Graham Greene cytaty

strona 6

„Pamiętał, że Henryk wybrał stek wiedeński, co byłe dowodem jego niewinności. Jestem przekonany, że nie wiedział co zamawia, i spodziewał się czegoś w rodzaju Wiener Schnitzel. Będąc na cudzym terenie czuł się zbyt skrępowany, by czynić uwagi na temat jedzenia, i w jakiś sposób uporał się wreszcie z różowym paskudztwem. Spróbował porta z ostrożną podejrzliwością; sądzę, że nie zapomniał wiedeńskiego steku.”

„Ile w tym nadziei, gdyby każdy na świecie wiedział, że nie istnieje nic poza tym, co mamy tutaj. Żadnych przyszłych rozrachunków, nagród, kar. Wtedy zaczęlibyśmy zmieniać ten świat w niebo.”

„Nie ma grzechu, którego przed nami nie popełniliby niektórzy święci.”

„Niepewność jest najgorszą rzeczą, jakiej doświadczają kochankowie.”

„W dzieciństwie żyjemy w blasku nieśmiertelności – niebo jest równie bliskie i rzeczywiste, jak brzeg morza. Obok skomplikowanych szczegółów świata pojawia się prostota: Bóg jest dobry, dorośli znają odpowiedzi na wszystkie pytania, istnieje coś takiego, jak prawda, a sprawiedliwość działa miarowo bezawaryjnie, niczym zegar.”

„Śpiący noc w noc obok siebie niczym figury nagrobne.”

„Uwierzę, mówiłam. Spraw, aby żył, a uwierzę. Daj mu tę szansę. Pozwól mu być szczęśliwym. Uczyń to, a będę wierzyć. Ale to jeszcze nie wystarczało. Wiara nie boli. Rzekłam: kocham go i uczynię wszystko, jeśli tylko sprawisz, by żył. Powiedziałam bardzo wolno: wyrzeknę się go na zawsze, tylko pozwól mu żyć z tą jedną szansą. Zaciskałam coraz mocniej dłonie i czułam, jak skóra pęka, i mówiłam dalej: przecież ludzie mogą się kochać nie widząc się. Przecież Ciebie kochają przez całe życie, chociaż Ciebie nie widzą… I wtedy on stanął w drzwiach i był żywy. A ja pomyślałam, że oto zaczyna się męka istnienia bez niego i zapragnęłam, aby znów – martwy – legł pod ciężarem obalonych drzwi.”

„Przez całe życie instynkt nakazywał mi zaniechać wszystkiego, do czego nie miałem zdolności.”

„Przeznaczenie dostarcza nam kanwę naszej przyszłości. Od haftujących na niej zależy dobór rysunku i kolorów włóczki.”

„Serce to zwierzę, którego należy się wystrzegać. Inteligencja to inne zwierzę, ale ono przynajmniej nie mówi o miłości.”

„Telefon powitał mnie otworem mikrofonu milczącym i pustym jak usta trupa.”

„Zdrada tak beznadziejnie nuży.”

„Była to taka pora, kiedy czyni się zwierzenia obcym.”

„Jesień przyszła wcześnie; łuszczyła się jak dym po nagich udach jakiegoś pomnika.”

„Należał do tych osób, które w taksówce zawsze mają odliczone pieniądze w garści, podczas gdy inni protestując przetrząsają kieszenie.”

„Niczym spadające ćmy, jak płatki popiołu z wygasłego pożaru.”

„Strona, po której stały hotele, została zbombardowana i zamiast murów zastałem łatę powietrza.”

„Nie wierzę nikomu, kto mówi: kocham, kocham, kocham. To zawsze znaczy: ja, ja, ja.”

„Nigdy nie mogłem pojąć, dlaczego ludzie przełykający olbrzymie nieprawdopodobieństwo osobowego Boga, kręcą nosem ma osobowego diabła. Jeśli jest Bóg, który posłuj się nami i z takiego surowca, jakim jesteśmy, robi wierzących, diabeł też może mieć swoje ambicje.”

„Podobno wieczność nie jest rozwinięciem czasu, lecz jego nieobecnością.”

„Ile ma lat? Minęło dwanaście – odpowiedział jakby jego syn był zegarkiem.”

„Noc skapywała jak strumyki atramentu w jakiś szary, połyskliwy płyn.”

„Najlepsza reklama, wie pan – wetknął mi slogan jak termometr – to zadowolony klient.”

„A jednak Henryk czuł się szczęśliwy w swym nie używanym pokoju, po prostu dlatego, że był on jego pokojem i jego własnością. Z goryczą i zazdrością pomyślałem, że jeśli się jakąś rzecz posiada można nie używać jej nigdy.”

„W dzieciństwie zdarza się zawsze taka chwila, kiedy otwierają się drzwi, by wpuścić do środka przyszłość.”

„Może się wstydził tego, co mi wyznał, był bowiem człowiekiem bardzo konwencjonalnym. Piszę to słowo z ironicznym uśmiechem a przecież, jeśli wsłucham się w siebie znajduję jedynie podziw i ufność, bo wyraz ten przypomina mi cichą wieś, widzianą z ruchliwej szosy, tchnącą spokojem, obiecującą tyle wypoczynku swymi strzechami i ścianami z kamienia.”

„Jego pobrużdżona twarz wygląda jak nieudane dzieło garncarza – twarz wybrakowana z eksportowej sorty.”

„Gładko wygolona twarz, niby arkusz gazety, z daleka ukazywała tylko śmiałe wersaliki. Drobniejszy druk, małe subtelności, skryte obawy – były niewidoczne.”

„Zmywając statki po obiedzie doznałem dręczącej pokusy, żeby zawartość urny też spłukać do zlewu. Urna ogromnie by mi się przydała bo obiecałem sobie, że w przyszłym roku zajmę się smażeniem owoców – emeryt powinien przecież mieć niejedno hobby, jeżeli nie chce starzeć się zbyt szybko – i napełniona dżemem wyglądałaby estetycznie na nakrytym do podwieczorku stole.”

„Zawsze sądziłem, że zazdrość jest tam, gdzie pożądanie.”

„Och, tego się nie robi, ale tak samo nie cudzołoży, nie kradnie, nie dezerteruje pod ogniem nieprzyjaciela. Rzeczy, których się nie robi, popełniane są codziennie.”

„Leżałem z głową opartą na jej brzuchu, z jej smakiem – nieuchwytnym i subtelnym jak woda.”

„Mój żal nad sobą i moja nienawiść wędrowały ręka w rękę, jak para idiotów bez opiekuna.”

„Henryk był ważny, ale trochę jak słoń – dzięki przestrzeni, którą zajmował.”

„Nuda – to flet, na którym diabeł wygrywa nam swe ulubione melodie.”

„Nie jestem przeciwnikiem przesądu – powiedział – To pozwala ludziom odczuć, że ten świat nie jest wszystkim. To może być początkiem mądrości.”

„Gdy pokonamy nasze błędy, jesteśmy bezpowrotnie zgubieni.”

„Trudno mi było okazać choćby elementarną uprzejmość, toteż cały ciężar gościnności spadł na barki Henryka. Odpowiedzi, jakie dawał padały jak drzewka w poprzek drogi. – Macie tu pewnie dużo biedoty w okolicy? -zapytał Henryk przy serze, głosem już dosyć zmęczonym. Próbował już wszystkiego – wpływu książek i kina…”

„Jako katolik dziękuję Bogu za heretyków. Herezja to tylko inne określenie wolności myśli.”

„Rzeczy istotne są zawsze proste.”

„Trudno mi było okazać choćby elementarną uprzejmość, toteż cały ciężar gościnności spadł na barki Henryka. Odpowiedzi, jakie dawał padały jak drzewka w poprzek drogi.”

“However great a man’s fear of life, suicide remains the courageous act, the clear-headed act of a mathematician. The suicide has judged by the laws of chance—so many odds against one that to live will be more miserable than to die. His sense of mathematics is greater than his sense of survival. But think how a sense of survival must clamour to be heard at the last moment, what excuses it must present of a totally unscientific nature.”

“The economy of a novelist is a little like that of a careful housewife who is unwilling to throw away anything that might perhaps serve its turn. Perhaps the comparison is closer to the Chinese cook who leaves hardly any part of a duck unserved.”

“[Priest at Hale's cremation] "…our brother is at this moment reabsorbed in the universal spirit."”

“Reality in our century is not something to be faced.”

“Communism, my friend, is more than Marxism, just as Catholicism … is more than the Roman Curia. There is a mystique as well as a politique…. Catholics and communists have commited great crimes, but at least they have not stood aside, like an established society, and been indifferent. I would rather have blood on my hands than water like Pilate…if you have abandoned one faith, do not abandon all faith. There is always an alternative to the faith we lose. Or is it the same faith under another mask?”

“Can you hate something you don't believe in? And yet he called himself a free-thinker. What an impossible paradox, to be free and to be so obsessed.”

“What right had I to value her less than the bodies in the square? Suffering is not increased by numbers; one body can contain all the suffering the world can feel. I had judged like a journalist, in terms of quantity, and I had betrayed my own principles; I had become as engage as Pyle, and it seemed to me that no decision would ever be simple again.”

“Childhood was the germ of all mistrust. You were cruelly joked upon and then you cruelly joked. You lost the remembrance of pain through inflicting it.”

“Cynicism is cheap—you can buy it at any Monoprix store—it’s built into all poor-quality goods.”

“I was trying to write a book that simply would not come. I did my daily five hundred words, but the characters never began to live. So much in writing depends on the superficiality of one’s days. One may be preoccupied with shopping and income tax returns and change conversations, but the stream of the unconscious continues to flow undisturbed, solving problems, planning ahead: one sits down sterile and dispirited at the desk, and suddenly the words come as though from the air: the situations that seemed blocked in a hopeless impasse move forward: the work has been done while one slept or shopped or talked with friends. But this hate and suspicion, this passion to destroy went deeper than the book – the unconscious worked on it instead…”

“[About Pinkie's inability to empathise] The imagination hadn't awoken. That was his strength. He couldn't see through other people's eyes, or feel with their nerves. Only the music made him uneasy.”

“It is the story-teller's task to elicit sympathy and a measure of understanding for those who lie outside the boundaries of State approval.”

“Success is more dangerous than failure, the ripples break over a wider coastline.”