Cytaty na temat rachuba (13 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Z natury rzeczy żaden pojedynczy człowiek nie może nigdy zaspokoić swej żądzy bogactwa, a możliwość zaspokojenia jej przez całą społeczność w ogóle nie wchodzi w rachubę. Podniesienie poziomu zamożności całego społeczeństwa, nawet bardzo znaczne, nie umniejsza tej żądzy, bez względu na to, jak powszechny byłby dobrobyt i jak «równo» i sprawiedliwie rozdzielone bogactwa. Każdy bowiem członek społeczności pragnie przewyższyć pod tym względem wszystkich innych. Gdyby pobudką do gromadzenia bogactw była, jak to się czasem zakłada, chęć zapewnienia sobie środków utrzymania lub podstawowych wygód życiowych, wówczas na pewnym szczeblu rozwoju gospodarczego ekonomiczne potrzeby społeczności mogłyby zostać zaspokojone; skoro jednak walka o bogactwo jest w istocie swej współzawodnictwem o uwarunkowaną majątkiem pozycję społeczną, stymulowanym przez nieustanne porównywanie się z innymi – nadzieje na zaspokojenie jej są całkowicie daremne.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O naturze , O czasie , O walce , O bogactwie

„Przyjęcie Turcji do UE nie wchodzi w rachubę.”

Edmund Stoiber (1941) polityk niemiecki

Źródło: „Polityka”, 8 kwietnia 2006

„Wy na prowincji odbieracie sytuację taką, jaką zewnętrznie się przedstawia, nie biorąc pod rachubę, że wydarzenia się planuje i prowokuje w zależności od interesów.”

Mieczysław Jałowiecki (1876–1962)

w 1914.
Na skraju Imperium i inne wspomnienia
Źródło: s. 194

„Syn Indjanki i syryjskiego żyda, były nauczyciel szkoły powszechnej, lichwiarz i sługus amerykańskich dolarowiczów 33 stopnia, bolszewik, dusza przeklęta, obciążona krwią męczenników. Komunista-milioner, właściciel olbrzymich, zrabowanych majątków w różnych stanach Meksyku, których wartość w przybliżeniu wynosi 1 miljard i 500 miljonów. Twarz zwierzęca, spojrzenie srogie i ponure, usta grube, jednem słowem wszelkie znamiona zarozumialca, żyda, przepełnionego nienawiścią i chciwością jednostki przeżytej, krwiożerczej, zbrodniczej, znieprawionej i śmiesznej. Zbrodniarz, który już stracił rachubę swych zbrodni, pajac, który śmie głosić: „Jestem osobistym wrogiem Chrystusa!””

Plutarco Elías Calles (1877–1945)

Człowiek dojrzały albo do więzienia, albo na szubienicę.
konterfekt Plutarco Callesa nakreślony przez redaktorów polskiego „Przewodnika Katolickiego” (nr 16, 21 kwietnia 1935).
Źródło: Marcin Kula, Tadeusz Łepkowski, Robert Mroziewicz, Ryszard Stemplowski, Jan Szemiński, Dzieje Ameryki Łacińskiej, tom II (1870/1880–1929), Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1979, s. 257.

O książkach , O duszy , O wiedzę , O nauczycielach

„W lipcu 1944 wziąłem udział w paru rozmowach, na których był obecny delegat Jankowski i wojskowi oraz cywilni przywódcy podziemia. Uczestnicy ich, przy tej czy innej okazji, wypowiadali się na temat aktualnej sytuacji. Wyłaniała się z tego zupełnie jasno koncepcja powstania. Brali oni w rachubę, po pierwsze, konieczność wystąpienia zbrojnego w Warszawie jako jeden z elementów „Burzy”. To, co się stało w Wilnie, Lwowie, Lublinie i Kowlu, należało powtórzyć w Warszawie. Po drugie, nie było do pomyślenia, by czterdziestotysięczna AK w Warszawie mogła wytrzymać bez końca i bez użycia broni widok cofających się, rozbitych Niemców. Po trzecie, duma i godność narodowa wymagały, by stolica była wyzwolona własnymi, polskimi rękoma, i to było poza wszelką dyskusją. Po czwarte, co powiedziałby świat zachodni, gdyby Rosjanie zdobyli Warszawę tylko własnym wysiłkiem? Wtedy Stalin bez trudu przekonałby aliantów, że AK, rząd podziemny i całe w ogóle polskie podziemie – to fikcja, gdyż co to za armia i rząd, które, znajdując się w stolicy, nie wzięły udziału w walce o jej wyzwolenie? Jedyne tłumaczenie tego to chyba że nie istnieją wcale. Po piąte – Niemcy sami od dawna rozpuszczali wiadomości, że na rozkaz Hitlera Warszawa tak czy inaczej będzie zniszczona.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 343–344.

O świecie , O wysiłku , O walce

„Wydaje mi się, że kończąc szkołę teatralną, już wówczas zdawałem sobie sprawę z tego, że gdybym wyjechał za granicę, to nie po to, aby grać. Musiałbym być kimś innym, a to nie wchodziło w rachubę. Chciałem być aktorem i pracować w określonej materii, którą jest m. in. język.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005
Źródło: Wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/swiadomoscj.htm

„Adam Lipiński': – I jakie są oczekiwania?
'Renata Beger:' – No tak jak powiedziałam.
'Lipiński:' – Czyli co, sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa, tak?
'Beger:' – I to natychmiast.
'Lipiński:' – Wie pani, to żaden problem, bo my mamy przecież mnóstwo wolnych stanowisk, znaczy mnóstwo, nie ma problemu z tym, a te pozostałe osoby? Wolałbym, żeby nie szarpali sekretarzy stanu.
'Beger:' – Nie, nie, one będą wówczas same rozmawiały. (…)
'Lipiński:' – Bo tam są różne inne możliwości, niektórym zależy na reelekcji, to my też mamy pewne możliwości, np. można się dogadać z Giertychem, Giertych ma w niektórych miejscach po prostu białe plamy, jeśli to się nałoży na siebie, to wtedy ten ktoś może wejść do klubu LPR-u. Giertychowi zależy, żeby się troszeczkę, że tak powiem, nadymać, i może mieć gwarancję reelekcji z list LPR-u. No wchodzi w rachubę też PiS, także tutaj pole manewru jest spore.
'Beger:' – Najpierw porozmawiajmy o mnie.
'Lipiński:' – Ale rozumiem, że pani propozycja to jest kwestia sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i wstąpienia pani do PiS-u, to jest moja jedna rozmowa z prezesem.
'Beger:' No tak, ale ja powiedziałam więcej.
'Lipiński:' To znaczy?
'Beger:' Ja powiedziałam o moich sprawach sądowych…
'Lipiński:' Ale jak pani sobie wyobraża te sprawy sądowe załatwić?
'Beger:' To państwo jesteście od tego, a nie ja. Wojtkowi mówiłam.
'Lipiński:' Nie ma co pani tutaj okłamywać, ja bym to zrobił tak… z panią by się spotkał ktoś kto ma wiedzę na ten temat. Pani by powiedziała, o co chodzi, to znaczy on by przedstawił pani jak to się będzie toczyło, bo jeżeli coś jest… Ja się nie znam na tym, on pani powie i pani podejmie decyzję, jeżeli są jakieś sprawy one się toczą i mają taki przebieg, tego nie można w żaden sposób zatrzymać…
'Beger:' Nie, można.
'Lipiński:' Nie znam się na tym, jak pani chce, ja mogę się dowiedzieć, dobrze? I pani powiem. (…)
'Beger:' O klubie mówiliśmy, i stanowisku mówiliśmy, pierwsze miejsce na liście w moim okręgu.
'Lipiński:' To jest okręg pilski?
'Beger:' Pilski, tam był teraz pan poseł Kraczkowski.
'Lipiński:' Rozumiem, dobrze, ja to sobie zanotuję.
'Beger:' Tak, no i oczywiście praca dla moich ludzi, bo część ludzi w terenie ze mną przechodzi, wybory samorządowe, oni są już uwzględnieni na liście do sejmiku, dwa wysokie miejsca mnie interesują.
'Lipiński:' Nie tak szybko [Adam Lipiński notuje], sejmik wojewódzki?
'Beger:' Tak.
'Lipiński:' Jak ma to wyglądać?
'Beger:' Dwa wysokie miejsca, z tego mogę dać jedno nazwisko Beger. To mówiłam, to mówiłam…”

Adam Lipiński (1956) polski polityk

prowokacja Renaty Beger – fragment rozmowy zarejestrowanej ukrytą kamerą, 22 września 2006, nagranie po raz pierwszy wyemitowano w programie Teraz my, po którym rozpętała się medialna burza; prezentuje sposób, w jaki członkowie rządu PiS-u i LPR-u zabiegają o poparcie wśród posłów opozycji (głównie Samoobrony).
Afera taśmowa

O ludziach , O problemach , O decyzjach