Barbara Rosiek cytaty

„Przeszłość i przyszłość łączą tylko im znane głosy. Czas obecny istnieje lub zanika bez względu na nieustający rytm zegarów, odsłania tajemnice lub wiąże losy ludzi, którzy nigdy nie powinni się spotkać.”

„Chyba trzeba wyleczyć się z siebie.”

„Świat niewątpliwie dąży do samozagłady ale poezja, no właśnie poezja przetrwa tysiące obłędów jej twórców, nie udusi jej smog, nie pokona broń masowego rażenia.”

„Czego oczekuję od ciebie, miłości? Byś była ze mną tak często, jak to możliwe, bym mogła słyszeć twoje – kocham cię – bym mogła cię przytulić i poczuć blisko. Bym w słowach – kocham cię – czuła to, co czuję, bym mogła bez lęku opowiadać o moich tęsknotach, byś umiała unieść to spokojnie lub się na mnie zezłościła z tym cudownym uśmiechem i zaciśniętymi pięściami.”

„Szatan zapładniał mnie czasami, ale wywoływałam sztuczne poronienie bez żadnego poczucia winy.”

„Prowokuję, odpowiada mi ciemnota i histeria małych dusz. Zazdroszczą mi buntu.”

„Przemoc wobec ciała zabija też duszę.”

„Zamiary Boga bywają proste, to pokrętna dusza człowieka je komplikuje, sprzeciwiając się w krzyku rozpaczy.”

„Walka jest stanem przynależnym człowiekowi.”

„Ile można marzyć nigdy nie spełnionej miłości? Całą wieczność swego życia. Zatopić się w sen na jawie, że nadchodzi, i śnić.”

„Jesteście tylko tym, czym jesteście.”

„Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.”

„Zapewne pył kosmiczny zniekształca rzeczywistość, skoro Mały Książę uważa mnie za swoją różę…”

„Rzeczywistość jest bańką mydlaną. Gdy mocniej odetchnę, wszystko zniknie.”

„Wszystko wychodzi jak z rozprutego gwałtownym cięciem wora – cała obrzydliwość podświadomości.”

„Nie należę do świata normalnych ani do świata obłąkanych, dlatego ta samotność ma wymiar skrajnej pojedynczności. Wzbroniony jest mi wstęp do pierwszego, a przed drugim bronię się rozpaczliwie. A po za tym nie chcę należeć ani do pierwszego, ani do drugiego.”

„Być może pójdę do piekła, ale to mi wcale nie przeszkadza, lubię ciepło.”

„Ile razy trzeba upaść żeby powstać na zawsze?”

„Ach, te bezsenne noce, kiedy w ciemnościach na wyciągnięcie dłoni dotykam swego lęku.”

„Wyrok skazujący wydany przez społeczeństwo jest zbrodnią doskonałą, prowadzi do samobójstwa ofiary bez wskazania winnych.”

„Najwięcej życia ma w sobie Śmierć!”

„Przemilczany problem nie istnieje.”

„Moje Królestwo jest pełne lęku – miałam coraz więcej wyznawców i coraz więcej wrogów.”

„Jedni cierpią w milczeniu, inni „krzyczą” na dachu wieżowca. To błąd istnienia, błąd porozumienia się z samym sobą.”

„Nawet na dnie istnieje granica estetycznej tolerancji.”

„Efekt pierwszego wzięcia kokainy całkowicie mnie zaskoczył. Gdyby ktoś mnie uprzedził, że po chwilach niebiańskiego uniesienia, ba, ekstazy kosmicznej, będę marzyła jedynie o całkowitym unicestwieniu każdej myśli, ruchu, każdej żywej cząstki mej istoty. Jakże obrzydliwy staje się mózg własny z pokładami pamięci, rozkołysanymi emocjami. (…) Jedno pchnięcie ścinające krew. Ptak z obciętymi skrzydłami, który drepcze w miejscu, podskakuje z nadzieją na lot.”

„Jasność bez światła.
Ciemność bez mroku.
Każdy nosi w sobie niespełnioną miłość.”

„Schizofrenicy to wybrańcy Boga, mogą uczynić wszystko, ale za szybko się wyczerpują.”

„Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?”

„Ja tylko walczę o siebie
Ja tylko nie chcę umierać
Ja tylko pragnę pokochać.”

„Diable, Ty głupku, jeżeli się powieszę, to kogo będziesz dręczył?!”

„Kiedy przyjaciel nie chce cię znać, czy kiedykolwiek był twoim przyjacielem? Chyba nie.”

„Jaki jest rozmiar tęsknoty, jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przestać krzyczeć? Przytulić się do jej dna. Wtedy nie czujesz wypychania na powierzchnię bólu.”

„Dziesięć lat temu żyłam w topieli. Teraz, kiedy zrozumiałam, że być może sięgam kresu, zaczęłam się ratować. Mój organizm się zestarzał i powrót z zaświatów stawał się trudniejszy.”

„Jedno jest cierpienie dla każdego na świecie – brak miłości.”

„Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?”

„Czy może istnieć na ziemi tak szalona, jedyna, wierna i prawdziwa miłość, jaką ma ćpun do narkotyku? Miłość, która niesie w sobie wszystkie formy zniszczenia? Dlaczego godzimy się na udręczenie?”

„Bo nie wystarcza dla mnie tylko urodzić się i umrzeć, muszę zbyt często umierać.”

„I ja, wielka, ważna gówniara, która była sama dla siebie idolem.”

„Bo jaki jesteś ty, mój świecie? Niby wszystko takie proste, wszystko ma swoje określone miejsce. Tylko, że ja nic z tego nie rozumiem albo rozumiem, kiedy jest już za późno.”

„W tej podróży jesteśmy wiele razy narażeni na utratę drogi, dezorientację, częściowe niepowodzenia, a nawet całkowitą klęskę, przychodzi nam przeżyć wiele lęków i spotkać wiele duchów i demonów, które możemy pokonać lub które mogą pokonać nas.”

„Jestem brakującym ogniwem między człowiekiem i szatanem.”

„Z samotnością w sercu, z pragnieniem w głodnych oczach, z rezygnacją w dłoniach. Kocham.”

„Chciałam kiedyś pokochać. Zwykłą miłością. Może wtedy wszystko byłoby inaczej.”

„Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.”

„Zależy mi na innych ludziach, tylko nie potrafię niekiedy ocenić kto przyjacielem, a kto wrogiem. Poza tym mam silne zaburzenia pamięci i nie pojmuję, dlaczego nagle inni przestają się do mnie odzywać.”

„Chroń mnie przed filozofami. I teoriami osobowości. To tak, jakby jakiś geniusz kłamał, że poznał tajemnicę istnienia. Trzeba żyć w zgodzie z naturą i nie być ludzkim zwierzęciem.”

„Pisanie książek to czysta schizofrenia. Pisarz zaczyna żyć życiem swoich bohaterów i żyje w stanie permanentnego rozszczepienia jaźni, emocji, swojego ja.”

„Granica jest ściśle określona przez Boga i rozhuśtana przez szatana.”

„A przecież kochałam tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.”

„Życie fantazjami bywa niekiedy takie realne.”

„Wszyscy czegoś chcą ode mnie, domagają się. Nikt nie chce pobyć ze mną blisko i nic więcej. Wszyscy od razu pragną bym pomogła im rozwiązywać ich problemy. A ja chcę się przytulić i znieruchomieć choć na chwilę.”

„Poszłam daleko w głąb siebie, w straszliwy labirynt i oślepłam tam wewnątrz, i już niczego nie uda mi się zobaczyć ponad to, co już zobaczyłam. I widziałam samotność, smutek i wielki żal. I chwilę radości, która nie należała do mnie.”