Cytaty na temat repertuar (54 cytatów)

„Trzeba przełamać stereotyp, że opera to nuda i wycie. Pójść na spektakl, ale nie wybierać najtrudniejszego repertuaru. Zacząć od współcześnie podanej klasyki.”

Anna Lubańska polska śpiewaczka operowa

Źródło: Film i pokaz mody w jednym, „Twój Styl” nr 02/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/109943.html#

„Było to bardzo delikatne i pełne wewnętrznego skupienia samobójstwo repertuaru. Nie podobało mi się, naprawdę. Zrymowałem się z twoim bólem.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Idol

O samobójstwie

„Odnajduję się w stuprocentowym kiczu, którego inni artyści by się wstydzili. Zrobiłam z niego swój atut. Jednocześnie szukam ambitnego repertuaru – śpiewam piosenki Marleny Dietrich, Lizy Minnelli. Nie udaję kogoś, kim nie jestem – nie urodziłam się, by śpiewać w operze.”

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128793.html

O śpiewie

„Zjawisko koprodukcji pojawiło się w polskim życiu operowym stosunkowo niedawno. W wymiarach krajowych zaproponowałem je w latach 90. w Poznaniu i przyznaję, spotkało się to z nieufnością publiczności, drwiną nieprzyjaznej prasy i brakiem zainteresowania ewentualnych partnerów z Wrocławia, Bydgoszczy czy Łodzi. Więc zrezygnowałem. Po latach ten sposób konstruowania repertuaru przyszedł do nas z Zachodu i udaje atrakcyjność co najmniej z trzech powodów. (…) Działalność repertuarowa to priorytet pracy teatru operowego. Koprodukcje mogą być jedynie jej uzupełnieniem, a nie sprowadzeniem egzystencji teatralnej do maksymy emptio-venditio.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Koprodukcja a wybór repertuaru, „Angora” nr 10 (1290), 8 marca 2015, s. 9.

„Zawsze marzyłem o tym, by stworzyć miejsce, w którym będą prezentowane sztuki z całego świata. Często w wielu zakątkach świata oglądam znakomite przedstawienia i dramaty, na temat których nie ma u nas nawet małej notki. Postanowiłem powołać teatr impresaryjny dlatego, że wychodzę z założenia, że najpierw trzeba mieć jakiś repertuar i propozycje dla widzów, a dopiero później należy myśleć o własnej scenie.”

Robert Kudelski (1974) polski aktor

Źródło: Polskie Radio, 13 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/torkud.htm

O myślach , O myśleniu

„Teatr wielkich uczuć wymaga repertuaru, przez który w całej pełni można by obudzić w widzu pożądane przez nas wielkie uczucia.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O emocjach

„Moja praca magisterska też niewiele miała wspólnego z muzyką. Jej tytuł to Repertuar kinematografów w mieście Gdańsku w latach 1919–1923.”

Adam Darski (1977) polski muzyk rockowy (Behemoth)

Brzmi groźnie, nieprawdaż?

„Obecnie pewnie 90 procent wykonywanej muzyki to muzyka klasycyzmu i romantyzmu. To jakaś anomalia, coś dziwnego. Taki jednostronny repertuar zatyka słuchaczom uszy, przez umiłowanie Brahmsa czy Czajkowskiego nie potrafią oni usłyszeć melodii w Lutosławskim czy Messiaenie. Zawsze tłumaczę, że tam jest melodia, tylko inna. Słyszę: 'Nie, już Szymanowski nie miał melodii.' Boże, jaka tam jest melodyka wspaniała, cudowna. Inna, to prawda – wybujała, kapryśna, połamana, z wielkimi interwałami, wzbogacona. Ale przecież nie możemy melodii opierać tylko na sekundach i trójdźwiękach, musimy otwierać słuchaczom uszy!”

Jan Krenz (1926) polski kompozytor i dyrygent

Źródło: „Studio” 1993, nr 7

O Bogu , O prawdzie , O muzyce

„Dyrektorzy teatrów uciekają od „śmiesznego” repertuaru, jakby się go bali. Mówili nam: już mamy farsę w repertuarze. A my chcemy stworzyć teatr, w którym widz nie będzie musiał wybierać pomiędzy Gombrowiczem a Cooneyem.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 15 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tylemam.htm

„Muzyka współczesna interesuje mnie od bardzo dawna. Myślę, że związane jest to z doborem repertuaru, w którym czuję się swobodna. Zawsze fascynował mnie kolor dźwięku. Repertuar współczesny daje możliwość ciekawych poszukiwań w sferze dźwięku i to mnie bardzo interesuje. Ale wykonuję nie tylko muzykę współczesną. Zawsze kochałam muzykę Brahmsa i dlatego właśnie w styczniu 2010 roku nagrałam wszystkie sonaty na skrzypce i fortepian tego kompozytora w ramach tzw. Project Brahms.”

Joanna Kurkowicz (1970)

Źródło: Maciej Białas, Joanna Kurkowicz, czyli jak się zostaje diwą wiolinistyki, „Akcent”, nr 2/2010.

O muzyce , O kolorach , O poszukiwaniu , O myślach

„Konkurs Wokalny im. St. Moniuszki należy do najtrudniejszych na świecie. Uczestnik musi przygotować repertuar od baroku po muzykę współczesną, a ostatni etap zaśpiewać z orkiestrą. Porównać go można jedynie do równie trudnego konkursu wokalnego im. Adama Didura, który odbywa się w Operze Śląskiej.”

Wiesław Ochman (1937) śpiewak polski, tenor liryczny

Źródło: „Śląsk”, 3 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/23791

O czytaniu

„Prof. Bardini, kiedy przychodziłem do Zielonej Góry, powiedział mi, żebym nie leczył swoich kompleksów artystycznych, tylko sondował publiczność, dla której pracuję. Jego zdaniem dobry repertuar to trochę komedii, trochę dramatu, a pośrodku Fredro. I coś w tym jest. Teatr powinien być społeczny, edukacyjny i powszechny.”

Jan Tomaszewicz (1956)

Źródło: Wojciech Wyszogrodzki, Poznać pana po cholewach, „Gazeta Lubuska”, 25 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/145019.html

„Gdy zawaliłem studia, zastanawiałem się, co robić dalej. Może pójść na biologię, może na ochronę wód? Nawet na Uniwersytet Śląski składałem papiery. Aż tu ojciec, pamiętając moje parateatralne działania ze szkoły, mówi: „A może byś do szkoły teatralnej poszedł”. „Czy ja wiem? Nie wiem”. „To chodź do teatru”. I tak zostałem adeptem w Teatrze Nowym w Zabrzu. Pół roku w nim byłem. Prześliznąłem się przez jedną sztukę Różewicza. Wyszedłem na scenę i właściwie nic poza tym. Jednak wyszedłem po raz pierwszy na prawdziwe, zawodowe deski. I pomyślałem: „No dobrze, może spróbuję”. Tato wymyślił cały repertuar na egzaminy, przygotował mnie do nich i zdałem. A jak już zdałem, to nadal nie wiedziałem, czy to faktycznie jest to. Na szczęście miałem takich profesorów, od których nie dało się już odejść. Aczkolwiek Tadeusz Łomnicki, który był opiekunem naszego roku, zawsze nam mówił: „Słuchajcie, jest tyle zawodów na «a»: a murarz, a piekarz, a… Jak ktoś nie chce być aktorem, to niech da sobie spokój”. Razem z Łomnickim uczyła nas cała plejada wspaniałych aktorów. Byłoby więc nietaktem nie przykładać się do pracy. I w końcu gdzieś na drugim roku zrozumiałem, że chcę być aktorem. Musiałem jednak popracować nad wymową. Troszkę przeszkadzała mi śląska gwara. Pani od dykcji mówiła: „Andrzej, popracuj, popracuj, bo zaciągasz.””

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Z tym zaciąganiem miałem jeszcze problem przez jakieś trzy lata po ukończeniu studiów.
Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O szczęściu , O odejściu , O problemach

„(…) jeżeli aktor jest w teatrze repertuarowym, powinien podporządkować się jego regułom. Gdyby każdy z 80 aktorów zespołu Narodowego miał inny pomysł na swoją pracę poza sceną – nie doszłoby do żadnego spektaklu (…). Dyrekcja wywiesiła nam kwietniowy repertuar już w styczniu. (…) 9 kwietnia siedziałam z kolegami w garderobie, w kostiumach, w perukach, do końca miałam nadzieję, że Grażyna Szapołowska przyjdzie. O godz. 18.55 Jan Englert powiedział, że może nam zrobi numer, wpadnie w ostatniej chwili i zagramy. To, co się stało, nie mieści się w głowie.”

Ewa Wiśniewska (1942) polska aktorka

o tym, że Grażyna Szapołowska nie przyszła na zaplanowany spektakl, za co następnie została zwolniona dyscyplinarnie przez dyr. teatru, Jana Englerta.
Źródło: Jacek Cieślak, Nie lubię siedzieć w jednym garnku, „Rzeczpospolita” nr 104, 6 maja 2011 http://www.rp.pl/artykul/9131,653665-Nie_lubie_siedziec__w_jednym_garnku.html

„Ateneum cieszy się wielkim uznaniem widzów i bez wątpienia mniejszym ze strony krytyki i ludzi teatru. Publiczność przychodzi tutaj głównie dla ukochanych aktorów, repertuar nie ma chyba dla nich takiego znaczenia.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O ludziach

„Nie dlatego nie ma owej "[wolnorynkowej] reformy", że zastrachane społeczeństwo jest przeciw, lecz dlatego, że zagrożona władza jej nie dokonuje. Musi to zrobić jakaś siła z zewnątrz i taka siła w Polsce nawet istnieje: opozycja z poparciem większości społeczeństwa. I jeśli ma polubownie przeprowadzić tę zmianę, musi się z siłami starego porządku dogadać. Nie może to jednak być lansowane przymierze z reformatorskim skrzydłem władzy, które zajmuje wprawdzie dziś kluczowe, pozycje, ale traci oparcie we własnym aparacie. To musi być oferta do całego aparatu, do setek tysięcy ludzi, zajmujących w państwie wciąż jeszcze strategiczne pozycje. Muszą oni wiedzieć, że nie przewiduje się wobec nich żadnych posunięć z repertuaru stosowanych przez ich poprzedników, wobec obszarników, fabrykantów i kułaków. Wprost przeciwnie: trzeba tym ludziom otworzyć możność ubiegania się o przejmowanie na własność części majątku, którym obecnie zarządzają, jeśli dają nie gorsze od innych gwarancje jego wykorzystania. Na pewno zaś należy im obiecać co najmniej roczne wypowiedzenie z zachowaniem realnej wartości zarobków, zachowanie przywilejów niechby drażniących, wszechstronną pomoc przy podejmowaniu nowego zajęcia czy samodzielnej działalności gospodarczej. Ewentualnie wcześniejsze, odpowiednio korzystne emerytury. Oraz, co ważne, żadnych osobistych rozliczeń z tytułu ich wcześniejszej działalności. Propozycja taka musi być nie tylko atrakcyjna, ale też wiarygodna. Wymaga zatem poparcia społecznego, o co chyba będzie najtrudniej. Warto jednakże uświadomić sobie, że wymierzanie sprawiedliwości dziejowej często sprowadza się do zbrodni na wielką skalę przy okazji wszelkich rewolucji. A poza tym, opłaca się raczej Polskę wykupić niż wyszarpywać.”

Ernest Skalski (1935)

Źródło: Wielki kompromis, „Gazeta Wyborcza”, 31 lipca 1989, s. 3 http://www.archiwum.wyborcza.pl/Archiwum/1,0,6009141,19890731RP-DGW,Wielki_kompromis,.html

O ludziach , O sprawiedliwości , O zachowaniu , O sile

„Repertuar dobieram intuicyjnie. Zazwyczaj po pierwszej lekturze wiem, że chcę pracować nad danym tekstem. Później zaczynam dialogować sam z sobą: dlaczego i w jaki sposób. Najbardziej interesuje mnie rodzaj gry, jaki prowadzimy wobec siebie i innych.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Leszek Karczewski, „Gazeta Wyborcza Łódź”, 21 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mjpk.htm

„W dużym mieście widz ma wybór: może pójść do jednego z kilku teatrów, a w Łomży ma tylko jeden. I dlatego muszę tak konstruować repertuar, aby znalazły się w nim propozycje dla maluchów i żeby ten jeszcze nie całkiem dorosły odbiorca przyszedł do nas. Najpierw więc szukam tematów, które mogłyby widza w tym trudnym przedziale wiekowym – między dzieciństwem a dorosłością – zainteresować. Dopiero potem próbuję znaleźć interesujący tekst, a na końcu formę.”

Jarosław Antoniuk (1963) teatrolog, reżyser

Źródło: Stefan Drajewski, Teatralne rozmowy w każdym wieku, «Polska Głos Wielkopolski» nr 269, 19 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127641.html

O wieku , O dzieciństwie , O dorosłości

„W moim wieku można marzyć o wielu rzeczach, ale po 40 latach pracy na scenie niewiele pozostało ról, o których się jeszcze marzy. Wszystkie role, o których kiedyś marzyłem są już poza mną. Nie narzekam na swoją drogę artystyczną, ponieważ w ciągu tych 40 lat udało mi się zagrać bardzo wiele znaczących, głównych ról z całego wachlarza repertuaru od farsy po dramat, od Witkacego po Kafkę i Szekspira.”

Adam Baumann (1948) polski aktor

Źródło: Barbara Wojnarowska, W pierwszym rzędzie wszystkie siły na „Wesele”, „Dziennik Teatralny”, 6 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wprw.htm

O sile , O wieku

„Udane życie
Każdy jest reżyserem.-Na udane życie
Należy repertuar dobrać należycie!”

Leszek Wierzchowski (1949) polski polityk, pisarz i poeta

Źródło: Dziwne stany świadomości. Frasobliwi i kuglarze. Fraszki, Kraków 2003

O życiu

„Nie można było pracować dłużej tak intensywnie. Zresztą, jak się jest zbyt długo z tymi samymi ludźmi, to zaczyna się dziać coś złego. Poza tym repertuar kameralny jest ograniczony. Ciągle proszono mnie o serenady Czajkowskiego i Dworzaka, Wariacje Brittena i Divertimento Bartóka. Graliśmy te utwory znakomicie, każda nuta była naprawdę moja, ale jak długo można robić to samo? Teraz jestem symfonikiem, nie kameralistą.”

Jerzy Maksymiuk (1936) dyrygent polski

o zrezygnowaniu ze współpracy ze stałym zespołem.
Źródło: „Studio” 1992, nr 1

O współpracy

„Uważam, że przekaz wizualny niczego już nie wyraża. (…) Od dwudziestu lat świadomie wychowujemy generację widzów oglądających tylko określony typ filmu. Zniszczono kluby filmowe, żeby nikt nie wpadł na pomysł, aby zażądać czegoś innego niż aktualny repertuar. Publiczność nie jest świadoma tradycji.”

Aki Kaurismäki (1957)

Źródło: Matti Pukko, Ironiczny i nostalgiczny, „Kino” nr 11/2006, s. 31, tłum. Irena Gruca-Rozbicka.

„Nie, nie szerzymy nic, oprócz repertuaru, (…) może czasem zgorszenie.”

Joanna Słowińska (1971)

Źródło: wywiad z zespołem Muzykanci dla magazynu „Gadki z Chatki”.

O czasie

„Podczas studiów w klasie fortepianu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie namówiono mnie, abym wzięła udział w konkursie muzyki kameralnej, grając na klawesynie. O klawesynie nie miałam pojęcia, ale przekonano mnie, że jeśli dobrze gram klasyczny repertuar na fortepianie, to z klawesynem nie będzie żadnych kłopotów, gdyż i tu, i tam gra się na klawiaturze. Dla jurorów też nie było problemów, więc nasze trio zdobyło pierwsze miejsce. Był to triumf cynizmu: grałam wiedząc, że instrumentu nie rozumiem. Ale zaciekawił mnie. Nie wiem, czy z tego zaciekawienia coś by wynikło, gdybym po przyjeździe na studia do Paryża nie spotkała wspaniałej klawesynistki, Aimée van de Viele. Była ona ulubioną uczennicą Wandy Landowskiej i to, co od niej otrzymała – potrafiła znakomicie przekazać. Pod jej palcami ten nieekspresyjny instrument otworzył przede mną całe swe bogactwo. Okazał się dramatyczny, liryczny, pełen temperamentu, możliwości dynamicznych, śpiewności. Wtedy oszalałam.”

Elżbieta Chojnacka (1939–2017) polska klawesynistka

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/elzbieta-chojnacka

O muzyce , O grach , O studiach , O bogactwie

„Teatr Telewizji dał mi możliwość zagrania ponad trzydziestu ról z szerokiego repertuaru najlepszych dzieł. Film w tamtym czasie nie dawał, moim zdaniem, takich szans. Dostawałem sporo propozycji filmowych. Wydawało mi się jednak, że są nie dla mnie – nie sprawią mi satysfakcji. A na graniu dla grania wcale mi nie zależy. Bez tego da się żyć.”

Bartosz Opania (1970) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 października 2001

O czasie

„Od wielu lat śpiewam piosenki Wysockiego, od trzech lat występuję z nimi publicznie, bo po graniu przez wiele lat w zespole rockowym zafascynowała mnie piosenka aktorska i znam tego artystę bardziej od tej strony. Zawsze wybierałem do swojego repertuaru piosenki, które mnie poruszały. Wysocki przez całe życie we mnie żył. Mój ojciec śpiewał jego utwory, w wielu rosyjskich domach uważało się go za przyjaciela rodziny. Jego portret wisiał u mnie w domu obok zdjęcia Led Zeppelin czy The Beatles. Osobiście nigdy go nie poznałem, nie wnikałem w jego relacje z teatrem i ludźmi. Dopiero teraz, przygotowując się do tej sztuki, poznałem jego życie.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

o spektaklu Rajskie jabłka.
Źródło: „Rzeczpospolita” nr 16, 19 stycznia 2007 http://www.teatrpolonia.pl/spektakl-rajskie-jablka/recenzje/413

O życiu , O domu , O relacjach , O śpiewie

„Niedawno w programie Kawa czy herbata w I Programie TVP zaśpiewałam „Pierwszy znak”, po czym jakaś pani zatelefonowała mówiąc, że się popłakała, że tak ją ta moja wersja wzruszyła. Słysząc podobne komplementy, tym bardziej upewniam się, że warto było wybrać taki repertuar i takie aranżacje oraz zaprosić do współpracy tych właśnie muzyków.”

Małgorzata Krzysica (1965) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Polski”, 29 listopada 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzjs.htm

O kawie , O herbacie , O współpracy

„Niektórzy ludzie nie mogą pogodzić się z tym, że chcę występować także dla szerszej publiczności z lżejszym repertuarem. A to publiczność towarzyszy śpiewakowi na co dzień w pracy i ją też należy szanować. Dzięki jej uwielbieniu nie przejmuję się zbytnio głosami krytyki, choć bardzo lubię dostawać dowody uznania ze strony profesjonalistów (…).”

Plácido Domingo (1941) hiszpański śpiewak operowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 9 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kazdydz.htm

O ludziach

„Jakoś tak się składa, że tych głównych ról nie gram, nie mam serca do repertuaru (…), do tych tam wiecznie niespełnionych nadziei, antybodźców bezinteresownej zawiści, czyli tego całego romantyzmu, krótko mówiąc, ja robię na pół etatu.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

Źródło: artykuł Tomasza Lengrena, „Film” 2000, nr 11

Serce

„Trzeba uważnie słuchać swego głosu. Ten bardzo delikatny instrument wymaga dużej troski i zrozumienia. A zatem ogromnie ważne jest, jaki repertuar się wybiera. Bywa, że młodzi ludzie nie zdają sobie z tego sprawy. Wydaje im się, że ich głos jest silny, zdolny wyśpiewać wszystko, a żaden rodzaj muzyki nie sprawi im trudności. I wówczas może okazać się, że bardzo szybko następuje kres kariery.”

Cecilia Bartoli (1966) włoska śpiewaczka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cbartoli3.htm

O ludziach , O zrozumieniu

„W większości teatrów operowych na świecie repertuar zmienia się co sezon, również artystów angażuje się w związku z konkretnymi operami. A potem wszystko niejako zaczyna się od nowa. Próbując wystawić, nawet nie wszystkie, ale choćby większą liczbę scenicznych dzieł Mozarta, trzeba je specjalnie na tę okazję przygotować – zrobić to samemu, ewentualnie zaprosić liczne zespoły z innych teatrów.”

Stefan Sutkowski (1932–2017) polski muzykolog, twórca Warszawskiej Opery Kameralnej

Źródło: Alicja Hendler, Festiwal (bardzo) Mozartowski, „Rzeczpospolita”, 26 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115859.html?josso_assertion_id=9DAF5028E624D2C4

„Mając bowiem koncepcję teatru można powoli wypracowywać indywidualną technikę, korzystając z już istniejących. Koncepcja teatru nie jest również tożsamą z linia repertuaru. Linia repertuarowa wynika z założeń artystycznych danego teatru, z nurtu, z jego twórczych poszukiwań.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: W tonacji entuzjastycznej http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7004, „Dziennik Polski” nr 27, 1 lutego 1955, s. 3–4.

O poszukiwaniu

„Potrzebni są młodzi aktorzy. Bez nich nie da się realizować repertuaru.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bedziet.htm

„Na ogół zwietrzały jest nie repertuar, tylko pomysły inscenizacyjne. Trzeba mieć naprawdę świetny pomysł, żeby po raz tysięczny wystawić sztukę, którą wszyscy znają na pamięć.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 26 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dostalowska.htm

„Zdarzało się, że aktor nie przyszedł, bo zapomniał, zaspał albo zapił. Nie pamiętam jednak, aby ktoś świadomie zlekceważył wpisany do repertuaru spektakl i zamiast do teatru poszedł do telewizji.”

Jan Englert (1943) aktor polski

o dyscyplinarnym zwolnieniu z teatru Grażyny Szapołowskiej.
Źródło: Roman Pawłowski, Karuzela z aktorami, „Gazeta Wyborcza” nr 94, 22 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115785.html

„Agenci miewają duży wpływ na kariery śpiewaków, ale ostatnie słowo, jeśli chodzi o repertuar i miejsca występów, należy do artysty.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Adam Domagała, Ostatnie słowo należy do artysty, „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 7 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ostatnies.htm

„To niebywałe w skali polskiej, ba – nawet światowej, aby Opatrzność jedną osobę obdarowała aż tyloma artystycznymi przymiotami, które odpowiednio ukształtowane legły u podstaw artystycznej kariery. Mowa o Ewie Iżykowskiej, śpiewaczce nieschodzącej ze scen i estrad począwszy od lat osiemdziesiątych, a już w naszym stuleciu pedagogu z coraz bardziej interesującymi rezultatami, obecnie Protektorze Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Od czasu do czasu śpiewa jeszcze repertuar pieśniarski, aby młodzieży dać przykład mistrzostwa interpretacji i kunsztu w posługiwaniu się głosem.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Śpiewane lata Ewy Iżykowskiej, „Angora” nr 19 (1229), 10 maja 2015, s. 9.

O młodzieży , O śpiewie , O czasie

„Scena narodowa na pewno powinna być miejscem dbałości o polski repertuar wysokiej próby.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bedziet.htm

„W tej bitwie [pod Chocimiem] zabito mi konia. (…) Gwiazdy wypełzły z chłodnego brzucha nocy i opuszczone wsie zapaliły się nad horyzontem. Objuczony swoim siodłem zacząłem się posuwać rozoraną miedzą i na zakręcie zatrzymałem się za swoją potrzebą. Załatwiwszy się zapiąłem rozporek i poczułem, że rękę mam obryzganą. Zapaliłem latarkę, odwróciłem się i zobaczyłem na ziemi trupa Polaka oblanego moim moczem. Notes i strzępy odezw Piłsudskiego poniewierały się obok trupa. W zeszyciku Polaka zanotowane były drobne wydatki, wykaz repertuaru krakowskiego teatru dramatycznego i data urodzin kobiety imieniem Maria Luiza. Odezwą Piłsudskiego, marszałka i dowódcy naczelnego, starłem cuchnącą ciecz z głowy nieznanego mego brata i odszedłem uginając się pod ciężarem siodła.”

Izaak Babel (1894–1940) rosyjski pisarz

Źródło: cyt. za: Norman Davies, Orzeł biały, czerwona gwiazda, Kraków 2000.

O kobietach , O gwiazdach , O urodzinach , O odejściu

„Muzyka Elżbiety Sikory jest wymagająca. Zawsze jest pewna trudność z przygotowywaniem współczesnych, dopiero co napisanych dzieł, gdy kompozytor siedzi obok, a utwór zmienia się i ewoluuje na scenie. Nie jest to gotowy materiał, z którym przyjeżdża się na próby i który się tylko ćwiczy. Repertuar klasyczny jest przeanalizowany, poukładany, wiemy jak się do niego zabrać, bo każda nutka została omówiona. Tu praca jest zupełnie inna, kompozytorka czuwa na próbach, aby jeszcze udoskonalać dzieło. Jej obecność w pewien sposób ułatwia nam pracę, ale też utrudnia, bo na próby przyjechaliśmy nauczeni czegoś, co ciągle się zmieniało.”

Anna Mikołajczyk-Niewiedział (1972)

Źródło: Mirosław Baran, Curie to silna i zdecydowana kobieta, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, 17 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127399.html

O kobietach , O muzyce

„W komedii aktor sprawdza się od razu – publiczność albo się śmieje, albo nie. Niewielu jest dobrych aktorów komediowych, a ci, którzy radzą sobie w komediach, z łatwością poradzą sobie również z rolą dramatyczną. Odwrotnie ten mechanizm najczęściej nie działa. Komedia ma też ogromne możliwości edukacyjne, dzięki niej można powiedzieć coś ważnego w bardziej przystępnej formie – ośmieszenie, wskazanie głupoty, to jest jej ogromna rola. Obecnie coś się na lepsze dla komedii zmienia. Teatry, chcąc przyciągnąć publiczność, wprowadzają komedie do repertuaru. Dotyczy to nawet tych teatrów, które kiedyś odżegnywały się od komedii.”

Olga Lipińska (1939) reżyserka, scenarzystka telewizyjna i satyryczka, autorka tekstów kabaretowych, aktorka

Źródło: „Temi” 41/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/komedianie.htm

O głupocie

„(…) w ostatnich latach gram dosyć ciężkie role. Może reżyserzy nie pamiętają, że kiedyś grywałem lżejszy repertuar?”

Radosław Krzyżowski (1972)

Źródło: Marta Paluch, Jestem dosyć humorzasty, ale mam poczucie humoru!, „Polska Gazeta Krakowska” nr 140, 17 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119473.html

„Do programu trafiłam z castingu. Dostałam wiadomość o tym, że jest casting do programu pojechałam i udało się.(…) Myślę, że to dobra szkoła i nauka. Przede wszystkim poznałam różnorodny repertuar, mogłam odnaleźć się w każdym rodzaju muzyki. To ma swoje plusy i minusy. Z jednej strony jestem w stanie zaśpiewać przeróżne piosenki, a z drugiej strony jak później odnaleźć siebie w tym wszystkim? Nauczyłam się poruszać na scenie, obchodzić z kamerami. To wszystko jest bardzo przydatne. Dzięki temu nie boję się już takich dużych publicznych wystąpień.”

Magdalena Tul (1980) polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów

o pracy w programie Jaka to melodia?.
Źródło: Aleksandra Kołosowska, „Marzy mi się show taneczno-muzyczne” wywiad z Magdaleną Tul, Stacja Kultura, 5 stycznia 2012 http://stacjakultura.pl/7,58,25240,Marzy_mi_sie_show_taneczno_muzyczne_wywiad_z_Magdalena_Tul,artykul.html

O szkole , O myślach , O nauce , O myśleniu

„(…) Warszawie nieodzownie potrzebny był teatr nie tylko o nowoczesnej budowie i urządzeniach scenicznych, lecz i o nowoczesnych zamierzeniach artystycznych, szczególnie pod względem inscenizacji, reżyserii i sztuki dekoracyjnej, które w owym czasie były w Warszawie zupełnie obce. Poza tym chodziło o teatr, który by systematycznie pielęgnował repertuar klasyczny i interesował nim publiczność. Ogólną dewizą nowo powstającego teatru było: dzieło sztuki w najdoskonalszej artystycznej formie.”

Arnold Szyfman (1882–1967) polski dramaturg i reżyser teatralny

Źródło: Powstanie Teatru Polskiego. Teatr Polski w Warszawie 1913–1923, Warszawa 1923

O czasie

„Moim odejściu [z Czerwonych Gitar] zdecydowały z całą pewnością różnice w poglądach artystycznych Seweryna [Krajewskiego] i moich, szczególnie w odniesieniu do repertuaru. Najlepszym wyjściem było wypróbować nasze koncepcje osobno. Myślę oczywiście o założeniu własnej grupy.”

Krzysztof Klenczon (1942–1981) kompozytor, wokalista i gitarzysta

Źródło: Ryszard Wolański, Krzysztof Klenczon…, op. cit., s. 16.

O myślach , O odejściu , O myśleniu

„Połowa europejskiego repertuaru operowego powstała w Rosji. Genialna literatura, wspaniały balet. Ale przede wszystkim panuje tam wielka miłość zwykłych ludzi do sztuki, do artystów. Rosjanin będzie pościć, ale uskłada na bilet do teatru! Muzea są pełne zwiedzających, księgarnie czytających. Nawet polityka – tak restrykcyjna! – nie zabiła w Rosjanach potrzeby obcowania ze sztuką. W Polsce to się nie udało, w Polsce zniszczono sztukę beznamiętnym skreśleniem kultury z każdego możliwego budżetu. Z dwóch procent, wydawanych przez państwo na kulturę, zostały dwie dziesiąte; poniżej błędu statystycznego. A w Rosji buduje się nowe teatry i filharmonie. Ot, paradoks.”

Henryk Baranowski (1943–2013) polski reżyser, scenarzysta i aktor

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/okoszmarzew.htm

O miłości , O ludziach , O błędach , O literaturze

„Kiedyś chciano nazywać mnie dyrygentem od muzyki współczesnej. Przecież tyle razy występowałem na 'Warszawskich Jesieniach', prowadziłem tyle prawykonań współczesnych utworów, sam jestem kompozytorem 'współczesnym'. Kiedy indziej znowu klasyfikowano mnie jako specjalistę od klasyków wiedeńskich, bo dużo dyrygowałem klasyką. Ale prawdziwy dyrygent powinien mieć jak najszerszy repertuar.”

Jan Krenz (1926) polski kompozytor i dyrygent

Źródło: „Studio” 1993, nr 7

Jesień

„Podstawowym problemem polskiego rynku kinowego, powstrzymującym jego rozwój, jest bez wątpienia frekwencja, która jest wypadkową ciągle niewystarczającej zamożności polskiego społeczeństwa oraz słabości repertuaru, który nie jest być może na tyle atrakcyjny, aby zachęcić widzów do częstszego i bardziej regularnego wydawania pieniędzy na kinowe bilety. Potencjał polskiego rynku kinowego jest spory. Obecnie statystyczny Polak odwiedza kino 0,8 raza do roku. Ten wskaźnik w krajach Europy Zachodniej jest kilkakrotnie wyższy. Innym problemem jest coraz trudniejsza dostępność do kina mieszkańców mniejszych miejscowości.”

Agnieszka Odorowicz (1974) polska działaczka państwowa, wiceminister kultury

Źródło: Przemysław Lewandowski i Krzysztof Spór, PISF uruchamia projekt Kino Szkolne. Rozmowa z Agnieszką Odorowicz, dyrektor Instytutu, 14 czerwca 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=38460

„Wielu młodych artystów polskich poszukuje repertuaru dla siebie w piosenkach angielskich i amerykańskich, zapominając o tym, że i u nas działy się wspaniałe rzeczy. Jest naprawdę w czym wybierać. Właśnie on, Krzysztof Klenczon, jest takim twórcą, którego wrażliwość odkryłem niedawno. Mam z nim wiele wspólnego. Z pokorą i szacunkiem mój zespół sięgnął do jego wspaniałej twórczości.”

Jarosław Wajk (1963) polski muzyk

Źródło: Ryszard Wolański, Krzysztof Klenczon. Wspomnienie i piosenki, Wydawnictwo Lester, Warszawa 1996, s. 25.

O poszukiwaniu , O wspomnieniach , Zapominając

„Zresztą Muza ma fikcją się nie wspiera…
Jedynie faktów repertuar zbiera…”

George Byron (1788–1824) angielski poeta

Źródło: Zatrute drzewo, tłum.Z. Kubiak

O drzewach

„W naszych realiach teatr potrzebuje twarzy, która będzie firmowała jego dokonania. Osoby, którą publiczność widziała w artystycznych przedsięwzięciach, zna jej gust, talent, wie, jakiego repertuaru i jakiej wizji może się po niej spodziewać. Ta twarz musi być twarzą artysty.”

Konrad Imiela (1972) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 13 lutego 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/18964

O czytaniu

„Żyjemy w czasach zaniku indywidualności. W każdej ze sztuk, nie tylko w muzyce. Znam co najmniej pięć grup, które brzmią tak jak Backstreet Boys, pięć młodych dziewcząt, które śpiewają jak Britney Spears, z dziesięć grup prezentujących taki sam repertuar rap czy hip-hop. Lenistwo wkradło się do przemysłu muzycznego, teraz liczą się tylko pieniądze, duże pieniądze.”

Natalie Cole (1950–2015) piosenkarka amerykańska

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Berlin, 6 lipca 2000.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 263.

O śpiewie , O pieniądzach

„Jeśli chodzi o to, co mnie inspiruje, teraz jest to raczej Afryka i miejsca, na które kultura afrykańska ma wpływ: Kuba, Karaiby, Ameryka Południowa. Muzyka z tych regionów tworzy bazę rytmiczną. Dorastałem z repertuarem klasycznym i kościelnym, moja matka nadal prowadzi miejscowy klub muzyki klasycznej. Co prawda, w tej chwili nie zajmuję się muzyką klasyczną, ale myślę, że jej wpływ jest ciągle widoczny w mojej twórczości.”

Peter Gabriel (1950) brytyjski muzyk rockowy, wokalista i flecista

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 9 maja 2000.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 18.

O muzyce , O matce , O prawdzie , O myślach

„Połowa europejskiego repertuaru operowego powstała w Rosji. Genialna literatura, wspaniały balet. Ale przede wszystkim panuje tam wielka miłość zwykłych ludzi do sztuki, do artystów. Rosjanin będzie pościć, ale uskłada na bilet do teatru! Muzea są pełne zwiedzających, księgarnie czytających. Nawet polityka – tak restrykcyjna!”

Henryk Baranowski (1943–2013) polski reżyser, scenarzysta i aktor

nie zabiła w Rosjanach potrzeby obcowania ze sztuką. W Polsce to się nie udało, w Polsce zniszczono sztukę beznamiętnym skreśleniem kultury z każdego możliwego budżetu. Z dwóch procent, wydawanych przez państwo na kulturę, zostały dwie dziesiąte; poniżej błędu statystycznego. A w Rosji buduje się nowe teatry i filharmonie. Ot, paradoks.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/okoszmarzew.htm

O ludziach , O literaturze , O miłości