Cytaty na temat szuflada (35 cytatów)

„Gdy jesteś na kogoś wściekły – napisz do niego list. Wyraź w nim swoje uczucia, opisz gniew i rozczarowanie. Nie hamuj się. Potem schowaj list do szuflady. Po dwóch dniach wyjmij go i przeczytaj. Czy wciąż chcesz go wysłać?”

Jackson Browne (1948) amerykański muzyk rockowy

O rozczarowaniu , O emocjach , O gniewie

„Nie wiem, gdzie jest to odznaczenie [Srebrny Krzyż Zasługi]. Pewnie leży w szufladzie. Wyobraża pan sobie dom aktora, w którym wisiałyby tego typu nagrody? To mogłoby być porażające. Co innego dyplomy, które kiedyś dostałem za zwycięstwa w biegach i turniejach szachowych. Są dla mnie niezwykle cenne.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Lubię wkładać obcą skórę http://kultura.trojmiasto.pl/Lubie-wkladac-obca-skore-rozmowa-z-Mariuszem-Bonaszewskim-n34363.html

O domu

„Każdy artysta stara się być indywidualistą i nie lubi, jak go gdzieś w jakieś szuflady wciskają.”

Jacek Bławut (1950) polski operator i reżyser filmowy

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47834

„(…) dostałam nagrodę od publiczności za najbardziej elektryzującą rolę żeńską na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Tak było. To był fantastyczny festiwal; wspominam go z rozrzewnieniem. Zrobiliśmy tam szał. Nie było co zbierać. Dostaliśmy nagrodę za przedstawienie Plastelina. Dyplomik trzymam ukryty głęboko w szufladzie. Szkoła zapewniła nam fantastyczny start – pracowaliśmy ze świetnymi reżyserami. Między innymi Mariuszem Grzegorzkiem i Grzegorzem Wiśniewskim. Przedstawienia dyplomowe wyszły super.”

Agnieszka Żulewska (1987) polska aktorka

Źródło: Jan Dziekan, Elektryzujący czarny charakter, barwyszczescia. pl, 8 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20427/elektryzujacy-czarny-charakter.html

O szkole , O charakterze

„W moim ostatnim mieszkaniu często zdarzało mi się,
że kiedy się rano budziłem,
w pokoju była wycieczka.
Młoda przewodniczka pokazywała turystom przedmioty na półkach:
chińskie posążki, pudełka po herbacie i szklane kule,
demonstrowała im zawartość moich szuflad,
posyłała w obieg rzadkie druki z mojej biblioteki.
Wszystko opatrywała fachowym komentarzem.
Turyści gapili się na moje naczynia kuchenne jak
na średniowieczne narzędzia tortur,
co tylko można obmacywali i fotografowali.”

Michal Ajvaz (1949) czeski pisarz i poeta

Źródło: Turyści, tłum. Leszek Enkelking

O pokoju , O herbacie , Pudełko

„Robert Korcz był człowiekiem, którego denerwowała rzeczywistość, często więc przeciwko niej występował, protestował. W PRL-u odmówił odbycia służby wojskowej, za co trafił zresztą do więzienia. Nie chciał zostać wciśnięty w społeczną szufladę. Walczył o swoją niezależność. I nie zrezygnował z tego, gdy w Polsce upadł komunizm. Nie zachłysnął się tą tak zwaną wolnością. Nadal buntował się przeciwko bezwzględności systemu i nadal urządzał akcje protestacyjne. Ale zabrnął w ślepą uliczkę. Jego ostatnią akcją było zajęcie polskiego konsulatu, w Hamburgu. Na znak protestu przeciwko społecznej niesprawiedliwości, chciał podpalić budynek, wysadzając się przy tym w powietrze. Wcześniej wypuścił oczywiście wszystkich, którzy się tam znajdowali. Niemiecka policja nawet z nim zbyt długo nie pertraktowała. A jak zaczęli strzelać do niego to tak, żeby go zabić. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Korczu. Później poznałem pracowników hamburskiego konsulatu, którzy byli świadkami tamtych wydarzeń. No i zacząłem szukać czegoś więcej. Dowiedziałem się, że był gorzowianinem i że całe jego życie prowadziło go do coraz większego buntu. To była postać tragiczna. Ktoś taki, jak dawni bohaterowie romantyczni. Właśnie dlatego poświęciłem mu wiersz, w którym znalazły się cytaty z „Dziadów” Mickiewicza.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Platon był jak Rudolf Hess – rozmowa Wojtka Filipowiaka – „Oddech” Nr1/2003

O życiu , O rzeczywostości , O wolności

„Aktorstwo to moja praca, mógłbym więc powiedzieć: skoro tak mnie obsadzają, to tak będę grał. Szybko podjąłem jednak próbę sterowania własnym życiem zawodowym. Zrozumiałem, że jeszcze jedna komedia, zwykle podobna do poprzedniej, jeszcze jeden kabaret i zadomowię się w szufladzie.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Polska Dziennik Zachodni”, 27 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24313

O czytaniu

„Świetnie czuję się w towarzystwie, ale bardzo lubię być sama. Nawet w dzieciństwie, gdy bawiłam się z dziećmi, to musiałam na pół godziny odejść, posiedzieć w swoim kąciku i pomyśleć. Musiałam mieć wszystko swoje, szuflady zamykane na klucz. I ten teatr jest mój i tylko mój. Nikt mi go nie zabierze. Na początku współpracowałam ze scenografami, reżyserami. Ale to było bez sensu, bo i tak wszystko potem przerabiałam. Mnie interesuje autentyk. siebie. A siebie mogę dawać tylko poprzez siebie. Ludziom trzeba opowiadać zdarzenia, mówić Umiem udawać, grać, wszystkich mogę zagrać, tak mi się ułożyło, natomiast ja chcę dawać o człowieczeństwie, o magii. W teatrze jestem zależna od partnera. A moje każde przedstawienie jest inne, bo moim partnerem jest publiczność, a publiczność jest różna, bo się zmienia i mnie inspiruje. Być aktorem to nie znaczy być artystą, bo się jest wyuczonym, że dwa kroki w prawo, trzy w lewo…”

Nina Repetowska (1940)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.karnet.krakow.pl/aktualnosci/wywiady/23/dziewiec-sil-kobiecosci-dziewiec-miesiecy-dziewiec-roznych-kregow-kobiet.html

O kobietach , O dzieciach , O odejściu , O dzieciństwie

„Pisarz może pisać do szuflady i myśleć, że za 20 lat społeczeństwo będzie mądrzejsze i pozna się na jego pisaniu. Malarz może umierać z głodu, ale maluje, chowa płótna, a potem rodzina żyje długo i szczęśliwie. Natomiast telewizja jest takim medium, że dziś pokazujesz i dziś jest ostateczna ocena.”

Nina Terentiew (1946) dziennikarka polska

Wywiad dla czasopisma „Viva” http://www.viva.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1211&Itemid=78

O głodzie , O rodzinie , O myślach , O myśleniu

„My aktorzy nie gramy „do szuflady”, wyłącznie dla siebie i sztuki. Aktor ma tę wspaniałą możliwość spotykania się z odbiorcą i uzyskania jego oceny zaraz po spektaklu.”

Olga Adamska (1973)

Źródło: Ewa Podgajna, To moja podróż przez miłość, „Gazeta Wyborcza – Szczecin” nr 96, 24 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38287.html

O miłości

„Milczący nie znaczy mądry. Bywają szuflady zamknięte na klucz, choć puste.”

Jean Giono (1895–1970)

Źródło: Wielka księga mądrości, wybór Jacek i Tomasz Ilga

„Myślę, że nie wszystko jest brudne na tym zafajdanym świecie i nie wszystko oprócz moczu jest gównem. Są jeszcze piękne sprawy i istnieją jeszcze prawdziwe przyjaźnie. Nawet prawdziwa sztuka istnieje, tylko że wszystko jest zafajdane i nie mamy przejrzystości obrazu. Czasami choćby za ścianą może żyć wielki człowiek, a my nie będziemy o tym wiedzieli i może nawet nie dowiemy się o tym, dopóki któregoś dnia ten człowiek nie umrze. Wtedy okaże się, że był wielki, bo w jego szufladzie znaleziono piękne wiersze. W naszym zafajdanym świecie bardzo często nie możemy dojrzeć kryształów, depczemy je nogami, tratujemy racicami perły jak świnie.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Tomek Modzelewski, Maciej Maleńczuk: „Więzienie”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/1/96/

O sztuce , O myślach , O myśleniu , Obraz

„Nie mogłem usiedzieć na miejscu, wiedząc, że w szufladzie jest jeszcze woreczek kokainy. Musiałem wciągnąć wszystko.”

Elton John (1947) brytyjski muzyk rockowy

„W Niemczech zdecydowanie z tym przesadzano! (…) Krytyka po drugiej stronie Odry przybrała karykaturalne rozmiary. Sam nie należę do ludzi, których satyra oburza. Nie jestem agresywny, ale i nie należę do słabeuszy. Swoje słabości musiałem schować do szuflady w 1939 roku i do dziś nie pozwalam, by ujrzały światło dzienne. Nie wszyscy są jednak tak twardzi.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

rugając niemieckich dziennikarzy za, jego zdaniem, zbyt ostrą i prześmiewczą krytykę braci Kaczyńskich.
Źródło: wywiad Alice Boty, „Die Zeit”, tłum. „Forum”, 15 lipca 2010

O ludziach , O świetle

„Zdaję sobie sprawę z tego, że istnieje niepisana zasada braku zaufania dla zwycięzców talent show. Zapewne wiele osób żyje w przekonaniu, że po wygranej rusza cała maszynka wytwórni i wokalista musi odśpiewać utwory wyciągnięte z „szuflady” któregoś z producentów. W moim przypadku tak nie było. Zakładam, że program przyśpieszył / ułatwił kilka spraw. Udało się zdobyć kontrakt z wytwórnią, co było moim marzeniem. Nastawiam się jednak na kilka kroków w tył w celu pozyskania prawdziwych, wiernych fanów muzyki rockowej. Praca będzie niezwykle ciężka, ale jestem na to gotów.”

Damian Ukeje (1986)

Źródło: Michał Lis, Damian Ukeje, „Magazyn Gitarzysta” http://www.magazyngitarzysta.pl/ludzie/wywiady/12260-damian-ukeje.html

O ludziach , O zaufaniu

„J. Brudziński:' – Ma za to maszynę do pisania i owoce jej pracy są takie, jak słyszymy i widzimy. Pani Julia Pitera jest dzisiaj problemem Platformy Obywatelskiej, a te wszystkie jej raporty można wsadzić tam… gdzie nie powinno się wsadzać.
'Konrad Piasecki:' Tak… też świetny język.
'Joachim Brudziński' Przepraszam… do szuflady.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

o Julii Piterze.

„To był mój dyrektor i mój mistrz. Spotkanie z tym wielkim artystą opierało się na pokorze z mojej strony i wzajemnym zaufaniu. Jerzy Grzegorzewski wyjął mnie z szuflady z napisem: „aktorka komediowa” i poszerzył moje emploi o role dramatyczne. Obsadził mnie w roli Jewdochy w Sędziach Wyspiańskiego i zrewidował moje dotychczasowe myślenie o zawodzie.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

o Jerzym Grzegorzewskim.
Źródło: Dotknięci http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/17735.html

O zaufaniu , O myślach , O myśleniu

„Mając 13 lat, znalazłam w szufladzie ojca zdjęcie, które przedstawiało stos chudych trupów, szkieletów, na których leżało śliczne żydowskie dziecko. Miało zamknięte oczy, ale wyglądało spokojnie, jakby spało. Było ładne, wyróżniało się. Nie mogłam się po tym odkryciu pozbierać. Ojciec nie opowiadał nigdy o swojej obozowej przeszłości. Zaczęłam naciągać go na opowieści. Nie chciał. Zdjęcia też w końcu zniknęły. Później w różnych wspomnieniach obozowych czytałam, że ojciec ryzykował życie i pomagał innym.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm

O życiu , O dzieciach , O czytaniu , O przeszłości

„Papierowe łódeczki wylądowały w koszu. Tim otworzył szufladę i wrzucił do niej noże, widelce i serwetki. Ja złapałem karton mleka i wsunąłem go do stojącego na półce wazonu. W ten sposób została tylko taca. Tim podał ją mnie. Rozejrzałem się w poszukiwaniu miejsca, gdzie można by ją schować. Nie znalazłem, więc postawiłem ją na krześle i usiadłem na niej.
– Proszę wejść! – zawołał Tim.
Nachylił się nad biurkiem i skrobał coś na czystej kartce papieru. Robiłoby to lepsze wrażenie, gdyby używał właściwego końca pióra.
Drzwi się otworzyły.
Nasz gość miał ze sobą pistolet – i to właśnie pistolet zobaczyłem najpierw. Mały, z krótką lufą, metalicznie szary. Gość też był mały, niewiele wyższy ode mnie, i taki blady, jakby dopiero co wyszedł z jednego z tych starych, czarno-białych filmów. Miał kwadratowy podbródek, krótko przycięte włosy i małe oczka, które zdawały się chować za grubymi szkłami okularów. Albo on był bardzo krótkowzroczny, albo jego okulista. A może po prostu czuł się za tymi kuloodpornymi szkłami bezpieczniej.
Zamknął za sobą drzwi. Na zewnątrz najwyraźniej padało, bo duże krople wody przywarły mu do czoła i skapywały z brzegu płaszcza. A może po prostu się pocił.
– Pan jest Tim Diament? – zapytał.
– Tak, to ja – przyznał Tim.
Mężczyzna wszedł dalej do środka i wtedy zobaczył mnie. Przez chwilę lufa mierzyła w moim kierunku. Ręce automatycznie zatrzepotały mi gdzieś ponad głową.
– A ty? – zapytał ostro.
– Nick Diament – odpowiedziałem.”

Anthony Horowitz (1955)

Jego brat. Przesunął wzrok niżej.
– Czemu siedzisz na tacy?
– Bo czuję się jak filiżanka herbaty.
To była pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy, lecz najwyraźniej jemu to wystarczyło, bo chwilę później, gdy podszedł do okna, już o mnie zapomniał.
Źródło: Szpieg mimo woli

O poszukiwaniu , O wrażeniach , O herbacie

„Na przystanku tramwajowym wypaliłem papierosa, aż do ostatniego tytoniowego włókna, po sam brzeg bibułkowego filtra. Taaak, papieros był jedyną rzeczą, jaką ukrywałem przed moją ukochaną Żabcią, nie zdradzałem jej myślą ani uczynkiem, nie gapiłem się jak wszyscy moi koledzy na biust pani Lucynki z księgowości ani też nie kartkowałem w ubikacji pisemek z gołymi babami, jakie przemycali przez granicę ci dwaj spryciarze z działu eksportu; przynosiłem karnie całą pensję do domu, po drodze nie wymieniając nawet jednego grosika na piwną pianę w „Cyganerii”; gdy mówiłem, że idę na mecz z kolegami, trafiałem faktycznie na trybuny, a nie w opary dymu, unoszącego się ponad karcianymi stolikami i moczyłem usta w alkoholu tylko wówczas, gdy na moje pytające spojrzenie, odpowiadała dyskretnym, widocznym tylko dla nas skinieniem. Nie miałem sobie niemal niczego do zarzucenia, co więcej, odnajdywałem niepowtarzalny, kojący umysł zapach w tej bezprzykładnej poprawności. Podczas gdy moi koledzy, zdradzający swoje żony w każdej szufladzie biurka, cierpieli okrutnie z powodu urojonych małżeńskich ograniczeń, ja byłem wolny od trosk podobno nierozłącznie związanych ze stanem bycia-mężem i bycia-ojcem, nie odczuwałem specjalnie ciężaru obowiązków, jakie spadały niby gradobicie po odejściu od ołtarza; oni cierpieli piekielne męki, gdy ja taplałem się beztrosko po właściwej stronie otchłani dorosłych rozkoszy, może właśnie za to Bóg mnie pokarał?”

Adam Ubertowski (1967)

Trans-Syberia

O Bogu , O domu , O myślach , O odejściu

„Dopiero Ewka […] powiedziała mu, że nie każda zamknięta szuflada musi okazać się pełna, a ten, kto się nie odzywa, może nie mieć nic do powiedzenia.”

Katarzyna Leżeńska (1963)

Źródło: K. Leżeńska, Ewa Millies-Lacroix, Z całego serca

„Nie jestem panem szuflady własnego biurka. Mój dom wcale nie jest moją twierdzą.”

Paweł Jasienica (1909–1970) polski pisarz i eseista

Pamiętnik
Źródło: początek

O domu

„Bo Lepper jako jedyny odpisał na moją prośbę i dał pieniądze. A co pan chce. Oczywiście, że Lepperowi zależało na efekcie politycznym. „Zmartwychwstanie” jest znakomitą sztuką napisaną przez Lusię Ogińską, żonę Ryszarda Filipskiego. I jestem wdzięczny Lepperowi, że mogłem to wystawić. Idę tam, gdzie mnie chcą. Mam szuflady pełne scenariuszy gotowych do realizacji. Próbuję od lat zainteresować nimi władze kinematografii i telewizji, ale moja czarna legenda robi swoje”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Poręba chce zmartwychwstać, wyborcza.pl, 4 marca 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4981478.html?as=7&startsz=x

O pieniądzach

„Następowały kolejne etapy. Podobno normalne i naturalne w przypadkach, kiedy utwory zobaczą światło dzienne. Dotychczas spoczywały bezpiecznie w półmroku szuflady. Tam byłem w stanie je obronić. Przed własną ironią i stekiem niewybrednych krytycznych spojrzeń. Zawsze mi to wybaczały… Wiedziały, że to właśnie ja poprawię ich niedoskonałości. I że będę patrzył i mierzył ich piękno jedną – swoją – miarą.”

Elżbieta Kotras (1966)

Chodnikowy wiersz
Źródło: „Sekrety ŻAR-u” 2007, nr 4

Cytaty o pięknie , O świetle

„Chciałem być lotnikiem, nie udało się. Kosmonautą – tym bardziej się nie udało. Pod wpływem Borga chciałem zostać tenisistą, też się nie udało. Próbowałem pisać wiersze i powieści, ale na razie wszystkie są w szufladzie. Ale z dziennikarstwem przez 11 lat nie jest tak źle.”

Andrzej Sołtysik (1966) polski dziennikarz

Źródło: czat, 22 stycznia 2002 http://czateria.interia.pl/goscie-czaterii,czat,674,strona,3

„To był dobry dzień, jeden z tych, które chowasz w pudełku na dnie szuflady i wyciągasz kiedy jest ci naprawdę smutno”

Harlan Coben (1962) amerykański pisarz

W głębi lasu (2007)
Źródło: rozdział 27

Pudełko

„W Polsce praktycznie każda propozycja filmowa jest na wagę złota. Odmówiłam jednak roli w kolejnej komedii romantycznej. Uznałam, że to już robiłam, teraz chcę się rozwijać, iść o krok dalej. Ale też nie mogę powiedzieć, że jeśli otrzymam naprawdę ciekawą propozycję takiego filmu, to jej nie przyjmę. To jednak musi być coś interesującego. Dla mnie najważniejsze jest, aby nikt mnie nie zamknął w szufladzie z rolami łatwymi, prostymi i przyjemnymi. Wiem, że w tym kraju się nie odmawia i parę osób już się na mnie obraziło, ale nie mogę działać wbrew sobie. Zobaczymy, czym to się skończy? Może skaże mnie to na aktorski niebyt, a może wręcz odwrotnie? Na szczęście zawsze pozostaje jeszcze teatr, który daje mi bezpieczeństwo i doskonałą szkołę. Tam nabieram pewności siebie, a recenzję mam od razu.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Artur Cichmiński, Jestem gotowa. Żmuda Trzebiatowska w Stopklatce, 7 kwietnia 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=75822

O szczęściu , O pewności siebie

„Rozliczenie wsadziłem do szuflady i o nim zapomniałem. Mogę tylko powiedzieć: przepraszam.”

Jerzy Wenderlich (1954) polski polityk lewicowy

wypowiedź dotycząca nierozliczonych pieniędzy wobec Kancelarii Sejmu za prowadzone w ubiegłej kadencji biuro poselskie.
Źródło: Izabela Kacprzak, Posłowie nie spłacili długów, „Rzeczpospolita” nr 15 (7916), 18 stycznia 2008

„Temu, kto chciałby umieścić mnie w szufladzie z napisem „amantka”, mówię z przekąsem, że znacznie piękniejszą mam duszę.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 7 czerwca 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkaz.htm

O duszy

„Jeśli żyjesz normalnym życiem, masz, powiedzmy, szufladę z kilkoma parami spodni i to jest twoje normalne życie. Ja staram się żyć takim życiem najbardziej jak potrafię.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O życiu

„A jeśli nie znajdę w swej głowie rozumu,
To paszport odnajdę w szufladzie,
Zapytam go może – on pewnie pomoże,
Poradzi jak sobie poradzić.”

Robert Kasprzycki (1969)

Źródło: Zapiszę śniegiem w kominie

„Nagrywając (…) płytę, nie możesz mieć pewności, czy za chwilę się nie okaże, że nagrałaś ją sobie do szuflady. Jak ludzie mają pokochać twoją muzykę, jeśli nie mogą usłyszeć jej w radiu? Rozgłośnie rządzą się swoimi prawami. Czasem jeden człowiek decyduje o tym, jaki gatunek piosenki mu się podoba, a jaki nie, i determinuje potencjalny gust całej rzeszy słuchaczy. Zawodowe „być albo nie być” wielu muzyków zależy często od takich właśnie guru. To wcale nie znaczy, że twoja płyta jest słaba. Możesz nagrać utwory ze świetnymi tekstami i fantastyczną muzyką, a mało kto je usłyszy.”

Katarzyna Skrzynecka (1970) polska aktorka, piosenkarka, kompozytorka tekstów, prezenterka TV, była modelka

Źródło: Krystyna Pytlakowska, Do utraty tchu, „Viva” nr 10, 12 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117599.html

O ludziach , O czasie

„Zbierałam różne przedmioty: wachlarze, dzwonki, stare książki, nuty, niepotrzebne bibeloty, dokumenty… Ciekawość i zachwyt nad urodą tych drobiazgów zatrzymywały je, a potem wrzucałam je do szarlatańskiej szuflady rzeczy niemodnych, zapomnianych i niepotrzebnych, w których towarzystwie nieźle mi się żyje.”

Marta Stebnicka (1925)

Źródło: Michał Mizera, Cacka z szylkretu, „Business Class” nr 81, lipiec-sierpień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119973.html

O książkach

„Można nabawić się tam klaustrofobii! Wyobraź sobie, że w hotelu, w którym mieszkaliśmy, recepcja mieści się na pięćdziesiątym piętrze! Poważnie: wjeżdżasz pięćdziesiąt pięter w górę, żeby odebrać klucz do pokoju. Rozumiesz, co można poczuć, patrząc w dół? Nie dość, że człowiek ma jeszcze w pamięci 11 września, to na dodatek wiadomo, że w Japonii niemal bez przerwy zdarzają się trzęsienia ziemi. Fajnie, prawda? W hotelu bez przerwy oddychasz klimatyzowanym powietrzem, siedzisz w ciasnych pomieszczeniach, a szlafroki są co najmniej o trzy numery za małe. Czułem się jak zamknięty w szufladzie.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

o japońskich hotelach.
Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O prawdzie , O pokoju , O górach

„Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

O urodzinach , O pocałunku , O miłości , O dzieciach