Cytaty na temat podanie (16 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Polityka jest jak podanie o legendarnym sfinksie; pożera wszystkich, którzy nie potrafią rozwiązać jej zagadek.”

Antoine de Rivarol (1753–1801)

„Rządzący Senat… uznał za niezbędne podanie do wiadomości, iż chłopi pańszczyźniani oraz włościanie… poddani są swoim panom i winni im całkowite posłuszeństwo we wszystkim, na mocy praw ustanowionych przez przodków Jej Cesarskiej Wysokości. Prawa te nigdy nie zostały zniesione, a stanowią one, iż wszystkie osoby, które ośmielą się nakłaniać chłopów pańszczyźnianych i włościan do nieposłuszeństwa wobec ich panów, mają być aresztowane i zaprowadzone do najbliższego urzędu państwowego, gdzie zostaną niezwłocznie ukarane jako wrogowie porządku publicznego, zgodnie z prawem i bez pobłażania.”

Katarzyna II (1729–1796) cesarzowa Rosji w latach 1762–1796

Źródło: Dekret o chłopach pańszczyźnianych, 1767, cyt. za: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, op. cit., s. 98.

O historii

„(…) w 1983 roku, po raz pierwszy spotkałam się ze Zbyszkiem (Zapasiewiczem) na scenie. Przyznam się, że miałam ogromną tremę. Praca z nim jest jak gra w ping-ponga. Podanie – odbicie, trzeba być bardzo czujnym, żeby odebrać wszystkie „piłki”. Bo jak mówił mój serdeczny kolega Zdzisio Maklakiewicz: kiedy pierwsza piłka pada w próżnię, to już potem trudno się pozbierać.”

Mirosława Dubrawska (1928–2010) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 7 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mdubrawska.htm

O grach

„Podanie powodów, dla których coś się zrobiło lub czegoś się nie zrobiło, jest bardzo łatwe, bo jeśli nawet ich nie mamy albo są niewystarczające, to je zmyślamy.”

José Saramago (1922–2010) pisarz portugalski, noblista

Wszystkie imiona

„Jaki ze mnie aktor? Przypadkowo, towarzysząc koleżance, znalazłam się na egzaminach do szkoły teatralnej. Siedziałam w bufecie, Waldi Dyła zrobił mi kawę i tak od słowa do słowa… ktoś wypełnił za mnie podanie, wepchnął za drzwi, gdzie trwały egzaminy na wydział lalkarski. Nawet świadectwa maturalnego nie miałam przy sobie.”

Lidia Schneider (1968–2011)

Źródło: Małgorzata Potoczak-Pełczyńska, Lidia Schneider już nie zagra, „Nowiny Jeleniogórskie”, 26 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129899.html

O kawie

„Długo miałem ochotę pracować z dziećmi. W 1972 roku złożyłem podanie o pracę w alternatywnym [państwowym] przedszkolu we Frankfurcie nad Menem. Pracowałem tam ponad dwa lata. Mój nieustanny flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe pięcioletnie dziewczynki już wiedziały, jak mnie podrywać. Rzecz jasna niejedna z nich przygląda się rodzicom, kiedy się pieprzą. Kilka razy zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły mnie głaskać. Ich życzenie było dla mnie problematyczne. Jednak często mimo wszystko i ja je głaskałem. Wtedy oskarżono mnie o perwersję (…). Pytałem się ich: „Dlaczego wybrałyście mnie i nie bawicie się z innymi dziećmi?””

Daniel Cohn-Bendit (1945)

Źródło: Le Grand Bazar, 1976 (autobiografia)

O dzieciach , O charakterze , O rodzicach

„Celem opowiadającego historię nie jest powiedzenie ci, jak masz myśleć, ale podanie ci pytania, nad którym musisz się zastanowić.”

Brandon Sanderson (1975)

Archiwum burzowego światła, Droga Królów (2010)
Źródło: Część czwarta

O historii , O myślach , O myśleniu , Pytanie

„W moich wędrówkach w początkach drugiej wojny światowej zdarzyło mi się, co prawda na bardzo krótko, być w Związku Sowieckim. Czekałem na pociąg na stacji jednego z wielkich miast Ukrainy. Był to olbrzymi gmach. (…) Marmurowe schody pełne były śpiących nędzarzy; ich nagie nogi wyglądały z łachmanów, chociaż była to zima. Z góry nad nami głośniki ryczały propagandowe hasła. Przechodząc zatrzymałem się, nagle czymś tknięty. Pod ścianą umieściła się rodzina chłopów: mąż, żona i dwoje dzieci. Siedzieli na koszykach i tobołach. (…) Mówili ze sobą przyciszonymi głosami po polsku. Patrzyłem na nich długo i nagle poczułem, że łzy płyną mi po policzkach. I to, że właśnie na nich zwróciłem uwagę w tłumie, i moje gwałtowne wzruszenie były spowodowane ich zupełną innością. Była to ludzka rodzina, jak wyspa w tłumie, któremu czegoś brakowało do zwyczajnego, małego człowieczeństwa. Gest ręki nalewającej herbatę, uważne, delikatne podanie kubka dziecku (…) ich odosobnienie, ich prywatność w tłumie – oto co mną wstrząsnęło.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O wojnie , O dzieciach , O prawdzie , O rodzinie

„Mieliśmy wodę, banany, batoniki energetyczne. Tłum płynął, rodziny z dziećmi na rękach, młodzi mężczyźni, w tym jeden bez nogi, starsze kobiety, zmęczone twarze. To, co mieliśmy, skończyło się w kilka minut. A później podszedł do mnie mężczyzna z prośbą o buty, skóra schodziła mu z nóg. Nie mieliśmy już butów. Poczucie bezradności, niemoc, ta myśl, że wszystkim, a nawet większości nie pomogliśmy, wpędza w rozpacz. Nie wiem, na ile podanie komuś butelki z wodą ma sens, ale może właśnie chodzi o tę krótką chwilę, w której jestem spragniony, a ktoś podaje mi butelkę z wodą. Może chodzi o gesty.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Źródło: Michał Bojanowski, Stać nas na gesty http://chidusz.com/robert-rient-stac-nas-na-gesty/, „Chidusz”, 30 grudnia 2015.

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O butach

„Jan Kanty Pawluśkiewicz, Marcin Koszałka, Marian Dziędziel, Agnieszka Mandat, Monika Skowrońska zgodzili się uczestniczyć w filmie po przeczytaniu scenariusza. Spodobał im się i to wystarczyło. Wszyscy pracowali za darmo. Chodziło o frajdę. Być może myśleli: „Nagrodę dostał ktoś, kto wcześniej nie miał nic wspólnego z filmem. Kogo na starcie warto ochronić przed rekinami tej branży”. Jest taka opinia, że młodzi nie mają szansy startu, że film jest opanowany przez klikę, towarzystwo wzajemnej adoracji, a ja dzięki kilku osobom mam wrażenie, że może być zupełnie inaczej… Muszę bardzo wielu osobom podziękować za podanie ręki, nie spotkały mnie negatywne przygody.”

Michał Szcześniak (1982)

o filmie Łódka.

O myślach , O wrażeniach , O myśleniu

„Kiedy zdecydowałam się zdawać do szkoły aktorskiej, to złożyłam podanie tylko do Wrocławia i do Krakowa. Akurat wtedy, ze względów osobistych, wolałam się dostać do Wrocławia. Poza tym Wrocław zawsze mi się podobał. Dalej jestem tak po cichu zakochana w tym mieście. Tak się potoczyło, że tam odpadłam na ostatnim etapie, a w Krakowie właśnie dostałam się do ostatniego. Byłam tak zrozpaczona po tym Wrocławiu, że powiedziałam – nigdzie nie jadę. Ale rodzice „spakowali” mnie do samochodu i powiedzieli, że mam skończyć, co zaczęłam. I pojechałam na ten egzamin – jako że jestem na „w” byłam egzaminowana jako ostatnia – było późno, pusta szkoła, wszyscy byli zmęczeni. Wiedziałam, że muszę ich jakoś obudzić. Wparowałam, butami rzucałam i się obudzili!”

Honorata Witańska (1984) polska aktorka i modelka

Źródło: Katarzyna Golenia, Wparowałam, butami rzucałam i się obudzili, barwyszczescia.tvp.pl http://www.barwyszczescia.tvp.pl/aktualnosci/wywiady/wparowalam-butami-rzucalam-i-sie-obudzili-1885/

O szkole , O butach , O rodzicach

„Żeby dziś oblać maturę, chyba trzeba złożyć stosowne podanie.”

Luc Ferry (1951)

Źródło: Zabójcze puenty, „Forum”, nr 14, 10-23 lipca 2015

„– I wiecie co ja jej na to? „Sheila – mówię – powiedz od razu, że masz ochotę na 36A”.
Bruce spojrzał na niego zdumiony.
–36A?
– Prawda, ty jesteś szczęśliwym kawalerem! – parsknął śmiechem Ed. – Poczekaj, aż się ożenisz. Wtedy zobaczysz, co to znaczy 36A. (…)
– Druczek 36A – wyjaśnił Bruce’owi Frank – wypełnia się, kiedy składasz do BPR podanie o następne dziecko.”

William Tenn (1920–2010)

Źródło: opowiadanie Ojciec rodziny

O dzieciach , O prawdzie , O śmiechu

„Makelele! Makelele! Makelele! (W tym momencie strzał oddaje Essien). Czekał tam na podanie, ale się nie doczekał.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

podczas jednego z meczów Chelsea FC, kiedy to pomylił Essiena z Makelele.
Komentarze do Ligi Mistrzów 2006/2007

O czekaniu

„To na pewno nie było podanie do Louis Saha Michaela Carricka.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

o nieudanym zagraniu Michael Carricka.
Komentarze do Ligi Mistrzów 2006/2007

„Błąd popełnił Revault podający do Elbera, a gola zdobył Jancker, który otrzymał podanie.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html

O błędach , O sporcie