Cytaty na temat gałąź

Zbiór cytatów na temat gałąź, ludzie, lista, list.

Cytaty na temat gałąź

„gwiazdy pociągnięte woskiem modlitw gasną
wiatr nie przegarnia włosów
słońce nie dotyka ust
tylko pszczoła
przynosi wieści o świetle

mówi: elementy czerwieni i złota
związane doskonale
dojrzewają
pod łagodnym skrzydłem jesieni
potrącam gałąź
wolno

brunatniejąc
opadają liście

elementy czerwieni i złota
rozsypane”

Halina Poświatowska (1935–1967) poetka polska

Źródło: Właśnie tutaj

O pszczołach , O słońcu , Jesień

„Palikot przekroczył granicę, za którą już nie ma polityki, tylko trzeba tego faceta powiesić na najbliższej gałęzi. Wszyscy musimy do tego doprowadzić. Po czymś takim trzeba mu wybrać gałąź.”

Adam Hofman (1980) polski działacz polityczny

o Januszu Palikocie.
Źródło: Agata Nowakowska, wyborcza.pl, 2 sierpnia 2010 http://wyborcza.pl/1,75515,8201783,To_tylko_zwieranie_szeregow.html?as=2&startsz=x

„Wyobraź sobie że jutro wszyscy pracownicy znikną z powierzchni ziemi; nie zostanie nikt do pracy i właściciele będą głodni; jeśli znikną szewcy, nie będzie już więcej butów, jeśli znikną murarze, żaden dom nie zostanie zbudowany; gdy zniknie jakaś grupa robotników, zniknie też jakaś gałąź przemysłu i ludzie będą musieli żyć bez wszystkich zbędnych i użytecznych rzeczy – ale jak będzie szkoda, gdy znikną właściciele?; to tak, jakby zniknęła plaga szarańczy.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Kapitalizm

O ludziach , O butach , O domu

„Przekwitające konwalie nie pachną
kiedy mija dzień
Wiatr przewrócił rozczepił
spróchniały pień
Woda popłynęła zabrała
zieloną gałąź
Chropawego kamienia
nie dotykaj”

Anna Skoczylas (1928)

Źródło: ***, „Życie Literackie” nr 20, 17 maja 1964, s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1608

O życiu , O wodzie

„Kiedyś zarzucano Jezusowi, że się nie uśmiechał. Moim zdaniem, wiele Jego zachowań i opowieści jest pełnych humoru. Na przykład taka opowieść o celniku, który wlazł na drzewo. Chciał zobaczyć Pana Jezusa, nie mógł się przecisnąć. Był bogaty, mógł dać łapówkę, toby go przepuścili. Ale on, jak nieśmiały zakochany, wdrapał się na drzewo i z daleka na Niego patrzył. Ten wyższy urzędnik, który wpakował się na gałąź, to jest przecież swoisty dowcip, uśmiech Pana Jezusa. Może nie znamy Jezusa zaśmiewającego się, ale pogodnego – na pewno.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O uśmiechu , O zachowaniu , O drzewach

„Luteranizm jawi się (…) jako gałąź wschodniego stylu wiary wyrastająca w proteście przeciwko zachodniej reformie chrześcijaństwa.”

Franz Borkenau (1900–1957)

Źródło: Heinrich August Winkler, Długa droga na Zachód. Tom 1. – dzieje Niemiec 1806–1933, Wrocław 2007, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, s. 29.

O wierze

„Szwajcarzy to nic innego jak zagubiona gałąź naszego narodu.”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 222

„Za dywizję wołyńską, nie kwiaty i wianki –
Szubienica w Lublinie. Ojczyste Majdanki.
Za sygnał na północy, bój pod Nowogródkiem –
Długi urlop w więzieniu. Długi i ze skutkiem.
Za bój o naszą Rossę, Ostrą Bramę, Wilno –
Sucha gałąź lub zsyłka na rozpacz bezsilną.
Za dnie i noce śmierci, za lata udręki –
Taniec w kółko: raz w oczy a drugi raz w szczęki.
Za wsie spalone, bitwy, gdzie chłopska szła czeladź –
List gończy tropicielski: dopaść i rozstrzelać.
Za mosty wysadzone z ręki robotniczej –
Węszyć gdzie kto się ukrył, psy spuścić ze smyczy.
Za wyroki katów, za celny strzał Krysta –
Jeden wyrok: do tiurmy. Dla wszystkich. Do czysta.”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

Źródło: Na rozwiązanie Armii Krajowej w: Krzyże i miecze (1946)

O śmierci , O psie , O udręce , O Kwiatach

„Ten płyn to przyszłe bogactwo kraju, to dobrobyt i pomyślność dla jego mieszkańców, to nowe źródło zarobków dla biednego ludu i nowa gałąź przemysłu, która obfite zrodzi owoce.”

Ignacy Łukasiewicz (1822–1882) polski wynalazca, aptekarz

Źródło: Jan Dębski Ignacy Łukasiewicz, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1955.

O ludziach , O bogactwie

„Tylko ludzie znają pojęcie pomyłki. Natura niczego takiego nie rozumie. Jeśli z drzewa spada gałąź, to nie znaczy, że drzewo się pomyliło. Natura po prostu organizuje się na nowo wokół opadłej gałęzi. Teraz gałąź staje się domem dla owadów żyjących na ziemi. Jej liście gniją i użyźniają glebę. Jeśli gałąź spadnie do strumienia, w porządku, woda popłynie inaczej.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Kontynuacja Kroniki Ellie, Kroniki Ellie: Wojna się skończyła, walka wciąż trwa

O ludziach , O domu , O naturze , O drzewach

„Jak większość człekokształtnych obarczona jestem tym, co buddyści zwą „małpim umysłem” – myślami, które przeskakują z gałęzi na gałąź, zatrzymując się jedynie po to, żeby się podrapać, splunąć lub zawyć.”

Elizabeth Gilbert książka Jedz, módl się, kochaj

Jedz, módl się, kochaj

„Syn mój rośnie
piąstki ma
orzeszki małe
Kiedy żona płacze
płacze mój syn
i mówi że jestem be
Kiedy krzyczę
mówi że jestem be
Całuje matkę
do mnie zaledwie się zbliży
cierpię
Tak cierpi gałąź winogrona
gdy brak w pobliżu tyczki albo ściany”

Bohdan Drozdowski (1931–2013) polski prozaik, publicysta, tłumacz, autor sztuk scenicznych

Źródło: Syn mnie omija z daleka

O matce , O cierpieniu , O płaczu

„Mówi matka, która mieszka w chmurze:
Oto owoc, oto gałąź, oto wiatr.
Oto liść, który w dłoniach moich rośnie,
Aby cień po tobie nadal trwał
W rozdzwonionych włosach syna.”

Jan Śpiewak (1908–1967) polski poeta, eseista i tłumacz

Źródło: Moja matka, która mieszka w chmurze

O matce

„(…) jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka, (…) tłoczy się we mnie cały brud, wszystkie te kawałki żwiru, ten na wpół roztopiony śnieg, każdą dziurę we mnie zatyka, próbuję udawać, że nic ze mną się nie dzieje, jak ktoś akurat przechodzi, grzecznie się odzywam, dzień dobry, dzień dobry, nie pokazuję niczego po sobie, idę szybko w jakieś krzaki (…) wkładam palce i rozpieram siłą usta (…) rzygam, wymiotuję wszystkim, co okazuję się tylko tym, co jadłem wcześniej, nie ma żadnego szlamu i jest mi wstyd, że tak się dałem łatwo podejść temu malutkiemu skurwysynowi we mnie, tak łatwo dałem się przechytrzyć i oszukać.”

Mirosław Nahacz (1984–2007) polski pisarz

Bombel (2004)

O snach , O sile

„Niebo – to, czego nie dosięgam!
Już jabłko na jabłoni —
Gdy Gałąź dłuższa niż Nadzieja —
Jest Niebem – dla mej Dłoni!”

Emily Dickinson (1830–1886) poetka amerykańska

Źródło: Niebo – to, czego nie dosięgam!

O nadziei

„Polityka to jedyna gałąź show-biznesu, w której wciąż występują ci sami aktorzy, w tych samych dekoracjach, w tych samych kostiumach, powtarzają ten sam scenariusz i nikomu to nie przeszkadza.”

Jacques Dutronc (1943) piosenkarz i aktor francuski

Źródło: Forum, 25 czerwca 2007

O biznesie

„Choćby otaczał nas ocean zła, będą z niego wystawać zielone i żyzne wysepki. Widać je, są na horyzoncie. Nawet najgorsza sytuacja, jeżeli w niej się znajdziemy, rozkłada się na czynniki pierwsze, a wśród nich będą takie, których można się uchwycić, jak gałęzi krzaka rosnącego na brzegu, aby stawić opór wirom ściągającym na dno. Ta szczelina, ta wyspa, ta gałąź utrzymują nas na powierzchni istnienia.”

Ryszard Kapuściński książka Jeszcze dzień życia

Another Day of Life

„Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan.
— Wróbel.
— Acha.
Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź.
Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w
tym zakątku.
— Kto by go mógł powiesić?
— Jakiś dzieciak.
— Nie. Za wysoko.
— Chodźmy.
Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk,
tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja.
— Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. —
Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu
staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony…
byłem śpiący.
— No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.”

Witold Gombrowicz książka Kosmos

Cosmos

O nocy , O matce , O myślach , O odejściu

„Lubię mówić. Powiem więcej: lubię używać słów. Słowa są dla mnie czymś namacalnym, są syrenami, ucieleśnionymi zmysłami. Może dlatego, że rzeczywista zmysłowość nie budzi we mnie żadnego zainteresowania - nawet w myśli czy we śnie - moje pożądanie dotyczy tego, co we mnie tworzy rytmy słowne czy słucha cudzych rytmów. Wzruszam się, gdy coś jest dobrze powiedziane. Jakaś stronica Fialha czy Chateaubrianda powoduje, iż krew żywiej płynie w mych żyłach, że pełen podniecenia odczuwam niewypowiedzianą rozkosz. Jakaś stronica Vieiry, w swej zimnej doskonałości składniowej struktury, powoduje, iż drżę niczym gałąź poruszana wiatrem.”

Fernando Pessoa książka Księga niepokoju

The Book of Disquiet

O myślach , O snach , O myśleniu

„Jak nam raz opowiadał Andrzej Drella nad ranem, w ogóle cała współczesna psychologia behawioralna sprowadza się do wskazania winnego gdzieś poza nami samymi. Bynajmniej ta jej gałąź, za krórą płaci się dwieście złych za godzinę.”

Marcin Kołodziejczyk (1973)

Prymityw
Źródło: s. 359.

„Zastanawiała się, w jaki sposób zostanie zapamiętana. Nie zarobiła aż tyle, żeby rozdać majątek jak Carnegie i wymazać grzechy wiązane z jej nazwiskiem, zawiodła, nie wspięła się na najwyższą złocistą gałąź. Liberałowie będą świętować jej śmierć. Zapalą papierosy z marihuaną, pojadą na sushi i zjedzą surowe potrawy, które przebyły osiem tysięcy mil. Podczas kolacji ponarzekają na takich jak ona, a kiedy wrócą do domów, w sypialni będzie zimno, więc nacisną przycisk na ścianie, żeby się ogrzać. Przez cały czas skarżąc się na ceny ropy.”

Philipp Meyer (1974)

Postać: Jeanne Anne McCullough, dziedziczka naftowej fortuny
Syn
Źródło: s. 101–102.

O czasie , O śmierci

„Lubię zwierzęta i dlatego uważam, że cyrk jest jednym z najbardziej niegodnych wynalazków tych, którzy szczycą się zajmowaniem górnego szczebla na drabinie ewolucji. Zresztą tresura pozostaje wciąż jednym z najbardziej ulubionych zajęć człowieka. Kiedy nie ma pod ręką zwierzęcia – istoty nadającej się do tego celu ze względu na jej bezbronność – ludzie z upodobaniem tresują się wzajemnie. I robią to już od dawien dawna. Przypuszczam, że skłonność ta zrodziła się w czasach, kiedy ogon oddawał nam nieocenione usługi w przemieszczaniu się z gałęzi na gałąź. Przykładów nie będę przytaczała. Życie codzienne dostarcza nam ich pod dostatkiem.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O zwierzętach , O ludziach , O życiu