Barbara Rosiek: Na czasie cytaty

„Przeszłość i przyszłość łączą tylko im znane głosy. Czas obecny istnieje lub zanika bez względu na nieustający rytm zegarów, odsłania tajemnice lub wiąże losy ludzi, którzy nigdy nie powinni się spotkać.”

„Jestem szczęśliwa – umieram.”

„Walka jest stanem przynależnym człowiekowi.”

„Szatan zapładniał mnie czasami, ale wywoływałam sztuczne poronienie bez żadnego poczucia winy.”

„Świat niewątpliwie dąży do samozagłady ale poezja, no właśnie poezja przetrwa tysiące obłędów jej twórców, nie udusi jej smog, nie pokona broń masowego rażenia.”

„Ile można marzyć nigdy nie spełnionej miłości? Całą wieczność swego życia. Zatopić się w sen na jawie, że nadchodzi, i śnić.”

„Czego oczekuję od ciebie, miłości? Byś była ze mną tak często, jak to możliwe, bym mogła słyszeć twoje – kocham cię – bym mogła cię przytulić i poczuć blisko. Bym w słowach – kocham cię – czuła to, co czuję, bym mogła bez lęku opowiadać o moich tęsknotach, byś umiała unieść to spokojnie lub się na mnie zezłościła z tym cudownym uśmiechem i zaciśniętymi pięściami.”

„Chyba trzeba wyleczyć się z siebie.”

„W życiu można przetrzymać tylko jedno piekło. Każde następne jest lustrzanym odbiciem pierwszego.”

„Jesteście tylko tym, czym jesteście.”

„Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.”

„Zapewne pył kosmiczny zniekształca rzeczywistość, skoro Mały Książę uważa mnie za swoją różę…”

„Rzeczywistość jest bańką mydlaną. Gdy mocniej odetchnę, wszystko zniknie.”

„Wszystko wychodzi jak z rozprutego gwałtownym cięciem wora – cała obrzydliwość podświadomości.”

„Nie należę do świata normalnych ani do świata obłąkanych, dlatego ta samotność ma wymiar skrajnej pojedynczności. Wzbroniony jest mi wstęp do pierwszego, a przed drugim bronię się rozpaczliwie. A po za tym nie chcę należeć ani do pierwszego, ani do drugiego.”

„Być może pójdę do piekła, ale to mi wcale nie przeszkadza, lubię ciepło.”

„Ile razy trzeba upaść żeby powstać na zawsze?”

„Ach, te bezsenne noce, kiedy w ciemnościach na wyciągnięcie dłoni dotykam swego lęku.”

„Wyrok skazujący wydany przez społeczeństwo jest zbrodnią doskonałą, prowadzi do samobójstwa ofiary bez wskazania winnych.”