Cytaty na temat manifest (20 cytatów)

„O tym, czy demonstracja jest faszystowska, decyduje nie to, jakie poglądy głosi każdy jej uczestnik z osobna, nie decydują nawet hasła, które skandują pojedynczy manifestanci, tylko to, kto jest organizatorem. Młodzież Wszechpolska nie jest faszystowska, choć nawiązuje do swojej przedwojennej, antysemickiej imienniczki. Za organizację faszystowską uznajemy jednak ONR. Jego koncepcję narodu i stosunków między jednostką a państwem inspirował włoski faszyzm, faszyzujące Węgry Horthyego, Rumunia Antonescu czy Hiszpania Franco. W oficjalnych manifestach ONR są też pochlebne opinie o niemieckim modelu ustrojowym po 1933 roku.”

Michał Sutowski (1985)

Źródło: rp.pl, 22 listopada 2010 http://www.rp.pl/artykul/9133,567466-Sutowski--Polskim-faszystom-zabraklo-czasu.html

O młodzieży , O czasie

„Katatonię znam na pamięć. Nabrałam już dystansu, patrzę na ten film nieco inaczej. Śmieszy mnie trochę medialna otoczka wokół niej. Przez wiele miesięcy nikt się nami nie interesował. Nagle po nagrodzie w Gdyni wszyscy pieją, że to manifest pokolenia. Kiedy zobaczyłam zwiastun projekcji w telewizji, pomyślałam, że cała ta wrzawa przyszła nieco za późno.”

Dominika Knapik (1979)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 28 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nieje.htm

„Byliśmy jak gniewne gwiazdy:
pełni ksiąg, manifestów, chybionych miłości,
rozpaczliwie smutni gdzieś na skraju świata,
zwycięskie ofiary
nieubłaganej, łagodnej tyranii
nastrojów zmierzchu.”

Efraín Huerta (1914–1982)

„Nasz manifest (…) wychodzi od relacji polsko-żydowskich, ale mówi o czymś szerszym. O pewnej wizji polskiego społeczeństwa, o marzeniu. To nie jest apel tylko do Żydów. Ja tam w pewnym sensie otwieram pojęcie Żyda. Tytuł mojej wystawy w Pawilonie Polskim na Biennale w Wenecji – „i zadziwi się Europa” – sugeruje, że Polska może dać przykład, jak społeczeństwo może traktować mniejszości, jak z nimi żyć. Chciałabym skierować uwagę na mniejszości, dać siłę tym, którzy zwykle jej nie mają. Chcę, by w moim filmie wystąpili mieszkający w Polsce Afrykanie, Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi. To, że oni będą reprezentować polski naród, może mieć pozytywny wpływ na rzeczywistość, spowodować zmianę.”

Yael Bartana (1970)

Źródło: wysokieobcasy. pl, 11 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,9399606,Smierc_lidera.html?as=1

O marzeniach , O rzeczywostości , O sile , O relacjach

„Jestem z natury przeciwny ograniczaniu czegokolwiek. Jeśli zaczniemy hamować czyjąś inicjatywę, to nie wiadomo, do czego to doprowadzi. Nie widzę nic złego w politycznym zaangażowaniu, uważam jednak, że powinno się to robić w sposób odpowiedzialny. Jeśli ktoś wygłasza ze sceny manifest, to lepiej, żeby był do tego przygotowany. Bo gdy przyłapią go na niewiedzy, to od razu zaszkodzi sprawie, za którą agitował. Ceremonie wręczenia Oscarów i Złotych Globów to bardzo ważne, prestiżowe imprezy. Lepiej wtedy uważać na to, co się mówi. Można się bardzo łatwo pogrążyć. Ale jeśli ktoś ma poczucie misji, to nie widzę powodu, by mu utrudniać życie.”

George Clooney (1961) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, Stopklatka, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=46652

O życiu , O naturze

„Wyrażając się słowami Manifestu Komunistycznego: swobodny rozwój jednostki jest warunkiem swobodnego rozwoju ogółu. Tak rozumiany socjalizm nie jest ani zdyskredytowany, ani nie utracił aktualności, ani tym bardziej – mówiąc za Ernstem Blochem – nie został zrealizowany.”

Oskar Negt (1934)

Źródło: wywiad Romaina Leicka, Marks nie dla idiotów, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 30 sierpnia 2010.

„Sejmiki zaś pospolicie odprawiane tumultem, przemocą i po pijanemu, nieraz zrywającego, a nawet i przeczącego większemu zdaniu na szablach rozniosły, chyba że z dobranymi pomocnikami dopadł do kancelarii, podpisał manifest i nim się za nim z koła sejmikowego drużyna pijana wysypała — zdążył uciec z miejsca sejmiku. Wtenczas dopiero, obaczywszy manifest, wszyscy jednogłośnie osądzili, że nie można dalej sejmikować bez zgwałcenia prawa wolnego nie pozwalam, które pospolicie nazywano pupilla libertatis, źrenica wolności. A jeżeli kontradycenta [sprzeciwiającego się] doszli, zrąbali lub też na śmierć zabili, nim zaniósł manifest, to pupilla libertatis miana była za zdrową i całą, choć szablami pokrajana albo z okiem z łba wycięta.”

Jędrzej Kitowicz książka Opis obyczajów za panowania Augusta III

Opis obyczajów za panowania Augusta III
Źródło: str. 597.

O śmierci , O wolności

„Przybyszewski nie pozostawił we mnie głębszych śladów, lecz Miciński – tak. Byłem bliższy Kropotkina, niż Marksa. Zresztą poza „Manifestem Komunistycznym” Karol Marks nigdy nie przemawiał do mojej wyobraźni. Prędzej Engels, i to w późniejszym czasie.”

Włodzimierz Sokorski (1908–1999) polski działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, generał

Źródło: Romans z komuną, Wydawnictwo Res Polona, Łódź 1991, s. 11.

O czasie

„Stało się. Do buntu wezwał internetowy Pudelek. Manifest przeciwko ACTA jest dziełem wyjątkowym pod względem stylu i emocjonalnego napięcia.”

Paweł Wroński (1964)

Źródło: Z Pudelkiem na barykady, wyborcza.pl, 11 lutego 2012 http://wyborcza.pl/1,75968,11125948,Z_Pudelkiem_na_barykady.html#ixzz1mCj1KotI

„Uważam, że każdy film musi być manifestem swego autora. Ja sam nie wiem, dokąd zmierzam jako twórca filmowy. Myślę, że byłoby to zbyt racjonalne, aby układać plan, wierzę, że robienie filmów jest czymś bardzo emocjonalnym.”

Juan Antonio Bayona (1975)

Źródło: Juan Antonio Bayona o filmie „Sierociniec”, „Kino Świat”, 7 maja 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/48,1

O świecie , O myślach , O myśleniu

„Petycję w obronie prawa do aborcji (…), podpisałam, bo nie mogłam znieść, że godzi się w wolność kobiety, jeśli chodzi o pełne rozporządzanie własnym ciałem. I dlatego, że sama również przerwałam ciążę. (…) Zarzucano mi, że podpisałam ten manifest. Ale jestem z tego dumna.”

Catherine Deneuve (1943) francuska aktorka filmowa

Źródło: wywiad Jerome’a Garcina, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 20 grudnia 2010.

O kobietach , O wolności

„Przeraża mnie każda forma przemocy. A najbardziej ta, która wszechobecna jest w kinie. To dziś prawdziwa odwaga i manifest: zrobić film bez przemocy.”

Tony Gatlif (1948) francuski reżyser filmowy

Źródło: Paweł T. Felis, Kino zemsty – od dziś w kinach „Oburzeni” Tony’ego Gatlifa, wyborcza.pl, 20 lipca 2012 http://wyborcza.pl/1,75475,12158690,Kino_zemsty___od_dzis_w_kinach__Oburzeni__Tony_ego.html

O zemście , O odwadze

„W owym czasie w grupie surrealistów nastąpił pewien zwrot. Pierwszy Manifest surrealizmu ukazał się przed dziewięciu laty. Dawno skończyły się skandale, wybryki i awantury. Nie było już w ogóle mowy o nieuleczalnej rozpaczy, o stanach furii i regularnych sabotażach… Do przeszłości należały pamiętne seanse „automatycznego pisania, hipnotycznych snów i sprawozdań z marzeń sennych”, które miały – Breton żywił taką nadzieję – zasilić przyszłą poezję.”

Brassaï (1899–1984)

Źródło: Rozmowy z Picassem

O snach , O czasie , O lecie , O przeszłości

„Zaniepokojona bezideowością lewicy, postanowiłam sporządzić w zwięzłej formie zarys 'manifestu człowieka lewicy'. Pragnę podkreślić, że ten, kto jest wrażliwy na biedę i nieszczęścia innych w naturalny sposób może stać się zwolennikiem prądów lewicowych.
Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto wcześniej należał do PZPR, a dziś chce to zatrzeć i wtóruje prawicy w krytyce minionego systemu. Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto kiedyś cenił wartość socjalizmu, a dziś mówi o tym pogardliwie chcąc czerpać profity w nowej rzeczywistości.
Lewicowość wiąże się nierozdzielnie z traktowaniem każdego człowieka jako celu samego w sobie, a nigdy jako środka do nawet najbardziej szczytnych celów. Ta zasada płynąca z filozofii Kanta stanowi podstawę socjalizmu.
Człowiek lewicy, ceniąc narodową tradycję i kulturę, czuje się przede wszystkim częścią ludzkości. Stanowi to zaporę dla kierowania się egoizmem rodzinnym w polityce.
Twierdzę, że obowiązkiem człowieka lewicy – w obliczu wynalezienia broni masowej zagłady – jest dążenie do trwałego pokoju, a nawet szerzej – urzeczywistnianie idei pacyfistycznych.
Człowiek lewicy powinien być rzecznikiem rozdzielenia religii i prawa, religii i polityki, jak również religii i nauki. Może wyznawać określoną religię, może być bezwyznaniowym, czy agnostykiem, bądź ateistą, ale zarazem zwolennikiem państwa neutralnego światopoglądowo.
Ideowość – nie zaś karierowiczostwo i pragmatyzm – ma znamionować człowieka lewicy. Troska o nią winna prowadzić do starań, by telewizja i radio publiczne wreszcie zaczęły nadawać programy o treściach lewicowych. Inaczej nie powstanie społeczeństwo obywatelskie, a więc wieloświatopoglądowe.
Człowiek lewicy nie powinien uznawać własności prywatnej za świętą i nienaruszalną. Powinien cenić także własność państwową i spółdzielczą.
Przedstawiciel lewicy powinien być człowiekiem czynu. Bieda, nędza, głód, bezrobocie, bezprawie – wymagają przezwyciężenia. Sprawiedliwość należy urzeczywistniać poprzez rozwiązania systemowe. Filantropia może jedynie doraźnie rozwiązać czyjś problem i z reguły uwłacza tym, do których jest skierowana.
Człowiek lewicy powinien pozwalać innym na głoszenie poglądów, które sam uznaje za błędne i nieprawidłowe. Ma być życzliwy dla prawd innych niż własne. Konsekwentnie ma wygłaszać niezgodę na nietolerancję.
Człowiek lewicy ma czynić wysiłki, by zmieniać świadomość społeczeństwa. Istotne znaczenie ma wyzbywanie się uprzedzeń i stereotypów.
Człowiek lewicy ma działać na rzecz eliminowania dyskryminacji i braku akceptacji rozmaitych grup społecznych.
Człowiek lewicy powinien czuć się częścią świata przyrody, a więc odznaczać się braterskim stosunkiem do innych istot żywych.
Wierność wobec wyznawanych wartości powinna znamionować człowieka lewicy.”

Maria Szyszkowska (1937) polska działaczka polityczna, filozof

Źródło: '„Manifest człowieka lewicy”', w: „Lewicowość w XXI wieku”, tChu, W-wa 2004.

O głodzie , O pokoju , O religii , O sprawiedliwości

„Całe Kazanie na Górze, ten najbardziej rewolucyjny manifest, jaki kiedykolwiek został wypowiedziany, to najwyższe piękno życia, zasadzające się tylko na miłości wzajemnej ludzi i na bezwzględnej swobodzie jednostki – rzecz jasna, że nie mogło być upaństwowione, nie mogło pogodzić się, ani z tym co ustalało się potem w ciągu całych wieków jako działalność społeczna i polityczna Kościoła, jako działalność wychowawcza i moralna.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

O ludziach , Cytaty o pięknie , O wieku

„Polityki nie naprawia się „manifestami”, lecz raczej doskonaleniem polityków i „oczyszczaniem serca” narodu, który wynosi ich do rządu oraz ich wspomaga.”

Vittorio Messori książka Czarne karty Kościoła

Czarne karty Kościoła
Źródło: s. 243, 244.

Serce

„To pokolenie, które nazywam „generacją nic”, jest pokoleniem o tyle specyficznym, że podczas gdy represje towarzyszące życiu innych generacji miały związek z różnego rodzaju ograniczającym zniewoleniem (wojny, totalitaryzmy), to dziś młodość przegrywa z tą wolnością, o którą w przeszłości toczyła się walka. Wolność w naszych czasach zaczęła oznaczać intelektualną pustkę ludzi młodych, którzy nie chcą uczestniczyć w żadnym dyskursie – społecznym, politycznym czy jakimkolwiek innym. Ta niechęć nie ma przy tym żadnych cech manifestu pokoleniowego, nie jest wyrazem żadnego przemyślanego stanowiska – jest po prostu rezygnacją z intelektualnych aspiracji. Wszyscy bez wyjątku zaczęliśmy nagle uczestniczyć w tworzeniu takiego obrazu wymagań społecznych, który pokazuje nam i młodszym od nas, że wszelka refleksyjność to błąd, słabość, że liczy się tylko to, co zwierzęco doraźne. Propagowane są takie cechy, jak przebojowość, elastyczność, różnie umotywowana hipokryzja i życiowe cwaniactwo. Nawet pochwała pracowitości brzmi w dzisiejszych czasach jak redukcja dysonansu poznawczego dokonywana przez pracoholika.”

Jakub Wandachowicz (1975)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Generacja nic, 4 września 2002

O wojnie , O ludziach , O błędach , O wolności

„Chcieliśmy tym manifestem ogłosić w całym naszym imperium do wiadomości powszechnej wszystkim naszym poddanym, iż Sicz Zaporoska została wreszcie zniszczona, a samo używanie imienia Kozaków zaporoskich będzie przez nas uznane za obrazę majestatu cesarskiego…”

Katarzyna II (1729–1796) cesarzowa Rosji w latach 1762–1796

ukaz z 3 sierpnia 1775.
Źródło: Władysław A. Serczyk, Katarzyna II, Ossolineum 1983.

„Żyjemy w konkubinacie. (…) W sytuacji, kiedy nasi znajomi nie mogą sformalizować swoich związków, bo są gejami albo lesbijkami, to niesprawiedliwe, że my mamy taką możliwość. Nasz wybór to manifest solidarności.”

Sylwia Spurek (1976) polska prawnik i polityk

Źródło: wywiad Piotra Witwickiego, Wolę być nazwana partnerką niż żoną, „Rzeczpospolita”, „Plus Minus”, 23–24 marca 2019

„Zaniepokojona bezideowością lewicy, postanowiłam sporządzić w zwięzłej formie zarys manifestu człowieka lewicy.”

Maria Szyszkowska (1937) polska działaczka polityczna, filozof

Pragnę podkreślić, że ten, kto jest wrażliwy na biedę i nieszczęścia innych w naturalny sposób może stać się zwolennikiem prądów lewicowych.
Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto wcześniej należał do PZPR, a dziś chce to zatrzeć i wtóruje prawicy w krytyce minionego systemu. Człowiekiem lewicy nie jest ten, kto kiedyś cenił wartość socjalizmu, a dziś mówi o tym pogardliwie chcąc czerpać profity w nowej rzeczywistości.
Lewicowość wiąże się nierozdzielnie z traktowaniem każdego człowieka jako celu samego w sobie, a nigdy jako środka do nawet najbardziej szczytnych celów. Ta zasada płynąca z filozofii Kanta stanowi podstawę socjalizmu.
Człowiek lewicy, ceniąc narodową tradycję i kulturę, czuje się przede wszystkim częścią ludzkości. Stanowi to zaporę dla kierowania się egoizmem rodzinnym w polityce.
Twierdzę, że obowiązkiem człowieka lewicy – w obliczu wynalezienia broni masowej zagłady – jest dążenie do trwałego pokoju, a nawet szerzej – urzeczywistnianie idei pacyfistycznych.
Człowiek lewicy powinien być rzecznikiem rozdzielenia religii i prawa, religii i polityki, jak również religii i nauki. Może wyznawać określoną religię, może być bezwyznaniowym, czy agnostykiem, bądź ateistą, ale zarazem zwolennikiem państwa neutralnego światopoglądowo.
Ideowość – nie zaś karierowiczostwo i pragmatyzm – ma znamionować człowieka lewicy. Troska o nią winna prowadzić do starań, by telewizja i radio publiczne wreszcie zaczęły nadawać programy o treściach lewicowych. Inaczej nie powstanie społeczeństwo obywatelskie, a więc wieloświatopoglądowe.
Człowiek lewicy nie powinien uznawać własności prywatnej za świętą i nienaruszalną. Powinien cenić także własność państwową i spółdzielczą.
Przedstawiciel lewicy powinien być człowiekiem czynu. Bieda, nędza, głód, bezrobocie, bezprawie – wymagają przezwyciężenia. Sprawiedliwość należy urzeczywistniać poprzez rozwiązania systemowe. Filantropia może jedynie doraźnie rozwiązać czyjś problem i z reguły uwłacza tym, do których jest skierowana.
Człowiek lewicy powinien pozwalać innym na głoszenie poglądów, które sam uznaje za błędne i nieprawidłowe. Ma być życzliwy dla prawd innych niż własne. Konsekwentnie ma wygłaszać niezgodę na nietolerancję.
Człowiek lewicy ma czynić wysiłki, by zmieniać świadomość społeczeństwa. Istotne znaczenie ma wyzbywanie się uprzedzeń i stereotypów.
Człowiek lewicy ma działać na rzecz eliminowania dyskryminacji i braku akceptacji rozmaitych grup społecznych.
Człowiek lewicy powinien czuć się częścią świata przyrody, a więc odznaczać się braterskim stosunkiem do innych istot żywych.
Wierność wobec wyznawanych wartości powinna znamionować człowieka lewicy.
Źródło: „Manifest człowieka lewicy”, w: „Lewicowość w XXI wieku”, tChu, W-wa 2004.