Cytaty na temat zaduma (17 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Pewnego wieczoru zaczął wypisywać jakieś głupoty, by następnie przeczytać je między wierszami. Gdy to zrobił, odczytał bezsensowne wiadomości, które wprawiły go w długotrwały niepokój i zadumę. Nie on napisał to, co tam widniało, ale przecież ktoś musiał to zrobić! Kto więc pisał jego ręką? Kto pisał książki, które ukrywały się w innych książkach?”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach , O głupocie

„Jesteśmy opuszczeni jak zbłąkane dzieci w lesie. Stojąc przede mną i na mnie patrząc, co wiesz o bólach, które są we mnie, i cóż ja wiem o Twoich. A gdybym padł przed Tobą, płakał i opowiadał, czegóż więcej dowiedziałbyś się o mnie niż o piekle, gdy ktoś Ci powie, że jest gorące i straszne. Choćby dlatego ludzie powinni stać przed sobą nawzajem z taką czcią, taką zadumą, taką miłością, jak przed bramą piekieł.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

O dzieciach , O ludziach , O płaczu

„Ludziom zawsze bardziej podoba się prosty serial niż ambitne kino. Z serialem można się szybciej i łatwiej utożsamić. Poważne kino zmusza do zadumy, refleksji, a czasem skrajnych emocji, które potrafią widza wyczerpać. Kino, teatr i literatura to sztuka tworzenia rzeczywistości, a nie jej odtwarzania. Kino ambitne to sztuka wyrafinowana i elitarna. Nie dla wszystkich. Jeżeli kogoś zainteresuje, to bardzo dobrze, a jak nie, to nie.”

Kinga Preis (1971) polska aktorka

Źródło: Kinga Preis: Wolę kino ambitne, PAP, 9 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112571.html

O sztuce , O literaturze , O rzeczywostości , O czasie

„Pięć mizernych orgazmów – utwór, skomponowany jako bezpośrednia odpowiedź na Poemat ekstaza Skriabina. Mimo całej paradoksalności tego porównania, jest w nim oczywista idea.
Niejaki koncert na fortepian z orkiestrą jest napisany w stylu koncertu fałszywego, koncertu-iluzji, kiedy oczekiwania słuchacza za każdym razem kończą się pustką. Temat oszustwa i falsyfikacji w rozmaitych formach w ogóle jest charakterystyczny dla tego autora.
Średnia Symfonia w sześciu częściach z tekstem tego samego autora – to duże, skrajnie wątpliwe dzieło, kończące się olbrzymim kanonem, gdzie trzej wokaliści śpiewają jeden po drugim ten sam tekst, opóźniając się o 81 taktów. Tekst jest pełen największej zadumy i dlatego osiąga poziom całkowitego absurdu; według koncepcji Autora powinien stopniowo odwrócić całą uwagę od symfonii, a także od całego waszego życia.
– Czy wyczerpuje to treść płyty? Trudno powiedzieć, chyba nie.”

Jurij Chanon (1965) radziecki i rosyjski kompozytor, pisarz

Źródło: adnotacja do płyty wydanej w Londynie w 1992

O śpiewie

„Wszystko jednak przeminie
rozłoży się na zielonej trawie
uśmiech, zaduma, spoglądanie
na jej delikatne
podobieństwo
do Królowej miłości,
która jak się zdaje
zakochała się
w jeźdźcu”

Jim Morrison (1943–1971) amerykański muzyk rockowy i poeta

Źródło: The New Creatures, tłum. Artur Brodowicz

O uśmiechu , O trawie

„Wreszcie zadumą pojąłem, iż z dni
Najpiękniejszymi te się godzi nazwać,
Gdy, przed oczami krajobraz, gadając,
Przemienialiśmy w kraj duszy”

Hugo von Hofmannsthal (1874–1929) Austriacki pisarz, poeta i dramaturg epoki modernizmu; przedstawiciel symbolizmu i secesji w literaturze ni…

Źródło: Przesłanie, tłum. Stefan Napierski

O duszy

„Czasami ludzie usiłują się odciąć od krzykliwego, natarczywego, wymagającego, atakującego świata zewnętrznego, uciekając w narkotyki, by kontemplować cuda świata psychiki, marzeń sennych, fantazji, wizji, zadumy. Kultywacja marzeń sennych i pisarstwo zrodzone z nieświadomości stanowią środki zaradcze, które gorąco polecam.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

O ludziach , O fantazji

„Brakuje mi paru chwilna własnośćdystansu w zadumienad dogasającym żarem”

Kazimierz Burnat (1943)

Źródło: Przenikanie

„O, targowiska warszawskie! Czyż jest coś bardziej poetyckiego w wielkim mieście niż targowisko? Czyż współczesna, wielkomiejska metropolia zdolna jest zdobyć się na inny objaw plastycznego liryzmu poza kolorową paletą hali targowej? Czy może się cokolwiek równać w sile uczuciowej ekspresji z obraźliwymi rozmowami i zjadliwym targowaniem się przy rytualnym obrzędzie zakupów nabiału i owoców, warzyw i mięsa, ryb i kasz, pieczywa i kartofli? Trzeba być człowiekiem oschłym i zimnym, by nie dać się unieść wzruszeniu na widok gigantycznych połaci surowej wołowiny, by nie zatopić się w smutku wobec czarno-srebrzystych złóż ryb, wobec rozwartych z wysiłku, różowawych pyszczków świeżych karpi, by nie wydać okrzyku zachwytu stanąwszy oko w oko z brunatnymi kopcami włoszczyzny, by nie zatrzymać się w nostalgicznej zadumie przed nieskalaną, śnieżną bielą ciągnących się hen w dal szeregów twarogu! Jedynie człowiek płytki nie ulega tajemniczej poetyczności ciasnych i ciemnych straganów z bielizną, obuwiem i odzieżą, budki z pończochami, czapkami i nićmi, kramów z norymberszczyzną, pasmanterią i konfekcją, stoisk z częściami rowerowymi, zardzewiałym żelastwem, zamkami, kłódkami, rurami do piecyków i odpadkami ślusarskimi. Jedynie człowiek tępy i brutalny nie przystanie w pełnym szacunku podziwie przed grubymi, opatulonymi w zwały odzienia, starymi jak drzewa i głazy przekupkami warszawskimi, przysiadłymi od wieków za kolorowymi szańcami świeżego, smakowitego towaru; i tylko człowiek głupi nie wsłucha się w ich kłótliwy dialog, nabrzmiały surową, zgrzytliwą i prastarą mądrością, wiecznie nową dzięki swej roziskrzonej humorem przyziemności.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O mądrości , O wysiłku , O sile , O wieku

„Błysnęło słońce i światło uderzyło w dwa anioły, śpiące na ławce i jeden z nich chciał zasłonić oczy i poruszył się niespokojnie i nieostrożnie stoczył się przez wyrwę w ławce wprost na betonowe płyty trotuaru, nie rozlewając ani kropli z butelki, a cień od żerdzi z ławki przeciął mu twarz na pół, od czoła do brody i nadał tej twarzy wyraz zadumy i anioł leżał na trotuarze, a drugi, śpiący na ławce, wyciągnął nagle rękę i lunatycznie zaczął macać żerdzie obok siebie i to miejsce, na którym spoczywał dotąd jego towarzysz, a potem ręka znieruchomiała, a on zaskomlał…”

Janusz Anderman (1949) polski pisarz i tłumacz

Źródło: Kraj świata (1988)

O aniołach , O świetle , O słońcu

„Katastrofę w Japonii powinniśmy potraktować jako wielkie memento przekazane nam przez siły przyrody, ale w żadnym razie nie jest to jednak upomnienie w związku z rozwojem energetyki jądrowej. Pamięci kilku tysięcy ofiar tsunami powinniśmy poświęcić ciszę i zadumę, a nie przerażający jazgot medialny, wywołujący panikę i wykluczający rzeczową refleksję. Nie zapominajmy, że jest to katastrofa spowodowana całkowicie przez siły przyrody i powinniśmy pokornie przyjąć do wiadomości, że tak naprawdę jesteśmy w tej przyrodzie intruzem.”

Łukasz A. Turski (1943) fizyk polski

Źródło: wp.pl, Tylko czas jest nieograniczony, 31 marca 2011 http://media.wp.pl/kat,1022943,wid,13275014,wiadomosc.html

O sile , O czasie , O zapominaniu

„Polakom wydają się Niemcy wyniośli, agresywni, wrodzy, ale też porządni i solidni, lubią przecież Polacy niemieckie samochody, to strach wymieszany z nienawiścią i podziwem. Polacy zaś Niemcom wydają się brudni, niezorganizowani, skłonni do szaleństwa, to pogarda wymieszana z odrazą i jednocześnie z podziwem, jak u tego smutnego niemieckiego żołnierza, który, tłumiąc warszawską poruchawkę, powiedział z zadumą: też mógłbym być partyzantem, pięknie jest być partyzantem, gdybym tylko był Polakiem…”

Szczepan Twardoch (1979) polski pisarz fantasy

Wieczny Grunwald

O strachu , O szaleństwie

„Bardzo przeżyłam moment składania Ślubów. Ojciec stanął przed ogromnym Obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej, wziął tekst Ślubów do ręki i powiedział do mnie: „Powtarzaj – «Królowo Polski – przyrzekamy!». Jesteśmy jakby symbolem ludu zebranego pod Szczytem Jasnej Góry”. Czytał dobitnie, wyraźnie, z ogromnym wzruszeniem. Ja drżącym głosem powtarzałam: „Królowo Polski, przyrzekamy!”. Po skończonej uroczystości Ojciec był radosny i szczęśliwy jak nigdy przedtem. Dokonało się to, czego tak bardzo pragnął: Naród złożył Śluby i Prymas złożył Śluby. W zadumie Ojciec powiedział: „Stała się wielka rzecz. Jakiś ogromny, wielki, ciężki kamień przetoczył mi się z ramion na ziemię. Czuję się wolny jak ptak. Ufam, że Królowa Niebios i Polski doznała dziś wielkiej chwały na Jasnej Górze!”. Na drugi dzień, 27 sierpnia, musiałam wyjechać z Komańczy. Kończyła mi się przepustka. Przy pożegnaniu Ojciec powiedział mi: „Dostałem wiadomość, że Śluby zostały złożone. Było przeszło milion ludzi. To był prawdziwy cud”.”

Maria Okońska (1920–2013)

o Ślubach Jasnogórskich z prymasem Wyszyńskim w Komańczy.

O ludziach , O matce , O ptakach , O ślubie

„Wielu przyrównuje obecną tragedię w naszej Ojczyźnie do wydarzeń sprzed pięciu lat, czasu śmierci Papieża Polaka. Wielu mówi wprost o kolejnych narodowych rekolekcjach. Czyż to wszystko, co ma miejsce przed Pałacem Prezydenckim i co widzimy na ulicach naszych miast, w czym uczestniczymy i współprzeżywamy, w pewien sposób nie jest potwierdzeniem tego? Ten narodowy czas żałoby, zadumy, refleksji, modlitwy, to równocześnie czas rachunku sumienia… Czas „mea culpa” ludzi polityki, ludzi mediów… Czas przejrzenia na oczy!”

Ireneusz Bruski (1961)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, „Wielka mea culpa” http://olsztyn.gazeta.pl/olsztyn/1,48726,7785261,Wielka__mea_culpa____list_ks__Ireneusz_St__Bruskiego.html#ixzz1WMjrwwGv,, 18 kwietnia 2010

O śmierci , O ludziach , O czasie , O ojczyźnie

„Jestem z powołania urzędnikiem, nie takim w zarękawkach, tylko takim, który bardzo poważnie zajmuje się sprawami państwowymi. W ministerstwie doskonale mi się pracuje. Połączenie tej pracy z pracą w Senacie byłoby czymś dobrym. Senat to nie izba zadumy, jak niektórzy sądzą. Tam można wiele zdziałać.”

Elżbieta Bieńkowska (1964) polska działaczka polityczna

Źródło: Elżbieta Bieńkowska: Nie jestem yorkiem ani bulterierem, polskatimes.pl, 20 sierpnia 2011 http://www.polskatimes.pl/opinie/440863,elzbieta-bienkowska-nie-jestem-yorkiem-ani-bulterierem,5,id,t,sa.html

„Podobno jeszcze nie było wypadku, żeby kto wysiadał [z UFO] – przerwał w zadumie fotoreporter.
– A znasz wypadki, żeby wylądowało? – zainteresował się gwałtownie satyryk.”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Lądowanie w Garwolinie
Źródło: s. 15

„Ale właśnie nie! Chociaż piwo też lubię, ale dla mnie poezja to ucieczka od tego strasznego, technokratycznego, prawniczego języka. Zamiast ciągu paragrafów, mam zestawienia słów, które wywołują w człowieku wzruszenie, zadumę, emocje. I to się po prostu nazywa poezja. To lek na ustawowy bełkot, muszę przeczytać coś pięknego, bo zwariowałbym!”

Marek Suski (1958) polski działacz polityczny

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna, 13-15 lipca 2018 r. nr 135, strona A32

O piwie