Cytaty na temat brązowy (30 cytatów)

„(…) – Ciekaw jestem, jak Gwiazda Zaranna upora się z tym małym problemem.
Asmodeusz podniósł z patery zepsute jabłko i wgryzł się w miękką brązową skórką.
– Pod warunkiem – rzekł, mlaszcząc – że pozwolimy mu wrócić do władzy.”

Jakub Ćwiek (1982) polski pisarz fantasy

Belial i Asmodeusz.
Kłamca 3. Ochłap sztandaru
Źródło: rozdział II, s. 47

O gwiazdach

„Jeszcze wczoraj, zaraz po walce, czułam niedosyt. Weszłam do finału, więc oczywiście liczyłam na więcej. Popełniłam kilka błędów, byłam na siebie zła i bardzo psychicznie wyczerpana, bo to ogromny wysiłek, nie tylko fizyczny, ale przede wszystkim emocjonalny. Dzisiaj jednak dociera do mnie, że brązowy medal indywidualny na najwyższej rangą sportowej imprezie na świecie to przecież też jest wielki sukces. Jestem już spokojna i wreszcie mogę się nim cieszyć.”

Sylwia Gruchała (1981) polska florecistka

Źródło: Zuzanna O'Brien, Dwa słowa z... Sylwia Gruchała o swoim zwycięstwie w Atenach, „Gala” 2004, nr 35 (62), s. 14.

O wysiłku , O sukcesie , O walce

„Pytasz, co tu słychać. Aby rzecz ująć jak najkrócej, nadzieja na to, że otaczające nas ze wszystkich stron brązowe morze składa się z czekolady, topnieje nawet u najzagorzalszych optymistów. Przy czym, jak dowcipnie zauważa reklama, topnieje nie w rękach, ale w ustach.”

Wiktor Pielewin książka Święta księga wilkołaka

Święta księga wilkołaka

O nadziei , O morzu

„Zbigniew Bartman: Pozdrawiam wszystkie brunetki o dużych brązowych oczach!
Igła: A blondynki?
Zbigniew Bartman: Blondynki nie.”

Zbigniew Bartman (1987) polski siatkarz

Źródło: Igłą szyte

„Zmarznięty i spragniony
patrzę spokojnie na leżącą
na herbacianym stoliku o północy
koreańską gruszkę.
Pięknie chłodzącą
moje dłonie
brązowo-żółto lśniącą
gruszkę,
która po nacięciu
jej piersi
pozwala by stało się widoczne
głębokie, głębokie źródło.”

Luo Fu (1928)

Źródło: Podczas obierania gruszki o północy, tłum. z języka niemieckiego Marek Śnieciński

„Jak zwykle w porze obiadu zjawia się Boguś Sobczuk. „Chłopie, ale straciłeś! – krzyczymy. – Były konie!” „Jakie?” – pyta podniecony Boguś. „Eee, nie ma czego żałować. Same brązowe…” – odpowiada Janusz Gauer. Boguś zwija się jak smagnięty batem. „Błagam! Tylko nie brązowe! Na miłość Boską! Nie brązowe! GNIADE!!!””

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Tańczący z VIP-ami

O miłości , O koniach , Pora roku

„Dziennikarz: Jak będziecie świętować zdobycie brązowego medalu?
Sławomir Szmal: Ja będę pił alkohol. Dziękuję.”

Sławomir Szmal (1978) polski piłkarz ręczny

po zdobyciu brązowego medalu na mistrzostwach świata w 2009.

O alkoholu

„W zen uczymy, że są trzy rodzaje oświecenia. (…) To jest moktak. Jednak, jeśli powiesz teraz, że to jest moktak, jesteś przywiązany do nazwy i formy. A jeśli powiesz, że to nie jest moktak, jesteś przywiązany do pustki. (…) Jeśli odpowiesz poprzez uderzenie w podłogę albo okrzyk „Khaaatz!”, czy też uderzysz mnie – jest to pierwsze oświecenie. Wszystko staje się jednym. (…) Następnie jest pierwotne oświecenie. Czy to jest moktak, czy nie? Tym razem odpowiadasz: „ściana jest biała, moktak jest brązowy”. (…) Wszystko jest jak to. To jest pierwotne oświecenie. (…) Następnie jest ostateczne oświecenie. To jest bardzo ważne. Czym jest ostateczne oświecenie?
Soen Sa uderzył w moktak: – Tylko to. Tylko jeden punkt. Prawda jest właśnie taka, jak to.”

Seung Sahn (1927–2004)

Strzepując popiół na Buddę

O prawdzie

„– Kolor ma jak nie przymierzając kupa. Zgniła, czy co? Nie dotykaj, parchów dostaniesz.
– Jak mam niby zdjąć z haczyka bez dotykania? – uniósł się Walery. Rybka rzeczywiście nie wyglądała apetycznie.
– No to łap ją, łap, ale potem mnie dotykał nie będziesz.
„Jak bym miał na to ochotę” odszczeknął w myślach Walery, chwycił śliską, brązową rybę i zdjął z haczyka.”

Błażej Dzikowski (1976) polski prozaik i scenarzysta

Legenda o brązowej rybce

O kolorach , O rybach , O zdjęciach

„Cicho, cicho – uspokoił żonę Walery. – Czyś ty stara dobrze słyszała? Jak mi się udało złowić? Trzy życzenia teraz mamy!
– Chcę perfumy szanel pięć – powiedziała natychmiast Jolanta. – Drugie życzenie futro ze srebrnych lisów, a trzecie to muskularny murzyn-niewolnik.
– Zwariowałaś! Rybko, proszę nie słuchać tej kobiety! Życzenia są moje, ja cię złowiłem!
– Życzenia wasze, za pozwoleniem, to ja mam w odbytnicy – brązowa rybka na to. – Życzenia ryboli spełnia złota rybka. Ja jestem rybka brązowa i kto mnie wyciągnie, musi spełnić moje trzy zachcianki.”

Błażej Dzikowski (1976) polski prozaik i scenarzysta

Legenda o brązowej rybce

O kobietach

„Margaret, najstarsza z całej czwórki, miała szesnaście lat i była bardzo ładna; krągła, o jasnej cerze, dużych oczach, masie delikatnych brązowych włosów, słodkich ustach i białych dłoniach, które były przedmiotem jej próżności.”

Louisa May Alcott książka Małe kobietki

Małe kobietki

„Kasztany są brązowe
ten kolor lubi wielu.
Prawdziwek w starym borze
brązowy ma kapelusz.”

Wanda Chotomska (1929–2017) pisarka polska, autorka literatury dziecięcej

Źródło: Brązowy kapelusz

O kolorach

„Ta drużyna, która szybciej się podniesie, pojedzie do domu z brązowym medalem. Musimy rzucić na szalę wszystko co mamy i wydrzeć to trzecie miejsce. Obiecuję, że powalczymy. Mam nadzieję, że przywieziemy ten brązowy medal. Jeszcze nie mam takiego.”

Marcin Lijewski (1977) polski piłkarz ręczny

Źródło: wypowiedź dla Dziennik.pl

O domu

„W meczu o brązowy medal mistrzostw świata człowiek nie myśli o bólu. Dla mnie był to mecz, w którym zagrałem najlepiej na tym turnieju. W poprzednim spotkaniach nie prezentowałem swojego optymalnego poziomu. Taka sytuacja mobilizuje i sprawia, że zapomina się o bólu.”

Bartłomiej Jaszka (1983) polski piłkarz ręczny

Źródło: Gdy grasz o medal, nie myślisz o bólu http://www.sportowefakty.pl/pilka-reczna/2011/08/08/gdy-grasz-o-medal-nie-myslisz-o-bolu-rozmowa-z-bartlomiejem-/

O myślach , O myśleniu , O zapominaniu

„Był co prawda brązowy, ale dla mnie był jak ze złota. Byłem bardzo szczęśliwy. Powiedziałem nawet, że mogę kończyć karierę. Dobrze, że tego nie zrobiłem.”

Piotr Gacek (1978) siatkarz polski

o swoim pierwszym medalu mistrzostw Polski.
Źródło: Krótka Piłka, odcinek 11.

O prawdzie

„Na górze jest już Adam Małysz. Oczekiwanie wielkie. Królu Holmenkollen! Przypomnij sobie najlepsze loty! Te fantastyczne pięć zwycięstw. Cztery zwycięstwa na Mistrzostwach Świata! Adam Małysz! Po medal! Po radość dla Polaków dzisiaj wszystkich! Daleko, jest pięknie, jest medal! […] Już nie będzie Adama Małysza na następnych Mistrzostwach Świata. Pożegnanie Adama Małysza z Mistrzostwami Świata… Sześć medali: cztery złote, jeden srebrny, jeden brązowy, tu zdobyty jeszcze. Kilkanaście lat startów. Fenomen sportowy. Powtarzalność sukcesów przez lata, przez dekadę, a przecież pierwsze zwycięstwo w Holmenkollen odniósł tu, na tej skoczni jako osiemnastolatek i było to przecież piętnaście lat temu. Coś niewiarygodnego! Co tydzień siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie oglądać tę rywalizację. Fenomen socjologiczny! Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kariery? Że można w życiu wygrać ewidentnie bez układów. Że jest człowiekiem rzetelnym, solidnym, posłańcem wielkich wiadomości, wielkiej nadziei. Zaczynał jako idol kryzysowy, który miał nas prowadzić jako ambasador wspaniałego skoku cywilizacyjnego do Europy. Fenomen społeczny. Przecież my, dzięki tym transmisjom, żyliśmy życiem zastępczym. Był powodem ogromnej zbiorowej radości. Dał nam wiele. Bardzo wiele… Mam nadzieję, że z tych młodych chłopaków, którzy dzisiaj mają aspiracje, którzy oglądali Adama na całym świecie, jak Mistrz Świata Gregor Schlierenzauer, który powiedział, że Adam go natchnął. Że uwierzą, że nie zmarnujemy tego fenomenu, jaki się stworzył przy oglądaniu skoków. Tego fenomenu popularności - 14,5 miliona, rekordowa telewizyjna widownia, kiedy zdobywał srebrny medal w Salt Lake City. Trzynaście przeszło milionów - Puchar Świata w Zakopanem. To Jego ostatnie zwycięstwo i ta wielka radość nas, ludzi, którzy go oglądaliśmy. Państwo przed ekranami krzycząc, skacząc… Ja także krzycząc, skacząc… Po prostu… Było pięknie i coś się niewątpliwie zamknęło, ale miejmy nadzieję, że w sporcie będzie jakaś próba kontynuacji. Małyszomanii już nie będzie nigdy. Natomiast ważne, żeby były sukcesy sportowe i żeby coś po Adamie trwałego, bardzo trwałego, zostało. Dziękujemy Ci bardzo, Adam! Dziękuję Państwu. Do usłyszenia.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

podsumowanie kariery Adama Małysza łamiącym i wzruszonym głosem.
Skoki narciarskie, Oslo 2011

O ludziach , O sporcie , O sukcesie , O zwycięstwie

„Miejscowa siła robocza w krajach o wysokiej kulturze – uspokojona i zwiedziona przez system wyborów powszechnych, ściśle skrywający potęgę dyktatury wielkiego kapitału – została skorumpowana wysokimi płacami i stanowiskami politycznymi, aby zjednoczyć się w wyzysku białych, żółtych, brązowych i czarnych robotników w pomniejszych krajach.”

W.E.B. Du Bois (1868–1963) amerykański pisarz, socjolog, krytyk, intelektualista, działacz społeczny

Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 278.

O historii , O sile

„Obok z karminowej sukni rozlewa się na brązowym pluszu fotela Śpiewaczka, o której plotkowano, że w dniu głodu przed końcem wojny miało ją całe Dachau.”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

Bitwa pod Grunwaldem

O głodzie , O wojnie

„Mam w swym domu taki pręcik,
Który zwie się śrubokręcik.
Składa się on z różnych części
Ten domowy mały sprzęcik.

Ma on rączkę wahadłową,
Taką czarną, staro – nową,
Przedtem uchwyt miał
brązowy,
Lecz już sczerniał do połowy.”

Aleksander Szumański (1931)

Źródło: Ballada o śrubokręciku w: Wiersze i ballady miłosne, 1989

O domu

„Naprawdę byłem rzadkim głupcem, bo gotów byłem dla fałszywej dumy przekreślić nasze szczęście. Byłem głupi, bo bałem się ludzkich języków. Lękałem się, że będą mówić, że sprzedałem się dziedziczce za majątek. Byłem durniem, bo w obawie przed złymi językami gotów byłem skrzywdzić siebie, a nade wszystko wspaniałą dziewczynę o cudownych brązowych oczach, która miłuje mnie bardziej, niż na to zasługuję.”

Hannah Howell (1950)

Źródło: Hrabianka

O szczęściu

„Nie ma chyba ani jednej współczesnej powieści kryminalnej, w której by oficer milicji, jakiś kapitan biały, czarny czy brązowy nie siedział w eleganckim lokalu i ze znudzoną miną nie sączył leniwie francuskiego koniaku obserwując niebezpiecznego przestępcę zagryzającego dzwonkiem śledzia kieliszek czystej.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Tajemnica starego kościółka

„W podejściu Rosjan do Estonii nadal nic się nie zmienia – to samo tyczy się zresztą stosunku Moskwy do pozostałych dwóch republik nadbałtyckich i całego regionu Europy Środkowej i Wschodniej. Rosjanie chcieliby posiadać większe wpływy polityczne i gospodarcze w naszym regionie. Tuż po rozpoczęciu trzeciej kadencji Władimir Putin zarysował swoją koncepcję polityki zagranicznej i widać, że nie różni się ona od dotychczasowej. Estonii zależy przede wszystkim na stosunkach dobrosąsiedzkich, opartych na dialogu i zaufaniu. Mimo że zmiany następują stosunkowo wolno, to najgorszy moment w naszych stosunkach, a więc tak zwany problem Brązowego Żołnierza, należy już do historii.”

Marko Mihkelson (1969)

o stosunkach estońsko-rosyjskich.
Źródło: Kazimierz Popławski, W oczekiwaniu na zmiany (cz. I), new.org.pl, 29 czerwca 2012 http://www.new.org.pl/923,post.html

O zaufaniu , O historii , O problemach

„To moje pożegnalne party. Dlatego ukradłem show zwycięzcy, chociaż mam tylko brązowy medal.”

Pyrros Dimas (1971) sztangista grecki

o udziale w Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku.
Źródło: Cytat tygodnia, „Super Express”, dodatek „Super Sport”, 23 sierpnia 2004, s. 3.

O sporcie

„Naszym celem nie jest dobieranie ludzi według tego czy są czarni, biali lub brązowi, ale według ich kwalifikacji.”

Jomo Kenyatta (1893–1978)

Źródło: „Times”, 7 listopada 1961; cyt. za: Marek Pawełczak, Kenia, Warszawa 2004, str. 212

O ludziach

„Być żywym to pamiętać brązowe rzeki, w których pływały ryby, a także promienie słońca na kobiecych włosach.”

Truman Capote (1924–1984) pisarz amerykański

Brylantowa gitara

O rybach

„Otworzyłem paczkę i na moje kolana wypadła ludzka głowa. Głowa mężczyzny z dziurą po kuli między oczyma.
Zdarzyło się to późną nocą, w moim mieszkaniu. Byłem tego wieczoru w „Chinese” na najnowszym filmie z Chaplinem i kiedy dotarłem z powrotem do domu, pod drzwiami leżała paczka owinięta w brązowy papier. Podniosłem ją i zabrałem do środka.
Nie było na niej żadnych znaczków pocztowych. Żadnych nalepek poczty kurierskiej także. Najwyraźniej ktoś dostarczył ją osobiście. Na wierzchu widniał napis drukowanymi literami: „Dla Dana Turnera, prywatnego detektywa”. I to wszystko. Bez nazwiska nadawcy, bez adresu zwrotnego.
Przeciąłem sznurek i rozpakowałem zawiniątko. I wtedy właśnie odcięta głowa wytoczyła się na moje kolana.”

Robert Leslie Bellem (1902–1968) amerykański pisarz

początek opowiadania.
Głowa umarlaka

O domu

„Poszedłem sobie na Rynek, usiadłem na ławce i wyjąłem jednego z paczki. Był niewyraźny i wykruszony. Smakiem przypominał te wszystkie stare papierosy, które palili dorośli mężczyźni. Wawele, dukaty i giewonty w kiepskich bibułkach, w opakowaniach przypominających nieudolne sny o dalekim świecie. Podkradaliśmy je albo podnosiliśmy niedopałki. Na brzegach były trochę brązowe i pociemniałe od śliny. Dorosłość smakowała bardzo dosłownie. Nasza ślina łączyła się ze śliną mężczyzn. Bardzo możliwe, że działało to jak szczepionka, jak rodzaj egzystencjalnej homeopatii, strzegącej nas potem przed zbyt gwałtownym upadkiem w dojrzałość.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Dukla

O dorosłości , O mężczyznach

„Był sobie pewien człowiek, który codziennie siedział i patrzył przez wąską pionową szparę w płocie, z którego wyjęto jedną deskę. Codziennie za płotem przebiegał dziki pustynny osioł. W wąskiej szparze pojawiał się najpierw jego nos potem głowa, przednie nogi, długi brązowy grzbiet, tylne nogi, a na końcu ogon. Pewnego dnia człowiek ten zerwał się na nogi z błyskiem w oku i krzyknął głośno, tak żeby wszyscy go mogli usłyszeć: "To jasne! Nos jest przyczyną ogona!".”

Frank Herbert książka Heretycy Diuny

Heretics of Dune

O zerwaniu

„Samotność - odwieczny refren życia. Nie gorszy i nie lepszy od paru innych rzeczy. Za dużo się o tym mówi. Człowiek zawsze jest sam i nigdy sam nie jest. Nagle pojawiły się skrzypce, nakładając się gdzieś na półmrok. Jakiś ogród na wzgórzach otaczających Budapeszt. Ciężki zapach kasztanów. Wiatr. I sny jak młode sowy, siedziące skulone na ramieniu, o oczach coraz jaśniejszych o zmierzchu. Noc, która nigdy nie staje się nocą. Pora, w której wszystkie kobiety pięknieją. Duże brązowe motyle skrzydła wieczoru.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O nocy , O samotności , O kobietach , Pora roku

„Jestem wysoka szczupła, nogi niebrzydkie, w pasie bardzo wąska. Ręce mam długie ale o brzydkich a raczej niepielęgnowanych paznokciach. Oczy mam duże czarno brązowe brwi gęste i rzęsy długie, nawet bardzo. Włosy czarne obcięte krótko i zaczesane w tył nos mały zadarty nieco ku górze. I usta ładnie wykrojone, bardzo białe zęby i portret gotowy. Chciałabym to wszystko co się we mnie dzieje, przelać na papier ale absolutnie mi się nie udaje. A teraz jeszcze opiszę się ze strony moralnej: Mówią, że jestem inteligentna, wykształcona, możliwe, chociaż się nie uczyłam, to znaczy nie przykładałam do nauki. Mam bziki, nieraz jestem tak melancholijnie nastrojona, i wtedy otwieram usta tylko by dociąć komuś a docinać lubię bardzo i robię to z umiarem.”

Rutka Laskier (1929–1943) polska Żydówka, autorka pamiętnika z życia getta

fragment wpisu do pamiętnika z dnia 27 stycznia 1943.
Źródło: Anita Jasińska: Nieporadne jeszcze dźwięki. O materialności dziennika Rutki Laskier. (PDF) http://www.journals.us.edu.pl/index.php/NoZ/article/download/6849/4962, journals.us.edu.pl, s. 322

O nastroju , O nauce