Cytaty na temat znajomy (27 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Właśnie o to chodzi wszystkim medytującym artystom – starają się nudzić tak strasznie, żeby natchnienie samo musiało przyjść choćby jako mechanizm obronny przed utratą zmysłów. Kiedyś znajomy pisarz wyjaśnił jej, że najlepszym lekarstwem na niemoc twórczą jest lektura książki telefonicznej. Zacznij się dostatecznie mocno nudzić, a muza poczuje się zobowiązana udrożnić nawet najbardziej zatkane arterie.”

Harlan Coben książka Tylko jedno spojrzenie

Tylko jedno spojrzenie (2004)
Źródło: rozdział 1

O książkach

„Przyjechali do roboty, żeby w krótkim czasie zapewnić córce studia albo „kupić sobie, ku*wa, samochód”. Naobiecywano im jak zwykle cudów, a tymczasem firma nie wypłaca im zarobków. Więc przychodzą skarżyć się do mnie, anioła prywatnego, sami nie bardzo mogą protestować, nie mówiąc ani słowa po niemiecku. Przychodzą, gdy wysiądzie im komórka albo gdy nie rozumieją wydobywającego się z niej szwargotu. Przychodzą, gdy szantażują ich kumple, zamiast solidaryzować się ze sobą nawzajem. (…) „Tak to jest w tym męskim świecie – mówię. – Wojtku, postaw im stary flachę”. Na to on: „A wie Pani co, ja to bym chyba albo księdzem został, albo do wojska poszedł, ja to bym chciał do Iraku”. Odskoczyłam jak oparzona: „A to dlaczego, na Boga?”. „Ach – tłumaczy chłopak – to adrenalina”. Przypomniał mi się inny znajomy z Polski, który na wieść o interwencji rosyjskiej w Gruzji natychmiast zawiadomił mnie mailowo o swej gotowości bojowej, nie omieszkając opieprzyć za stanowisko Niemców. Bo dla niektórych mężczyzn każda okazja jest dobra, żeby wyrwać się z nudy i frustacji życia, nie tylko wrześniowej. Istnieje dla nich tylko jedna alternatywa: depresja albo agresja. Rwą się do wojny, żeby nie popełnić samobójstwa.
Ludzie, wake me up, gdy świat się, ku*wa, zmieni.”

Brigitta Helbig-Mischewski książka Enerdowce i inne ludzie

Enerdowce i inne ludzie, czyli jak nie zostałem bohaterem

O Bogu , O wojnie , O ludziach , O świecie

„Znajomy to ktoś, kogo znamy dostatecznie, aby od niego pożyczać pieniądze, ale zbyt mało, żeby jemu je pożyczać.”

Ambrose Bierce (1842–1914) amerykański dziennikarz, satyryk i pisarz

O pieniądzach

„(…) Casimiro, który dźwignął szary łeb, opuszcza go znowu na łapy, ponieważ Franceska urywa nagle pośrodku wysokiego tonu, tylko oczy ma nadal otwarte, ta zwariowana kura mogłaby znowu zacząć, z czasem rodzi się nieufność. Ale Casimiro może spokojnie drzemać, gdyż teraz Antonio podchodzi do kojca i wypuszcza Francesca, niech idzie na śniadanie, ta szalona śpiewaczka, a my tracimy teraz jeszcze i występ Casimira. Casimiro -żeby przynajmniej tyle powiedzieć – zalicza się do produktów wielkiej tresury, gdyż jest niezaprzeczalnie wilkiem, canis lupus, bez wątpienia, od razu wydaje się każdemu znajomy, wszak zna się wilki, wygląda zatem jak pies, o trochę jaśniejszej sierści, właściwie może być tylko wilkiem. A teraz kiedy Franceska wyszła i w milczeniu myszkuje koło Emilia, Casimiro może zamknąć ślepia, dostanie śniadanie później.”

Johannes Bobrowski (1917–1965) niemiecki poeta, prozaik i eseista

opis numeru cyrkowego w cyrku Scarletto – Casimiro.
Młyn Lewina

O czasie

„Ja uwielbiam Dziennik 1954 Leopolda Tyrmanda. Pewien mój znajomy lekarz twierdzi, że znalazł w nim dowód na to, że Dziennik był później przez autora poprawiany. Pojawia się tam podobno nazwa leku, którego w 1954 r. jeszcze nie było.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

„W Izraelu, niemalże na moich oczach, zastrzelono dziewczynę. Muzułmankę, która pod Ścianą Płaczu rzuciła się z nożem na modlącego się Żyda. Tam nikt się nie zastanawia: egzekucja następuje od razu. Drugi szok przeżyłam w Indiach. Znajomy, który nas tam gościł, wyjątkowo wolno jeździł – co nas zdziwiło, bo tam wszyscy pędzą jak wariaci. Zapytaliśmy więc, dlaczego? Okazało się, że kiedyś chłop, którego mijał jadąc szosą, rzucił mu pod koła dziecko. Po prostu: nie miał pieniędzy, żeby wyżywić kolejną gębę w rodzinie, więc się jej pozbył. I sprawa nawet nie trafiła do sądu! Zresztą w Indiach szokuje nawet sposób, w jaki ludzie podróżują. Do autobusu mieści się chyba setka ludzi: uwieszeni z boku, z tyłu, na dachu, z tobołkami i kurami…”

Anna Mucha (1980) aktorka polska

Źródło: Anna Mucha - Od karalucha do... Marleny Dietrich http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/826/Anna-Mucha-Od-karalucha-do-Marleny-Dietrich.html

O dzieciach , O ludziach , O rodzinie , O wariatach

„Siedząc w jury konkursu wokalnego, trącam kolegę. „Czyj to utwór?” – pytam, bo wydaje mi się znajomy. Wybałusza oczy: „No przecież twój!”. Ale dzięki temu, że nie pamiętam, bez obciążeń piszę nowe melodie. Jest ich pewnie z trzysta. Połowy piosenek nie zgłosiłem w ZAiKS-ie, co należałoby zrobić, bo przypomniałbym sobie tytuły, a też wpadłyby mi jakieś pieniądze.”

Andrzej Zarycki (1941)

Źródło: Anna Żebrowska, Na moście w Avignon, „Gazeta Wyborcza”, dodatek „Duży Format”, 9 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/134886.html

O pieniądzach

„W górze, nad głowami
spokojnie krążyły bociany.
Jeden wydał się Józefowi znajomy: to on owej nocy przyniósł do żłóbka niemowlę.”

Vytautas Bložė (1939–2016) litewski poeta

Źródło: Ballada o bocianie, tłum. Zuzanna Mrozik

O niemowlętach

„Moja codzienność to jazda bez trzymanki. Wielka improwizacja. Znajomy biznesmen mawia: Joasia, twoje życie jest jak włoska gospodarka. Nie ma prawa działać, ale działa. ADHD-owcy często wpadają w tarapaty, na przykład finansowe. Mnie zdarza się dwa razy zapłacić ten sam rachunek. I nie uczę się na własnych błędach. „Kto się raz sparzył, ten na zimne dmucha”: ADHD-owiec sto razy włoży palec do gorącej wody w tym samym garnku.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Twój Styl” nr 1, 28 stycznia 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/50624.html

O życiu

„Ludzie bardziej niż odkrycia, że ktoś znajomy właśnie umarł, boją się stwierdzić, że ktoś martwy właśnie ożył.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Studnie piekieł (1979)

O ludziach

„Kiedyś jeden znajomy [Czech] zapytał: powiedz, za czym wy, Polacy, tak gonicie? Ciągle szybciej, więcej, ciągle nie na swoim miejscu. Zacytował mi nawet Balzaka, ponoć powiedział to czy napisał, że jeśli pokazać Polakowi przepaść, to skoczy w nią od razu. I coś w tym jest, że my tak strasznie nerwowo szukamy… świętego spokoju.”

Mariusz Szczygieł (1966) dziennikarz polski

„Czas Kultury” nr 1–2/2007

„W budowaniu roli Ofelii ważny był dla mnie moment, w którym reżyser Sobociński powiedział mi, że Ofelia jest jak ptak trzepocący się w klatce. Ten obraz uruchomił we mnie wyobraźnię. Scena obłędu Ofelii zagrałam więc bardzo fizycznie i dynamicznie. W efekcie znajomy zapytał mnie, dlaczego ta Ofelia tak ciągle tylko biega i biega…”

Magdalena Grąziowska (1985)

Źródło: Urszula Wolak, Rozważna i romantyczna, „Polska Gazeta Krakowska” nr 286, 9 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128950.html?josso_assertion_id=6ECDF689B14A93D6

O ptakach , Obraz

„Pewien mój znajomy, który jest prostym stolarzem, powiedział mi: Między poszczególnymi ludźmi są naprawdę małe różnice, jednak te małe różnice są bardzo ważne. W tym rozróżnieniu tkwi istota rzeczy. Znaczenie indywidualności.”

William James (1842–1910) filozof i psycholog amerykański

„Zjeździli mapę już – na zachód, wschód, od dołu – wzwyż
I każdy obcy szlak znajomy był
…
Aż wreszcie ten pogrzeb
We dwoje – jak dobrze”

Stanisław Staszewski (1925–1973) polski poeta i bard

Źródło: Dziewczyna się bała pogrzebów

„Skąd mamy wiedzieć, jak rozległy jest nasz świat wewnętrzny, jeśli nie otworzy go nam specjalny klucz, na przykład wysoka gorączka. Ona wciąż musi przemierzać najpierw ten niski, źle oświetlony i źle przewietrzany korytarz, który za każdym razem na nowo wydaje się jej znajomy, ale na wysiłek, jakiego wymagałoby przekonanie się, czy rozpoznaje go naprawdę, ona nie może się zdobyć.”

Christa Wolf (1929–2011) pisarka niemiecka

Aż do trzewi

O świecie , O wysiłku

„Gdyby zastosować szerszą definicję słowa „znajomy”, to w ratuszu nie powinien pracować nikt związany z NBP, EBOR czy Uniwersytetem Warszawskim, czyli z instytucjami, w których kiedyś pracowałam. Jarosława Kochaniaka poznałam, gdy współtworzył program prywatyzacyjny dla Platformy Obywatelskiej.”

Hanna Gronkiewicz-Waltz (1952) polska ekonomistka, prezes NBP

o swoich współpracownikach.
Źródło: „Rzeczpospolita” http://www.rp.pl/artykul/2,341885_Zawsze_stoje__obok_Donalda_Tuska.html, 30 lipca 2009

„Pewien znajomy opowiadał mi, że kiedy zarezerwował na wakacje pokój na Helu, właścicielka pokazała mu łóżko i powiedziała, że tutaj, w tym pokoju i na tym łóżku spała pani Staniszkis. W ten sposób podnosiła wartość tego pokoju.”

Jadwiga Staniszkis (1942) polska socjolog i publicystka

Źródło: Życie umysłowe i uczuciowe. Z Jadwigą Staniszkis rozmawia Cezary Michalski, Warszawa 2010

O życiu , O pokoju , O wakacjach

„– Zawsze gdy przechodzę obok tych pomników… „Polegli za wolność naszą i waszą”, „W obronie ojczyzny”, „Za niepodległą Polskę”… Rany boskie, czy jest w ogóle coś bardziej idiotycznego? Ludzie wyjeżdżają, osiedlają się w Anglii, Hiszpanii, Holandii, Ameryce, znajomy ożenił się z dziewczyną z Nowej Zelandii – ważne jest JAK, nie GDZIE, gdzie zaniosą cię namiętności, praca, los; tam. Co to ma za znaczenie, pod jaką flagą, jakim rządem, jakim językiem żyć ci przyszło, jaką pieczątkę biją ci w papiery i jakie słowo wpisują w rubryce „narodowość”? Toż trzeba by być socjopatą! Życie to jest co innego: twoi rodzice, dom, nachylające się nad tobą twarze, dzieciństwo i młodość, przyjaciele i znajomi, ludzie i uczucia między ludźmi, twoje życie, jaki zawód wybierzesz, jakie książki, filmy, potrawy lubisz, czy spoglądasz nocą w niebo, czy zasypiasz na łące pod kwiatami, czy odurzył cię zapach lasu, co zapamiętasz, twoje życie, kilka osób, kilka przedmiotów, kilka miejsc, żona, dzieci, kilka osób, które kochasz i które ciebie kochają, i żebyś mógł zapewnić im szczęście, widział, jak dorastają, starzeją się, dał, co najlepsze, wziął, co najlepsze, żeby wnuki twoją twarz nad sobą widziały, i żeby tak się domknęło, kilka osób, kilka przedmiotów, kilka miejsc, twoje życie. Coś kruchego, bezbronnego, niemowlę ukryje w swojej dłoni. W jakie szaleństwo, w jaką chorobę umysłu trzeba zapaść, żeby to odrzucić, zdeptać, zniszczyć – dla tych paru słów, kolorów i pieczątek, dla nazw! Jak ci kibole pierdolnięci, co się pałują i rżną w obronie „honoru” swojego klubu – tylko że kibole narodowi mają jeszcze większego świra i tu zawsze idzie zadyma na śmierć i życie. Wyrzuć to z siebie! „My”, „oni””

Jacek Dukaj (1974) pisarz polski

do niczego ci to nie potrzebne! Masz tylko swoje życie.
Źródło: Przyjaciel prawdy. Dialog idei

O życiu , O śmierci , O losie , O szczęściu

„Pyta mnie Pan, Hrabio, a z jakiego powodu wysłaliśmy do Zatoki Perskiej dwa szpitale polowe. Panie Hrabio, z takiego samego powodu, dla którego kuwejcki partyzant miał francuski karabin zapłacony amerykańskimi dolarami zrobiony ze szwedzkiej stali w niemieckiej fabryce przez Turków. Taki właśnie karabin przywiózł mój znajomy z Mołdawii; kupił go tam od jednego ruskiego żołnierza za paczkę tajwańskich prezerwatyw sprawdzanych elektronicznie. I było to pierwsze spotkanie żołnierza radzieckiego z zachodnią elektroniką.”

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Teksty satyryczne, Listy do JWP Hrabiego

„Znam takiego [mężczyznę], co przeszedł na stronę światła, jak stracił w rozwodzie prawo do dzieci, a zyskał obowiązek płacenia alimentów. Zobaczył w tym (słusznie) rękę patriarchatu, co kobietom przypisuje umiejętność opiekowania się dziećmi, a mężczyznom obowiązek zarabiania. Mój znajomy wie, że u źródeł jego feminizmu nie leży „babski problem”, tylko jego własny i innych panów zrobionych w trąbę przez sądy rodzinne.”

Agnieszka Graff (1970) pisarka polska i publicystka

Źródło: Równość tak, ale bez „bab”, „Wysokie Obcasy”, 5 marca 2011, Nr 9 (612).

O kobietach , O dzieciach , O problemach

„Zmieniamy się bez przerwy. W spotkaniach po latach nie uczestniczy już z tobą twój stary znajomy, ale zupełnie inny już i nowy człowiek.”

Stefan Pacek (1938)

„W 1981 roku na posiedzeniu Komisji Krajowej Solidarności w Gdańsku Jacek Kuroń przyprowadził nową grupę doradców. Opowiadał to prof. Wiesław Chrzanowski, współtwórca statutu związku. Usiadł koło niego starszy pan, który wydał się Chrzanowskiemu znajomy, jednak skojarzenia wydawały się niemożliwe. Gdy Jacek Kuroń przedstawił ekspertów okazało się, że to Wiktor Herer… nowy specjalista od rolnictwa. Tu profesor Chrzanowski nie wytrzymał. Wstał i powiedział, że „przecież ten człowiek to jest ubek, który nas przesłuchiwał”. Kuroń na to odpowiedział: „jak wam się nie podoba, to możecie wyjść”. Podczas przesłuchania Herer powiedział Chrzanowskiemu, że jego i jego kolegów chce nie tylko unicestwić fizycznie ale i pohańbić w oczach społeczeństwa, zohydzić moralnie. To był ten symbol zmian, nowej Polski, która miała przyjść wraz z „Solidarnością”, a która była tą dawną Polską stalinowską. Ci ludzie nie zniknęli, byli dalej, tylko na nowych miejscach.”

Leszek Żebrowski (1955) polski historyk, ekonomista i publicysta

Źródło: Ostatnie wielkie powstanie narodowe, blogpress. pl, 13 lipca 2013 http://www.blogpress.pl/node/17106

O ludziach

„Znajomy z Krakowa napisał mi w liście, że widział wiszące na murze obok Barbakanu kopie obrazów Kossaka, Rembrandta i… Beksińskiego. Trafiłem pod strzechy. No, no.”

Zdzisław Beksiński (1929–2005) polski malarz, rzeźbiarz, fotografik i grafik komputerowy

Źródło: Zdzisław Beksiński: malował swoje sny, „Konfrontacje”, 1989 http://www.cialo-umysl-dusza.pl/strefa-dobrych-mysli/138-zdzislaw-beksinski-malowal-swoje-sny?start=1

O duszy , Obraz

„Pułkownik stał z założonymi rękoma, a czwórka kongresmenów przy eleganckim szklanym stole pracowicie wgryzała się w gąszcz rubryczek. Przez dłuższą chwilę słychać było tylko skrzypienie stalówek. Ten dźwięk, charakterystyczny dla piór, których cena bywa porównywalna z ceną średniej wielkości sondy kosmicznej, ten upał… Kongresmena Josepha Adlera z Teksasu przeszył nagły dreszcz. Na kręgosłupie załaskotał strumyczek potu, pióro paliło mdlejące palce. Znowu wróciło przeklęte wspomnienie ze szkoły w Austin: klasówki, testy, wieczny upał, wieczne kłopoty z nauką, bicie linijką po rękach przez dyrektora i w końcu te przeklęte koty. Adler skurczył się w sobie, ścisnął w dłoniach skronie i starał się przypomnieć, co w takich przypadkach radził mu psychoanalityk, ale w jego senatorskiej głowie chlupotała tylko pustka. Ocknął się, gdy ujrzał, jak rubryka w jego formularzu sama pokrywa się pismem. Wytrzeszczył oczy tylko po to, by przeczytać: „Jaki silny i gibki, jaka śliczna pupa, jakie cudne, dzikie oczy”. Nie, nie przerażało go, że wypisuje takie obrzydliwości jak pierwszy lepszy gej. Przerażało go raczej to, że obrzydliwości wypisywał dłonią ozdobioną długimi ciemnozielonymi paznokciami. Poczuł nagły ból w okolicy serca.
– Joseph, nie śpij, skończ wreszcie wypełnianie tej cholernej ankiety – zahuczał mu nad prawym uchem znajomy bas Nata Corvusa.
Senator Adler drgnął i natychmiast zastygł ze wstydu. Prawy łokieć senator z ramienia Partii Demokratycznej, Rebeki Vogel z Arkansas, wpijał mu się w mostek, a jej zdobna zielonymi paznokciami dłoń wypisywała właśnie w rubryce „Odznaczenia wojenne” słowa: „cudny purpurowy języczek.””

Włodzimierz Kalicki (1955)

Najwyraźniej sąsiadka nie uznawała pisania linijka po linijce. Zjechała piórem ze swojego formularza, chwilę poskrobała po szklanym blacie i dalej pisała już po ankiecie kongresmena Adlera.
Kot typu Stealth

O bólu , O nauce , O wspomnieniach , Serce

„Lubię wszystkich mężczyzn, naprawdę ich lubię! Nie zawsze jest tak, że spotykamy faceta i od razu wiemy, że z nim będziemy, a potem z różnych powodów nagle się okazuje, że to właśnie ten. Myślę, że niekoniecznie intelektualne spotkania z mężczyznami są najważniejsze. Bardziej wierzę w spotkania biologiczne. Kiedyś pewien mój znajomy powiedział, że powinno być zakazane używanie perfum, bo te osoby, które mają na siebie trafić, wyczują się po zapachu.”

Edyta Jungowska (1966) aktorka polska

Źródło: „Express Bydgoski”

O myślach , O myśleniu

„Kuroń i Michnik uchodzili u mnie w domu za demony zła, a to dlatego, że byli najbardziej medialni wśród opozycjonistów. Oni bywali wtedy w naszym domu. Gdy przyjeżdżał Adam Bromke, znajomy mamy z Kanady, zatrzymywał się na Niecałej i u nas go odwiedzali. Pamiętam, jak mama mu mówiła, że nie życzy sobie, żeby tacy ludzie do nas przychodzili, co wynikało ze strachu.”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kazik w wywiadach
Źródło: Kazik Staszewski. Idę tam gdzie idę. Autobiografia. Rozmawia Rafał Księżyk, wyd. 2, Warszawa 2015, s. 100.

O domu , O ludziach , O strachu

„Przyjaciel to tylko znajomy, który jeszcze cię nie zdradził.”

Joe Abercrombie (1974) angielski pisarz fantasy i montażysta filmowy

Nim zawisną (2007)
Źródło: rozdz. Sojusznicy, s. 121.