Cytaty na temat kostium (53 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Na pewno aktor, który będzie chodził w prywatnych butach, nie stanie się postacią, którą gra. Ale wiele zależy od tego, ile pieniędzy przeznaczono na kostiumy. Jeżeli przychodzi mi ubrać epizodystę, który gra jedną scenę, to bardzo często mówię aktorowi, żeby został w swoim stroju. Z reguły to się nie zdarza w filmie, ale przy serialach tak. W naszych współczesnych serialach kostium trafia na plan prosto ze sklepu, żeby zaraz do sklepu wrócić. A ja nie uznaję oddawania do sklepu kostiumów, które zagrały na planie choćby kilka godzin. Dla mnie to nie jest kostiumografia, to jest nieetyczne. Ja kostium kupuję- oddaję tylko ten, który nie został wykorzystany, pozostałe trafiają do garderoby.”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 41.

O butach , O grach

„W sztuce kostium tworzy też postać. Pokazuje jaką ona jest.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

„Scena, zwłaszcza operowa, sprzyja przesądom. Jest ich wiele; np. nie wolno być zaszywanym w kostiumie przed wyjściem na scenę. A jeżeli kostium się rozerwie i garderobiana musi coś przyszyć, to trzeba na czas szycia trzymać tę samą nitkę w zębach. Te przesądy na ogół się nie sprawdzają. Niemniej dodają one teatrowi magii, a dla nas, aktorów, stają się dodatkową zabawą. Pomagają nam przetrwać ogromne emocje związane z premierami i z kolejnymi spektaklami.”

Monika Swarowska-Walawska

Źródło: Agnieszka Mlatyńska-Stankiewicz, W recitalu mogę poszaleć, „Dziennik Polski”, 28 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wrecitalu.htm

O czasie

„Kobieta ubrana była w kremowy kostium, a mężczyzna miał na sobie jasnoniebieską sportową marynarkę, ale ich ubrania pokrywała krew. Zresztą była nią zbryzgana cała kabina windy, od podłogi aż po sufit. Na lustrach widać było mnóstwo krwawych odcisków dłoni.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Czerwona Maska (2007)

O kobietach

„Przy Krzyżakach Forda popełniono potworne błędy. Przede wszystkim to, że rycerze ubrani byli w jednakowe mundury. To nieprawda. Nie było żadnych uniformów, nie było żadnych mundurów zaprojektowanych dla całego wojska. Dotyczyło to również zbroi. Każdy rycerz wyglądał inaczej i dlatego też musieli nosić na sobie i umieszczać na swoich koniach herby, znaki. Poza tym nietypowa, rzadka zbroja była kopiowana i wykorzystana przez wielu rycerzy. To brak wyczucia. U Forda Maćko z Bogdańca wystąpił w stroju kupca weneckiego, bo akurat był ładny kostium… itd. Trzeba wiedzieć co jest charakterystyczne, co mówi o stylu danej epoki. W tamtych Krzyżakach chodziło też o to, aby pokazać jak się biło Niemców. Tymczasem Zakon Krzyżacki, co zresztą bardzo podkreśla Sienkiewicz, był zakonem w dużym stopniu międzynarodowym. Słusznie określił to pan Żamojda, że tamci Krzyżacy to coś w rodzaju bajkowej Historii żółtej ciżemki.”

Szymon Kobyliński (1927–2002) polski grafik, dziennikarz

Źródło: Olgierd Wojtkowiak, Specjalnie dla Stopklatki – Szymon Kobyliński, konsultant przy „Krzyżakach” Żamojdy, stopklatka.pl, 21 września 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=866

O historii , Koń

„Każdy z nas gra swoje role i każdego z nas niekiedy uwiera kostium…”

Dmitrij Głuchowski (1979) rosyjski dziennikarz i pisarz

Futu.re
Źródło: rozdział 1, Horyzonty

O grach

„Kostium ma niesłychaną wagę. Molier, Szekspir grani są od kilkuset lat, to znaczy, że są permanentnie nowocześni, tylko trzeba dobrze odczytać ich tekst i nie ma co ich poprawiać.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Olsztyn, 22 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uncd.htm

„W moim środowisku (co za słowo!) nie wychodziło się za mąż w wieku szesnastu lat w siódmym miesiącu ciąży. Brało się pigułki antykoncepcyjne, kończyło studia, robiło karierę, zaliczało rozlicznych narzeczonych. Aż tu nagle – Panie Święty! – huragan uczuć, kapelusz z woalką (welon z mirtowym wianuszkiem byłby może lekką przesadą), kostium od Chanel albo suknia z trenem, i w ogóle Na Wieki Wieków Amen. Pytałam moje znajome: „Ale dlaczego właśnie on?!!” Znajome poprawiały norki albo baranice, obciągały bawełniane podkoszulki albo suknie od Diora, czerwieniły się, jąkały, aż w końcu wyduszały z siebie tę prawdę nad prawdy: „Bo wieesz… on jest dla mnie dobry!” Tu chwytał mnie za każdym razem – mnie, ladacznicę-liberałkę – śmiech pusty. Dobry! Też coś! Jakby odezwało się zwierzątko domowe w noc wigilijną! Dobry! A cóż to znaczy?”

Anna Bojarska (1946–2019) polska pisarka i scenarzystka

Źródło: Dobroć, miesięcznik „Twój Styl”, sierpień 1996.

O emocjach , O śmiechu , O studiach , O wieku

„Chodziło mi o to, by nasza praca nie stała się tylko ewolucjami towarzyszącymi piosenkom tego czy innego artysty, by balet pozostał jednostką artystyczną o ambitnym, interesującym, przeze mnie ułożonym repertuarze. Drugi warunek zastrzegał mój wgląd w stroje baletowe. Każdy kostium musiał mieć moją aprobatę. O ile mój pierwszy warunek był zawsze respektowany, ba nawet popierany, stanowił bowiem pewną ambicję teatru, o tyle na tle drugiego dochodziło do scysji, jednak dyrekcja zawsze na końcu ustępowała.”

Tacjanna Wysocka (1894–1970)

o udziale w rewiach.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/tacjanna-wysocka

O muzyce

„Buduję swoje monodramy na trochę innej zasadzie niż inni. Dla mnie monodram to pełny spektakl teatralny – z dramaturgią, zmianą miejsca akcji, przenoszeniem się w czasie, zmianą kostiumu. Wszystko to, co dzieje się w teatrze. Przy czym mam do dyspozycji tylko siebie.”

Dorota Stalińska (1953) aktorka polska

Źródło: „Film” nr 35, 1980

O zmianach , O czasie

„Przy najbliższym stoliku, na wprost okna, siedziała zwrócona do niego profilem młoda, czarnowłosa i bardzo ładna kobieta, ubrana w prześliczny lekki kostium podróżny, który Alexowi nie spodobał się już na pierwszy rzut oka, tak jak nie spodobał mu się modny, maleńki czerwony kapelusik nasunięty, nieco na bakier, na małą kształtną główkę. Kapelusik ten był odrobinę zbyt czerwony, a kostium nieco zbyt obcisły, jak gdyby właścicielce jego zależało przede wszystkim na niezwłocznym ukazaniu każdemu, kto zechce spojrzeć, tego, czego dokładne określenie wymaga zwykle odrobiny wyobraźni. Joe pomyślał w duchu, że nigdy jeszcze nie widział dziewczyny, która wydawałaby się niemal naga, będąc tak dokładnie zakryta.”

Maciej Słomczyński książka Piekło jest we mnie

Piekło jest we mnie (1975)

O kobietach , O dziewczynach

„Brazylijki są w narodowych barwach, mam na myśli kolor kostiumów.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=6&startsz=x

O kolorach , O myślach , O sporcie , O myśleniu

„Zbyszek Cybulski przyjechał w dniu rozpoczęcia zdjęć do filmu Popiół i diament o siódmej rano i natychmiast udał się do garderoby. Zobaczyłem go, kiedy wychodził szybkim, zdecydowanym krokiem, a za nim biegły dwie panie od kostiumów i wołały zrozpaczone: – Panie reżyserze, on nie chce się przebrać! Rzeczywiście Zbyszek ubrany był tak jak zawsze w ciągu wielu lat naszej znajomości: dżinsy, zielona wojskowa kurtka, przez ramię przewieszony wojskowy chlebak, sznurowane trzewiki.(…) Czyż jako reżyser mogłem nie zrozumieć tego wyzwania?”

Zbigniew Cybulski (1927–1967) polski aktor teatralny i filmowy

Źródło: Andrzej Wajda, Podwójne spojrzenie, Warszawa 1998.

„Gdyby wszyscy rywalizowali ze wszystkimi, w jednej wielkiej kategorii open, nie obchodziłoby nas, czy jakaś sztangistka nie chowa pod kostiumem sztangisty. Niestety, niewygodnym skutkiem ubocznym byłby dążący do zera odsetek kobiet dopuszczonych do zawodów sportowych – panie przecież, z góry przepraszam za wulgarną dosadność, wypadają gorzej w niemal każdej konkurencji, co czasem widać gołym okiem na boisku (patrz gry zespołowe), a czasem na tablicy wyników (patrz tam, gdzie klasę zawodnika odmierzamy w metrach, minutach, kilogramach). Ba, najwybitniejsze sportsmenki z trudem dorównują przeciętnym sportowcom. Na szczęście dla naszych żon, matek, sióstr i kochanek wprowadziliśmy parytety, po dżentelmeńsku zapraszamy je na niemal wszystkie igrzyska i bez wypominania czegokolwiek rozdajemy te same medale za osiągnięcia, które po prawdzie na medale nie zasługują.”

Rafał Stec (1976) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Sport tylko dla prawdziwych kobiet, sport.pl http://www.sport.pl/lekkoatletyka/1,84753,6956870,Rafal_Stec__Sport_tylko_dla_prawdziwych_kobiet.html

O kobietach , O szczęściu , O matce , O kochankach

„Gdy byłam w przedszkolu chciałam być panią nauczycielką. W I klasie szkoły podstawowej, gdy zobaczyłam, jak naprawdę wygląda praca nauczyciela, zapragnęłam być panią doktor. Za to w II klasie podstawówki przygotowywaliśmy się do wystawienia na koniec roku spektaklu. Dostałam rolę Wróżki ABC i byłam tym okropnie przejęta! Pamiętam piękny kostium, który Mama uszyła mi ze swojej ślubnej sukni… Niestety, rozchorowałam się i, na miesiąc przed końcem roku szkolnego, Mama wysłała mnie nad morze – żebym nawdychała się jodu. No i nie zagrałam wymarzonej roli… Od tego momentu postanowiłam: zostanę aktorką! Moja nauczycielka historii myślała, że wybiorę historię. Moja nauczycielka niemieckiego, że germanistykę. Mama, że będę prawnikiem… A ja, wbrew wszystkim, złożyłam papiery do Filmówki!”

Anna Zagórska (1964) polska aktorka

Źródło: Anna Zagórska – Mama marzyła, że zostanę prawnikiem http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/822/Anna-Zagorska-Mama-marzyla-ze-zostane-prawnikiem.html

O historii , O myślach , O nauczycielach , O morzu

„Wychowując się w muzycznym domu, naturalnie poszłam w ślady rodziców. Początkowo myślałam o balecie. Potem przyszedł czas na naukę gry na fortepianie i skrzypcach. Szło mi całkiem dobrze. W średniej szkole muzycznej byłam najzdolniejsza w klasie, ale zawsze ciągnęło mnie do teatru, kostiumu i całej tej otoczki towarzyszącej operze. Zaczęłam się uczyć śpiewu na trzy tygodnie przed egzaminem na akademię. Chciałam być solistką, a dobrze wiedziałam, że życie instrumentalisty to ciężki kawałek chleba. Dwanaście lat, które poświęciłam skrzypcom, to była dobra szkoła życia, ale chyba zbyt byłam leniwa, żeby dalej iść w tę stronę. Instrument sprzedałam zaraz po dyplomie i dziś, jeśli coś gram, to tylko na fortepianie, gdy przygotowuję się do roli i sama sobie akompaniuję.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Maciej Łukasz Gołębiowski, Opera to teatr, tyle że bardzo trudny, „Hi Fi i Muzyka”, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24232

O życiu , O szkole , O muzyce , O domu

„(…) lubię to wrażenie całości, które jest tak ważne na scenie. Bo obcując z dziełem telewizyjnym czy kinowym, ogląda się poszczególne kadry, w teatrze zaś cały czas uczestniczy się w pełnym, niezmiennym obrazie i dlatego obraz ten musi być cały zagospodarowany. Bardzo ważne jest więc, żeby nie robić kostiumu dla konkretnego, poszczególnego aktora, ale żeby brać pod uwagę wszystkie postaci spektaklu i relacje między nimi. W teatrze bowiem kostium nie tylko określa postać, ale sytuuje ją w specyficzny sposób w całej inscenizacji…”

Irena Biegańska (1939–2005)

Źródło: „Gazeta Targowa” 2001, nr 3

O wrażeniach , O relacjach , O czasie , Obraz

„To, w jakim momencie historii rozgrywa się większość moich filmów, nie jest takie ważne. Kostium epoki jest na drugim miejscu, a najważniejsza jest obrona idei, pewnej tożsamości ludzi, sprzeciw globalizacji. A ponieważ wy nie jesteście ciekawi przeszłości, nawet moich dzieci to nie interesuje, ja chcę się wypowiedzieć na ten temat tą drogą.”

Pupi Avati (1938)

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57636

O dzieciach , O ludziach , O historii , O przeszłości

„Tak, Kraków to był nadal trup stolicy, tak samo jak w XIX wieku, gdy przerażał podróżników, którzy do niego przyjeżdżali. Ale wtedy wyglądał jak prawdziwy, porządny upiór zbieranina ruin pięknych niegdyś pałaców i kamienic, pomiędzy którymi snuły się poobdzierane zombie mieszkańców. (…)

A teraz to nadal jest trup, zmumifikowany trup stolicy, tylko że wyszminkowany, ubrany w karnawałowy kostium i elektrowstrząsami zmuszony do pląsania. W środku tego wszystkiego stał Wawel, wawelska katedra, która wyglądała w tym wszystkim jak zaginiona świątynia z Indiany Jonesa, gdzie – jak w winzipowym pliku – leżała zgromadzona cała polska historia. Można tam sobie spacerować między kryptami Kazimierza Wielkiego, Łokietka i Jagiełły i patrzeć z niedowierzaniem, jak te mityczne postaci nabierają realnego wymiaru, jakie musiały być małe, zwykłe, kruche i niedoskonałe. I to wszystko, truchła królewskie, artefakty, całe te narodowe czary-mary, Wawelu wzniosły mur, orły, sztandary, krzyże, kości mamuta wiszące nad bramą katedry, zebrane w jednym miejscu składniki Polski, zutaten, ingredients, które zmieszane razem powinny dać jakiś, jakikolwiek, kurwa, efekt, leżą sobie bezsilnie w pliku wawelskim, wawel. rar, polska. zip, i służą jedynie do kurzenia się i zaczepiania na chwilę znudzonych spojrzeń wycieczek szkolnych i ukrywających ziewanie panów Hubertów i pań Halin, którzy z nudów wybrali się do królewskiego miasta Krakowa w wolny weekend, bo ileż można patrzeć w telewizor, ileż można grilla zjeść, a dookoła nich wszystkich trwa jedna wielka impreza byłego polskiego chłopstwa, które – po wykonanym zgrabnie i niepostrzeżenie wyrzuceniu z kraju szlachty, twórców tego nieszczęsnego narodu, bo na dobrą sprawę nie do końca wiadomo, co się z tą szlachtą stało, cała impreza jakoś się, po prostu, rozpełzła, tysiąc lat historii, ot tak, rozeszło się po domach – samo przebrało się w polskie piórka, samo wskoczyło w pańsko-polskie kontusze i wycinało po trupie swojej dawnej stolicy takie hołubce, o jakich nikomu wcześniej się nie śniło, zredukowawszy ją do roli oberży.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 21.

O domu , O historii , O wieku

„Gest, jak i kostium, zastępują tekst, który, choć nieobecny, zawsze pozostanie punktem wyjścia. Musiałem więc szczególnie dbać o kształt moich projektów dla [teatru] Pantomimy, żeby uczytelnić znaczenia gestów, ich kompozycji, całych sytuacji i dostosować się do wymagań widowiska.”

Kazimierz Wiśniak (1931)

Źródło: Z życia scenografa, Kraków 1998

„Uwielbiałam grać grubą Monikę. Kiedy zrobiliśmy to pierwszy raz, trzy lub nawet cztery godziny zabrało nam założenie tego pulchnego kostiumu. Wyobraźcie sobie mieć przez taki okres piankę na twarzy. Jednym słowem: utknęłam. Jednak kiedy założyłam na całość ubranie i zobaczyłam końcowy efekt, poczułam wielką frajdę. Gruba Monika jest świetną postacią – na przekór znacznie lżejszą, bardziej frywolną. Za każdym razem, kiedy występowałam w wersji XXXL, wszyscy nieźle się bawiliśmy.”

Courteney Cox (1964) aktorka amerykańska

o Monice Geller, granej przez nią bohaterce serialu Przyjaciele.

„– Hej, ty – powiedział ktoś do Murzyna. – Czy byłeś kiedy na balu maskowym?
– Nie – powiedział Murzyn. – Nie mam z tym nic wspólnego i nie wrobicie mnie w to.
– Nie o to chodzi. Jak cię kiedyś zaproszą, to idź. Grosza nie wydasz na kostium. Przewieś sobie kutasa przez ramię i powiedz: „Panie i panowie, ja jestem >Texaco Gas Station<…”.”

Marek Hłasko książka Palcie ryż każdego dnia

Palcie ryż każdego dnia

„(…) nie marzę i nigdy nie marzyłam o czymś konkretnym. Przyjmuję to, co się nadarza. I jestem wdzięczna, bo lubię pracować. Interesuje mnie proces twórczy, powstawanie przedstawienia, spotkania, rozmowy. Wszystko zależy od ekipy, którą skupia projekt.(…) obecnie pracuje się nie tylko z reżyserem, ale z dramaturgiem, muzykiem, osobą od wideo, światła, ruchu, kostiumów, scenografii. Oni wszyscy uczestniczą od początku w próbach, plus obsada aktorska. Zdarza się, że jest nieznośnie trudno i ciężko, gdy aktorzy próbują reżyserować kolegów. Pojawiają się negatywne emocje, zazdrości, których reżyser nie umie poskromić. Beznadziejnie źle mi się wówczas pracuje, bowiem zabiera energię, która powinna być twórczo spożytkowana na rodzący się spektakl i na rozwój zawodowy i osobowy aktora.”

Halina Rasiakówna (1951) .

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Interesują mnie pragnienia, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 27, 1 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155281.html

„Jest tylko jeden wypadek, gdy kobieta stara się za swoje pieniądze jak najmniej dostać: przy kupnie kostiumu kąpielowego.”

Walter Slezak (1902–1983)

O kobietach , O pieniądzach

„Jako aktorka obnażam się wewnętrznie. Ciało jest dla mnie kostiumem. Jako kobieta nie muszę pokazywać wszystkiego, żeby być ponętną. Lubię tajemnicę, a moje „grzeszne ciało” trzyma się bardzo dobrze.”

Małgorzata Foremniak (1967) aktorka polska

Źródło: „Gala” http://www.gala.kobieta.pl/gala2/index.jsp?place=Lead11&news_cat_id=184&news_id=5649&layout=6&page=text

O kobietach , O tajemnicy

„Uwielbiam chodzić do kina w Paryżu, bo światła zapalają się dopiero, gdy skończą się napisy. To jest wyraz szacunku dla wszystkich ludzi, którzy oddali czasem pół roku, czasem dwa lata życia, żeby ktoś miał rozrywkę, ktoś się wzruszył. W Londynie, we Francji znajduję dobrze utrzymane kostiumy, które mają 150 lat, są do dyspozycji i do wynajęcia. A ja szukam swoich kostiumów z kilku filmów i nigdzie ich nie ma. Nasze kostiumy w Łodzi kosztują drożej niż w Paryżu, a są przechowywane w gorszych warunkach, magazyny są w opłakanym stanie.”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 42.

O ludziach , O czasie

„Życie nie znosi próżni, zawsze pojawi się następny Kaczyński, ubrany w trochę inny kostium.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

o ewentualnej rezygnacji Jarosława Kaczyńskiego.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Kosciol-wkurzyl-ludzi,wid,12612504,wiadomosc.html, 27 sierpnia 2010

O życiu , O ludziach

„Ostatnio słyszałam historię koleżanki, która odeszła z zespołu, bo irytował ją brak szacunku do zawodu, np. niewyczyszczone buty partnera na scenie. Dla nas byłoby to niemożliwe. Kostium sceniczny był świętością, wyrazem szacunku dla widza. Nie można było w nim usiąść za sceną, żeby się nie pogniótł.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: Agnieszka Rataj, Marzenia zostają do końca, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28938

O marzeniach , O butach , O historii , O odejściu

„Latem – choćby nie wiem jak było zimno i deszczowo – przed kawiarniami, restauracjami i barami muszą być stoliki. Islandczycy chyba nie wierzą w to, że mają paskudną pogodę i wmawiają sobie upały. (Wystawy sklepowe są pełne kostiumów kąpielowych i letnich sukienek od stycznia do grudnia). Szanujące klientów knajpy dysponują kocami i parasolkami. Jeśli siadasz na zewnątrz, a jest około 5 stopni, kelner podaje ci koc. Okrywasz się nim i pizza smakuje lepiej. A jak zacznie padać deszcz, dostajesz parasolkę, żeby do piwa nie nalało. No i piździ jak cholera, deszcz fest zacina, a ty siedzisz jak sierota – na plecach filcowy koc, w lewej ręce parasolka, w prawej kufel piwa, a w gębie Marlboro.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki

O pogodzie

„Wszystkie moje realizacje filmowe czy teatralne mają związek ze sprawami, które wydarzają się w moim życiu bezpośrednio czy duchowo. Czasem, aby je opowiedzieć sięga się kostiumu, a czasem dotyka spraw w sposób bardziej bezpośredni.”

Mariusz Treliński (1962) polski reżyser operowy, filmowy i teatralny.

Źródło: Wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2212

O czasie

„Zbyszek Cybulski przyjechał w dniu rozpoczęcia zdjęć do filmu Popiół i diament o siódmej rano i natychmiast udał się do garderoby. Zobaczyłem go, kiedy wychodził szybkim, zdecydowanym krokiem, a za nim biegły dwie panie od kostiumów i wołały zrozpaczone: – Panie reżyserze, on nie chce się przebrać! Rzeczywiście Zbyszek ubrany był tak jak zawsze w ciągu wielu lat naszej znajomości: dżinsy, zielona wojskowa kurtka, przez ramię przewieszony wojskowy chlebak, sznurowane trzewiki. (…) Czyż jako reżyser mogłem nie zrozumieć tego wyzwania?”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: Andrzej Wajda, Podwójne spojrzenie, Warszawa 1998.

„W moim dorobku mam kostiumy do ponad 150 sztuk teatralnych, operowych, filmowych. Przestrzeń na scenie jest rzeczywiście pusta i do zagospodarowania. Na scenie są zapadnie, jeżdżące podłogi. Dzisiaj nikt już nie wykonuje malowanych horyzontów. Bardziej przestrzeń buduje się kostiumem, rekwizytem, światłem. Błyszcząca podłoga, lustra, aluminium – to wszystko wiruje. Za czasów Kantora mówiono, że kolorowe światła są w złym guście. Dzisiaj precyzyjne, kolorowe światła i efekty „podbijają” spektakl. To wielka sztuka ustawienia efektów. Na tym tle kostium związany z aktorem musi przemawiać do widza. Moda w teatrze na kostium, oświetlenie ciągle zmienia się.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

O sztuce , O modzie

„Uwierzcie w to, co widzicie. Macie rozwijającą się gospodarkę, F-16, pieniądze. Budujcie armię – Ameryka wam w tym pomoże. Bo jeśli jest jakaś nauczka, którą bym na waszym miejscu wyciągnął z historii, to że nikt was nie obroni, jeśli sami tego nie zrobicie. I najważniejsze: przyzwyczajcie się do wolności, bo inaczej znowu ją stracicie. Sami ciągle będziecie widzieć siebie jako ofiarę. Przestańcie być jak anorektyczna nastolatka, której ciągle wydaje się, że jest gruba. Kiedy rozmawiam z Polakami o Polsce, to nie mogę oprzeć się wrażeniu, że mówimy o dwóch innych krajach. Rosjanie się was obawiają, Amerykanie się z wami liczą, a wy nie zdejmujecie kostiumu ofiary, zupełnie jakbyście czekali, aż znowu wkroczy Wehrmacht.”

George Friedman (1949)

o Polsce.
Źródło: Dziennik

O pieniądzach , O historii , O wrażeniach , O wolności

„Mnie przede wszystkim interesują historie ludzi i ich losy. Sam kostium jest tutaj najmniej ważny. Oczywiście bardzo chciałabym robić współczesne kino. Problem polega jednak na tym, że dzisiaj nie jestem zbyt mocno zakorzeniona w jakiejś konkretnej rzeczywistości. Czyli jeśli miałabym robić film współczesny musiałabym go robić trochę, jak kostiumowy. To znaczy dokonać pewnej dokumentacji, wejść w tą rzeczywistość, która nie jest moją codziennością. W Polsce jestem stosunkowo mało i bardziej wygląda to na przystanek w podróży. Z kolei Stany znam głównie z tego, że robię tam filmy i seriale, których popełniłam najwięcej.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

Źródło: Artur Cichmiński, Ja jestem uparta, stopklatka.pl, 4 września 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=58153

O losie , O ludziach , O historii , O problemach

„Nagość to po prostu jeszcze jeden kostium.”

Lena Olin (1955)

„Rzeczywiście, lubię kostium. Dzięki niemu lepiej oddaje się epokę, o której mowa. To takie przeniesienie się w inny świat.”

Maria Bakka (1922) polska aktorka

Źródło: Trzy pytania, 2004 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/6919.html

O świecie

„To jest postać, która mnie boli, uwiera. Żaden inny bohater ze swoim kostiumem i charakteryzacją tak do mnie nie przenika, jak ten.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

o Adamie Miauczyńskim.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31017

„Zgrywus, w zeszłym roku pod kostiumem (!) miał koszulę z czarnym krawatem, ale tutaj nie ma żartów!”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Romørenie.
Skoki narciarskie, Lillehammer 2004

„(…) czasami słowa i kostium przeszkadzają pokazać uczucia.”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Jacek Cieślak, Spodobałam się Malkovichowi, „Rzeczpospolita” nr 157, dodatek „TV magazyn”, 8 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120735.html

O emocjach

„W radiu tworzymy teatr wyobraźni, który odwołuje się przede wszystkim do wrażliwości słuchacza, do jego pejzażu wewnętrznego. Rzecz polega bardziej na rozpoznaniu osobowości granego przeze mnie bohatera niż jego cech zewnętrznych. Nie ma rekwizytów ani kostiumu, ale są realizatorzy, którzy dbają, by wypełnić sceniczną przestrzeń. Scenografię i atmosferę miejsca budują, używając całej gamy dźwięków czy utworów muzycznych. To znakomici fachowcy.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wsnm.htm

O osobowości

„Nie można nie dostrzegać osobowości śpiewaka czy aktora. Przecież kostium można stworzyć na wiele sposobów, dlaczego mam więc wybrać ten, który nie przystaje do czyjegoś charakteru? A gdy nadchodzi czas przymiarek przez konkretnego wykonawcę, chętnie dokonuję przeróbek. Nie boję się zmian.”

Franca Squarciapino (1940)

Źródło: Czerwień na ślubnej sukni, „Rzeczpospolita”, 27 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnss.htm

O miłości , O charakterze , O czasie , O osobowości

„Nie wytworność kostiumu wyróżnia kobietę, lecz śmiałość, czyli nowoczesność jego kroju.”

Françoise Giroud (1916–2003) francuska scenarzystka, pisarka, polityk, minister

O kobietach

„Kostium, niezależnie od tego jak wygląda, jest wielkim przyjacielem aktora, pomagając mu wczuć się w rolę. Zawsze, kiedy założę kostium i zostanę ucharakteryzowany, staję przed lustrem, by przyjrzeć się postaci, jaką później widzowie zobaczą na ekranie.”

Gerard Butler (1969) aktor szkocki

Źródło: Gerard Butler najbardziej lubi role kostiumowe, teletydzien.pl, 27 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-gerard-butler-najbardziej-lubi-role-kostiumowe,nId,947017

„W teatrze muzyka jest tylko jednym z elementów. Czasami bardziej, a czasami mniej istotnym. Kiedy natomiast piszę jakiś utwór autonomiczny, to wiem, że przez dwadzieścia minut muszę zająć słuchacza samym dźwiękiem, bez świateł i kostiumów. Ta muzyka jest dużo bardziej złożona. I dlatego czasem nad paroma taktami siedzi się tygodniami, miesiącami. W teatrze muzyka nie jest tak intensywna, nawet nie może być. Utwory autonomiczne na scenie się nie sprawdzają, bo są za gęste. Aktor czuje wtedy, że ma konkurencję.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

O muzyce , O świetle , O czasie

„(…) kostium jest jedynie „opakowaniem” aktora.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 12 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zegnams.htm

„Ubrania są jak kostium, to niezła zabawa.”

Matt Dusk (1978)

Źródło: „InStyle”, nr 3/2010.

„Ciało jest naszym kostiumem. Może więc jak kostium się opatrzyć.”

Edyta Jungowska (1966) aktorka polska

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=30027

„W tym replayu widać w dolnym rogu ekranu fragment… kostiumu… Victora Ikpeby.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Komentarze z mistrzostw świata w piłce nożnej Francja ’98

„Wbrew argumentom wysuwanym przez świetnych nieraz pisarzy nie zamierzam przyłączać się do obozu przeciwników Wielkiej Rewolucji. Usiłuję tylko od tego, co w niej było naprawdę wielkie, oddzielić straszne skutki zarozumiałej tępoty, przystrojonej w kostium wizjonerstwa.”

Paweł Jasienica (1909–1970) polski pisarz i eseista

Rozważania o wojnie domowej
Źródło: wyd. Warszawa 2008

„Maksymalnie wykorzystuję możliwości kostiumu. Kostium bardzo mnie inspiruje, jakiś jego drobny motyw, na jaki nikt nie zwróci uwagi, dla mnie może być wręcz kluczem do zrozumienia postaci. Traktuję go jako przepustkę do pewnych stanów czy zachowań, na które nie zdobyłabym się już prywatnie. Kostium to najlepsze alibi.”

Małgorzata Buczkowska (1976) aktorka polska

Źródło: Stopklatka, 16 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69316

O zachowaniu , O zrozumieniu

„W kostiumie nie może być fałszu. Mam wrażenie, że czasami kostium historyczny przytłacza osobowość postaci – aktora, po prostu ją zabija. A proste, nawet dyskretne rozwiązanie plastyczne ma niekiedy niezwykłą siłę wyrazu i niesie intensywne myślowe przesłanie. Bliski mi, po tym względem, jest film Coppoli – Dracula. Dracula ubrany jest w kostium z epoki wiktoriańskiej, a do tego nosi okularki z niebieskimi szkłami. Właśnie okularki sygnalizują bezczelność Draculi i wnoszą ze sobą energię.”

Magdalena Maciejewska (1962) polska scenograf

Źródło: „Teatr” 2000, nr 4–6

O wrażeniach , O sile , O osobowości

„Ludzie znają mnie tylko jako celebrytkę i nie zdają sobie sprawy ile ważniejsza od makijażu i kostiumów jest dla mnie sztuka. Show biznes opłaca rachunki, ale malarstwo to moja jedyna prawdziwa pasja, więc określam siebie jako malarkę, która pracuje w show biznesie. Sztuka to dla mnie rodzaj terapii dzięki której mogę interpretować swoje uczucia. Puste płótno przede mną to synonim całkowitej wolności wyrażenia siebie.”

Amanda Lear (1939) francuska piosenkarka i aktorka

La gente mi conosce unicamente come personaggio dello spettacolo e non sa quanto per me sia più importante l'arte, rispetto al trucco e ai costumi di scena. Lo spettacolo paga l'affitto, ma la pittura è la mia unica vera passione: dunque, mi definisco una pittrice che fa spettacolo. L'arte per me è una sorta di terapia, grazie alla quale riesco ad interpretare i miei sentimenti (...). Una tela vuota davanti ai miei occhi è sinonimo della libertà assoluta di espressione. (wł.)
Źródło: Eventi Mostre. Sogni Miti Colori 07/06/2008-30/06/2008 Pietrasanta (LU), Toscana http://www.eventiesagre.it/Eventi_Mostre/18010_Sogni+Miti+Colori.html (wł.) www.eventiesagre.it. [dostęp 2013-02-28]

O biznesie , O wolności , O pasji , O ludziach

„W kostiumie nie może być fałszu. Mam wrażenie, że czasami kostium historyczny przytłacza osobowość postaci – aktora, po prostu ją zabija. A proste, nawet dyskretne rozwiązanie plastyczne ma niekiedy niezwykłą siłę wyrazu i niesie intensywne myślowe przesłanie. Bliski mi, po tym względem, jest film Coppoli – Dracula.”

Magdalena Maciejewska (1962) polska scenograf

Dracula ubrany jest w kostium z epoki wiktoriańskiej, a do tego nosi okularki z niebieskimi szkłami. Właśnie okularki sygnalizują bezczelność Draculi i wnoszą ze sobą energię.
Źródło: „Teatr” 2000, nr 4–6

O osobowości , O sile , O wrażeniach