Marek Konecki cytaty

„Milczenie pod Zamarłą
(…)
Pewne jest tylko bicie źródła
Wiatru, skały, śniegu
Pewnie jest tylko bicie zegarów
Pod południową ścianą
Pamiętam te chwile, kiedy nie potrafiłem
Milczeć w dolinie pustej w słowa
Nie pamiętam, że nie słyszałem wtedy
Milczenia Zamarłej”

„Zdrowych ludzi, było tu, jak na lekarstwo.”

„Fabrycy, dzięki temu, że miał luki w wykształceniu, jak dziury w szwajcarskim serze, mógł z czasem, kiedy w pełni dojrzał, wpakować w nie wiele cennych, bo aktualnych dezinformacji.”

„Nie była jakoś specjalnie hołubiona przez krytykę. Większość nagród dostawała od publiczności. Po spektaklach przynoszono jej bukiety kwiatów, w hołdzie dla jej talentu, komplementowano jej wspaniały mezzosopran. Jedna rzecz tylko nie dawała jej spokoju i sprawiała piekącą przykrość. Dobrze wiedziała, że przecież była obdarzona przez naturę tylko sopranem.”

„Każdy ma teraz swoją komórkę. Niektórzy tuż za chlewikiem.”

„Atak był brutalny. Wybrali porę deszczową, by uderzyć w nasze stado. Rozproszyli nas wszystkich w koronach drzew. Pod wieczór uspokoiło się. Odeszli na sawannę. Długo lizałem naderwaną stopę i chłodziłem zbite ramię. Kropelki krwi ciekły po moim zarośniętym policzku. To oni uznali to terytorium za swoje, nie wiem dlaczego. Przegoniliśmy ich. Kiedyś widziałem z oddali jak robili to ludzie. Dobrze być czasem szympansem, nie pomyślałem sobie.”

„Ominęliśmy tę osadę z daleka. Była ciemna noc. Szliśmy, trzymając swoje psy na smyczy. Z oddali niosło się tylko, w zimnym, nieprzeniknionym powietrzu, szczekanie ludzi.”

„Długi, wolny weekend to czas relaksu i beztroskich chwil, czas wyciszenia po całym tygodniu wytężonej pracy. Jak ja lubię ludzi, którzy deklarują, że udają się wtedy na poszukiwanie spokojnego miejsca do wypoczynku! Zawsze kończy się tak samo: lądują w gwarnym tłumie na Krupówkach.”

„Powiedziała, że mam rozciętą górną wargę. Ja wspomniałem delikatnie o jej zaczerwienionych oczach. Jak dwoje zakochanych w sobie ludzi jest ze sobą razem przez całe dwa dni, to musi się to tak skończyć.”

„Rozum zaprzyjaźnił się z sercem. Jeden problem mniej, powiedziała wątroba.”

„Janosik – legendarny osobnik pożyczający sprzęt turystyczny lub wspinaczkowy od bogatych górołazów, którego mimo licznych monitów, nie ma zwyczaju zwracać.”

„I otworzyli wszystkie granice biednym, by grodzić osiedla dla bogatych.”

„Gadanie z Tobą to czysta przyjemność, powiedział dziad do odkurzonego obrazu.”

„Piwo – napój który pomaga przypomnieć nam o przeżyciach górskich, których nigdy nie mieliśmy.”

„Cierpiał. Najpierw była muzyka poważna, symfoniczna, potem teatr dramatyczny. W końcu, niejako na straszny deser, opera. Gęsty tłum otaczający miejsce kaźni, głośno szydząc z ofiary, domagał się nowych tortur. W ostatnim słowie prosił o kilka taktów disco-polo. Wyzionął ducha porażony poezją współczesną.”

„Pan jest heretykiem wyobraźni. Marzy pan inaczej niż wszyscy tutaj.”

„Życie, podzielił na okresy pięciominutowe. Dla wygody, lubi uporządkowany tryb życia. Teraz zastanawia się, które jest to te pięć minut.”

„Doszło między nami w końcu do pojedynku. Artystycznego. Zasadnicza różnica zdań. Podjąłem wyzwanie, choć wiedziałem od samego początku, że on miał nade mną znaczącą przewagę, ponieważ niczego jeszcze nie stworzył.”

„Bezsilność. Stan wyjątkowo przykry dla wrażliwego człowieka, gdy nic już nie można zrobić, by jej zapobiec. Sprawy po prostu zaszły za daleko. Zaniedbana profilaktyka, zbagatelizowane symptomy, poniechanie spraw nabrzmiewających. Pewnie wszystko naraz. Zawsze bezsilność wobec cudzego sukcesu jest dołująca.”

„Odpisała mi w tonie przyjaznym, że nie jestem w jej typie. Po czym poszła ze mną na całość. Boże, jak ja znam się na kobietach. Muszę szybko zrobić coś kretyńskiego, bo mi jeszcze nie uwierzą.”

„Zamiast dostrajać się do drugiego człowieka, teraz wystarczy mieć numer jego komórki.”

„Lubiłem jej obecność, szczególnie na pierwszych dwóch randkach. Potem zadzwoniła i powiedziała, że i owszem, jestem w jej typie ale nasz związek nie ma przyszłości. Powodem jest mój trudny charakter. Wyjechała. Jestem teraz sam, znaczy wpadłem w złe towarzystwo.”

„Lodowy
(…)
Ja mknąłem
W aureoli
Niepewny jutra
Ona zapewniała mnie
O efektach zdrowych
Szczytowania
W odległych polach
Podszczytowych”

„Będąc w depresji, łatwo być zalanym.”

„Bardzo przepraszam cię za spóźnienie, mój przyjacielu. Wypadła mi miłość.”

„Bardzo lubię oglądać kolorowe pochody. Jak na przedzie idą mali i duzi, rozciągnięci i skurczeni. Za nimi postępują krzywi, prości i z przechyłem. Potem pokazują się kwadratowi, okrągli i ci pomiędzy. Ci nienagannie proporcjonalnie skrojeni i tamci o niewymuszonych żadnymi regułami konstrukcjach. Pod słońcem stołecznego miasta, każda Parada Nierówności jest okazją do podziwiania wszelkich form składających się na rozkład normalny. Z chodnika, normalnie wszystko widać. Machamy chorągiewkami w takt bębnów przyjaznej stereometrii.”

„Lubiłem szukać, ale nic napotkanego nie sprawiało mi przyjemności. Poszukaj konieczności, nie będziesz miał problemu, co wybrać, powiedziała do mnie widząc moje długie wahanie. W końcu, zamknęła drzwi pokoju od wewnątrz, na klucz. Zostaliśmy sami. Pozostawało teraz tylko poszukać jej.”

„Dom wczasowy – idealne miejsce do wygłaszania opowieści naszych mrożących krew w żyłach przygodach górskich, które właśnie planujemy.”

„Mam sto tysięcy uśmiechów, które długo zbierałem, ale doprawdy nie wiem w co je korzystnie zainwestować. By dostać godziwy procent i nie stracić na humorze.”

„Widziałem go jak wędrował wzdłuż kamienistego brzegu oceanu. Sięgał niespiesznie do kieszeni, wyjmował portfel i wrzucał banknoty we wzburzoną, niebiesko-zieloną toń. Frunęły nad falami, by po chwili zanurzyć się w odmęty. Podszedłem i zapytałem milcząco o powód jego rozrzutności. Zrazu nie odpowiedział, uśmiechając się do siebie. Od zawsze, wrzucam mu kasę, bo to go uspokaja, odrzekł powoli, kierując swój lekko zamglony wzrok na cichnący podwieczorny horyzont. No tak, on miał całkowitą rację. To był przecież Ocean Spokojny.”

„Stonka – nieuświadomiony element turystyczny w górach. Przemieszcza się i żeruje zwykle w większych stadach. Charakteryzuje się tym, iż tępi i niszczy wszystko, co się rusza (np. kozice, świstaki, misie) i to, co stoi względnie spokojnie”

„To był dopiero bieg. Dotarłem do celu sporo przed nią. Czekałem na nią dłuższą chwilę. Uśmiechnęła się do mnie tylko, gdy zdyszana dobiegała do mety. Ta, od której, tak wiele się nauczyłem. Moja nadzieja.”

„Dlaczego nie dać w telewizji czegoś o szczęściu, bez dodatkowych utrapień i problemów. Pytał sam siebie, siedząc samotnie w reżyserce. Przecież, to byłoby piekielnie nudny hit, jak flaki z olejem, pomyślał nad konsoletą. No tak, czyjeś szczęście nudzi, gdy nie mamy go w sobie. Krwawe ludzkie kotlety są lepiej przyswajalne.”

„Krupówki – niezawodny sposób na spotkanie dawno nie widzianych znajomych.”

„Erozja – sposób obecności w górach wycieczek szkolnych, rajdów itp.”

„Samochód – przydatny środek lokomocji niestety posiadający pewną wadę: nie zawsze da się nim wjechać na sam czubek góry.”

„Dostałem razem z kolegą fuchę w piekle. Kładliśmy kostkę brukową z intencji, od rana. Dorzuć jeszcze kilka dobrych intencji a całe piekło będzie nimi wybrukowane, wskazał mi na niedoróbki. Kończyliśmy, zadowoleni z dobrze wykonanej roboty. No i samopoczucie jak w niebie.”

„Bezzębni prześmiewcy, żują suche kawałki dzieła. Rozmaczają je w dygresjach i teoriach. Nie mogąc ugryźć skutecznie, jak drewniane konie kolebią się na biegunach z ortodoksji, śmiech z pustego wnętrza skorupy, jeno wydając.”

„Zdrowo się odżywia, regularnie ćwiczy, wysypia się i dobrze wygląda. Prowadzi bezstresowy tryb życia. I mimo to jest pełen optymizmu.”

„Bujałem w obłokach długo. Po pewnym czasie okazało się, że oderwałem się od atmosfery. Swoją drogą, była ona ostatnio trudna do zniesienia.”

„Punkt widokowy – miejsce łatwo rozpoznawalne po dużej ilości zardzewiałych puszek po konserwach, butelek, toreb plastikowych i śmieci różnego autoramentu.”

„Dobry Bóg sam ma to, czym nas obdarował. Wolą wolę. Odbiera ludziom rozum, kiedy chce.”

„Poronin – baza wypadowa taternika Lenina w góry Tatry.”

„Nie wstydźmy się okazywania swoich uczuć, działajmy, powiedziała. Z ulgą wyciągnąłem z tyłka pineskę na której siedziałem cierpliwie od dłuższej chwili i głośnio westchnąłem.”

„Do obśmiania została już chyba tylko śmierć. Mimo usilnych prób nie udało się jej do końca zbrukać dowcipem, utytłać w błocie banału, strącić z podestu powagi w otchłań trywialnego żartu. Obśmiano już dotkliwe cierpienie fizyczne i psychiczne innych. Religijne symbole, drogie totemy, święte obrazki i czułe miejsca. Obśmiano wysiłek bezpieniężny, krople potu na czole, w drodze do człowieka w sobie. Tylko śmierć jest ciekawa kolejnego żartu na swój temat. Gdy udany, bawi się dobrze i nie zawraca nigdy z drogi. Do ciebie, humorysto.”

„I co ty na to, zapytał go, gdy wychodzili po moim koncercie z Filharmonii. Chapeau bas, powiedział widząc mnie stojącego na ulicy z jeszcze ciepłym instrumentem pod pachą. Zdjął kapelusz, po tym jak przelatujący gołąb ozdobił nakrycie jego szlachetnej głowy beżowo-kremowym rzucikiem.”

„Jest kimś bardzo ważnym w moim życiu, powiedziała jaskółka, obniżając lot łagodnie nad łąką i wskazując człowieka, który kosił trawę. Kiedy lecę w jego pobliżu, to zawsze się wznoszę. Jakieś prądy wstępujące, bo ja wiem, trudno dociec. Nawet jak zanosi się na deszcz.”

„Ciekawy eksperyment, powiedział do mnie, widząc jak przyczepiam ciężkie ordery i odznaczenia, do skrzydeł tego zasłużonego dla poczty gołębia. Należy mu się szacunek, ale czy będzie teraz fruwał, zapytał z niepokojem. Nie przejmuj się stary, to emeryt, i tak daleko nie poleci.”

„Dziewczyna z taboriska
W wieczornej toalecie
Włosy czesała
Grzebieniem
Skalnej grani
Rankiem jasnym
Znów potargana czekała
Na dotknięcie gór”

„Spytałem ją, czy może go zastałem. Już go tutaj nie ma, powiedziała do mnie cicho, wskazując pusty pokój. Wczoraj żegnaliśmy go wszyscy. Przeszedł do historii.”

„Wszyscy po kolei składali wieńce i kwiaty. On jeden złożył swój autograf na jego trumnie. Pewnie tak z przyzwyczajenia.”

„Aby wydać debiutancką książkę, wziął kredyt hipoteczny na swój apartament w mieście. Teraz czyta te swoje, pięknie wydane strofy, w drewnianej chatce, na działce za miastem.”

„Dzisiaj skończyła nam się kasa a to dopiero środek miesiąca. Mój drogi, powiedzmy sobie coś miłego. To pozwoli nam obojgu przetrwać do końca miesiąca.”

„Jego dzieło zapadło jak kamień w wodę. Powstały kręgi dyskusyjne.”

„Podpadłem jej. Nie pamiętam oczywiście nawet czym. Podała mi w rewanżu do wypicia koktajl. I nie była to bynajmniej jakaś cykuta starej daty. Napój okazał się trucizną, na czasie. To była kompozycja ze skrajnego egocentryzmu, kultu rywalizacji i wyścigów. Przeżyłem, ale do tej pory odbija mi się to czkawką tabelek, głupich list rankingowych i idiotyzmów jak opętańczy kult gwiazdorstwa.”

„Zamówiłem glizdy na lancz. Zestaw wykwintny. W modnej restauracyjce, w centrum miasta. Tuż obok biurowca. Na wszelki wypadek sprawdziłem. Były bez twarzy.”

„Reumatyzm – arka przymierza pomiędzy alpinistą i górami.”

„Kiedy wyłączyłem w telewizorze głupotę, nic nie było słychać.”

„Bacówka – dogodne miejsce w górach gdzie ma prawo zaskoczyć nas noc w towarzystwie właśnie spotkanej górołazki.”

„Płat śniegu – przedmiot największej pokusy do wchodzenia nań turystów obu płci w klapkach lub innym obuwiu plażowym.”