Janusz Pasierb cytaty

„Dobrze że jesteś, świat jest jeszcze jeden.”

„Starczy jeden liść, jeśli ma kształt serca.”

„Tak zderzyć ze sobą dwa słowa, żeby wydały jedyny dźwięk.”

„Wykształcenie nie pokrywa się z mądrością, znacznie więcej jest ludzi wykształconych niż mędrców.”

„Na świecie jest za dużo słów. Instynktownie czujemy, że powinno być jedno, jak na początku.”

„Bóg jest zakochanym poetą, układa o każdym z nas niepojętą dla reszty ludzi Pieśń nad Pieśniami.”

„Są ludzie, którzy maja apetyt na cudzą wolność i ludzie, którzy boja się ciężaru własnej wolności.”

„Wolność jest jednakową szansą dla prawdy i kłamstwa, z tym, że kłamstwo zniewala i deprawuje, natomiast prawda wyzwala ludzi i narody.”

„Człowiek nie podróżuje do rzeczy, tylko podróżuje do ludzi.”

„Może bronimy jakichś ludzi i jakichś wartości poprzez to choćby, że j e s t e ś m y. Że nie uciekamy.”

„Kto gromadzi skarby jakiekolwiek: nawet tak duchowe jak wolność, nie jest bogaty przed Bogiem.”

„Wszystkie sakramenty, będąc spotkaniem Boga i człowieka, wymierzone są przeciwko samotności.”

„Przez przeżycie własnej osobności idzie się do przeżycia wspólnot.”

„Traci sens system totalny, gdy ma choćby jednego przeciwnika.”

„Muzyka, bardziej niż inne sztuki oderwana od materii, ma większe szanse dotykania wieczności.”

„Miłość nadaje imię, wyróżnia, wynosi. W prawdziwej miłości jest się kimś nie do zastąpienia.”

„Strach, największy wróg wolności.”

„Nadzieja – cnota współcześnie najtrudniejsza.”

„Tam gdzie kończy się rola słowa, jest jeszcze miejsce na obecność.”

„Małe ojczyzny wzbogacają ojczyznę wielką i wzbogacają też olbrzymią symfonię świata. Bylibyśmy w nim zagubieni, gdyby nie ten klucz, który zabieramy z domu.”

„Kłamstwo zabija słowo.”

„We współczesnej cywilizacji brak widocznego sukcesu już jest klęską.”

„Tworząc Kościół, jesteśmy awangardą tych wszystkich, którzy idą ku zbawieniu.”

„Człowiek zawsze jest miejscem spotkania.”

„Poeta jest twoim bratem.”

„Każde cierpienie jest pierwsze.”

„Przejście od niedojrzałości do dojrzałości, to przejście od postawy konsumpcyjnej do postawy twórczej, uświadomienie sobie, że muszę tworzyć siebie, wynaleźć swoje życie, stworzyć dom, tworzyć społeczeństwo itp., dać innym możliwość rozwoju i twórczości…”

„Nasz znak Jonasza: dusząc się w ciemności, płyniemy nie wiadomo dokąd, w brzuchu zdychającej ryby.”

„Niewiele jest rzeczy równie złowrogich dla jednostek i społeczności jak bezkrytycyzm.”

„Mistrzostwo życia polega na umiejętności samoograniczania się.”

„Grzesznik jest w Kościele właściwym człowiekiem na właściwym miejscu, tak jak chory jest na miejscu w klinice czy poczekalni u lekarza.”

„Spotkasz człowieka, dostrzeżesz piękno, dotkniesz miłości.”

„Dzięki kulturze człowiek nie tylko wyszedł z dżungli, ale ciągle może się jej przeciwstawiać w sobie i innych.”

„Nie tylko zło jest w nas skryte. Najgłębiej ukryte jest dobro.”

„Potrzebne są cisze, by dojrzewające burze miały pełną siłę.”

„Droga do uczestnictwa w kulturze w Europie, w świecie prowadzi przez przeżycie własnej tożsamości. Przez przeżycie własnej osobowości idzie się do przeżycia wspólnot.”

„Naprawdę żywe jest tylko to, co przeszło próbę śmierci.”

„Jeżeli życie jest walką, to najtrudniejsza odbywa się wewnątrz.”

„Miedzy człowiekiem a kulturą istnieje sprzężenie zwrotne: człowiek tworzy kulturę i sam jest przez nią stwarzany.”

„Dzięki Niemu nikt nie umiera sam i nikt nie umiera naprawdę.”

„Ideologia konsumpcji powoduje zarastanie oczu tłuszczem.”

„Tylko ziarna, które nie chcą umrzeć, zgina naprawdę. Jako ostatnie dzieło i dar życia trzeba umieć przyjąć śmierć.”

„Człowiek zbudowany jest z nadziei. Ona jest jego siłą i motorem.”

„Jesteśmy jak gałęzie i liście, które najpierw zielenią się i kwitną, a potem żółkną i opadają, giną.”

„Wiara nasz stale jest zagrożona, „niesiemy skarb w naczyniach glinianych.””

„Tak powinno wyglądać życie porządnego człowieka i dobrego kapłana: jak droga wiodąca w górę, na szeroki łagodny płaskowyż, ogrzany zachodzącym słońcem.”

„Janusz Stanisław Pasierb, Myśli, wybór i oprac. Zdzisław Czyż, przedmowa Jadwiga Puzynina, Tczew 2003.”

„Noc wydaje się najciemniejsza i najbardziej definitywna właśnie przed świtem.”

„Jednym z największych darów miłości jest obecność.”

„Nieśmiertelność człowieka przeniesie na drugi brzeg życia pamięć obrazów, rzeźb, melodii i książek.”

„Prasa sensacyjna, najwulgarniejsze opium dla ludzi XX wieku.”

„Doświadczenie nocy, doświadczenie ciemności, dopiero ono pozwala nam dostrzec wartość światła.”

„Każda sztuka jest nam współczesna, jeśli jest wielką sztuką.”

„Są ludzie, którzy na pustyni życia z podobnym utęsknieniem czekają na słowa, jak na krople życia.”

„Potrzeba światła budzi się w ciemności.”

„Małe ojczyzny uczą żyć w ojczyznach wielkich, w wielkiej ojczyźnie ludzi. Kto nie broni i nie rozwija tego, co bliskie – trudno uwierzyć, żeby był zdolny do wielkich uczuć w stosunku do tego, co największe w życiu i na świecie.”

„W kościele zawsze lepsza od świecidełek jest Światłość Wiekuista.”

„Dojrzałość ludzka i chrześcijańska zarazem, to wyjście z siebie naprzeciw drugiego człowieka poprzez miłość i odpowiedzialność.”

„Wiersze zawsze były potrzebne poszczególnym sercom niby światło samotnej świecy w domu wieczorem.”

„Każda samotność może stać się solidarnością.”