Jerzy Zawieyski cytaty

„Mową Boga, którą człowiek najłatwiej pojmuje, jest cierpienie.”

„Modlitwą jest całość naszego życia, każdy nasz dzień, to, do czego dążymy i czym jesteśmy. Modlitwa opasuje świat i kto wie, czy nie ona jedna, oprócz woli Boga, trzyma świat, by nie runął.”

„Walka o prawdę i prawdziwość poznania nie jest tylko walką przekonań czy przeświadczeń wyrażających się w systemach i teoriach, lecz jest niejako walką o samo życie.”

„Zwracając się do Boga myślami i modlitwą, opuszczamy niejako świat i silą skupienia pragniemy przebić Niebo.”

„Raz obaliwszy prawdę nie podniesiesz jej własnymi rękami.”

„Łzy wysychają, gdy się wchodzi poza próg ludzkiej ostateczności.”

„Tylko wielka świętość, prawdziwie wielka, odnajduje mowę sztuki.”

„W liście pasterskim uczczono „Społeczną krucjatę miłości” opracowaną przez ks. Prymasa. Była to trzecia rocznica tego „dzieła”, w którym przewija się oddanie w niewolę Matki Boskiej. Tekst wydał mi się okropny, wręcz grzeszny. Znoszę prawdziwe męki niepokornego chrześcijanina.”

„Drzewa nie istnieją osobno ani samotnie. Tym, co je łączy, to korzenie.”

„Chcę cierpieć, chcę walczyć, ponieważ… (…) cię kocham.”

„Gdyby od świętości ludzi zależała świętość Kościoła, dawno Kościół by zniknął.”

„Wmyśleć się w znak krzyża, który jest znakiem chrześcijaństwa: korzenie jego tkwią w ziemi, a ramiona obejmują całość stworzenia, by unieść je w górę, do Nieba.”

„Choć cierpienie pcha nas w ramiona Boga – jest ono jedną z Jego tajemnic. Krzyż nadaje sens każdemu cierpieniu, chociaż nie wyjaśnia go bez reszty.”

„Siódmy rok milczenia. Jest to mój największy, najcenniejszy kapitał moralny, cenniejszy niż to, co piszę. Może wszystko zginąć z rzeczy napisanych, pragnę tylko tego, aby pamiętano, że dałem świadectwo epoce i milczeniem protestowałem. Jest to moje non possumus i moje weto przeciw straszliwym spustoszeniom epoki. Siedem lat milczenia jest też świadectwem wierności, wierności Bogu i Kościołowi, wierności Polsce i tym, co dla jej wolności ginęli lub teraz siedzą po więzieniach czy na wygnaniu, wierności sztuce…”

„1) Co zamierza Rząd uczynić, aby powściągnąć brutalną akcję milicji i ORMO wobec młodzieży akademickiej i ustalić odpowiedzialność za brutalne potraktowanie tej młodzieży?
2) Co zamierza Rząd uczynić, aby merytorycznie odpowiedzieć młodzieży na stawiane przez nią palące pytania, które nurtują także szeroką opinię społeczną, a dotyczą demokratycznych swobód obywatelskich i polityki kulturalnej Rządu?”