Cytaty na temat nuta

„System mitów greckich – był
tak skonstruowany, że otwierał się w stronę kosmosu:

na moją nutę właśnie. Domysły anegdotyczne i istotne o bogach —
świat grecki czerpał z tej nuty magicznej. I dlatego

byłem ich – pragnieniem. Ich Dzeusem.”

„Oddaję nutę w nieskażonej prostocie (tj. o ile skażenie nie pochodzi z winy śpiewających) tak jak wybiegła z ust ludu, bez żadnego przystroju harmo­nijnego, bo mam przekonanie, że najdzielniejszą jest w samorodnej, niczem nie zmąconej czystości jak ją natura natchnęła.”

„Ojczyzną moją jest muzyka. A ty jesteś jak nuta rzewna,
z którą na ustach, po latach, wraca się w muzykę jak do domu.”

„Sztuka jest dla mnie wyrażaniem człowieka, a aktorstwo to przecież najpełniejsze, uzewnętrznianie ludzkich przeżyć, (…) bowiem wyraża człowieka przez niego samego. Nie nutami, nie farbą, nie słowem, ale własnym ciałem, psychiką, wyobraźnią, aktor przekazuje swoją wiedzę o człowieku.”

„Niektórzy grając na starą nutę, nadają jej nowe brzmienie.”

„Od szkoły ludowej, od pastucha grała mi w sercu nasza ludowa nuta pieśni, śpiewki i muzyki, a także owa żywiołowa, naturalna symfonia przyrody. W porze jesiennej rzępoliłem przy pasieniu krów na pierwszych moich prawdziwych skrzypkach i śpiewałem, aby przewziąć wszystkich moich pasterzów i pasterki wsiowe. Później prawie o własnych siłach zdobyłem tajemnicę czytania nut i technikę gry na skrzypcach, flecie. Grałem po weselach, dożynkach, tłokach i zabawach. Kiedy będąc młodszy, na rodzinnym przysiółku Bugaju zacząłem wieczorami letnimi po rosie sypać perłami tonów z mojego fletu, na mikę słychać było w okolicy melodie ludowe tego mojego grania. Z tych czasów jest u nas, u ludzi powiedzenie: Na Bugaju pięknie grają, same nóżki podrygają.”

„O moich solówkach mogę powiedzieć tylko to, że zawsze wymyślałem je na poczekaniu. Myślę, że mam talent do melodyjnych improwizacji. Dzisiejsi 'wielcy' gitarzyści grają solówki, które mogą być nuta po nucie przećwiczone na próbach i są potem wiernie odtwarzane w czasie koncertu. Nawet jeśli brzmi to jak wersja studyjna, to nikogo to już nie razi. Ja uważam, że jest to nudne. Jeśli jednak gra jest bardzo szybka, to każdy myśli, że tak jest dobrze. I uważam, że to również jest nudne.”

„Nie można było pracować dłużej tak intensywnie. Zresztą, jak się jest zbyt długo z tymi samymi ludźmi, to zaczyna się dziać coś złego. Poza tym repertuar kameralny jest ograniczony. Ciągle proszono mnie o serenady Czajkowskiego i Dworzaka, Wariacje Brittena i Divertimento Bartóka. Graliśmy te utwory znakomicie, każda nuta była naprawdę moja, ale jak długo można robić to samo? Teraz jestem symfonikiem, nie kameralistą.”

„(…) nie mógł nie ulec wpływom japońskich drzeworytów i malowideł, jakkolwiek stanowczo się tego wypierał. Kontrasty kolorystyczne Japończyków, rozkład barw szerokimi plamami, unikanie półtonów, układ mas w kompozycji, rysunek drzew o gałązkach niespokojnie załamywanych – wszystko to znalazło w talencie Wyspiańskiego pokrewną nutę, gdyż wszystko to jest wysoce dekoracyjne. Toteż w Wyspiańskiego krajobrazach to wszystko się spotyka.”

„Dopóki jesteś, jesteś ze mną, dzień jak kolęda się zaczyna,
Łagodna nuta, światłem sennym bladego świtu pajęczyna,
Dopóki oczu jasne niebo otwierasz co dnia jak ramiona,
Dopóki jesteś, jesteś ze mną, w obłoki płynę, płynę, płonąc.”

„Ta nuta chce przebić propagandę nieszczerą.
Krzyczy: cześć i chwała bohaterom!”

„Jedna z arii barokowej opery Flaminio Pergolesiego jest tak napisana, że każda nuta mnie boli. Mówi o tym, że jesteśmy w łańcuchach miłości i co się z nami dzieje, kiedy się z nich wyrwiemy, a co, kiedy w nich zostaniemy.”

„Niektórzy przystosowali się całkiem nieźle do życia na Ziemi ale pozostała w nich nuta szaleństwa. Na całe szczęście, gdyż Kosmita ma naturalną zdolność do widzenia rzeczywistości z lotu ptaka, którą inni muszą w sobie dopiero rozwinąć lub nigdy nie osiągną takiego poziomu kreatywności.”

„Moja nuta dla ulicy zawsze będzie drogowskazem.
Moja nuta, tak jak ja, zawsze będzie ponad prawem.”

„Gdy otwieram okno swojego bytomskiego mieszkania, słyszę jedynie motoryczne dudnienie. Wyobraża pan sobie pracę nad kwartetem, z wieloma bardzo subtelnymi nutami, w takich warunkach? Ja nie.”

„Jeżeli więc język, którym przekazujesz mi powody swego postępowania, nie jest poezją, która niesie mi jakąś głęboką nutę mówiącą o tobie, jeżeli nie zawiera nic niewyrażalnego, co jednak chcesz mi przekazać, nie chcę mieć z tobą nic wspólnego.”

„Miałem wrażenie, że jesteście dwiema nutami jednej symfonii, a wasze łzy się zlewają pomimo dzielącej was odległości.”

„Czym jest muzyka? Nie wiem.
Może po prostu niebem
z nutami zamiast gwiazd.
Może mostem zaklętym,
po którym instrumenty przeprowadzają nas.”

„Niektórzy na tę samą nutę potrafią i płakać, i śpiewać.”

„Rzucili się do mnie, że zamiast operę narodową, albo symfonię pisać, łaskoczę nerwy po salonach i piszę głupie exercisy. Jeżeli nie operę, to nie powinienem nic innego tworzyć, jak tylko mazury a polonezy, bo jak nie czują, to im polskości palcem w moich nutach nie pokażę.”

„Wszyscy nosimy w duszy jaką nutę, która przestała dźwięczeć… albo też zgubiliśmy ją w naszej drodze przez życie.”

„Podoba mi się sposób postrzegania rzeczywistości przez Greków. Potrafili wydobyć z niej rysy tragiczne i komiczne zarazem. Jeden z bohaterów filmu, który uczy się greki, cytuje fragment tekstu z opisem heroicznej walki kogutów. To dobry przykład. Heroizm rzeczywiście nie wymaga koturnów, jak często dzisiaj uważamy, i nie szkodzi mu nuta komizmu. Odpowiada mi prostolinijność Greków w sprawach, które tego wymagają, i wyrafinowany, przesycony wyobraźnią i humorem styl.”

„To pogodne, ciepłe piosenki, wzbogacone o lekką nutę melancholii.”

„Miłość to za skromne słowo, nie uważa pan? Mam przyjaciółkę w Fern Tree, która uczy gry na fortepianie. Ona jest bardzo muzykalna, a mnie słoń na ucho nadepnął. Ale pewnego dnia ta przyjaciółka powiedziała mi, że każdy pokój ma swoją nutę. Trzeba ją tylko znaleźć. Zaczęła przebierać palcami po klawiszach, tam i z powrotem, i nagle jedna nuta powróciła do nas, po prostu obiła się od ścian, uniosła nad podłogą i wypełniła cały pokój takim jakimś doskonałym pomrukiem. Pięknym dźwiękiem. Było to tak, jak gdyby rzucił pan śliwkę, a ona wróciła by do pana całym sadem. Nie uwierzyłby pan w to, panie Evans. To takie dwie kompletnie różne rzeczy, nuta i pokój, a jakoś się znalazły. Ten dźwięk brzmiał… dobrze. Nie mówię jak idiotka? Czy sądzi pan, że właśnie to mamy na myśli, mówiąc o miłości? Taką nutę, która do nas powraca? Która znajduje pana nawet wtedy, kiedy nie chce pan zostać odnaleziony? Że pewnego dnia znajduje pan kogoś, a potem wszystko czym ten człowiek jest, powraca do pana jakimś dziwnym pomrukiem? Który pasuje. Jest piękny. Nie potrafię dobrze wytłumaczyć, o co mi chodzi, prawda? Nie jestem zbyt elokwentna. Ale tacy właśnie byliśmy, Jack i ja. Właściwie się nie znaliśmy. Nie wiem, czy wszystko w nim mi się podobało. Pewnie miał w sobie coś, co mnie irytowało. Ale ja byłam tym pokojem, a on tą nutą, i teraz Jacka nie ma. I wszędzie panuje cisza.”

„Przez lata byłem impregnowany na wysoką nutę, na mowę odświętną w poezji, a teraz zyskuję przekonanie, że patos jest w poezji uprawomocniony.”

„Dla niego gwiazdy wydawały się tyloma nutami przytwierdzonymi do nieba, czekającymi tylko na kogoś, kto je rozpiął.”