Cytaty na temat regulamin (22 cytatów)

„System socjalistyczny – co przyznawali Karol Marx, Lenin i wszyscy socjalistyczni przywódcy – jest przeniesieniem wojskowego regulaminu do całego procesu produkcyjnego. Marx mówił o „przemysłowych armiach”, Lenin domagał się „organizacji wszystkiego – poczty, fabryk i innych przemysłów, podobnie do modelu armii.””

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

„Przeniesienie obrad odbyło się więc bez naruszenia regulaminu, zaś wszystkie inne sprawy wiążące się z przebiegiem tego posiedzenia w świetle regulaminu krok po kroku będą rozpatrywane. W moim odczuciu, jeśli marszałek Sejmu wie, że jest kworum i stwierdza ten fakt, to nie ma powodu, aby ustawy nie poddał procedowaniu. A to, że głosy się liczy ręcznie, a nie za pośrednictwem systemu elektronicznego, to naprawdę nie jest zarzutem. (…) Ustawa budżetowa została przyjęta i bardzo dobrze.”

Genowefa Grabowska (1944) prawniczka polska, działaczka polityczna

o głosowaniach w Sali Kolumnowej Sejmu 16 grudnia 2016.
Źródło: Konstytucjonaliści o okolicznościach prawnych dot. drugiej części posiedzenia Sejmu http://www.bankier.pl/wiadomosc/Konstytucjonalisci-o-okolicznosciach-prawnych-dot-drugiej-czesci-posiedzenia-Sejmu-3630812.html, bankier.pl, 17 grudnia 2016.

O ustawie

„Regulamin nie określał bowiem, że żołnierz ma nie być idiotą.”

Josef Škvorecký książka Batalion czołgów

Batalion czołgów

„W Treblince początkowo nie mieliśmy żadnych specjalnych ubrań, znaków, obcięto nam tylko włosy – wspomina Willenberg. – To właściwie nie był obóz, ale jedna wielka śmierć. Dopiero jesienią 1942 powstały baraki – czerwony, niebieski i zielony, a więźniowie otrzymali „winkle”. Komendant Obersturmführer Franz Stangl sporządził nawet regulamin, w którym za większość przewinień groziła śmierć. Dopiero wtedy można powiedzieć, że likwidowanie ludzi zaczęło być dokonywane w pewnym porządku. Wcześniej panował chaos”

Samuel Willenberg (1923–2016)

O śmierci , O ludziach , Jesień

„Zjawiła się w komendzie ubrana w przepisowy mundur i zameldowała się zwierzchnikowi zgodnie ze wszystkimi wymogami regulaminu. Sylwetka szczupłej, zgrabnej dziewczyny doskonale się prezentowała w opinającym ją uniformie, spódniczka zaś (trzy palce nad kolano) pokazywała zgrabną nogę. Ciemne rajstopy uwydatniały zgrabną łydkę.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Alfabetyczny morderca

O dziewczynach

„Moim kolegom generałom, szczególnie tym ostatnio mianowanym i awansowanym, oprócz instrukcji i regulaminów rekomenduję lekturę konstytucji i ustaw, aby poznać, czym jest polityczno-strategiczna dyrektywa obronna, czym są plany reagowania obronnego czy program pozamilitarnych przygotowań obronnych.”

Mirosław Różański (1962)

Źródło: Mocne słowa odchodzącego generała Różańskiego. „Kolegom rekomenduję lekturę konstytucji” https://www.wprost.pl/kraj/10042044/Mocne-slowa-odchodzacego-generala-Rozanskiego-Kolegom-rekomenduje-lekture-konstytucji.html, wprost.pl, 8 lutego 2017.

„Czuć było, że jesteśmy pod opieką Prawa. Regulamin wiszący w celach mówił nie tylko o obowiązkach więźnia, ale i o prawach, i tych praw nam nie zaprzeczano. Dopiero w obozie staliśmy się wyrzutkami wyjętymi spod prawa.”

Stanisław Urbańczyk (1909–2001) językoznawca polski

o więzieniu we Wrocławiu w ramach akcji Sonderaktion Krakau.
Źródło: Więźniowie Sonderaktion Krakau we Wrocławiu, „Alma Mater” nr specjalny 118, 2009, s. 22.

„Na skutek zaprzeczenia przez posłów-sekretarzy Elżbietę Borowską oraz Krystiana Jarubasa, aby byli obecni podczas obrad w Sali Kolumnowej oraz ujawnionych okoliczności co do podpisywania się przez posłów na liście obecności (wyłożonej już wówczas posłom do podpisu niezgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 5 Regulaminu Sejmu) po zakończeniu obrad, a także obecność pomiędzy posłami osób niewchodzących w skład Izby – rodzą się poważne wątpliwości co do kworum podczas obrad i przeprowadzonych głosowań.”

Anna Rakowska-Trela (1978)

Źródło: „To nie było posiedzenie”. „To złamanie konstytucji”. PO pokazuje dwie nieznane opinie ws. obrad w Sali Kolumnowej http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/539728,sejm-w-sali-kolumnowej-opinie-ekspertow-o-posiedzeniu.html, 9 stycznia 2017.

„W sytuacji, w której obrady parlamentu są zakłócane, blokowane, to marszałek Sejmu podejmuje co dalej, w jaki sposób, w jakim trybie obradować (…) Zarzucano, że posłowie nie mogli używać kart do głosowania. W tym konkretnym wypadku możliwe jest ręczne liczenie głosów, to także regulamin przewiduje wówczas kiedy użyć kart nie można.”

Kamil Zaradkiewicz (1972) polski prawnik

na temat prawomocności zwołanych przez marszałka Marka Kuchcińskiego obrad 16 grudnia 2016 w sprawie m.in. ustawy budżetowej po zablokowaniu przez posłów opozycyjnych trybuny sejmowej.
Źródło: „Marszałek Sejmu miał prawo przenieść obrady” http://www.tvp.info/28264380/marszalek-sejmu-mial-prawo-przeniesc-obrady, tvp.info, 18 grudnia 2016.

„Zajmowała mnie tylko jedna rzecz, myśl, pytanie, które w tej chwili przyszło mi do głowy. Może to mój błąd, że nie wiedziałem – ale nigdy nie byłem tak przewidujący, żeby zapytać o buchenwaldzkie zwyczaje, regulamin, sposób postępowania – jak to tu robią: gazem jak w Oświęcimiu, może za pomocą jakiegoś lekarstwa, bo i o tym również się słyszało, kulą czy ewentualnie inaczej, jednym z tysiąca innych sposobów, których jeszcze nie znam, nawet się ich nie domyślam.”

Imre Kertész książka Los utracony

Los utracony

O błędach , O myślach , O pomocy , O myśleniu

„Żaden z dotychczasowych marszałków nie wykorzystał swojej pozycji i regulaminu do występowania w imieniu jednego klubu. Poseł Płażyński nie jest marszałkiem całego sejmu, a tylko AWS.”

Jerzy Szmajdziński (1952–2010) polski polityk

Źródło: mowa sejmowa, 12 grudnia 1999

„Panie Marszałku! Z wielką troską i z wielką sympatią do pana osoby kieruję te słowa do pana. Coś się panu porobiło. Chłopie, był pan w poprzedniej kadencji marszałkiem, który oprócz znajomości regulaminu demonstrował przede wszystkim kulturę osobistą. Dzisiaj pan się zachowuje na tej sali, jakby ta sala była pana własnością. Pan komentuje wypowiedzi posłów, zapominając, że polskie prawo zakazuje cenzury, nawet prewencyjnej. Pan dzisiaj zna tylko i wyłącznie jeden artykuł tego regulaminu, tj. art. 175, którym pan tu potrząsa, mówiąc o tym, że za chwilę pan ukarze karą finansową posła, który ma prawo do tego, żeby zabrać głos, i bierze odpowiedzialność za swoje słowa.”

Ewa Kopacz (1956) polska polityk

do Marka Kuchcińskiego w trakcie debaty o projekcie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Źródło: stenogram z posiedzenia Sejmu w dniu 7 lipca 2016 http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter8.nsf/0/881B5D11A02E0CD8C1257FE90073DB82/%24File/22_c_ksiazka.pdf

O karze , Zapominając

„Wiadomo, że największa wspólnota, jaką jest państwo, jest najgorszym przedsiębiorcą: psychologia urzędnika jest skrajnym przeciwieństwem psychologii dobrego gospodarza. Urzędnik nie jest bezpośrednio zainteresowany dochodowością przedsiębiorstwa – choćby to ostatnie pracowało z deficytem pobierze on zawsze swą pensję i, jeśli był pracowitym i sumiennym urzędnikiem pilnującym regulaminów, deficytowość nie zaszkodzi mu w karierze. Dla pracującego na swoim dochodowość przedsiębiorstwa jest sprawą życia lub śmierci, a deficyt z konieczności prowadzi do ruiny.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Katolicka etyka wychowawcza, Tom II/2
Źródło: s. 242

O śmierci

„W czasach, gdy na pięć zajdlowych nominacji cztery dostawały teksty z NF, nominacja do nagrody była dla Ostatniego Naczelnego obiektywnym i niepodważalnym dowodem, że jest znakomitym redaktorem. Jakżeż przechwalał się wtedy „swoimi” Zajdlami! A gdy ci sami w większości fanowie, w tej samej procedurze, zaczęli nagradzać teksty przez niego odrzucone, jął dowodzić, że nagrodę tę przyznają ciemniaki i lobbyści według oszukańczego regulaminu.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

o Macieju Parowskim.
Źródło: Raz prawą, „Miesięcznik. Biuletyn informacyjny ŚKF” nr 136, 22 maja 2001

„Powinienem się cieszyć ze zwycięstwa, ale… nie chcę tej nagrody. W poprzedniej edycji Złotych kolców zająłem piąte miejsce, będąc jedynym medalistą mistrzostw Europy w konkurencjach indywidualnych mężczyzn. Ta niska pozycja była dla mnie zaskoczeniem. Prosiłem organizatorów rankingu o regulamin i wgląd w punktację. Do dziś nie otrzymałem odpowiedzi.”

Marek Plawgo (1981)

Źródło: Marek Plawgo nie chce „Złotych kolców”, 25 lutego 2008 http://www.rp.pl/artykul/97881.html

„Młody człowieku, dopuściłeś się naruszenia regulaminu – zwrócił się do mnie generał – choć twoje pobudki były szlachetne…(…)
– Poza tym wstąpiłeś w bezpośredni kontakt z supertajnymi informacjami – dodał. – I cóż ja mam z tobą zrobić?
Przeszedł mnie lodowaty dreszcz. Czekałem na wyrok… Generał milczał, jego zwalista postać groźnie górowała nade mną.
– Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko cię awansować… – mruknął nagle.”

Alek Popow (1966)

Mimo wszystko dobry z ciebie chłopak.
Droga do Syrakuz. Opowiadania niesamowite, Raport złożony (Raport gotowy)

O czekaniu , Chłopak

„Jeżeli żołnierz jest zmuszany do oddawania honoru osobie, która na dobrą sprawę nie ma żadnych uprawnień do tego, żeby być tym, za kogo się podaje, to pomijam, że to łamanie prawa i regulaminów wojskowych, ale jest to pogardzanie żołnierzem i mundurem żołnierskim.”

Waldemar Skrzypczak (1956) generał polski

Źródło: „Nadszedł czas pogardy dla munduru”. Za te słowa generał Skrzypczak został zwolniony z pracy http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/nadszedl-czas-pogardy-dla-munduru-za-te-slowa-general-skrzypczak-zostal-zwolniony-z/xs2rpb9, onet.pl, 3 lutego 2017.

O czasie

„Komenda stara się utrzymać ścisły regulamin. Co dzień musztra. Posiłki o oznaczonej porze. Rano apel i podział służb, wieczorem kominek. Wszystko to pięknie, ale obowiązkowa obecność na kominku wydaje się nam przesadą. „Lotka” buntuje się. Przed godziną wróciła z Woli. Po raz pierwszy zupełnie straciła humor.
– Ani myślę słuchać ględzenia na temat bohaterstwa, czy innej odwagi. Mam to w nosie, a śpiewać też nie myślę. Niech ob. „Jaga” przejdzie się na Wolę, to straci ochotę do ognisk i śpiewów.
Zostaję z nią trochę przez solidarność, a trochę dlatego, że sama nie mam ochoty słuchać wzniosłych bajeczek. To dobre na obozie, ale nie teraz. Bohaterstwa mamy dookoła aż za dużo i mowa na ten temat przestaje nas bawić.
Trzeba przyznać, że władza jest taktowna i pozwala nam zostać.”

Teresa Wilska (1926)

Notatka dotycząca 7 sierpnia 1944
Oszczędzajcie filipinki

O myślach , O śpiewie , O stracie , O myśleniu

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Panie Marszałku! Zwracam się z prośbą, z wnioskiem o przerwę i zwołanie Konwentu Seniorów, bo uważam, że Konwent Seniorów powinien zająć się tą kwestią. Tu stają posłowie, którzy upominają się o prawa obywateli polskich, którzy są zatrzymywani, aresztowani, bo bronią lasów. Stają posłowie, którzy wychodzą na mównicę i bronią polskiej konstytucji, bronią niezależności sądów. Pan im to prawo ogranicza. Czasami odnoszę wrażenie, że gdyby tu w obronie konstytucji położył się Rejtan, to pan mu powiedziałby, że to nie jest ten punkt porządku obrad. W ten sposób, tak pan traktuje Sejm. Chodzi o poważniejsze sprawy niż regulamin, chodzi o polską konstytucję, chodzi o niezależność sądów i chodzi o wolności obywatelskie. Dlatego żądam, żeby Prezydium Sejmu się zebrało i oceniło sposób prowadzenia obrad przez pana marszałka. Regulamin dotyczy bowiem posłów, ale regulamin obowiązuje również marszałka Sejmu.”

Sławomir Nitras (1973) polski polityk

wystąpienie na 43. posiedzeniu Sejmu RP z wnioskiem o przerwę i zwołanie Konwentu Seniorów.
Źródło: posiedzenie Sejmu nr 43 http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=43&dzien=2&wyp=264&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=274, sejm.gov.pl, 8 czerwca 2017.

O wrażeniach , O wolności

„Dzisiaj wypada powiedzieć, parafrazując słynne powiedzenie, że demokracja nie jest systemem idealnym, ale nikt lepszego nie wymyślił. Można powiedzieć, że sądy w Polsce, niezależne sądy w Polsce nie są idealne i popełniają błędy, ale lepszego systemu nikt nie wymyślił. Panie ministrze Ziobro, jeżeli pan myśli, że złamanie niezależności sądów jest najlepszą odpowiedzią na to, że sądy działają niezbyt idealnie, to tak, jakby dzisiaj apelować o zlikwidowanie demokracji, dlatego że pan marszałek Brudziński łamie regulamin, że pan marszałek Kuchciński łamie regulamin. To nie jest odpowiedź. Złamanie niezależności sądów nie jest odpowiedzią.”

Sławomir Nitras (1973) polski polityk

pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o Sądzie Najwyższym.
Źródło: posiedzenie Sejmu nr 46 http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=46&dzien=1&wyp=58&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=274, sejm.gov.pl, 18 lipca 2017.

O myślach , O myśleniu , O demokracji

„Żaden happening. Chciałam z nim chwilę porozmawiać, spojrzeć mu w oczy. W trakcie ostatniej debaty o Trybunale Konstytucyjnym zapisałam się do zgłoszenia wniosku o zmianie regulaminu zupełnie od czapy. Wiedziałam, że mam 20 sekund, zanim marszałek Kuchciński wyłączy mi mikrofon. Powiedziałam posłowi Kaczyńskiemu, że mam dla niego prezent, z którego lektury będzie miał większy pożytek niż z czytania książek na swój temat. Podeszłam do niego, a on mówi, że ode mnie prezentu nie przyjmie. Odpowiedziałam, że mnie to nie obchodzi, i wręczyłam mu konstytucję. Przez moment mogłam mu się przyjrzeć z bliska. Zobaczyłam przestraszonego starszego pana, któremu drży każdy mięsień twarzy. Jego mit upadł. Nie mam potrzeby już go więcej spotykać.”

Joanna Scheuring-Wielgus (1972) Polska działaczka społeczna i samorządowa

o Jarosławie Kaczyński
Żródło: wysokieobcasy.pl http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,152731,23085260,joanna-scheuring-wielgus-spojrzalam-w-oczy-kaczynskiemu.html?disableRedirects=true, 3 marca 2018 r.

O książkach , O czytaniu