Vladimir Nabokov cytaty

strona 3

„Przechodzimy więc do lata 1905 roku: matka jest z trojgiem dzieci w petersburskim majątku; ojca zatrzymują w stolicy sprawy polityczne. Podczas jednego ze swoich krótkich pobytów u nas, w Wyrze, zauważył, że obaj z bratem czytamy i piszemy po angielsku, nie znamy jednak rosyjskiego alfabetu (pamiętam, że nie potrafiłem przeczytać po rosyjsku niczego prócz takich słów jak kakao). Postanowiono zatem, że wiejski nauczyciel będzie przychodził co dzień, żeby dawać nam lekcje i prowadzić na spacery.”

„Mogę przejść więcej niż moje buty.”

„Moi amerykańscy przyjaciele najwyraźniej mi nie wierzą, kiedy opowiadam, że przez piętnaście lat życia w Niemczech nie zawarłem bliższej znajomości z żadnym Niemcem, nie przeczytałem żadnej niemieckiej gazety czy książki i nigdy nie odczuwałem najmniejszej niedogodności z powodu nieznajomości języka niemieckiego.”

„Wiem więcej niż umiem wyrazić, a to, co umiem wyrazić, mogę wyrazić jedynie dlatego, że wiem więcej.”

„Całe dotychczasowe życie wydało mu się chwiejnym szeregiem różnokolorowych parawanów, którymi osłaniał się przed kosmicznymi przeciągami. Isabel to tylko najnowsza barwna szmatka. Ile już było tych jedwabnych łachmanów, jak bardzo się starał zakryć nimi czarną zionącą wyrwę! Podróże, książki w delikatnych oprawach i siedem lat ekstatycznej miłości. Szmaty wzdymały się od wiatru, który wiał na dworze, darły się i spadały jedna po drugiej.”

„[…] wszystko, co budzi zachwyt wywołany wiecznym zbliżaniem się do celu, czeka zagłada.”

„A sentyment staje się uciążliwy. W końcu jest coś nazbyt fizycznego w próbie zachowania cząstki dzieciństwa na swoim mostku.
- Nie pan pierwszy sprowadza wiarę do zmysłu dotyku.”

„[…] odrębność stanowi jedną z podstawowych cech życia. Jeżeli nie otacza nas powłoka cielesna, musimy umrzeć. Człowiek egzystuje tylko wtedy, kiedy jest odizolowany od otoczenia. Czaszka to nasz hełm kosmonauty. Musimy w niej tkwić, bo w przeciwnym razie czeka nas zguba. Śmierć zaś uwalnia i jednoczy. Chociaż przeniknięcie do natury może się wydawać kuszące, oznacza ono zarazem koniec naszej kruchej tożsamości.”

„[…] należała jednak do tych kobiet, które łączą w sobie zdrową urodę z histeryczną łzawliwością, wybuchy liryczne z bardzo praktycznym, banalnym myśleniem, podły charakter z sentymentalizmem, ospałą bierność z trzeźwą umiejętnością wysyłania bliźnich na poszukiwanie wiatru w polu.”

„Ta cała psychiatria to nic innego, jak tylko swoisty mikrokosmos komunizmu […]. Lepiej by zostawili ludziom ich kłopoty osobiste. Nasuwa się bowiem pytanie, czy kłopoty nie są jedyną rzeczą na świecie, którą ludzie mogą mieć na własność?”

„Wspomnienie nie dawało mu spokoju. Można je było wytrzymać przez chwilę i to tylko z perspektywy nieuleczalnej choroby, w wyraźnym przeczuciu nadchodzącej śmierci.”

„Wyobraź mnie sobie; nie zaistnieję, jeśli mnie sobie nie wyobrazisz.”

„Szczycę się tym, że nie jestem osobą przyciągającą publiczne zainteresowanie. Nigdy w życiu nie byłem pijany. Nigdy nie używałem sztubackich wyrazów o czterech literach. Nigdy nie pracowałem w biurze ani kopalni węgla. Nigdy nie należałem do żadnego klubu ani grupy. Żadne wierzenie religijne czy szkoła nigdy nie wywarły na mnie najmniejszego wpływu. Nic nie nudzi mnie bardziej niż powieści polityczne i literatura o zacięciu społecznym.”

„Moja pamięć tych dwoje łączy czasami w jedną całość.”

„Postawienie niewiasty na piedestale usprawiedliwić można jedynie chęcią dokładniejszego obejrzenia jej nóg.”

„Miałem poczucie, że Cambridge i wszelkie jego słynne osobliwości – majestatyczne wiązy, kolorowe szyby, kurantowe zegary na wieżach, arkady, szaroróżowe mury pokryte pikowymi asami bluszczu – nie mają same przez się żadnego znaczenia, istniejąc wyłącznie po to, ażeby ujmować w ramy i wspierać moją nieznośną nostalgię.”

„Gdybym nie był całkowicie pewny swojej siły pisarskiej i cudownej zdolności wyrażania myśli z największą gracją i żywością…”

„Wśród mnóstwa ludzkich uczuć – nie pozwalającej zasnąć nadziei, cudownego jej spełnienia, choć w cieniu leży śnieg, niepokojów próżności i uciszenia osiągniętego celu – pół wieku moich przygód z motylami, zarówno podczas łowów, jak w laboratoriach, umieszczam na honorowym miejscu.”

„Istnieje ogromna różnica pomiędzy sentymentalizmem i zdolnością doznawania szlachetnych uczuć. Człowiek sentymentalny może być w życiu codziennym niebywale okrutny. Człowiek zdolny do szlachetnych uczuć natomiast nie będzie nigdy człowiekiem bez serca.”

„Wiesz, co w umieraniu jest najstraszniejsze, to że jesteś tak zupełnie zdana tylko na siebie.”

„Lolito, światło mego życia, płomieniu mych lędźwi. Mój grzechu, moja duszo. Lo-li-ta: czubek języka schodzący w trzech stąpnięciach wzdłuż podniebienia, aby na trzy trącić o zęby. Lo. Li. Ta. (…) W rybaczkach Lola. W szkole nazywała się Dolly. Na wykropkowanej linii do wypełnienia Dolores. A w moich ramionach zawsze Lolita.”

„To, czego nienawidzę, to proste – głupota, ucisk, zbrodnia, okrucieństwo, lekka muzyka. Moje przyjemności są najintensywniejsze, jakie zna człowiek: pisanie i polowanie na motyle.”

“A wise reader reads the book of genius not with his heart, not so much with his brain, but with his spine. It is there that occurs the telltale tingle…”

“I am sufficiently proud of my knowing something to be modest about my not knowing all.”

“You know, what's so dreadful about dying is that you are completely on your own.”

“My loathings are simple: stupidity, oppression, crime, cruelty, soft music. My pleasures are the most intense known to man: writing and butterfly hunting.”

“The cradle rocks above an abyss, and common sense tells us that our existence is but a brief crack of light between two eternities of darkness.”

“Nothing revives the past so completely as a smell that was once associated with it.”

“Mind you, sometimes the angels smoke, hiding it with their sleeves, and when the archangel comes, they throw the cigarettes away: that’s when you get shooting stars.”

“She was like Marat only with nobody to kill her.”

“Ink, a Drug.”

“We are most artistically caged.”

“One is always at home in one's past…”

“Humbert was perfectly capable of intercourse with Eve, but it was Lilith he longed for.”

“Because you took advantage of my disadvantage.”

“Everything in the world is beautiful, but Man only recognizes beauty if he sees it either seldom or from afar. Listen, today we are gods! Our blue shadows are enormous! We move in a gigantic, joyful world!”

“…(hot, opalescent, thick tears that poets and lovers shed)…”

“… in my dreams the world would come alive, becoming so captivatingly majestic, free and ethereal, that afterwards it would be oppressive to breathe the dust of this painted life.”

“The good, the admirable reader identifies himself not with the boy or the girl in the book, but with the mind that conceived and composed that book.”

“For I do not exist: there exist but the thousands of mirrors that reflect me. With every acquaintance I make, the population of phantoms resembling me increases. Somewhere they live, somewhere they multiply. I alone do not exist.”

“A certain man once lost a diamond cuff-link in the wide blue sea, and twenty years later, on the exact day, a Friday apparently, he was eating a large fish - but there was no diamond inside. That’s what I like about coincidence.”

“Readers are not sheep, and not every pen tempts them.”

“Life is just one small piece of light between two eternal darknesses.”

“I think like a genius, I write like a distinguished author, I speak like a child.”

“It's a pity one can't imagine what one can't compare to anything. Genius is an African who dreams up snow.”

“Oh, don't cry, I'm so sorry I cheated so much, but that's the way things are.”

“I talk in a daze, I walk in a maze
I cannot get out, said the starling”

“My heart was a hysterical unreliable organ.”

“There was a time in my demented youth
When somehow I suspected that the truth
About survival after death was known
To every human being: I alone
Knew nothing, and a great conspiracy
Of books and people hid the truth from me.”

“Was she really beautiful? Was she at least what they call attractive? She was exasperation, she was torture.”

“Loneliness as a situation can be corrected, but as a state of mind it is an incurable illness.”