Elias Canetti cytaty

„Wojny rozgrywają się zawsze w taki sposób, jakby pojęcie sprawiedliwości w ogóle jeszcze nie przyszło ludziom do głowy.”

„W miłości zapewnienia są tym samym, co oznajmianie o czymś wręcz przeciwnym.”

„Nie zawsze należy się przedzierać aż do samego końca. Przecież można tak wiele napotkać po drodze.”

„Zasadą sztuki jest znajdować więcej, niż się utraciło.”

„Są słowa, bez których nie potrafimy żyć, takie jak „miłość”, „sprawiedliwość” i „dobroć”. Dajemy się im zwieść, potem się do nich rozczarowujemy tylko po to, żeby wierzyć w nie jeszcze bardziej.”

„Filozofem może być również ten, dla którego ludzie są równie ważni jak myśli.”

„Najpodlejszy z ludzi to ten, któremu spełniły się wszystkie marzenia.”

„W słońcu ludzie wyglądają tak, jakby zasługiwali na to, aby żyć. W deszczu zaś wyglądają, jakby to, co najgorsze mieli jeszcze przed sobą.”

„Są ludzie, których można sobie pozyskać pochwałą dla każdej sprawy, trzeba im tylko mówić o tym, jak bardzo są dobrzy. Gotowi są dokonać zabójstwa, byle tylko uznać ich za wspaniałych.”

„Z zaświatów tylko nicość pozostała, najbardziej niebezpieczna część spuścizny.”

„Przenieś głód do głowy!”

„Ile razy musisz powtórzyć, kim jesteś, zanim staniesz się takim naprawdę?”

„Póki jest mowa o miłości, kobieta uwierzy we wszystko.”

„Tchórzem, prawdziwym tchórzem jest tylko ten, kto boi się własnych wspomnień.”

„Nigdy nie wierz temu, kto zawsze mówi prawdę.”

„Całkiem możliwe, że po dziś dzień myśli obracają się wokół tej jednej, która ciągle jeszcze nikomu nie przyszła do głowy. Być może wszystko zależy od tego, czy ktoś wreszcie na nią wpadnie. Ale to wcale nie jest takie pewne.”

„Zwątpienie ma lepsze mniemanie o sobie niż wiara.”

„Tak długo będę się przełamywać, aż się stanę całością.”

„Postępuj zawsze tak, jakby to, co czynisz, miało być twoim ostatnim uczynkiem.”

„Dobrze jest nienawidzić samego siebie, ale tylko od czasu do czasu.”

„Trzeba zamilknąć, zanim powie się wszystko. Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.”

„Najtrudniej jest odkrywać wciąż na nowo to, co i tak już wiemy.”

„Trzeba umieć dawać nawet bez powodu, w przeciwnym bowiem razie traci się wprawę w dawaniu.”

„Pierwszy rezultat przystosowania się do innych – stajemy się nudni.”

„Kto dziś mówi kochajcie się, wie, że niewiele czasu zostało na miłość.”

„Jak to łatwo powiedzieć: odnaleźć samego siebie. Ale gdy stanie się to naprawdę, jakże bardzo jesteśmy przerażeni.”

„Ile pochlebstw potrzebuje człowiek, aby stać się lepszym? Mówi mu się, jaki mógłby być, i już znajduje w sobie upodobanie.”

„Każdy stary człowiek myśli o sobie jak o sumie udanych podstępów. Każdy młody człowiek widzi w sobie początek świata.”

„Historia pogardza tymi, których kocha.”

„Kolejność poznawania rzeczy stanowi ostatecznie o indywidualności człowieka.”

„Człowiek, który zdobył powodzenie, słyszy już tylko oklaski. Na wszystko inne jest głuchy.”

„Postęp ma swoje niedogodności, od czasu do czasu wybucha.”

„Mądrość człowieka zależy od równowagi między wiedzą a niewiedzą. Wiedza nie powinna zubażać niewiedzy. Wraz z każdą odpowiedzią powinno budzić się pytanie, odległe i pozornie z nią nie związane, które dotąd drzemało skulone. Ten, kto ma wiele odpowiedzi, powinien mieć jeszcze więcej pytań.”

„Każde wymówione słowo jest nieprawdziwe. Każde napisane słowo jest nieprawdziwe. Każde słowo jest nieprawdziwe. Lecz cóż istnieje bez słów?”

„Niepojęte jest zarozumialstwo, z którym decydujemy o tym, co nas obchodzi, a co nie.”

„Jak wiele musimy powiedzieć, by nas słyszano w chwili, gdy milczymy.”

„Każdy język ma swój specyficzny rodzaj milczenia.”

„Jedyne co wolne w naszej cywilizacji, to wiatr.”

„Prawdziwie elegancki lekarz dla każdego ze swoich pacjentów wymyśla nową chorobę.”

„Trzy zasadnicze odmiany męskich zalotów: samochwalstwo, szafowanie obietnicami, błaganie o tkliwość macierzyńską.”

„Być może każdy twój oddech jest ostatnim tchnieniem kogoś innego.”

„Wymiana nawyków: ja daruję ci ten nawyk, ty mi tamten, i tak rodzi się małżeństwo.”

„Istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija.”

„Człowiek kocha wszystkie części składowe tego świata, nienawidzi natomiast źle ułożonej całości.”

„Nazwy dni różnią się między sobą: noc ma tylko jedną nazwę.”

„Przeczucia poetów to zapomniane przygody Boga.”

„Wściekłość ogarnia złodzieja, któremu wszystko daje się w prezencie.”

„Istnieje przykry stan, nieomylnie rozpoznawalny, stan, w którym nie da się nic przedsięwziąć, gdyż człowiek nie ma na nic ochoty; gdy otwiera się książkę i zaraz znowu zamyka; kiedy nie można nawet mówić, bo każdy człowiek jest nam ciężarem i sami jesteśmy sobie ciężarem. Jest to stan, w którym wszystko chce od nas odpaść, co kiedyś się na nas składało: cele, zwyczaje, drogi, podziały, konfrontacje, nastroje, czasy, pewności i próżności. Coś się w nas mrocznie i uparcie porusza, coś, czego nie znamy; nie przeczuwamy, co to będzie; nie możemy mu pomóc.”

„Nie ma nic bardziej zawikłanego, niż ścieżki ducha.”

„Gniew musi tkwić w człowieku, nie można go sobie wypożyczyć.”

„W ciemnościach waga słów jest podwójna.”

„Z roku na rok wszystko nabiera znaczenia. Starzejący się człowiek tonie w ich mnogości.”

„Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.”

„Wyobraził sobie ślady swoich palców na jej pyzatym, tłustym, lśniącym policzku. Ale z jakiej racji jeden policzek miałby być uprzywilejowany. Należałoby bić obiema rękami naraz. Jeśli nie utrafi, czerwone pręgi będą z jednej strony wyżej, z drugiej niżej. To byłoby brzydkie. Studium chińskiej sztuki wyrobiło w nim namiętne zamiłowanie do symetrii.”