Dzieło

Czerwone i czarne
Stendhal
Pustelnia parmeńska
StendhalStendhal słynne cytaty
Stendhal Cytaty o kobietach
Wariant: W miłostce, a może nawet i w pierwszych pięciu minutach prawdziwej miłości, kobieta, biorąc kochanka, bardziej liczy się z tym, jak inne kobiety patrzą na tego mężczyznę, niż jak nań patrzy ona sama.
Stendhal Cytaty o miłości
Stendhal: Na czasie cytaty
Inne tłumaczenie: Nielicznym szczęśliwcom.
To a happy few. (ang.)
zakończenia powieści Czerwone i czarne (1830) i Pustelni Parmeńskiej (1839).
Czerwone i czarne
Źródło: Historia malarstwa we Włoszech (1817)
Źródło: O miłości (1822), 1, 2, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
Stendhal cytaty
Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 129.
„Konwenanse są, podobnie jak prawa, kształtowane dla ludzi miernych przez ludzi miernych.”
Źródło: Przykazania etyki prawniczej: księga myśli, norm i rycin, oprac. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 30.
Źródło: Nic, co ludzkie… Aforyzmy, sentencje i przysłowia, oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 53.
„Powieść jest to zwierciadło, które obnosi się po gościńcu.”
słowa te prawdopodobnie są autorstwa samego Stendhala, chociaż przypisał on je Césarowi Vichard Saint-Réalowi.
Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
„Gaduła, nim coś powie, mówi najpierw przez pięć minut.”
Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2002, ISBN 83-11-09591-4, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 57-58.
„(…) geniusz poetycki jest martwy (…).”
Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 149.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 446, tłum. Stanisław Kroszczyński.
„(…) zbyt wielka wrażliwość uniemożliwia osąd (…).”
Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 140.
„(…) zbyt namiętne serce niedobrze widzi bieg rzeczy (…).”
Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 140.
Źródło: Pustelnia parmeńska, rozdz. XXIII