Cytaty na temat oklaski (24 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„My, którzy czytamy już skomentowane dzieła geniuszów albo korzystamy z ich prac, jesteśmy przekonani, że nic łatwiejszego, jak poznać się na geniuszu. Tymczasem, który był z nich od razu poznany?… Filantropów męczono lub wyśmiewano; wynalazców nazywano wariatami, a reformatorów heretykami. Można głowę postawić o zakład, że z dwu ludzi stających do jakiegoś wyścigu w dziedzinie ducha – mierność od razu zdobędzie podziw i oklaski, a geniusz – przede wszystkim zaniepokoi widzów. I dopiero następujące pokolenia dostrzegają, że jeden prześlicznie chodził po wyszlifowanych gościńcach, a drugi stwarzał nowe światy.”

Bolesław Prus Emancypantki

Emancypantki

O ludziach , O wariatach , O czytaniu

„Chcemy abyście nam zaufali
Chcemy abyście nam całkowicie wierzyli
Chcemy widzieć wasze ręce
Chcemy utonąć w oklaskach – tak

Słyszycie mnie?
Słyszymy cię
Widzicie mnie?
Widzimy cię
Czujecie mnie?
Czujemy cię
Nie rozumiem was!”

Till Lindemann (1963) niemiecki muzyk rockowy, wokalista zespołu Rammstein

Wir wollen dass ihr uns vertraut
Wir wollen dass ihr uns alles glaubt
Wir wollen eure Hände sehen
Wir wollen in Beifall untergehen – ja

Könnt ihr mich hören?
Wir hören dich
Könnt ihr mich sehen?
Wir sehen dich
Könnt ihr mich fühlen?
Wir fühlen dich
Ich versteh euch nicht! (niem.)
Teksty piosenek
Źródło: Ich will, album Mutter (2001).

„Zarówno politycy, jak i artyści mają niezaspokojoną potrzebę akceptacji. Jedni rekompensują sobie to występami na estradzie licząc na to, że po każdym utworze będą nagradzani oklaskami. Drudzy występują na zjazdach, wiecach i liczą, że wszystkie gesty wykonane pod publikę zostaną zauważone przez elektorat.”

Kuba Sienkiewicz (1961) polski muzyk i lekarz

Wywiady i rozmowy
Źródło: wywiad dla gazety „Rzeczpospolita”, maj 2003

„Proszę państwa! Ja wystąpię w obronie nocy, bo jest powiedzenie, że noc jest przyjaciółką kochanków i złodziei. (Wesołość na sali, oklaski) Tak że noc nie jest niczym złym, zależy do czego jest użyta. (Wesołość na sali) I częściej noc ludzi łączy niż dzieli. (Wesołość na sali, oklaski) Proponowałbym więc, żeby jednak wprowadzić troszeczkę nastroju.”

Tadeusz Cymański (1955) polski ekonomista i polityk

9. posiedzenie Sejmu w dniu 26 stycznia 2006; cytat za stenogramem; nocne głosowania nad wyborem członków KRRiT.

O ludziach , O kochankach , O nocy

„Jestem człowiekiem, ze swoją filozofią życia, jak każdy. Jestem normalnym chłopakiem, nie wydumanym, nie wycackanym (stąd ten mój boks). Aktorem stajesz się dopiero po spektaklu, gdy dostajesz oklaski za zadanie, które wykonałeś, za ożywienie na scenie papierowej postaci. Gajos, Zapasiewicz, Krzysztof Majchrzak, Globisz to artyści, a Łomnicki był archetypem aktora zarówno filmowego jak i teatralnego.”

Eryk Lubos (1974)

odpowiedź na pytanie, czy jest aktorem.
Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

Chłopak

„Jeśli telegraf mówi prawdę, po raz pierwszy w naszej historii niewolnik wybrał prezydenta Stanów Zjednoczonych (…). Pan Lincoln, choć nie jest abolicjonistą ani nawet przeciwnikiem niewolnictwa, zgadza się reprezentować idee zwolenników zniesienia niewolnictwa. Jest pionkiem na politycznej szachownicy, a jego wartość leży w jego pozycji; podejmując pewien wysiłek, możemy szybko zmienić go w konia, laufra lub królową i zgarnąć wszystko”

Wendell Phillips (1811–1884)

oklaski
fragment przemówienia wygłoszonego w kościele Tremont Temple w Bostonie nazajutrz po wyborach prezydenckich, które wygrał Abraham Lincoln.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 252.

O historii , O wysiłku , Koń

„Żyć to nie znaczy iść przez róże,
Sięgać po laury, zbierać oklaski.
Żyć to znaczy przetrwać wszystkie burze
I dążyć tam, gdzie świecą ideałów blaski.”

Adam Asnyk (1838–1897) polski poeta

Źródło: Franciszek Sielicki, Folklor dziecięcy i młodzieżowy na Wilejszczyźnie w okresie międzywojennym, Wydawn. Uniw. Wrocławskiego, 1992, s. 94.

„Człowiek, który zdobył powodzenie, słyszy już tylko oklaski. Na wszystko inne jest głuchy.”

Elias Canetti (1905–1994) poeta i dramaturg austriacki, noblista

„W teatrze najważniejszy jest kontakt z widzem, jego bezpośrednia reakcja kreuje cały spektakl. I o ile sztuka się podoba, to wszyscy dziękują nam oklaskami. Przed kamerą jest mnóstwo dubli i właśnie te powtórki ujęć, kiedy za każdym razem trzeba wykonać identyczny ruch, są czasami dość męczące. Kiedy jednak lubi się ten zawód, można przeżyć wszystko.”

Izabela Kapiasová (1983)

Źródło: Izabela Kapiasova. Zaolzianka, albo inaczej – Europejka!, „Życie na Gorąco” nr 11, 14 marca 2013, s. 59.

O życiu , O sztuce

„Oklaski dla Wielkiego Wybuchu rozległy się dopiero w piętnaście miliardów lat po tym, jak nastąpił.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Maja

„Nie będziemy głaskać po główce ani liberałów, ani lewicy. Zasługują na rózgę, a nie oklaski.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

o strategii Samoobrony.
Źródło: „Dziennik”, 8 czerwca 2007

„Pieniądze, ach, pieniądze,
wielkie, wielkie żądze,
kariera, sława, blaski,
oklaski, ach oklaski –
to są tylko obrazki.”

Stanisław Sojka (1959) polski wokalista, instrumentalista i kompozytor jazzowy

Źródło: Są na tym świecie rzeczy

O pieniądzach

Emilia Krakowska (1940) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 9 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/inninie.htm

„Niepewność trzepotała w nas jednak aż do zdjęć próbnych. Wówczas Krysia stanęła przed nami w kostiumie i w charakteryzacji i pokazała etiudę Nikifora. Daliśmy jej zadanie, żeby zagrała zachwyt nad czerwoną gaśnicą. Zrobiła to tak kapitalnie, że dostała od nas oklaski – na zdjęciach próbnych na korytarzu Wytwórni Filmów Dokumentalnych. Wtedy pozbyliśmy się wszelkich wątpliwości. Ona była Nikiforem.”

Krzysztof Krauze (1953–2014) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o Krystynie Feldman.
Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21980

„Wnioskując po oklaskach po raz pierwszy poczułem wówczas, że [teksty] uzyskały akceptację. Startowałem w Piwnicy bez jakichkolwiek obciążeń, bo miałem świadomość, że jestem zupełnie inny od Dymnego. Nigdy z nim nie konkurowałem. Byliśmy tak różni, że w pewnym sensie mogliśmy się uzupełniać. Każdy człowiek wchodzący do zespołu Piwnicy musiał liczyć się z tym, że natrafi na pewien opór zespołu. Mnie też to nie ominęło – a trwało parę ładnych lat – nigdy jednak nie odczułem nawet cienia niechęci ze strony Wieśka.”

Andrzej Warchał (1943–2008)

o początkach pracy w Piwnicy pod Baranami.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_warchal_andrzej

Sens

„Skandalem nie jest tylko to, co Braun mówi, ale fakt, że mamy do czynienia ze zjawiskiem szerszym: Rzecz dzieje się na uniwersytecie, a więc w świątyni nauki i rozumu. W dodatku na uniwersytecie, który przed 1989 rokiem zajmował pozycje wyjątkową, a jednym z jego profesorów był Karol Wojtyła. Na domiar złego, jest to uczelnia katolicka, w której powinna podobno panować miłość bliźniego, a przynajmniej szacunek dla drugiego człowieka, który w dodatku był Wielkim Kanclerzem tej uczelni. Jakie to wystawia świadectwo Kościołowi katolickiemu w Polsce? Jak by tego było mało, nikt Braunowi nie przerwał, nie wytupał go, tylko przeciwnie – został on nagrodzony oklaskami. I przez kilka tygodni nikt nie wyciągnął tej sprawy, dopóki nie zrobiła tego „Gazeta”, oczywiście „koszerna”, „kapepowska” etc.”

Daniel Passent (1938) dziennikarz polski, publicysta

po ujawnieniu nagrania ze spotkania dokumentalisty Grzegorza Brauna na KUL, gdzie nazwał on abp. Józefa Życińskiego „łajdakiem i kłamcą”.
Źródło: En passant, blog Daniela Passenta, 16 maja 2011 http://passent.blog.polityka.pl/2011/05/16/pochodnia-pisane-2/

O miłości , O nauce

„Gdy tylko uderzają w klawisze – sala dosłownie zamiera. Technika wprost cudowna, melodie przepiękne, a do tego – obaj pianiści – to aktorzy, komicy, którzy potrafią jednym przejściem – od rytmu gwałtownego, burzliwego, szybkiego – uderzyć lekko i wywołać śmiech i oklaski.”

Zygmunt Broniarek (1925–2012) polski dziennikarz

o duecie pianistów Marek i Wacek.
Źródło: „Przekrój” 1971, cyt. za: Lucjan Kydryński, Marek i Wacek. Historia prawdziwa, Bydgoszcz 1990, s. 49.

O historii , O śmiechu

„Jeśli obywatel po prostu stoi na placu czy ulicy i nie narusza porządku społecznego, to nie nie ponosi odpowiedzialności ani administracyjnej, ani jakiejkolwiek innej. U nas jest naprawdę wolność. Jeśli klaszcze w dłonie – to także nie jest wbrew prawu. Jeśli te oklaski są ciągłe i bez przyczyny, to jest to pytanie dla wąskich specjalistów, którzy, być może, zechcą sprawdzić jego stan zdrowia. (…) Klaskać trzeba na stadionie albo w teatrze.”

Wiktar Haławanau (1952) białoruski prawnik i polityk

Если гражданин просто стоит на площади или улице и не нарушает общественный порядок, то никакой ответственности не наступает ни административной, ни какой-либо иной. У нас действительно свобода. Если он хлопает в ладоши, – то это тоже не противозаконно. Если это хлопанье длительное и беспричинное, то это вопрос к узким специалистам, которые возможно захотят проверить его состояние здоровья. (…) Хлопать надо на стадионе или в театре. (ros.)
na temat protestów społecznych w centrach białoruskich miast, 28 czerwca 2011.
Źródło: Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Białorusi http://www.minjust.by/ru/site_menu/news?id=893, 28 czerwca 2011

O wolności , Pytanie

„Ryś w ogródku znalazł walec
I przejechał Zdzisia malec,
Lecz gdy czekał na oklaski,
Tatuś rzekł: „To żart zbyt p ł a s k i!””

Antoni Marianowicz (1924–2003) polski pisarz, tłumacz i satyryk

Źródło: Dowcipny Ryś (tomik Makabreski)

O czekaniu

„Powiem więc, że nie jestem ani nigdy nie byłem zwolennikiem wprowadzenia jakkolwiek rozumianej równości społecznej i politycznej białej i czarnej rasy [oklaski]; nie jestem ani nigdy nie byłem zwolennikiem tego, by czarni uzyskali prawa wyborcze, zostawali sędziami, urzędnikami czy też zawierali związki małżeńskie z białymi (…)
A ponieważ nie wolno im tak żyć, gdy dwie rasy pozostają razem, jedna z nich musi być wyższa, a druga niższa; ja zaś, podobnie jak wszyscy, zgadzam się z tym, że owa nadrzędna pozycja przeznaczona jest dla rasy białej.”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

debata wyborcza ze Stephanem Douglasem we wrześniu 1858 w Charleston (na południu stanu Illinois).
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 250.

O historii

„Jak ich było pięćdziesięciu, wszyscy byli poetami i każdy wypowie wiersz na cześć profesora R. (który dyskretnie i z taktem dawał do zrozumienia, że mniejsza o niego, poezja grunt). Zawezwałem wtedy kelnera aby mi dostarczył dwóch butelek wina, jedną białego, drugą czerwonego, i obie zacząłem doić! Tymczasem poeci recytowali, R. promieniał, anielskość parowała wraz ze wszystkimi cnotami praktykowanymi w takich wypadkach - skromność, dyskrecja, ale i szlachetność, z uczuciem, z sercem, wszystko było jak wyjęte z najsłodszych snów poetyckich starej ciotki: "piękne" i "czyste". Gdy skończył poeta, ściskano mu dłoń, wołano "brawo!". Ale kiedy na koniec tłusta pindula, niecierpliwie oczekująca swojej kolei, zerwała się rzucając biustem na prawo i lewo, machając rękami, wytoczyła z siebie nowe pęki rymowanych szlachetności, ja mając we wnętrzu czerwone z białym nie wytrzymałem, parsknąłem w plecy Dipie, który też parsknął, ale, że to nie miał komu wsadzić w plecy twarz, parsknął i ryknął twarzą całemu zgromadzeniu!

Zgorszenie. Spojrzenia. Ale oto wstaje czcigodny laureat i kropi: że nie zasłużył sobie, chociaż może i zasłużył, ale raczej nie zasłużył, acz cokolwiek może zasłużył… Wzruszenie. Oklaski. Anioł-prezes-poeta dziękuje i zagrzewa… Atmosfera staje się tak wzniosła i słodka, że Dipi i ja dajemy drała najbliższymi drzwiami, zataczają się, pijani w pestkę, w pędzel, w sztok i w kitę!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O zrozumieniu , O zerwaniu , O snach , O aniołach

„Widocznie potrzebna, skoro przychodzą. Może chcą na dwie godziny uciec od wojny? Tam się teatr traktuje inaczej niż teraz w Polsce. Cały czas jest dialog między sceną a publicznością. Rodzaj psychodramy. Sceny przerywane są oklaskami, ludzie nie boją się śmiać z przerażających kwestii Policjanta. Sztukę wystawił charkowski Teatr Narodowy i grają aktorzy klasy Łomnickiego i Holoubka. Polski reżyser Andrzej Szczytko dyrygował jak trzeba. Ja się ogólnie słabo wzruszam, ale mam do tego przedstawienia i do tych aktorów stosunek liryczny. Jak oglądałem Antygonę… w ich wykonaniu, zapominałem, że to ja napisałem. Tak czy inaczej, wojna, a 900 miejsc sprzedanych. Mówiono mi, że bilety kupują w Charkowie ludzie, którzy niekoniecznie mają na chleb.”

Andrzej Szczytko (1955)

Janusz Głowacki w odpowiedzi na pytanie „Po co Charkowowi Antygona w Nowym Jorku? Mało mają własnych nieszczęść?”, o premierze w Narodowym Teatrze Dramatycznym im. Tarasa Szewczenki w Charkowie.
O Andrzeju Szczytce
Źródło: Janusz Głowacki. Świat pęka http://wyborcza.pl/magazyn/1,145245,17919406,Janusz_Glowacki__Swiat_peka.html?disableRedirects=true, wywiad w „Gazecie Wyborczej – Magazynie Świątecznym”, 16 maja 2015.

O zapominaniu , O wojnie , O ludziach , O czasie

„Dowody zaczerpnięte ze statystyki, że walka bokserska prowadzona do k. o. (knock out) pochłaniała i wciąż pochłania liczne ofiary z zdrowia, a nawet z życia, same już moralnie oceniły ten rodzaj sportu, nie mówiąc już o zdziczeniu zawodowych bokserów i widzów, którzy oklaskami i namiętnymi nawoływaniami zachęcają bokserów do uderzeń i ciosów niebezpiecznych dla życia. Powstrzymujemy się od takiej surowej oceny boksu amatorskiego, w którym wyklucza się brutalność i zagrożenie życia.”

Bernhard Häring (1912–1998) niemiecki ksiądz katolicki

Źródło: Powszechne królewskie władztwo Boga. Teologia moralna szczegółowa. Część druga, Poznań 1963, s. 189.

O walce , O sporcie

„Widocznie potrzebna, skoro przychodzą. Może chcą na dwie godziny uciec od wojny? Tam się teatr traktuje inaczej niż teraz w Polsce. Cały czas jest dialog między sceną a publicznością. Rodzaj psychodramy. Sceny przerywane są oklaskami, ludzie nie boją się śmiać z przerażających kwestii Policjanta. Sztukę wystawił charkowski Teatr Narodowy i grają aktorzy klasy Łomnickiego i Holoubka. Polski reżyser Andrzej Szczytko dyrygował jak trzeba. Ja się ogólnie słabo wzruszam, ale mam do tego przedstawienia i do tych aktorów stosunek liryczny. Jak oglądałem Antygonę… w ich wykonaniu, zapominałem, że to ja napisałem. Tak czy inaczej, wojna, a 900 miejsc sprzedanych. Mówiono mi, że bilety kupują w Charkowie ludzie, którzy niekoniecznie mają na chleb.”

Janusz Głowacki (1938–2017) polski pisarz

w odpowiedzi na pytanie „Po co Charkowowi Antygona w Nowym Jorku? Mało mają własnych nieszczęść?”, o premierze w Narodowym Teatrze Dramatycznym im. Tarasa Szewczenki w Charkowie.
Źródło: Janusz Głowacki. Świat pęka http://wyborcza.pl/magazyn/1,145245,17919406,Janusz_Glowacki__Swiat_peka.html?disableRedirects=true, wywiad w „Gazecie Wyborczej – Magazynie Świątecznym”, 16 maja 2015.

O zapominaniu , O wojnie , O ludziach , O czasie