Cytaty na temat znaczek (17 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Piotr Morta, reprezentujący Wieruszów, organizował spotkania konspiracyjne, powielał ulotki, kolportował wydawnictwa podziemne i znaczki z symbolami patriotycznymi.”

Piotr Morta (1959)

informacja na stronie IPN-u o wręczeniu Krzyży Wolności i Solidarności.
O Piotrze Morcie
Źródło: Instytut Pamięci Narodowej http://ipn.gov.pl/kwi/uroczystosci/30,Uhonorowanie-patriotow-wreczenie-Krzyzy-Orderu-Odrodzenia-Polski-Krzyzy-Zaslugi-.html

O wolności

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Jak spojrzeć historycznie, to kiedyś mężczyzna musiał przyciągnąć mamuta, kobieta upiec go i wyniańczyć dzieci. Potem mamut przestał być aktualny, mężczyzna zyskał czas. I zużył go na hobby, rozrywki. A kobieta? Proszę zauważyć, jaki odsetek kobiet ma hobby. Ile zbiera znaczki? Poza tym konstrukcja męskiej psychiki lepiej sprawdza się w wyczynowych sportach. W szachach tylko jedna kobieta osiągnęła mistrzowski poziom.”

Piotr Gawryś (1955) brydżysta polski

o kobietach w brydżu.
„Rzeczpospolita”, 18 lutego 2011 roku

O kobietach , O dzieciach , O sporcie , O czasie

„Każdy z nas ucieka przed nieżyczliwym światem, czasem przed samym sobą, zawsze w jakąś inną rzeczywistość. Chcemy się tam poczuć bezpieczniej, być lepszymi, docenionymi. Jeden jest filatelistą i znaczki są jego azylem, drugi udaje Napoleona (…).”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32145

O świecie , O rzeczywostości , O czasie

„Nie komuniści się bali, ale konkurencja. Że żadnej ich książki ludzie już nie kupią, gdy moja wyjdzie. Cztery lata leżała zaaresztowana w Komitecie Centralnym, to był skutek. Komunistów gówno obchodziły narządy płciowe. Ich obchodziło to, że pan Kozakiewicz powiedział, że książka nie może wyjść, a drugi seksuolog, pan Imieliński, to potwierdził. Gdy książka wreszcie trafiła do cenzury, czepiali się, że zdjęcia pozycji są za duże, a były wielkości pocztówki. Zmniejszaliśmy, aż się zrobiły maleńkie jak znaczek pocztowy. Co im zrobiłam mniejszy, to miał być jeszcze mniejszy. I tak na okrągło. W końcu jak już był taki mały, że nie było wiadomo, kto baba, a kto chłop, to mówię do naszego grafika: „Panie, zrób pan chłopa czarnego, babę białą, albo odwrotnie, żeby było widać, czyje nogi, czyje ręce, bo przecież to wszystko razem jest do niczego”. Zrobił i rzeczywiście bardzo czytelne są te rysunki. Więc potem pytali: „Ale dlaczego biała kobieta z Murzynem?””

Michalina Wisłocka (1921–2005) polska lekarka-seksuolog

To był największy zarzut. Mózg staje.
o Sztuce kochania.
Źródło: Rozmowa z dr Michaliną Wisłocką http://seksualnosc-kobiet.pl/artykuly/rozmowa_z_dr_michalina_wislocka/5, seksualnosc-kobiet.pl

O kobietach , O ludziach , O książkach

„Dzisiejszy Sarmata kradnie samochody i robi zadymy pod dyskotekami i na meczach piłkarskich. Jego wierny pomocnik kształcący się w sarmackim fachu urywa samochodom lusterka, znaczki firmowe i zdejmuje w pięć sekund komplet kołpaków, które później sprzedaje za grosze. Towarzysz husarski, potomek zwycięzcy spod Kircholmu i Wiednia, jeździ kradzionym BMW, a jego pocztowy – zawsze wierny swemu panu, choć atakujący w drugim szeregu – też kradzionym, ale tylko volkswagenem golfem. Kontuszem Sarmaty jest błyszczący dres adidasa z trzema legendarnymi paskami zamiast pasa słuckiego. Jego futrzaną czapką z piórem – kaptur od bluzy firmy Nike.”

Krzysztof Varga (1968) polski pisarz

o sarmatyzmie.
Źródło: Pizza Auschwitz http://wyborcza.pl/1,76498,3341715.html, 12 maja 2006

„Malować można czym się chce, fajkami, znaczkami pocztowymi, świecznikami, kawałkami ceraty.”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta

Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 7.

O wieku , O malarstwie

„Wiesz, niektórzy ludzie zbierają znaczki albo monety. Ja zbieram cudowne, mądre, interesujące kobiety.”

Eva Longoria (1975) aktorka amerykańska

Źródło: „Allure magazine”

O kobietach , O ludziach

„Poetycznym symbolem Twojego zmarnowanego życia są dla mnie znaczki pocztowe. Te, które wydałeś Generalnym Gubernatorstwie, nie mają dziś u kolekcjonerów takiej wartości jak fałszywy znaczek z Twoją podobizną, który w 1942 r. puścili obieg Brytyjczycy, przypuszczalnie w nadziei, że Hitler Cię zakatrupi, jeżeli zobaczy na znaczkach pocztowych zamiast własnej czyjąś inną głowę. Jako fałszerstwo jesteś, ojcze, wart ponad 5000 marek. Moje gratulacje!”

Niklas Frank (1939) niemiecki dziennikarz i pisarz; syn Hansa Franka

Źródło: s. 191.

„Od dzieciństwa jestem zbieraczem znaczków pocztowych. Zawsze szukałem piękna w znaczkach. To z dzieciństwa zostało i do dziś wykupuję abonament.”

Tadeusz Cymański (1955) polski ekonomista i polityk

Źródło: „Tygodnik Poczta Polska”

O dzieciństwie

„Robi to z regularnością pani na poczcie, która stempluje znaczki pocztowe.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o częstotliwości zwycięstw Małysza.
Skoki narciarskie, Kuusamo 2003

„Talerz wytarto listem więźnia z Cejlu
i wygładzono kopertą uciekinierów bez znaczka
Naczynia wycierano
chorągwiami z pochodu ponieważ
NIC SIĘ NIE STAŁO”

Zdeněk Rotrekl (1920–2013)

Źródło: Zapis, tłum. Andrzej Babuchowski

„Wstyd jest dziś rozmawiać o naszych bohaterach z dzieciństwa. Bo jakich mieliśmy bohaterów? Czterech pancernych? Czy Mirosława Hermaszewskiego? Przecież wszyscy zbieraliśmy znaczki z pierwszym polskim kosmonautą. Ciągle łapię się na tym, że podśpiewuję sobie hity z tamtych lat: Sośnickiej, Sipińskiej. Te piosenki opowiadają o jakiś pierdołach, a jednak w nas zostały.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Dorota Wyżynska, Karolak w kosmosie, „Gazeta Wyborcza - Stołeczna” nr 65, 18 marca 2011 http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34861,9282703,Karolak_w_kosmosie.html

O dzieciństwie

„Idę po prospekcie i, od czasu do czasu, słyszę bliski okrzyk „Żywie Biełaruś!”. Za którymś razem widzę, że to dotyczy mnie, bo do mojego garnituru przyczepiony jest biało-czerwono-biały znaczek. Dzięki niemu Białorusin rozpoznaje Białorusina.”

Sokrat Janowicz (1936–2013) pisarz białoruski

O czasie