Cytaty na temat Poczta (35 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Marzyłam o tym, żeby go kiedyś spotkać. I spotkałam, na poczcie. A potem w kafejce i w sklepie spożywczym. Do trzech razy sztuka. Teraz spotykamy się dość regularnie.”

Tatiana Okupnik (1978) polska piosenkarka i prezenterka telewizyjna

o Jimmym Page’u.
Źródło: Tatiana Okupnik: Już wiem, dokąd zmierzam, teletydzien.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-tatiana-okupnik-juz-wiem-dokad-zmierzam,nId,598802

O sztuce

„Panie, wiem, że jesteś zajęty, że nie masz czasu, że dziś odwiedzasz piekło, ale uważam, że powinieneś rozpędzić mój naród na cztery wiatry. Powinieneś przepędzić go od siebie jak tych przekupniów ze świątyni. Na jakąś pustynię ich wygnać, żeby się tułali jak Żydzi. Żeby im się nie wydawało, że mają do Ciebie jakiś grupowy dostęp, że im będziesz zbiorowo rozpatrywał i liczył im te wszystkie plemienne zasługi, które sobie wyobrażają, zapisują i potem w nie wierzą. Że to są zasługi przed Tobą. Panie, ja bym ich na Twoim miejscu rozgonił po całym świecie jak naród Izraela i dopiero by się okazało, ile są warci. Jakby nie mieli tego swojego Mazowsza, Kieleckiego, Grunwaldu, tych wszystkich listopadów, styczniów i wrześniów dymiących spalonym mięsem, toby się okazało. Jakby nic nie mieli. Jakby nie mieli żadnego Ruska, Niemca ani Żyda na usprawiedliwienie, ani tego swojego papieża nie mieli na pogański kult, tylko na sto kilometrów piasek, toby było wiadomo, czy oni wierzą, czy tylko robią narodowy interes. Piasek i wieczność. Tak bym zrobił. W kosmos. I Częstochowę na ich oczach bym im rozpirzył jak Jerycho, jak stragany jerozolimskich gołębiarzy. Żeby, gdy już popędzisz kota temu mojemu narodowi wybranemu, mogli przyjść do Ciebie niewidomi i chromi i żeby nie musieli z tych wiejskich poczt z żółtą trąbką wysyłać czerwonych przekazów z ostatnim groszem dla zbójeckich jaskiń w eterze. Tak sobie myślę już za Dubienką, gdy przecinam dwunastkę, która po tamtej stronie granicy zamienia się w M07 i ciągnie aż do Kijowa.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Wschód

O myślach , O czasie , O myśleniu , O piekle

„Wiatr jest miłosną pocztą kwiatów.”

Ramón Gómez de la Serna (1888–1963) pisarz hiszpański

„System socjalistyczny – co przyznawali Karol Marx, Lenin i wszyscy socjalistyczni przywódcy – jest przeniesieniem wojskowego regulaminu do całego procesu produkcyjnego. Marx mówił o „przemysłowych armiach”, Lenin domagał się „organizacji wszystkiego – poczty, fabryk i innych przemysłów, podobnie do modelu armii.””

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

„Demokratycznej, egalitarnej Polski nikt nie przyśle pocztą dyplomatyczną z Brukseli, musimy ją zbudować sami.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

Źródło: rozmowa Jakuba Majmurka, Zandberg: To my, niezamożna większość http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/rozmowa-dnia/20150608/zandberg-my-niezamozna-wiekszosc-nie-chcemy-juz-tego-politycznego, krytykapolityczna.pl, 8 czerwca 2015.

„Telefon to poczta dla ucha.”

Antoni Regulski

„Nie mam z tym żadnych problemów. Być może dlatego, że nie wiem, co to jest komercja. Język polski nie zna takiego słowa. Mówić można komercyjny, komercyjność – nigdy komercja. Pomimo tego słyszeć to słowo zdarzyło mi się, nawet kilka razy, w telewizji, zwykle w bezsensownych raczej asocjacjach. Z asocjacji tych wynikałoby, przykładowo, że przynoszący mi listy polecone listonosz jest komercyjny, albowiem robi to wyłącznie dla pieniędzy, które płaci mu Poczta Polska.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

odpowiedź na pytanie: „Jak radzi pan sobie z komercją? Dla artysty nie jest to chyba proste”.
Wywiady i spotkania
Źródło: Joanna Danecka, Nie jestem skandalistą http://sapkowski.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=749, empik.com, maj 2004

„Doszedłem do potwierdzonego później przekonania: gdy Poczta Polska i cała równinna Polska znajdowały się pod ostrzałem, Home Fleet, lepiej czy gorzej ubezpieczona, zaszyła się w jednym z fiordów północnej Szkocji; wielka armia Francji siedziała jeszcze przy obiedzie i uważała, że paru akcjami patroli rozpoznawczych na przedpolu linii Maginota wypełnia polsko-francuski układ gwarancyjny.”

Günter Grass książka Blaszany bębenek

Blaszany bębenek
Źródło: tłum. Sławomir Błaut, wyd. Mediasat Poland, Kraków 2004, s. 224.

„W Polsce łatwo jest się pokłócić. Każdego dnia – na ulicy, w sklepie, na poczcie, kiedy tylko jestem w złym humorze i mam ochotę na kłótnię, mogę tę kłótnię mieć. Mam wrażenie, że u nas wszyscy ogromnie się nie lubią, strasznie sobie przeszkadzają i tylko czekają, żeby dać temu wyraz. A kiedy już dojdzie do kłótni, jej świadkowie obserwować będą akcję z kamiennymi twarzami albo z wyrazem zajadłej niechęci, lub też podzielą się błyskawicznie i niepotrzebnie na zwolenników jednej lub drugiej strony.”

Roma Ligocka (1938) polska malarka i pisarka

Czułość i obojętność

O wrażeniach , O czekaniu

„Najlepsza reklama to poczta pantoflowa.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Jolanta Gajda-Zadworna, Niepoprawny optymista, „Życie Warszawy”, 24 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26198

O życiu , O czytaniu

„Poczta polska cieszyła się jak najlepszą opinią u cudzoziemców. Mamy świadectwo Rosjanina (późniejszego wicegubernatora wileńskiego Frizla), który pisał o tym: „Kto tylko podróżował po Polsce, wie z doświadczenia, że urządzenia pocztowe w Polsce i Litwie były tak dobre, że lepszych żądać niepodobna”. Jeden Niemiec (Schulz) radził swym rodakom, żeby nie jeździli do Rosji przez Berlin i Królewiec na Kłajpedę, lecz na Polskę, bo i prędzej dojadą i wygodniej. Drugi Niemiec (Biester) nie może się wydziwić bezpieczeństwu w podróżach przez Polskę. Pisze, że jeden człowiek może przewieźć daleko bez niebezpieczeństwa napadu krocie, a nawet można największe sumy powierzyć po prostu woźnicy. Faktem jest, że wpływy do kasy centralnej rządowej w Warszawie zwożono co kwartału z prowincji na zwykłych wozach, a bywały to sumy milionowe; eskortę stanowiło dóch strażników, a nieraz nawet jeden tylko… Uczony Anglik, profesor uniwersytetu w Cambridge, słynny Coxe, poświadcza również, że w podróży przez Polskę nic mu nie zginęło, chociaż nieraz musiał powóz zostawić na noc na dworze bez dozoru. 'Uczciwość należała do natury ludu polskiego.'”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

Źródło: Święci w dziejach narodu polskiego, Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, ss. 464–5

O ludziach , O podróżowaniu , O naturze , O nocy

„Mężatka jest jak list, który doszedł na miejsce; panna to jak list bez adresu, nie wysłany; stara panna to list wysłany poste-restante, ale nie odebrany z poczty.”

Alojzy Żółkowski (1777–1822) polski pisarz i artysta komiczny

„(…) w sztuce poczty problem klasycznego podziału: twórca – odbiorca jest unieważniony poprzez tysięczne rzesze twórców, którzy sami dla siebie stają się odbiorcami (…). Natomiast odbiorca nie tworzący sztuki został wyeliminowany z udziału w wymianie wartości na rynku sztuki.”

Andrzej Partum (1938–2002)

Źródło: Ewa Gorządek, Andrzej Partum, culture.pl, maj 2006 http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/andrzej-partum

O problemach

„Odpisałeś już? – usłyszałem głos Karola. – Jutro odpiszę – powiedziałem – w niedzielę i tak nie wysyłają poczty.
– To dobrze, Artek.
– Dlaczego dobrze? – spytałem, unosząc się na łokciu i ze zdziwieniem patrząc na Karola.
– Pomyśleliśmy sobie… – Karol urwał, spojrzał na Marcina. – Ty mu powiedz.
Marcin przeleciał palcami po strunach, potem odłożył gitarę, przeciągnął się sennie..
– Pewnie sam już o tym myślałeś – powiedział półgłosem. – Masz wybór.
– Jaki wybór?
Rączka usiadł w kucki obok Marcina. Patrzył na mnie mrużąc oczy. Milczeli. Poczułem niepokój, jakiś nerwowy lęk.
– Są dwa rodzaje nagród – po pauzie odezwał się Marcin. – Indywidualne i zbiorowe.
Wstałem, oparłem się ramieniem o pień sosny. Patrzyłem na nich kolejno, jeszcze łudząc się, że żartują że chcą mi zrobić kawał. Byli poważni i jakby zażenowani.
– Chyba nie zamierzacie…
– Stary, to nasza szansa! – krzyknął nagle Rączka zrywając się z kucek. – Kapujesz? Te instrumenty i wzmacniacz enerdowski, właśnie to, o czym marzymy! Przecież nie powiesz, żeś o tym nie myślał, no stary!
– Perkusja i elektryczna gitara – powiedział cicho Karol – I jeszcze akustyka. Wyobrażam sobie, jak to brzmi.(…)
Marcin podniósł się z trawy, podszedł do mnie, położył rękę na pniu. Staliśmy naprzeciw siebie, nieruchomi, jakby skamienieli. Trwało to minutę, może kilka minut.
– Jesteśmy przyjaciółmi, Artur.
– To co?! – krzyknąłem histerycznie. – Przyjaciele powinni się cieszyć, że dostałem nagrodę! A wy… wy… – zająknąłem się. – Uknuliście za moimi plecami! We trójkę, po cichu, przeciwko mnie…
– Oszalał – mruknął Rączka. – Nie wolisz pojechać do Bułgarii na tournée artystyczne? I do Francji. Albo Włoch, może do samej Brazylii? Człowieku, czy ci szajba odbiła?
Nie odbiła mi. Raptem spłynął na mnie spokój, zdolność chłodnego myślenia, trzeźwej oceny sytuacji. Przyjaciele! Dobrzy, dopóki byliśmy na równych prawach i jeden drugiemu nie miał powodu zazdrościć. Gdy równowaga zachwiała się, skaczą mi do gardła.(…)
– Momencik – uśmiechnąłem się krzywo – wyjaśnijmy rzecz najważniejszą. Prośba czy żądanie?
Spojrzeli po sobie. Wahanie trwało nie dłużej niż kilka sekund:
– Żądanie – powiedział Marcin. – Od przyjaciela ma się prawo żądać.(…)
– A więc żądanie?
– Tak – potwierdził twardo Karol. – Przyjaciół od przyjaciela.
Zrobiłem krok w tył i miałem ich przed sobą – jednakowo skupionych, poważnych, czekających.
– Byłych przyjaciół – powiedziałem.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Przyślę wam z Bułgarii kolorową widokówkę. Cześć.
Ruszyłem brzegiem, pełen złośliwej satysfakcji, rozgoryczenia i gniewu.
Artur

O myślach , O trawie , O szansie , O myśleniu

„Ciekawy eksperyment, powiedział do mnie, widząc jak przyczepiam ciężkie ordery i odznaczenia, do skrzydeł tego zasłużonego dla poczty gołębia. Należy mu się szacunek, ale czy będzie teraz fruwał, zapytał z niepokojem. Nie przejmuj się stary, to emeryt, i tak daleko nie poleci.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

„Pierwszą pracę podjąłem w Pałacu Kultury w Ośrodku Rozpowszechniania Wydawnictw Naukowych PAN. Byłem ekspedytorem książek. Adresaci zamawiali, ja je pakowałem w paczki, naklejałem adresy i na pocztę. Było fajnie, bo książki zamawiało się z zagranicy, a pozadebitówki nie trafiały do powszechnego obiegu. Dzięki tej pracy miałem wtedy możliwość przeczytania wszystkich dzieł Marka Hłaski.”

Piotr Pytlakowski (1951) dziennikarz i scenarzysta polski

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Piotr Pytlakowski, „Playboy” nr 1, 2005

O książkach

„spójrz tylko! głodny? jest coś świeżego w zgniłej zieleni
jesiennego sadu. powietrze tu zjełczało, skwaśniało na tyle,
że możesz myśleć o zmianie klimatu. starej, rakowatej gruszy
zostało, hmm… ze dwa miesiące życia? a miast trajkotać milczy
jak zaklęta. miedziana linia ścieżki jest jak magnes, wijący się
druciany rdzeń, membrana, swego rodzaju pantoflowa poczta,
która prócz szumu i szeptu niewiele wnosi. gdyby mi dane było
zestarzeć się od środka, postępująca erozja zewnętrznej powłoki”

Maciej Sawa (1965)

Źródło: sztuka. nie do przejścia

O sztuce , O myślach , O myśleniu

„Byłem odznaczony przez Pocztę Paragwajską, bytem członkiem Komitetu Olimpijskiego oraz konsulem honorowym Paragwaju. Tak, mogę przedstawić dokumenty. Miałem paszport dyplomatyczny Paragwaju. Byłem konsulem honorowym Paragwaju w Hiszpanii. Paszport potwierdzający przekraczanie granicy paragwajskiej mam w domu.”

Jan Kobylański (1923–2019) polski przedsiębiorca

Źródło: Zeznania Jana Kobylańskiego, usopal.com, 13 listopada 2010 http://www.usopal.pl/usopal/319-zeznania-pana-prezesa-jana-kobylaskiego,

O domu

„(…) ukraińska kobieta odgrywa bardzo szczególną rolę: rządzi domem. Teraz zresztą rządzi i poza domem, bo kobiety, które wyjeżdżają do pracy do Włoch, utrzymują rodzinę. Mężowie siedzą w domu i chodzą na pocztę po pieniądze, które potem przepijają. Ale z drugiej strony nigdy nie było u nas ucisku kobiet.”

Jurij Andruchowycz (1960) ukraiński pisarz

Źródło: Anna Dziewit, Agnieszka Drotkiewicz, Jurij Andruchowycz. Wywiad, „Playboy” nr 8, 2005

O kobietach , O pieniądzach , O rodzinie , O domu

„Robi to z regularnością pani na poczcie, która stempluje znaczki pocztowe.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o częstotliwości zwycięstw Małysza.
Skoki narciarskie, Kuusamo 2003

„Islandzka poczta potwierdziła i wzmocniła popularność hulajnog na wyspie. Panie z biura miały do dyspozycji trzykołowe hulajnogi, którymi przemieszczały się na przykład do jadalni po drugiej stronie hali. Po co chodzić, skoro kilkadziesiąt metrów można raz-dwa śmignąć na hulajnodze i przywieźć sobie do biura kawunię lub śniadanie (hulajnogi z przodu miały mały stoliczek). Najczęściej z tego pojazdu korzystała dyrektorka. Gdy chciała skontaktować się z kimś z hali, robiła to szybko i sprawnie, jakby z hulajnogą się urodziła. Myślę, że była najszybsza ze wszystkich pracowników poczty. Stała sztywno wyprostowana, wpatrzona w punkt docelowy i energicznymi ruchami lewej nogi odpychała się od podłogi. I tylko suknia z szerokimi falbanami powiewała między listami i paczkami. Dyrektorkę na hali można było rozpoznać po latającej sukni.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki

O myślach , O myśleniu

„Obetnę ręce każdemu regionalnemu dyrektorowi poczty, który zlikwiduje swoją placówkę działającą w lokalu przekazanym im przez gminę. Nie zgadzam się na likwidację placówek poczty i zastępowanie ich agencjami. (…) Poczta dla wsi lub gminy jest tak samo ważna jak Kościół, Ochotnicza Straż Pożarna, przystanek autobusowy czy szkoła. Likwidacja poczty oznacza degradację takiej wioski. Degradację nieodwracalną.”

Janusz Piechociński (1960) polski polityk

Źródło: wyborcza.biz.pl, 2 listopada 2010 http://wyborcza.biz/biznes/1,101562,8598063,Wielkie_zamykanie_pocztowych_placowek.html

O szkole , O biznesie

„Nasza poczta działa bez zarzutu.”

Albert Einstein (1879–1955) fizyk niemiecki, noblista

po tym, jak dwóch przyjaciół założyło się, że list zaadresowany jedynie „Profesor Einstein, Europa” dotrze do adresata; rzeczywiście, dotarł.

„Polska Walcząca – to krąg szerszy: to zarówno ludzie podziemni, jak i liczne masy całego walczącego Narodu. W walce jest dziś drukarz tajnej drukarni i młody chłopak wiejski wywieziony do Niemiec na roboty, i matka jedynego syna męczonego w kaźni obozowej: w walce jest łączniczka niosąca pocztę i chłop zamojski niszczony w dziki sposób; w walce jest uczestnik akcji bojowej, w walce jest wreszcie żona rezerwisty w niewoli, która bohatersko zmaga się o byt swoich dzieci. Polska walcząca – to my wszyscy.”

Aleksander Kamiński (1903–1978) instruktor harcerski, żołnierz AK

Źródło: O służbie i o zasłudze „Biuletyn Informacyjny”, wrzesień 1943; cyt. za: Barbara Wachowicz, Kamyk na szańcu – opowieść o druhu Aleksandrze Kamińskim, op. cit., s. 222.

O dzieciach , O ludziach , O matce , O walce

„Sprawdzam pocztę i to maks mojego kontaktu z wirtualnym światem. Wolę usiąść sobie z gorącą herbatą i poczytać ciekawą książkę. A jeśli chcę po prostu pogadać, to wolę spotkać się z żywym człowiekiem niż z jego avatarem w sieci.”

Magdalena Walach (1976) polska aktorka

Źródło: „Niczego bym nie zmieniła” – wywiad z Magdą Walach, 15 marca 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6861/Niczego-bym-nie-zmienila-wywiad-z-Magda-Walach.html

O świecie , O herbacie

„Gdybym miał jedenaście kapeluszy,
pierwszy schowałbym w szafie, żeby się nie kurzył.
Drugi nadałbym przez pocztę w postaci paczki.
Trzeci byłby na drobnostki i drobiażdżki.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Gdybym miał jedenaście kapeluszy

„Marta: Wiecie co? Otarła się o moją rękę.
Dziewczyna pracująca na poczcie: Nie zauważyłam.
Pućka: Otarła się?
Marta: No pewnie! Jeszcze zapach został.
Dziewczyna pracująca na poczcie: Ja nie czuję.
Marta: Bo katar masz. Lepiej sobie nos wytrzyj.
Pućka: Ja czuję. Pięknie pachnie.”

Iga Cembrzyńska (1939) polska aktorka

po tym, jak w foyer teatru obok dziewczyn przechodzi Iga Cembrzyńska.
O Idze Cembrzyńskiej
Źródło: film Dziewczyny do wzięcia

O dziewczynach

„Marta: O Jezusie słodki! Zobaczcie, kto idzie.
Dziewczyna pracująca na poczcie: Ale cudny. No nie jest on cudny? Powiedz!
Pućka: Powabny. Ale powabny.”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

po dostrzeżeniu w foyer teatru przechodzącego Stanisława Mikulskiego.
Źródło: film Dziewczyny do wzięcia

O dziewczynach

„Otworzyłem paczkę i na moje kolana wypadła ludzka głowa. Głowa mężczyzny z dziurą po kuli między oczyma.
Zdarzyło się to późną nocą, w moim mieszkaniu. Byłem tego wieczoru w „Chinese” na najnowszym filmie z Chaplinem i kiedy dotarłem z powrotem do domu, pod drzwiami leżała paczka owinięta w brązowy papier. Podniosłem ją i zabrałem do środka.
Nie było na niej żadnych znaczków pocztowych. Żadnych nalepek poczty kurierskiej także. Najwyraźniej ktoś dostarczył ją osobiście. Na wierzchu widniał napis drukowanymi literami: „Dla Dana Turnera, prywatnego detektywa”. I to wszystko. Bez nazwiska nadawcy, bez adresu zwrotnego.
Przeciąłem sznurek i rozpakowałem zawiniątko. I wtedy właśnie odcięta głowa wytoczyła się na moje kolana.”

Robert Leslie Bellem (1902–1968) amerykański pisarz

początek opowiadania.
Głowa umarlaka

O domu

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Dziennik Paniczny

O kawie , O zapominaniu , O piciu , O rodzicach

„Niemiecka nazwa jest na budynku poczty, niemieckie tramwaje jeżdżą, rondo graniczne Wolnego Miasta mają. Czasami człowiek się zatraca, czy to jeszcze Polska jest.”

Waldemar Bonkowski (1959) polski rolnik, samorządowiec, polityk, senator IX kadencji

Źródło: wyborcza.pl https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,25234483,senator-bonkowski-dostal-nagane-za-frau-dulkiewicz.html, 25 września 2019.

„Zmiana funkcjonowania sądów, przez kilkanaście lat mojej służby, była jednocześnie zauważalna i niezauważalna. Taki sądowy paradoks. Do dyspozycji miałem wreszcie elektroniczne narzędzie wspomagające moją pracę. Miałem komputer i drukarkę. Nie brakowało papieru, a poczta z sądu wysyłana była regularnie. To zmiany zdecydowanie na plus. A poza tym? Akt nie szyto dratwą, bo zakładano plastikowe wąsy; hałas maszyn do pisania na salach rozpraw zastąpił szum komputerowych klawiatur. Nie zmieniło się jednak najważniejsze – sądy nadal działają powoli. Zbyt powoli jak na wymagania współczesnego szybkiego świata. Sądy są wciąż dalekie od cyfrowej rzeczywistości i wymagają fizycznej obecności obywateli, a papier jest nadal najważniejszy. Świadomość prawna obywateli jest nadal niska. (…) Mam wrażenie, że zaprzepaściliśmy trzy dekady wolności, zaniedbując przede wszystkim wymiar sprawiedliwości. Łańcuch jest tak silny, jak silne jest jego najsłabsze ogniwo. Zaniedbanie jednej z trzech władz to zaniedbanie całego państwa, jego jakości i podstawowych funkcji.”

Jarosław Gwizdak (1974) polski sędzia, działacz społeczny

Źródło: Sędzia: Odszedłem. Miałem dość https://www.tvn24.pl/magazyn-tvn24/sedzia-odszedlem-mialem-dosc,233,4007, tvn24.pl, wrzesień 2019

O wrażeniach , O rzeczywostości , O wolności , O zmianach

„Przyczyny wściekłości lewicy, która nienawidzi J. E. Włodzimierza Putina jest następująca: jakiś miesiąc po moim pobycie, żona p. Aksjonowa, zażądała usunięcia z Krymu wszystkich pomników Włodzimierza Lenina (…) natomiast jest seria znaczków wydanych przez pocztę belgijską, gdzie towarzysz Lenin jest najwybitniejszą postacią XX-wieku.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: Korwin-Mikke wprost o Rosji!, „Najwyższy Czas!”, 5 maja 2019

O wieku

„Pan wiceminister Warchoł nie jest byle jakim prawnikiem, tylko doktorem habilitowanym nauk prawnych. Studentom wpaja się, że mamy trzy władze, że sądy są niezależne. I teraz pan wiceminister, doktor habilitowany nauk prawnych nie widzi nic niestosowanego w tym, że składa kandydaturę sędziego i jeszcze tłumaczy, że kolega wyjechał na urlop, a wcześniej poprosił go o przysługę. Przecież można było wysłać zgłoszenie pocztą albo poprosić kogoś innego o przysługę. Takie postawy są naganne i powinny być piętnowane, również w środowisku akademickim, prawniczym, do którego przynależy wiceminister Warchoł.”

Jacek Barcik polski prawnik

o zgłoszeniu kandydatury Mariusza Muszyńskiego na sędziego Sądu Najwyższego
Źródło: Kandyduje do SN, ale nie zamierza w nim orzekać. Tłumaczy, dlaczego chce "szargać swoje nazwisko" https://natemat.pl/246161,prof-jacek-barcik-kandyduje-do-sn-ale-nie-chce-w-nim-orzekac-nam-tlumaczy-dlaczego-to-robi, natemat.pl, 10 sierpnia 2018

O nauce

„Kaczyński nie mógł sobie na ryzyko pozwolić. Partia była dla niego wszystkim, bardziej niż dla Tuska. Bez partii nie potrafił żyć. Nie miał konta w banku, nie miał prawa jazdy, nie wiedział, jak się poruszać w urzędzie, w banku, na poczcie, jak zrobić przelew, jak wysłać list polecony, jak zarezerwować pokój w hotelu. Bez swojego kierowcy, bez sekretarki nie potrafiłby sobie poradzić.”

Robert Krasowski (1966)

Czas Kaczyńskiego. Polityka jako wieczny konflikt
Źródło: s. 23.

O pokoju