Graham Greene cytaty

strona 4

„Pamiętał, że Henryk wybrał stek wiedeński, co byłe dowodem jego niewinności. Jestem przekonany, że nie wiedział co zamawia, i spodziewał się czegoś w rodzaju Wiener Schnitzel. Będąc na cudzym terenie czuł się zbyt skrępowany, by czynić uwagi na temat jedzenia, i w jakiś sposób uporał się wreszcie z różowym paskudztwem. Spróbował porta z ostrożną podejrzliwością; sądzę, że nie zapomniał wiedeńskiego steku.”

„Ile w tym nadziei, gdyby każdy na świecie wiedział, że nie istnieje nic poza tym, co mamy tutaj. Żadnych przyszłych rozrachunków, nagród, kar. Wtedy zaczęlibyśmy zmieniać ten świat w niebo.”

„Nie ma grzechu, którego przed nami nie popełniliby niektórzy święci.”

„Niepewność jest najgorszą rzeczą, jakiej doświadczają kochankowie.”

„W dzieciństwie żyjemy w blasku nieśmiertelności – niebo jest równie bliskie i rzeczywiste, jak brzeg morza. Obok skomplikowanych szczegółów świata pojawia się prostota: Bóg jest dobry, dorośli znają odpowiedzi na wszystkie pytania, istnieje coś takiego, jak prawda, a sprawiedliwość działa miarowo bezawaryjnie, niczym zegar.”

„Śpiący noc w noc obok siebie niczym figury nagrobne.”

„Uwierzę, mówiłam. Spraw, aby żył, a uwierzę. Daj mu tę szansę. Pozwól mu być szczęśliwym. Uczyń to, a będę wierzyć. Ale to jeszcze nie wystarczało. Wiara nie boli. Rzekłam: kocham go i uczynię wszystko, jeśli tylko sprawisz, by żył. Powiedziałam bardzo wolno: wyrzeknę się go na zawsze, tylko pozwól mu żyć z tą jedną szansą. Zaciskałam coraz mocniej dłonie i czułam, jak skóra pęka, i mówiłam dalej: przecież ludzie mogą się kochać nie widząc się. Przecież Ciebie kochają przez całe życie, chociaż Ciebie nie widzą… I wtedy on stanął w drzwiach i był żywy. A ja pomyślałam, że oto zaczyna się męka istnienia bez niego i zapragnęłam, aby znów – martwy – legł pod ciężarem obalonych drzwi.”

„Przez całe życie instynkt nakazywał mi zaniechać wszystkiego, do czego nie miałem zdolności.”

„Przeznaczenie dostarcza nam kanwę naszej przyszłości. Od haftujących na niej zależy dobór rysunku i kolorów włóczki.”

„Serce to zwierzę, którego należy się wystrzegać. Inteligencja to inne zwierzę, ale ono przynajmniej nie mówi o miłości.”

„Telefon powitał mnie otworem mikrofonu milczącym i pustym jak usta trupa.”

„Zdrada tak beznadziejnie nuży.”

„Była to taka pora, kiedy czyni się zwierzenia obcym.”

„Jesień przyszła wcześnie; łuszczyła się jak dym po nagich udach jakiegoś pomnika.”

„Należał do tych osób, które w taksówce zawsze mają odliczone pieniądze w garści, podczas gdy inni protestując przetrząsają kieszenie.”

„Niczym spadające ćmy, jak płatki popiołu z wygasłego pożaru.”

„Strona, po której stały hotele, została zbombardowana i zamiast murów zastałem łatę powietrza.”

„Nie wierzę nikomu, kto mówi: kocham, kocham, kocham. To zawsze znaczy: ja, ja, ja.”

„Nigdy nie mogłem pojąć, dlaczego ludzie przełykający olbrzymie nieprawdopodobieństwo osobowego Boga, kręcą nosem ma osobowego diabła. Jeśli jest Bóg, który posłuj się nami i z takiego surowca, jakim jesteśmy, robi wierzących, diabeł też może mieć swoje ambicje.”

„Podobno wieczność nie jest rozwinięciem czasu, lecz jego nieobecnością.”

„Ile ma lat? Minęło dwanaście – odpowiedział jakby jego syn był zegarkiem.”

„Noc skapywała jak strumyki atramentu w jakiś szary, połyskliwy płyn.”

„Najlepsza reklama, wie pan – wetknął mi slogan jak termometr – to zadowolony klient.”

„A jednak Henryk czuł się szczęśliwy w swym nie używanym pokoju, po prostu dlatego, że był on jego pokojem i jego własnością. Z goryczą i zazdrością pomyślałem, że jeśli się jakąś rzecz posiada można nie używać jej nigdy.”

„W dzieciństwie zdarza się zawsze taka chwila, kiedy otwierają się drzwi, by wpuścić do środka przyszłość.”

„Może się wstydził tego, co mi wyznał, był bowiem człowiekiem bardzo konwencjonalnym. Piszę to słowo z ironicznym uśmiechem a przecież, jeśli wsłucham się w siebie znajduję jedynie podziw i ufność, bo wyraz ten przypomina mi cichą wieś, widzianą z ruchliwej szosy, tchnącą spokojem, obiecującą tyle wypoczynku swymi strzechami i ścianami z kamienia.”

„Jego pobrużdżona twarz wygląda jak nieudane dzieło garncarza – twarz wybrakowana z eksportowej sorty.”

„Gładko wygolona twarz, niby arkusz gazety, z daleka ukazywała tylko śmiałe wersaliki. Drobniejszy druk, małe subtelności, skryte obawy – były niewidoczne.”

„Zmywając statki po obiedzie doznałem dręczącej pokusy, żeby zawartość urny też spłukać do zlewu. Urna ogromnie by mi się przydała bo obiecałem sobie, że w przyszłym roku zajmę się smażeniem owoców – emeryt powinien przecież mieć niejedno hobby, jeżeli nie chce starzeć się zbyt szybko – i napełniona dżemem wyglądałaby estetycznie na nakrytym do podwieczorku stole.”

„Zawsze sądziłem, że zazdrość jest tam, gdzie pożądanie.”

„Och, tego się nie robi, ale tak samo nie cudzołoży, nie kradnie, nie dezerteruje pod ogniem nieprzyjaciela. Rzeczy, których się nie robi, popełniane są codziennie.”

„Leżałem z głową opartą na jej brzuchu, z jej smakiem – nieuchwytnym i subtelnym jak woda.”

„Mój żal nad sobą i moja nienawiść wędrowały ręka w rękę, jak para idiotów bez opiekuna.”

„Henryk był ważny, ale trochę jak słoń – dzięki przestrzeni, którą zajmował.”

„Nuda – to flet, na którym diabeł wygrywa nam swe ulubione melodie.”

„Nie jestem przeciwnikiem przesądu – powiedział – To pozwala ludziom odczuć, że ten świat nie jest wszystkim. To może być początkiem mądrości.”

„Gdy pokonamy nasze błędy, jesteśmy bezpowrotnie zgubieni.”

„Trudno mi było okazać choćby elementarną uprzejmość, toteż cały ciężar gościnności spadł na barki Henryka. Odpowiedzi, jakie dawał padały jak drzewka w poprzek drogi. – Macie tu pewnie dużo biedoty w okolicy? -zapytał Henryk przy serze, głosem już dosyć zmęczonym. Próbował już wszystkiego – wpływu książek i kina…”

„Jako katolik dziękuję Bogu za heretyków. Herezja to tylko inne określenie wolności myśli.”

„Rzeczy istotne są zawsze proste.”

„Trudno mi było okazać choćby elementarną uprzejmość, toteż cały ciężar gościnności spadł na barki Henryka. Odpowiedzi, jakie dawał padały jak drzewka w poprzek drogi.”

“I couldn't help wondering, is my husband so unattractive that no woman has ever wanted him? Except me, of course. I must have wanted him, in a way, once, but I've forgotten why, and I was too young to know what I was choosing.”

“One has no talent. I have no talent. It's just a question of working, of being willing to put in the time.”

“In a mad world it always seems simpler to obey.”

“A single feat of daring can alter the whole conception of what is possible.”

“When I replied that I loved her too in that way, I was the liar, not she, for I never lose the consciousness of time: to me the present is never here: it is always last year or next week.”

“The old lady knelt, saying her 'Hail Mary'; She didn't believe — but among Catholics even the sceptical are courteous.”

“It was not the kind of surroundings in which any one with free will — if such a man existed — would have chosen to await death.”

“The trouble is I don't believe my unbelief.”

“We mustn’t complain too much of being comedians—it’s an honourable profession. If only we could be good ones the world might gain at least a sense of style. We have failed—that’s all. We are bad comedians, we aren’t bad men.”

“Perhaps his laughter saved them — it must be difficult to shoot a laughing man: you have to feel important to kill.”

“You think it more difficult to turn air into wine than to turn wine into blood?”

“Sometimes I see myself reflected too closely in other men for comfort, and then I have an enormous wish to believe in the saints, in heroic virtue.”

“To me comfort is like the wrong memory at the wrong place or time: if one is lonely one prefers discomfort.”

“[After Hale's cremation] She came out of the crematorium, and there from the twin towers above her head fumed the very last of Fred, a thin stream of grey smoke from the ovens. Fred dropped indistinguishable grey ash on the pink blossoms: he became part of the smoke nuisance over London, and Ida wept.”

“Morality comes with the sad wisdom of age, when the sense of curiosity has withered.”

“I suppose the love of life which periodically deserts most men was returning: like sexual desire, it moves in cycles.”

“Its typical of Mexico, of the whole human race perhaps — violence in favour of an ideal and then the ideal lost but the violence just going on.”

“The hurt is in the act of possession; we are too small in mind and body to possess another person without pride or to be possessed without humiliation. In a way I was glad my wife had struck out at me again – I had forgotten her pain for too long, and this was the only kind of recompense I could give her. Unfortunately the innocent are always involved in any conflict. Always, everywhere, there is some voice crying from a tower.”

“We do not choose our concerns.”

“God…created a number of possibilities in case some of his prototypes failed — that is the meaning of evolution.”

“That instinct for human character that is perhaps inherent in an imaginative writer.”

“A murderer is regarded by the conventional world as something almost monstrous, but a murderer to himself is only an ordinary man…. It is only if the murderer is a good man that he can be regarded as monstrous.”

“[Cubitt hurling insults at Pinky after he refuses to lend him money] The picture Cubitt drew had got nothing to do with him: it was like the pictures men drew of Christ, the image of their own sentimentality. …He was like a professor describing to a stranger some place he had only read in books:…when all the time it was a country the stranger knew…”

“My two fingers on a typewriter have never connected with my brain. My hand on a pen does. A fountain pen, of course. Ball-point pens are only good for filling out forms on a plane.”

“Have you seen a room from which faith has gone?…Like a marriage from which love has gone…And patience, patience everywhere like a fog.”

“…the Boy sat silent. It was he this time who was being warned: life held the vitriol bottle and warned him: I'll spoil your looks.”

“Those who marry God can become domesticated too—it’s just as hum-drum a marriage as all the others. The word “Love” means a formal touch of the lips as in the ceremony of the Mass, and “Ave Maria” like “dearest” is a phrase to open a letter. This marriage like the world’s marriages was held together by habits and tastes shared in common between God and themselves—it was God’s taste to be worshipped and their taste to worship, but only at stated hours like a suburban embrace on a Saturday night.”

“[Rose, taken out for the evening by Pinkie] She had an immense store of trivial memories and when she wasn't living in the future she was living in the past. As for the present – she got through that as quickly as she could, running away from things, running towards things, so that her voice was always a little breathless, her heart pounding at an escape or an expectation.”

“And all that time I couldn’t work. So much of a novelist’s writing, as I have said, takes place in the unconscious: in those depths the last word is written before the first word appears on the paper. We remember details of our story, we do not invent them. War didn’t trouble those deep sea-caves, but not there was something of infinitely greater importance to me than war, than my novel – the end of love. That was being worked out not, like a story: the pointed word that sent her crying, that seemed to have come so spontaneously to the lips, had been sharpened in those underwater caverns. My novel lagged, but my love hurried like inspiration to the end.”