George Byron cytaty

strona 5

„Śmiej się zawsze, kiedy możesz, to tanie lekarstwo.”

„Zda się być żywą -gdyby nie to oko,
Gdzie już nie świeci ni łza, ni namiętność,
Gdzie mieszka zimna, wieczna obojętność.”

„Wielcy ludzie są dumni, mali zarozumiali.”

„To bardzo miło zobaczyć swoje nazwisko wydrukowane. Nawet kiepska książka jest książką.”

„Walka o wolność, gdy się raz zaczyna,
Z ojca krwią spada dziedzictwem na syna.”

„Miłość mężczyźnie nie jest życiem całym –
Dla kobiet miłość – jedyne istnienie (…)
On wszystkie dobra ma – kobieta jedno:
Kochać i kochać, i być zawsze biedną!
Miłości kobiet – o! poznania warte,
Piękne a groźne, pełne tajemnicy.
Kobieta wszystko stawia na tę kartę,
Gdy przegra, to jej nic oprócz tęsknicy
I żalu życie nie odda rozdarte.”

„Któż może kochać i rozsądnym pozostać! Bojaźliwa jest miłość w młodzieńczym sercu.”

„Jest pewna przyjemność w bezdrożnych lasach;
Jest upojenie na samotnym wybrzeżu;
Jest społeczność, gdzie nie ma intruzów;
Przy głębokim morzu i muzyce jego szumu;
Nie człowieka kocham mniej, lecz Naturę bardziej.”

„Któż z nas kocha, nie głupiejąc przy tym?”

„Dobro tylko rzadko wypływa z dobrej rady.”

„Fontanny prawdy mogą być czyste. Jej strumienie są zamulone błotem i przepływają przez takie kanały sprzeczności, że prawda musi często żeglować po fikcji.”

„Miłość należy do małej liczby rzeczy, których czas bynajmniej nie udoskonala.”

„Bo własne tylko upodlenie ducha
Ugina wolnych szyję do łańcucha.”

„Jednym z uroków starych listów jest to, że nie wymagają odpowiedzi.”

„Ideałem moim jest kobieta, która byłaby dość mądra na to, by zrozumieć, że trzeba mnie podziwiać, a za mało mądra na to, by pragnąć być przeze mnie podziwianą.”

„Wędkarstwo jest najbardziej okrutnym, pozbawionym uczuć i najgłupszym pseudosportem.”

„Zalśniony gniewem i złorzecząc obłudzie, choć znał, zapomniał, że są lepsi ludzie.”

„Choć kobiety są aniołami, małżeństwo jest piekłem.”

„Lepiej raz przepaść w zaburzone fale
niż żyć – gnijąc po trochu na skale.”

„Szczęście przychodzi na świat jako bliźniaczy brat radości.”

„Obudziłem się pewnego ranka i znalazłem siebie sławnym.”

„Spadł Asyryjczyk jak wilk na owczarnię, purpurą, złotem lśniły jego armie.”

„Okropne jest to, że nie można ani żyć z kobietami, ani bez nich.”

„Sądzicie, że gdyby Laura została żoną Petrarki, ten pisałby sonety przez całe życie?”

„Śmieję się niekiedy, żeby nie płakać.”

„Szekspir, możecie mi wierzyć, stoi absurdalnie zbyt wysoko i sława jego nazwiska spadnie.”

„Talent może być ci czasem przebaczony, geniusz – nigdy.”

„Tu zaszła zmiana w scenie mojego widzenia.”

„Wielu dobrych mężów często nie ma odwagi być czymś innym.”

„Zresztą Muza ma fikcją się nie wspiera…
Jedynie faktów repertuar zbiera…”

„Angielska zima kończy się w lipcu,
żeby znów zacząć się we wrześniu.”

“My mother Earth!
And thou fresh breaking Day, and you, ye Mountains,
Why are ye beautiful? I cannot love ye.
And thou, the bright eye of the universe,
That openest over all, and unto all
Art a delight—thou shin'st not on my heart.”

“Old man! ’tis not so difficult to die.”

“Twas thine own genius gave the final blow,
And help'd to plant the wound that laid thee low:
So the struck eagle, stretch'd upon the plain,
No more through rolling clouds to soar again,
View'd his own feather on the fatal dart,
And wing'd the shaft that quiver'd in his heart.”

“Perverts the Prophets and purloins the Psalms.”

“When all of genius which can perish dies.”

“The love where Death has set his seal,
Nor age can chill, nor rival steal,
Nor falsehood disavow.”

“A man must serve his time to every trade
Save censure — critics are ready-made.”

“He who hath bent him o'er the dead
Ere the first day of death is fled,—
The first dark day of nothingness,
The last of danger and distress,
Before decay's effacing fingers
Have swept the lines where beauty lingers.”

“She was his life,
The ocean to the river of his thoughts,
Which terminated all.”

“As soon
Seek roses in December, ice in June;
Hope constancy in wind, or corn in chaff;
Believe a woman or an epitaph,
Or any other thing that's false, before
You trust in critics, who themselves are sore.”

“Jack was embarrassed — never hero more,
And as he knew not what to say, he swore.”

“But we, who name ourselves its sovereigns, we,
Half dust, half deity, alike unfit
To sink or soar.”

“The cold in clime are cold in blood,
Their love can scarce deserve the name.”

“Divine in hookas, glorious in a pipe
When tipp'd with amber, mellow, rich, and ripe;
Like other charmers, wooing the caress
More dazzlingly when daring in full dress;
Yet thy true lovers more admire by far
Thy naked beauties—give me a cigar!”

“And lovelier things have mercy shown
To every failing but their own,
And every woe a tear can claim
Except an erring sister's shame.”

“I loved my country, and I hated him.”

“Sighing that Nature formed but one such man,
And broke the die, in molding Sheridan.”

“For most men (till by losing rendered sager)
Will back their own opinions by a wager.”

“Farewell!
For in that word, that fatal word,—howe'er
We promise, hope, believe,—there breathes despair.”

“His heart was one of those which most enamour us,
Wax to receive, and marble to retain:
He was a lover of the good old school,
Who still become more constant as they cool.”

“I only know we loved in vain;
I only feel — farewell! farewell!”

“The power of thought,—the magic of the mind!”

“Yet in my lineaments they trace
Some features of my father's face.”

“Born in the garret, in the kitchen bred.”

“When we two parted
In silence and tears,
Half brokenhearted,
To sever for years.”

“She walks the waters like a thing of life,
And seems to dare the elements to strife.”

“Maid of Athens, ere we part,
Give, oh give me back my heart!”

“Seek out — less often sought than found —
A Soldier's Grave, for thee the best;
Then look around and choose thy Ground,
And take thy Rest.”

“The keenest pangs the wretched find
Are rapture to the dreary void,
The leafless desert of the mind,
The waste of feelings unemployed.”