Marek Aureliusz cytaty

„Każdą pracę wykonuj, jakby miała ona być ostatnią w życiu.”

„Trzeba ludzi znosić, jeśli nie umie się ich poprawić.”

„Jeśli życzliwość jest szczera i nieobłudna, to jest niezwyciężona.”

„Śmierć jest tym samym co narodziny, misterium natury.”

„Życie jest krótkie. Korzystaj z teraźniejszości w sposób rozumny i słuszny. Bądź rozsądny w odpoczynku.”

„Ale kto czci duszę rozumną, ogarniającą wszechświat i społeczeństwo, o żadną z innych rzeczy już się nie troszczy. Ponad wszystko duszę własną utrzymuje w takim stanie, aby była rozumna i społeczna i czynna, i śpieszyła z pomocą bliźniemu, który do tego samego celu dąży.”

„Nigdzie bowiem nie schroni się człowiek spokojniej i łatwiej jak do duszy własnej.”

„Zawsze masz możność żyć szczęśliwie, jeśli pójdziesz dobrą drogą i zechcesz dobrze myśleć i czynić. A szczęśliwy to ten, kto los szczęśliwy sam sobie przygotował. A szczęśliwy los – to dobre drgnienie duszy, dobre skłonności, dobre czyny.”

„Nie godzi się, aby twoja dusza czuła się zmęczona tym życiem, zanim nie zmęczy się nim ciało.”

„Niezdobytą warownię przedstawia dusza wolna od namiętności.”

„Możesz zacząć życie nowe. Jeszcze raz przyjrzyj się sprawom tak, jak zwykłeś to czynić. Na tym bowiem polega odrodzenie życia.”

„Nasze życie jest tym, co zeń uczynią nasze myśli.”

„Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać z sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia!”

„Życie – to wojna i przystanek chwilowy w podróży.”

„Życie mężczyzny jest ufarbowane na kolor jego wyobraźni.”

„Nie żyj tak, jakbyś miał żyć lat dziesięć tysięcy. Los wisi nad tobą. Dopóty żyjesz, dopóki można, bądź dobry.”

„Co za moc ma człowiek! Czynić to tylko, co zasłuży na pochwałę Boga, i wszystko przyjmować, co mu przeznaczy Bóg!”

„Również umieranie jest jednym z naszych życiowych zadań.”

„Co nie jest pożyteczne dla roju, i dla pszczoły nie jest pożyteczne.”

„To nie ubóstwo nas nęka, tylko pragnienie bogactwa.”

„Skutki gniewu są dużo poważniejsze od jego przyczyn.”

„Zawsze wybieraj drogę najkrótszą, albowiem krótka droga jest naturalna.”

„Zajrzyj w siebie! W twoim wnętrzu jest źródło, które nigdy nie wyschnie, jeśli potrafisz je odszukać.”

„Nie chlubą jest uciec przed śmiercią, lecz uśmiechnąć się gdy i ona się do ciebie uśmiecha.”

„Najważniejsza jest prostota.”

„Jak wielki spokój zyskuje ten, kto nie baczy na to, co bliźni mówi, czyni lub myśli, ale na to tylko, co sam robi, by było sprawiedliwie i zbożnie. Wszystko bowiem, cokolwiek czynię sam, czy z pomocą obcą, powinno jeden tylko cel mieć na oku: pożytek i korzyść społeczną.”

„Ludzie, którzy pragną się jeden nad drugim wywyższyć, przed sobą wzajem się poniżają.”

„Kiedy wady innych sprawiają ci przykrość, spójrz na siebie i zastanów się nad twoimi własnymi. Zajmując się nimi, zapomnisz o złości i nauczysz się żyć mądrze.”

„Jeden jest wszechświat, a składa się nań wszystko, i Bóg jeden we wszystkim, i prawda jedna.”

„Wszystko jest nawzajem powiązane, a węzeł to święty.”

„Nie czyń nic bez rozwagi, lecz tylko według zasady dobrze obmyślanej.”

„Usuń poczucie krzywdy, a usunie się krzywda.”

„Jako cesarz jestem pierwszy w Rzymie, jako człowiek jestem równy wszystkim ludziom na świecie.”

„Należy odczuć, jakiego świata jesteś cząstką.”

„Sztuka życia ma większe podobieństwo z atletyką niż z tańcem, bo trzeba być w pogotowiu i stać bez trwogi wobec wypadków, nawet nieprzewidzianych.”

„Zastanów się, o ile częściej cierpisz z powodu swego gniewu i żalu, niż z powodu rzeczy, które wprawiają cię w gniew i wzbudzają żal.”

„Nie należy gniewać się na bieg wypadków, bo to ich nic nie obchodzi.”

„Śmieszne to, że nie usuwamy się przed grzechem własnym, co jest możliwe, a usuwamy się przed obcym, co jest niemożliwe.”

„Nie marnowałem czasu na badanie tajemnic nieba.”

„Zamierzam spotkać się dzisiaj z ludźmi, którzy zbyt wiele mówią, z ludźmi samolubnymi, egoistami i niewdzięcznikami. To mnie jednak nie zaskoczy i nie zdziwi, ponieważ nie umiem wyobrazić sobie świata bez ludzi tego rodzaju.”

„Najtrudniej dotrzeć do siebie samego.”

„Duszyczką jesteś, dźwigającą trupa – powiedział Epiktet.”

„Polub twoją pracę, nawet gdyby była mało znacząca i odpoczywaj przy niej.”

„Marek Aureliusz odnosił się do chrześcijan z prawdziwą pogardą. Uważał, że ich stosunek do śmierci i fanatyczne, radykalne spojrzenia na męczeństwo oraz gotowość oddania życia za wiarę płynie nie z filozoficznej świadomości, że każda rzecz osiąga swój kres zgodnie z prawami natury, z dostojnej wiedzy o konieczności oddzielenia duszy od ciała, ale z bezmyślnego uporu, głupoty i przybierania sztucznej, tragicznej pozy. I to go właśnie doprowadzało do wściekłości, furii.”

„Precz z książkami! Już nie dawaj się im pociągnąć! Nie wolno! (…) Łaknienie zaś książek precz od siebie rzuć, byś nie umierał wśród narzekań, lecz spokojnie.”

„Ty zaś pamiętaj, że tylko istota rozumna otrzymała zdolność chętnego przyjmowania losu, a bezwarunkowo przyjmować go muszą wszystkie.”

„Cała bowiem ziemia – to punkcik, a w niej jakimże kącikiem część zamieszkana.”

„Popatrz, jak szybko wszystko ulega zapomnieniu!”

„Długość życia ludzkiego – to punkcik, istota – płynna, spostrzeganie – niejasne, zespól całego ciała – to zgnilizna, dusza – wir, los – to zagadka, sława – rzecz niepewna.”

„Życie człowieka sprowadza się do snu, płodzenia dzieci, wypróżniania się oraz płaszczenia przed innymi, przy jednoczesnym pysznieniu się swoją władzą.”

„O własnych stój siłach – nie zaś podtrzymywany.”

„Jakże łatwo odtrącić od siebie i odepchnąć wszelkie wyobrażenia niepokojące i niestosowne i natychmiast uzyskać pogodę ducha.”

„Człowiek tyle jest wart, ile warte są sprawy, którymi się zajmuje.”

„Wnet zapomnienie o wszystkim przyjdzie na ciebie. I wnet zapomnienie wszystkich o tobie.”