Gustave Flaubert cytaty

strona 3

„Dajcie mi spokój z tą waszą ohydną rzeczywistością! Cóż to jest rzeczywistość? Jedni widzą czarno, drudzy niebiesko, większość widzi głupio. Nie ma nic mniej naturalnego niż Michał Anioł i nic odeń potężniejszego. Troska o zewnętrzną prawdę jest znamieniem upadku naszych czasów; jeśli tak dalej pójdzie, sztuka stanie się jakimś błazeństwem mniej poetycznym od religii i mniej zajmującym od polityki.”

„Aby osiągnąć szczęście, trzeba spełnić trzy warunki: być imbecylem, być egoistą i cieszyć się dobrym zdrowiem. Jeśli jednak nie spełnicie pierwszego warunku, wszystko jest stracone.”

„Lubiła morze jedynie za jego burzliwość, a zieleń tylko wśród ruin. Z każdej rzeczy musiała wydobyć jakąś korzyść dla siebie i odrzucała jako zbędne to wszystko, co w danej chwili nie mogło być pokarmem dla jej serca.”

„W młodości kocha się kobiety, które przypominają tę pierwszą, potem kocha się je dlatego, że różnią się między sobą.”

„Ten, kto nie mówi źle o kobietach, nie kocha ich wcale, gdyż najgłębszy sposób odczuwania czegokolwiek polega na cierpieniu.”

„Kobiety w miłości nie posiadają własnej skrytki, nie zatrzymują nic dla siebie, zupełnie inaczej niż mężczyźni, którzy we wszystkich szlachetnościach uczucia rezerwują jednak drobny skarb na własny użytek.”

„Możesz opisywać wino, miłość, kobiety i chwałę pod warunkiem, że nie jesteś pijakiem, kochankiem, mężem czy żołnierzem. Jeśli uczestniczysz w życiu, niezbyt dobrze się w nim rozeznajesz: zbyt wiele przynosi ci albo bólu, albo uciech.”

„Mężczyzna kochany przez jedną kobietę bywa jednocześnie kochany przez inne.”

„Skoro nie można żyć z tymi, których się kocha, największą torturą jest żyć z tymi, których się nie kocha – dotyczy to trzech czwartych rodzaju ludzkiego.”

„Przed ślubem zdawało się jej, że go kocha, ale oczekiwane szczęście nie nadeszło. „Pomyliłam się więc” – myślała i starała się dociec znaczenia słów: szczęście, namiętność, upojenie, słów, które tak pięknie brzmiały w książkach.”

„Uważajcie na smutek. To wada.”

„Autor w swoim dziele powinien być jak Bóg we wszechświecie, wszędzie obecny i nigdzie niewidoczny.”

„Wieczny postrach rodzin, syrena, potwór, niewyraźna a groźna istota, fantastycznie przebywająca w głębinach miłości.”

„Szczęście jest jak ospa. Gdy złapiemy je zbyt wcześnie, może całkowicie zniszczyć naszą konstytucję.”

„Są ludzie, których jedynym zadaniem jest służyć innym za pośrednika, przechodzi się po nich jak po mostach i idzie się dalej.”

„Miłość, jak i reszta, jest tylko pewnym sposobem widzenia i czucia.”

„Pragnienie nieustanne nie ma granic, bo jest nie do zaspokojenia.”

„Czym jest równość, jak nie zaprzeczeniem wszelkiej wolności. Równość jest niewolą.”

„Kiedy przychodzi starość, zwyczaje stają się tyranią.”

„Pani Bovary – to ja.”

„Z całej polityki rozumiem tylko zamieszki.”

„Serce jest bogactwem, którego się nie sprzedaje ani się nie kupuje, ale które się ofiarowuje.”

„Wyjątek – mów, że potwierdza regułę. Nie próbuj tłumaczyć jak.”

„Opis: w rozmowie z Amélie Bosquet.”

“Love art. Of all lies, it is the least untrue.”

“The whole dream of democracy is to raise the proletarian to the level of bourgeois stupidity.”

“Isn’t ‘not to be bored’ one of the principal goals of life?”

“Anything becomes interesting if you look at it long enough.”

“Years passed; and he endured the idleness of his intelligence and the inertia of his heart.”

“Sentences must stir in a book like leaves in a forest, each distinct from each despite their resemblance.”

“For him the universe did not extend beyond the circumference of her petticoat.”

“Thought is the greatest of pleasures —pleasure itself is only imagination—have you ever enjoyed anything more than your dreams?”

“She was as sated with him as he was tired of her. Emma had rediscovered in adultery all the banality of marriage.”

“Love, to her, was something hat comes suddenly, like a blinding flash of lightening - a heaven-sent storm hurled into life, uprooting it, sweeping every will before it like a leaf, engulfing all feelings.”

“She did not believe that things could remain the same in different places, and since the portion of her life that lay behind her had been bad, no doubt that which remained to be lived would be better.”

“When you reduce a woman to writing, she makes you think of a thousand other women”

“Read in order to live.”

“To be simple is no small matter.”

“Better to work for yourself alone. You do as you like and follow your own ideas, you admire yourself and please yourself: isn’t that the main thing? And then the public is so stupid. Besides, who reads? And what do they read? And what do they admire?”

“In my view, the novelist has no right to express his opinions on the things of this world. In creating, he must imitate God: do his job and then shut up.”

“(Egypt) is a great place for contrasts: splendid things gleam in the dust.”

“for her, life was as cold as an attic with a window looking to the north, and ennui, like a spider, was silently spinning its shadowy web in every cranny of her heart.”

“One day, I shall explode like an artillery shell and all my bits will be found on the writing table.”

“Self-possession depends on its environment.”

“The man is nothing, the work — all. (December 1875)”

“One must not always think that feeling is everything. Art is nothing without form.”

“He is so corrupt that he would willingly pay for the pleasure of selling himself.”

“As a rule we disbelieve all the facts and theories for which we have no use.”

“The brazen arms were working more quickly. They paused no longer. Every time that a child was placed in them the priests of Moloch spread out their hands upon him to burden him with the crimes of the people, vociferating: "They are not men but oxen!" and the multitude round about repeated: "Oxen! oxen!"”

“Our ignorance of history causes us to slander our own times. (8 September 1871)”

“You can calculate the worth of a man by the number of his enemies, and the importance of a work of art by the harm that is spoken of it.”

“What is beautiful is moral, that is all there is to it.”

“What a horrible invention, the bourgeois, don't you think? (22 September 1846)”