janusz Głowacki w odpowiedzi na pytanie „Po co Charkowowi Antygona w Nowym Jorku? Mało mają własnych nieszczęść?”, o premierze w Narodowym Teatrze Dramatycznym im. Tarasa Szewczenki w Charkowie.
O Andrzeju Szczytce
Źródło: Janusz Głowacki. Świat pęka http://wyborcza.pl/magazyn/1,145245,17919406,Janusz_Glowacki__Swiat_peka.html?disableRedirects=true, wywiad w „Gazecie Wyborczej – Magazynie Świątecznym”, 16 maja 2015.

O zapominaniu , O wojnie , O ludziach , O czasie

„W Berlinie wszyscy są skądś. Nawet gdy im się wydaje, że są od zawsze berlińczykami, okazuje się, że najdalej w trzecim pokoleniu mają polsko albo czesko brzmiące nazwiska dziadków lub pradziadków. To miasto przyjezdnych i przejezdnych, od zawsze, i nie chodzi tylko o Turków, Arabów, Polaków, Bośniaków, Chorwatów itd., lecz o cały świat, a co ciekawe – także Niemców, którzy w ostatnim czasie masowo przeprowadzają się z zachodnich landów do Berlina. Berlin staje się co kilka dekad modnym miastem, poza tym to najbardziej wysunięte na wschód tak wielkie europejskie miasto. Najbliższy, najszybciej osiągalny Zachód to, patrząc z perspektywy Wschodu, od zawsze Berlin.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Źródło: rozmowa Malgorzaty Kąkiel. Magdalena Parys: Wszyscy są skądś. „Tygodnik Przegląd” 20 listopada 2016

O czasie , O świecie

„Cała historia Niemiec jest po części zbiorową amnezją i równoczesnym przypominaniem tego co było. Dotyczy to zarówno II wojny światowej jak i długiego okresu kolaborowania ze Stasi.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Źródło: rozmowa Patrycji Janowskiej Magdalena Parys: Magik z Berlina. „Lampa”, nr.3/4 2014

O wojnie , O historii

„Prawie wybili nam z głowy wschodnie sentymenty, ale oficjalnie zachowali savoir-vivre. Dlatego zostawili nam piechura: zielonego, pomarańczowego i czerwonego, którego ostatecznie przejął cały Berlin – też Zachodni. Kochany dobry ludzik w sygnalizacji świetlnej.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Tunel

Kochać się , O zachowaniu

„Żeby zobaczyć cały świat, nie trzeba wyjeżdżać z Królewca, wystarczy przyjść do portu i tam zobaczyć ten cały świat.”

Immanuel Kant (1724–1804) niemiecki filozof

Źródło: Adam Hlebowicz, Kaliningrad bez wizy, Oskar, Gdańsk 2012, ISBN 978-83-63709-17-4, s. 86.

O świecie

„Mogłabym ci kupić cały świat, pod warunkiem, że byłby wart kupienia.”

Raymond Chandler książka Długie pożegnanie

Długie pożegnanie

O świecie

„Kiedy kupiłam mieszkanie przy alei Szucha, okazało się, że dokładnie w tej kamienicy, piętro wyżej mieszkał tu i popełnił samobójstwo. Zmarł co prawda w szpitalu, następnego dnia po tym akcie, ale niewątpliwie to miejsce, w tej kamienicy, były naznaczone jego energią i tragizmem – okaleczonego człowieka, rozczarowanego państwem, o które wiele lat walczył, a potem z takim trudem je budował. Owszem popełniał błędy, ale cały czas w coś wierzył – że Polska stanie się silnym i niezależnym państwem, z którym świat zacznie się liczyć. A gdyby przeżył kolejne pięć miesięcy, na własne oczy zobaczyłby śmierć tego państwa. Więc może dobrze, że los mu tego oszczędził.”

Walery Sławek (1879–1939) premier Polski

Autorka: Monika Jaruzelska, Rodzina, wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2004, ISBN 9788377001462, s. 122.
O Walerym Sławku

O samobójstwie , O śmierci , O losie , O prawdzie

„Polska była centrum Holokaustu. (…) Cała cywilizacja polsko-żydowska, choć miała korzenie aż w średniowieczu, upadła. Sprawcami byli głównie niemieccy naziści, ale Holokaust byłby niemożliwy bez aktywnego uczestnictwa lub biernej zgody ludności lokalnej.”

Ingrid Lomfors (1957)

Źródło: Marek Grabski, Szwedzka historyk oskarża władze Polski o ukrywanie polskiego antysemityzmu https://wiadomosci.wp.pl/szwedzka-historyk-oskarza-wladze-polski-o-ukrywanie-polskiego-antysemityzmu-6177855780939905a, wp.pl, 17 października 2017.

„Minister Macierewicz cały czas mówi o tym, że trzeba budować potencjał do własnej obrony. Ja tego nie widzę w jego działaniach. Nowej strategii po prostu nie ma.”

Romuald Szeremietiew (1945) polski polityk

Źródło: Romuald Szeremietiew: Sprawa jest ważna. Nie mogę udawać i milczeć http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/romuald-szeremietiew-sprawa-jest-wazna-nie-moge-udawac-i-milczec/t7304yn, onet.pl, 17 października 2017.

O czasie

„Nauką Husa zajęła się komisja trzech biskupów. (…) Sprawie nie chciano nadawać rozgłosu, lecz na żądanie Husa zajął się nią cały sobór. (…) Przed ogłoszeniem ostatecznego wyroku próbowano nakłonić go do podpisania łagodnej formuły odwołania błędów. Odmówił zdecydowanie (…). (…) został przekazany świeckiemu ramieniu. Król Zygmunt wybierał się z poselstwem do Hiszpanii, natychmiast więc wykonano wyrok.”

Jan Hus (1369–1415) czeski reformator religijny

M. Banaszak, Historia Kościoła katolickiego, t. 2: Średniowiecze, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1987, s. 269.

O nauce

„Widocznie potrzebna, skoro przychodzą. Może chcą na dwie godziny uciec od wojny? Tam się teatr traktuje inaczej niż teraz w Polsce. Cały czas jest dialog między sceną a publicznością. Rodzaj psychodramy. Sceny przerywane są oklaskami, ludzie nie boją się śmiać z przerażających kwestii Policjanta. Sztukę wystawił charkowski Teatr Narodowy i grają aktorzy klasy Łomnickiego i Holoubka. Polski reżyser Andrzej Szczytko dyrygował jak trzeba. Ja się ogólnie słabo wzruszam, ale mam do tego przedstawienia i do tych aktorów stosunek liryczny. Jak oglądałem Antygonę… w ich wykonaniu, zapominałem, że to ja napisałem. Tak czy inaczej, wojna, a 900 miejsc sprzedanych. Mówiono mi, że bilety kupują w Charkowie ludzie, którzy niekoniecznie mają na chleb.”

Janusz Głowacki (1938–2017) polski pisarz

w odpowiedzi na pytanie „Po co Charkowowi Antygona w Nowym Jorku? Mało mają własnych nieszczęść?”, o premierze w Narodowym Teatrze Dramatycznym im. Tarasa Szewczenki w Charkowie.
Źródło: Janusz Głowacki. Świat pęka http://wyborcza.pl/magazyn/1,145245,17919406,Janusz_Glowacki__Swiat_peka.html?disableRedirects=true, wywiad w „Gazecie Wyborczej – Magazynie Świątecznym”, 16 maja 2015.

O zapominaniu , O wojnie , O ludziach , O czasie

„Cały hitleryzm to jest ponura epopeja zemsty pokurczów, lumpów, ludzi nienawidzących świata za wszystko, co w nim jest dobrego, za wszystko, co ich przerasta.”

Jan Józef Szczepański (1919–2003) polski pisarz, reporter, eseista, scenarzysta filmowy, tłumacz, podróżnik

Źródło: Dziennik tom II: 1957-1963, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011, s. 595.

O zemście , O ludziach

„Zastanawiała się, w jaki sposób zostanie zapamiętana. Nie zarobiła aż tyle, żeby rozdać majątek jak Carnegie i wymazać grzechy wiązane z jej nazwiskiem, zawiodła, nie wspięła się na najwyższą złocistą gałąź. Liberałowie będą świętować jej śmierć. Zapalą papierosy z marihuaną, pojadą na sushi i zjedzą surowe potrawy, które przebyły osiem tysięcy mil. Podczas kolacji ponarzekają na takich jak ona, a kiedy wrócą do domów, w sypialni będzie zimno, więc nacisną przycisk na ścianie, żeby się ogrzać. Przez cały czas skarżąc się na ceny ropy.”

Philipp Meyer (1974)

Postać: Jeanne Anne McCullough, dziedziczka naftowej fortuny
Syn
Źródło: s. 101–102.

O czasie , O śmierci

„Następnego ranka krzyczeli na ulicach: Quanah Parker poddał się z ostatnimi Komanczami! Na całej ziemi zostało ich zaledwie tysiąc – dokładnie tylu, ilu mieszkało w wiosce Toshawaya – i teraz cały Teksas był otwarty dla białych. Powiedziałem Madeline, że muszę zostać sam, osiodłałem konia i pojechałem w górę rzeki Kolorado. Jechałem i jechałem, ale wciąż słyszałem nawoływania świniopasów i flisaków. Jechałem do późna w nocy, aż w końcu zrobiło się cicho. Wspiąłem się na brzeg, rozpaliłem ognisko i zawyłem do wilków. Ale żaden mi nie odpowiedział.”

Philipp Meyer (1974)

Postać: pułkownik Eli McCullough
Syn
Źródło: s. 577.

O górach , O wilkach , Koń

„Wszystko jest czarne. Świat naprawdę traci kolory, gaśnie światło. Jakby ktoś poruszył pokrętłem od telewizora. Wieczna, zimowa noc. Wszystko robi się ciężkie, nieruchome… Nawet twoje ciało. Masz ochotę tylko leżeć, wszystko jest ci obojętne, chcesz tylko umrzeć. Czas w ogóle nie płynie. Nie ma przyszłości. Każda chwila jest taka sama. Jesteś zanurzony w oceanie zimnego bólu, bez światła i bez dźwięku – cały czas mówi płaskim, bezbarwnym głosem.”

Maciej Rajk (1984)

Twoje myśli to ciągły chaos. Nie wiesz, co się dzieje, nie wiesz już, kim jesteś. Wiesz tylko, że jesteś szlamem, najniższą formą życia, winną każdej zbrodni. Boisz się decyzji. Wszystkich. Nie umiesz ich podjąć. Jak można coś robić, kiedy nic nie ma sensu, kiedy nie ma przyszłości, a pewne są tylko cierpienie i śmierć? Nie masz też sił, by próbować coś zmienić. Jesteś pustą, wystygłą skorupą. Wyładowaną baterią. Twoje ciało zmienia się w ciemną trumnę. Czujesz, jak się rozkłada, jak wysycha w nim energia życiowa. Rozsypuje się, starzeje. Z każdym oddechem jest coraz ciemniej i masz coraz mniej sił. Toniesz w ciemnej, zimnej wodzie.
Miłość i inne pajęczyny (2009)

O nocy , O świetle , O czasie , O świecie

„Z początku wstydziłem się jej dać. Taki wiersz to jak oświadczyny prawie. A ona – jak się ucieszyła! Przeczytała i zrobiła się cała czerwona. Nie bujaj, mów, na pewno skądś przepisałeś. Jak Boga kocham, napisałem go specjalnie dla ciebie. No, nie wierzę. Chłopaki zawsze tak mówią. To ja na to, że zaraz na przerwie mogę jej napisać następny. No? Wziąłem kartkę, tę samą, i na drugiej stronie napisałem wiersz Jeżeli mi nie wierzysz.”

Tadeusz Siejak (1949–1994) pisarz polski, inżynier elektryk

Dwie zwrotki, ale zawsze. „Jeżeli mi nie wierzysz, odejdę. By nigdy już tu nie wrócić. Daleko. Niczym nie zmierzysz. Pójdę rozbite serce rozrzucić. Na cztery strony. Świata. Bo jeśli ty mi nie wierzysz. Nie wzejdę. Jak słońce. Na Twoim niebie. O nieskończoność od Ciebie. W innym kosmosie. Kto inny zrozumie. I przyjmie. Nieszczęśliwego wariata.”
Kulturysta

Chłopak , O Bogu , Kochać się

„Cały kłopot polega na tym, że z wiekiem człowiek zdobywa wiedzę, coraz wyższe kwalifikacje i coraz więcej wymaga od życia. Byłem rówieśnikiem A. D.”

James Murdoch MacGregor (1925–2008)

miałem czterdzieści pięć lat; stan wolny; pracownik administracyjny wyższego szczebla bez zakresu obowiązków. Od chwili kiedy przyjąłbym każdą posadę za każde pieniądze – ot tak, żeby tylko pracować – upłynęło ze dwadzieścia lat. Ale teraz przyzwyczaiłem się do czterech dobrych posiłków dziennie i paru innych rzeczy, które wymagają dochodu rocznego wyrażającego się liczbą pięciocyfrową.
Zespół

O wieku

„Robię szczere kino – chciałbym, aby ludzie je tak odbierali. Opowiadam historie, jakie sam chciałbym zobaczyć w kinie. Być może jestem nieco wbrew rzeczywistości. Ale nie ma w tym konsekwencji. Moje filmy więcej mówią o mnie niż dziesiątki wywiadów. I ta granica cały czas się przesuwa – jak wiele można o sobie powiedzieć… Jeszcze więcej?”

Jacek Borcuch (1970) polski aktor, reżyser, scenarzysta

myślę, po każdym filmie. Dzielę się swoimi myślami, tęsknotami, tym, co mi chodzi po głowie. Noszę w sobie melancholię, świadomość śmierci. Ale też staram się cieszyć życiem.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jacek-borcuch

O rzeczywostości , O ludziach , O czasie , O historii

„Pamiętam, że kiedy przyjmowałem tę rolę, bardzo nie podobał mi się tytuł. Wydawało mi się nawet, że House będzie postacią drugoplanową; nie sądziłem, że cały serial może być osnuty wokół tak antypatycznego osobnika. Sugerowałem, że można zamiast nazwiska bohatera dać nazwę szpitala, w którym rozgrywa się akcja czy coś podobnego. Ale trafiła mi do przekonania interpretacja, że House to w istocie serial nie tyle medyczny, co raczej kryminalny, jak Columbo czy Kojak.”

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

Bohater występuje jako detektyw, który usiłuje odnaleźć sprawcę zbrodni, opierając się na rozmaitych wskazówkach i przesłankach. Tyle, że oczywiście tutaj przestępcą jest wirus, który ukrywa się w organizmie pacjenta. Wydaje mi się, że ten motyw lekarskiego śledztwa znacznie wpłynął na popularność serialu.
Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61631

„Cała Margot! (…) Dystans, chłód i niedowiarstwo. Ulubione hobby: mieć wątpliwości. Ulubiona lektura: Kubuś Fatalista.”

Hanna Kowalewska (1960)

Ulubiony kolor: tęcza. Ulubiony nastrój: lekki niepokój.
Letnia Akademia Uczuć: Anna i wodorosty
Źródło: s. 19

„Trudno mi było okazać choćby elementarną uprzejmość, toteż cały ciężar gościnności spadł na barki Henryka. Odpowiedzi, jakie dawał padały jak drzewka w poprzek drogi.”

Graham Greene (1904–1991) angielski powieściopisarz i dramaturg

Macie tu pewnie dużo biedoty w okolicy? -zapytał Henryk przy serze, głosem już dosyć zmęczonym. Próbował już wszystkiego – wpływu książek i kina...
Koniec romansu