Cytaty na temat upał (21 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Zostałeś przesłuchany przez dwunastu dzielnych ludzi, różniących się tak od ciebie, jak różni się niebo od piekła. Oni to orzekli, że jesteś winny. Cóż więc się teraz stanie? Nic nadzwyczajnego. Pory roku będą nadal następować po sobie. Nadejdzie zielona wiosna i zakwitną kwiaty w dolinie. Potem będzie lato i nawet w górach zapanują upały. Przyjdzie też jesień z opadającymi liśćmi, które w promieniach słońca nabiorą złotego koloru. Przyjdzie też zima z szalejącymi burzami. Ciebie jednak już nie będzie i ani wiosny, ani lata, ani też zimy oglądać nie będziesz. Ani razu nie rzucisz już okiem na piękno natury, bowiem w myśl wyroku sądowego zostaniesz zaraz zaprowadzony do najbliższego drzewa i na nim za szyję powieszony. Będziesz tam wisiał tak długo, dopóki nie będziesz martwy, martwy, martwy, ty oliwoskóry, koźli synu!”

Roy Bean (1825–1903)

z procesu meksykańskiego koniokrada.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni…, op. cit.

O ludziach , Cytaty o pięknie , O wiośnie , O myślach

„Te upały przypominają człowiekowi, w jakiej części składa się z wody”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Źródło: „Przegląd” nr 3, 21 stycznia 2002

„Nawet zwyczajna wspinaczka (…) dawała możliwość wczuwania się w prawdziwe życie: jak zimno – to przenikliwe, jak ciepło – to aż po upał wyciekający ze skał, jak pragnienie – to po spierzchnięte wargi, jak stromizna – to lecąca w przepaść, jak przepaść – to esencja przestrzeni, jak przestrzeń – to aż po oddech nieskończoności.”

Michał Jagiełło (1941–2016) polski taternik, ratownik TOPR-u, pisarz, publicysta

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=2

O życiu

„Może nie bardzo byliśmy roztropni,
Na dworze upał – jedenaście stopni,
A my w upale
O Aniele Michale…”

Artur Andrus (1971) polski dziennikarz i poeta

Źródło: Zabierzcie mi gitarę

O aniołach

„Czy to naprawdę warto wysyłać wielkiego człowieka na inspekcję nieznanego kraju, jeśli ten wielki człowiek tak spierniczał, że nie chce mu się pić w upał?”

Blaise Cendrars (1887–1961) pisarz francuski

Historie prawdziwe, Diamentowe zagłębie
Źródło: s. 87

O piciu

„[Słowianie] są bardzo liczni i wytrwali, znoszą łatwo upał, zimno i słotę, niedostatek odzienia i środków do życia.”

Pseudo-Maurycy teoretyk wojskowości

Źródło: Bachórz nad Sanem a sprawa słowiańska, „Alma Mater”, nr specjalny, nr 98, 2008, s. 77.

„Upały… Pewnym posłom szkodzą upały i przychodzą im różne głupie pomysły do głowy. Jest też sezon ogórkowy i trzeba czymś zasłynąć.”

Robert Biedroń (1976) polski polityk i działacz środowiska gejowskiego

o pomyśle posłów PiS, którzy chcą zakazu propagandy homoseksualnej.
Źródło: dziennik.pl http://www.dziennik.pl/polityka/article422482/Biedron_Geje_sa_w_szeregach_PiS.html, 28 lipca 2009.

„Tam są straszne upały. Gdy robi się gorąco, przestaję myśleć. A nie chcę w Hollywood stracić rozumu.”

James McAvoy (1979) aktor szkocki

Źródło: „Joy”, nr 9/2008

O myślach , O myśleniu

„Niezależnie od przygotowań, upał w Malezji zawsze mocno daje się we znaki. Z kokpitu wychodzę mokry jak spod prysznica. Na szczęście włożyłem sobie między nogi torebkę z suchym lodem, więc przynajmniej tam jest przyjemnie i zimno.”

Sebastian Vettel (1987) niemiecki kierowca Formuły 1

Źródło: pobandzie.pl http://www.pobandzie.pl/Pobandzie/1,86193,6464767,Sebastian_Vettel_dba_tylko_o_to__co_ma_miedzy_nogami.html

O szczęściu

„Kiedy staliśmy w drzwiach (…) tuż przed wyjściem na ulicę w światło i upał, podczas tej krótkiej chwili wahania, która w tropikach jest taką samą chwilą namysłu, jak gdzie indziej, kiedy człowiek zbiera odwagę, żeby wyjść na deszcz (…).”

Vidiadhar Surajprasad Naipaul (1932–2018) brytyjski prozaik i eseista, noblista

Zakręt rzeki (1979)

O świetle

„Kalendarzowe lato w Islandii następuje bezpośrednio po zimie (w trzeci czwartek kwietnia), bo są tu tylko dwie pory roku. A może raczej aż dwie pory roku, skoro lipiec od stycznia dzieli zaledwie parę kresek na termometrze. Sezon grzewczy trwa cały rok. Niepotrzebnie. Przecież 10 stopni dla Islandczyka, który w sandałach wyskakuje na śnieg, to upał.”

Mirosław Gabryś (1973)

Frazy osobiste

O lecie

„Film toczy się chronologicznie, oczywiście z pewnym skrótem, ale linearnie. Przyroda, odgrywa tutaj dużą rolę, (…) życie ludzi na wsi jest od niej zależne. Upał, deszcz, wiatr, woda, świt, zmierzch – młodość chłopców, wysiłek fizyczny, ksiądz kontemplacyjnie biegający po lesie. To wszystko miało zbudować zmysłowy „pejzaż” tego filmu.”

Michał Englert (1975) polski operator filmowy i scenarzysta

o filmie Nieulotne.
Źródło: Marcin Zawiśliński, Michał Englert: O trudnej miłości i potrzebie zrozumienia, portalfilmowy.pl, 13 lutego 2013 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,13657,4,1,Michal-Englert-O-trudnej-milosci-i-potrzebie-zrozumienia.html

O życiu , O ludziach , O zrozumieniu , O wysiłku

„Latem – choćby nie wiem jak było zimno i deszczowo – przed kawiarniami, restauracjami i barami muszą być stoliki. Islandczycy chyba nie wierzą w to, że mają paskudną pogodę i wmawiają sobie upały. (Wystawy sklepowe są pełne kostiumów kąpielowych i letnich sukienek od stycznia do grudnia). Szanujące klientów knajpy dysponują kocami i parasolkami. Jeśli siadasz na zewnątrz, a jest około 5 stopni, kelner podaje ci koc. Okrywasz się nim i pizza smakuje lepiej. A jak zacznie padać deszcz, dostajesz parasolkę, żeby do piwa nie nalało. No i piździ jak cholera, deszcz fest zacina, a ty siedzisz jak sierota – na plecach filcowy koc, w lewej ręce parasolka, w prawej kufel piwa, a w gębie Marlboro.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki

O pogodzie

„O dziewiątej rano zaczynaliśmy trening. Upał prawie czterdziestostopniowy i niemal stuprocentowa wilgotność. Po trzecim ruchu ręką lał się z człowieka pot. Traktowano nas bardzo poważnie, nie ganiano po schodach dla zabawy, ale w przemyślanym celu treningowym…”

Błażej Peszek (1970) polski aktor

o przygotowaniach do spektaklu Wejście smoka.
Źródło: Jolanta Ciosek, Peszek kontra Peszek, czyli Bruce Lee w Nowej Hucie, „Dziennik Polski”, 22 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/124361.html

Trening

„Ci, których męczą letnie upały, tęsknią za światłem jesiennego księżyca, nie zastanowiwszy się nawet, że te sto dni ich życia przeminie na zawsze.”

Budda Siakjamuni (-563–-483 p. n. e.)

Źródło: Matthieu Ricard, W obronie szczęścia, Jacek Santorski & Co Agencja Wydawnicza 2005.

„Kostiumy do czarnych charakterów są ciekawsze. Ostatnio udało mi się po raz pierwszy zagrać księdza, ale i tak był to ksiądz… na motorze, w czarnym skórzanym kombinezonie. Charakteryzacji nienawidzę, choć skórę mam mocną i jakoś to wytrzymuję. Wytrzymałem też pracę do telewizyjnego Żywota Józefa Reja. Z brodą, wąsami, osmoloną twarzą i w peruce grałem diabła. Na planie był prawdziwy ogień i piekielne gorąco. W teatrze w Zielonej Górze grałem kiedyś pielgrzyma w Mistrzu Pathelin. Przez kilka godzin biegałem po rusztowaniach w piętnastu pelerynach. Zimą było to znośne, ale kiedy przyszły upały… No ale teraz sobie to odbijam – tak jak mnie Pan Bóg stworzył gram w Goło i wesoło w warszawskim Teatrze Bajka.”

Mirosław Zbrojewicz (1957) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” nr 269, „Wysokie Obcasy” http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/18618.html

O Bogu , O bajkach , O charakterze , O zimie

„Miasto śmierdzi upałem”

Marek Śnieciński (1958)

Tom Podróż do-słowna
Źródło: Lato w mieście

O lecie

„Pułkownik stał z założonymi rękoma, a czwórka kongresmenów przy eleganckim szklanym stole pracowicie wgryzała się w gąszcz rubryczek. Przez dłuższą chwilę słychać było tylko skrzypienie stalówek. Ten dźwięk, charakterystyczny dla piór, których cena bywa porównywalna z ceną średniej wielkości sondy kosmicznej, ten upał… Kongresmena Josepha Adlera z Teksasu przeszył nagły dreszcz. Na kręgosłupie załaskotał strumyczek potu, pióro paliło mdlejące palce. Znowu wróciło przeklęte wspomnienie ze szkoły w Austin: klasówki, testy, wieczny upał, wieczne kłopoty z nauką, bicie linijką po rękach przez dyrektora i w końcu te przeklęte koty. Adler skurczył się w sobie, ścisnął w dłoniach skronie i starał się przypomnieć, co w takich przypadkach radził mu psychoanalityk, ale w jego senatorskiej głowie chlupotała tylko pustka. Ocknął się, gdy ujrzał, jak rubryka w jego formularzu sama pokrywa się pismem. Wytrzeszczył oczy tylko po to, by przeczytać: „Jaki silny i gibki, jaka śliczna pupa, jakie cudne, dzikie oczy”. Nie, nie przerażało go, że wypisuje takie obrzydliwości jak pierwszy lepszy gej. Przerażało go raczej to, że obrzydliwości wypisywał dłonią ozdobioną długimi ciemnozielonymi paznokciami. Poczuł nagły ból w okolicy serca.
– Joseph, nie śpij, skończ wreszcie wypełnianie tej cholernej ankiety – zahuczał mu nad prawym uchem znajomy bas Nata Corvusa.
Senator Adler drgnął i natychmiast zastygł ze wstydu. Prawy łokieć senator z ramienia Partii Demokratycznej, Rebeki Vogel z Arkansas, wpijał mu się w mostek, a jej zdobna zielonymi paznokciami dłoń wypisywała właśnie w rubryce „Odznaczenia wojenne” słowa: „cudny purpurowy języczek.””

Włodzimierz Kalicki (1955)

Najwyraźniej sąsiadka nie uznawała pisania linijka po linijce. Zjechała piórem ze swojego formularza, chwilę poskrobała po szklanym blacie i dalej pisała już po ankiecie kongresmena Adlera.
Kot typu Stealth

O bólu , O nauce , O wspomnieniach , Serce

„Czy to upiorny sen? Ten upał, ten piasek, to nieokreślone uczucie odrazy, którego doznawał, ilekroć spojrzał na czerwoną kulę.
Sen? Nie, człowiek nie zasypia i nie ma widziadeł sennych podczas walki w Kosmosie.
Śmierć? Niepodobna. Gdyby istniała nieśmiertelność, nie byłaby czymś tak bezsensownym, złożonym, z błękitnego skwaru, błękitnego piasku i czerwonej ohydy.”

Fredric Brown (1906–1972)

Turniej

O śmierci , O emocjach , O snach , O walce

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„Stałem na listwie pod okapem. Świeciło słońce. Czułem jego gorący dotyk. Nagle na niebie pojawiło się drugie słońce. Upał stawał się nie do zniesienia. To dzwoniłaś ty. Pociągnąłem łyk zimnej herbaty z termosu.”

Marek Konecki (1949)

Lodowy rycerz i inne górskie osobliwości

O herbacie , O słońcu