Cytaty na temat meldunek (13 cytatów)

„Artykuł Sida Olsena w magazynie „Time” rozpoczynał się anegdotą, którą usłyszeli reporterzy afiliowani przy SHAEF na temat „nieprzewidywalnego” i błyskawicznie się przemieszczającego Pattona. Aliancki oficer zapytał kiedyś Ike’a, w jakim obszarze Niemiec znajduje się teraz Patton. „Cholera, nie wiem – odparł Eisenhower.”

George Patton (1885–1945) amerykański generał

Już od trzech godzin nie mam od niego meldunku”.

„Museveni, „dobry dyktator” (według „Suddeutsche Zeitung”) jest pierwszym od 27 lat, którego rządom nie towarzyszą codzienne meldunki o kolejnych okropnościach. Ten były przywódca rebelii i najstarszy syn rolnika (…) jest kimś szczególnym. Nie tylko dlatego, że wbrew przyzwyczajeniom innych, nosi zegarek na prawym ręku, a herbatę pija, wbrew zwyczajom, bez cukru. Jest obiecującym afrykańskim politykiem młodej generacji, który nie kształcił się w Europie czy Ameryce. Dał zrujnowanemu przez Amina krajowi stabilność, rozkwit gospodarczy i względną wolność polityczną. „Perła Afryki”, która od dawna traciła swój blask, odzyskuje swój delikatny połysk. (…) Museveni jest dziś niekoronowanym królem Ugandy.”

Yoweri Museveni (1944) polityk ugandyjski

Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, wyd. Videograf II, Katowice 2004, tłum. Roman Niedballa, s. 143–144.

O kobietach , O wolności , O herbacie

„W sztabie obrony Lwowa – w tym samym budynku na Pl. Bernardyńskim – coś się zmieniło! Nie mury i nie szyby w oknach, wciąż całe mimo nalotów i bombardowania artyleryjskiego. I nie ludzie, wciąż ci sami. Więc co? W powietrzu jakieś bezmierne przygnębienie. Nie ciekawi meldunku o bitwie trzydniowej o wzgórza nad Lwowem, zakończonej przed godziną pełnym sukcesem. Coś się stało, co przekracza zwyczajne triumfy lub niepowodzenia codziennego życia żołnierskiego na wojnie. Gen. Langner z pułkownikiem Rakowskim, szefem sztabu gen. Sosnkowskiego, który pozostał we Lwowie, proszą mnie do gabinetu dowódcy. (…) W nocy z 16 na 17 września Sowiety przekroczyły granicę polską. Zamiar niewiadomy.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

o obronie Lwowa w 1939.
Źródło: Stanisław Maczek, Od podwody do czołga. Wspomnienia wojenne 1918-1945, wydawnictwo Ossolineum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1990. s. 79–80.

Niepowodzenie , O wojnie , O ludziach , O sukcesie

„Szefowie Amesa wiedzieli, że jest on pijaczyną i że wykorzystuje tajne lokale CIA do uprawiania przygodnego seksu. W każdym innym zawodzie, w każdym innym przedsiębiorstwie, w każdej fabryce czy w banku, takiego typa wywalono by na depnięty pysk, a już z pewnością by nie awansowano, tymczasem Amesowi powierzono Sekcję Rosyjską kontrwywiadu CIA! Gdy FBI zauważyło, to był 1986, iż Ames spotyka się po kryjomu z rosyjskim dyplomatą - dyrektoriat CIA zignorował ten meldunek. Gdy cztery lata później pewna pracownica Agencji zwróciła swym szefom uwagę, że Ames szasta podejrzanie gotówką - zignorowano i ten fakt! Czy pan wie, pułkowniku, że włoska policja znalazła Amesa pijaniusieńkiego w rzymskim rynsztoku, z tajnymi dokumentami, które targał balując? I mimo tego zezwolono mu dalej kierować Działem Rosyjskim! Czy w KGB możliwa byłaby taka heca, taka gangrena głównej służby mocarstwa, panie pułkowniku?”

Aldrich Ames (1941) amerykański agent CIA, szpiegujący dla ZSRR

O seksie

„Zarzuca mi się, że 16 lat współpracowałem z SB, a przecież nie ma ani jednego mojego podpisu poza wstępną deklaracją. O tym, jak te zarzuty są absurdalne, świadczy fakt, że rzekomo pisałem o nastrojach w środowisku, w ZASP, o reakcjach kolegów na jakieś oświadczenia radzieckiego generała Ustinowa. Tymczasem ja tego nie mogłem napisać, bo nie miałem o tym zielonego pojęcia. W życiu nie byłem na żadnym zjeździe ZASP, nie interesowałem się zjazdami PZPR – na które się ponoć powoływałem w swoich meldunkach – przecież w tej mojej teczce nie ma, poza tymi kilkoma początkowymi, innych notatek pisanych przeze mnie własnoręcznie.”

Maciej Damięcki (1944) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, MIPN mnie zlinczował, e-teatr.pl, 20 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38070,druk.html

„Kilka lat temu Polsat, robiąc ze mną wywiad na temat traktowania środowisk artystycznych przez SB w stanie wojennym, pokazał mi kopie meldunków w mojej sprawie. Esbek składał szefom raport, co też mi służby zrobiły. Pisał m. in. o wykonanych do mnie telefonach nękających, a ja pamiętam z całą pewnością, że telefon był tylko jeden, dość głupawy zresztą. Całą resztę długiego meldunku funkcjonariusz wyssał z palca. Nie mam więc wielkiego zaufania do rzetelności „teczek.””

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

No, może gdybym znał inne meldunki, ale nie znam.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O zaufaniu

„Do grupy łączników należał strz. Warszawiak (Witold Modelski). Był to chłopczyk w wieku 11 lat, podobno był synem inżyniera. Jego bohaterstwo nie ma równego w historii. Dowiemy się o tym, gdy zbliżymy się do dramatycznych walk na reducie Banku Polskiego, Ratusza, reducie Długa – Bielańska. Warszawiak ubrany był jak prawdziwy żołnierz w hełm francuski, w mundur żołnierski, a za pasem nosił granat ręczny. Tam, gdzie nikt z łączników nie odważył się biec z meldunkiem, Warszawiak zgłaszał się zawsze na ochotnika, mimo huraganowego ognia.”

Lucjan Fajer (1904–1984)

O historii , O wieku

„Kuśtykam po zwaliskach
o kulach pamięci
wiernym krokiem łączniczki
niosę meldunek.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

Źródło: Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2008, ISBN 9788374361439, s. 7.

„Tak naprawdę, w Powstaniu lęku nie było. Może był to szok? Może to była jakaś nieprawdopodobna radość? Lęku tak naprawdę nie było. Wracając do radości, chciałam powiedzieć, że nigdy nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że Powstanie to był dramat. Dramatem to była kapitulacja. Natomiast całe te sześćdziesiąt trzy dni była euforia. Jeśli ktoś obejrzy zdjęcia żołnierzy z Powstania, to wszyscy są roześmiani. I to była prawda. Ja nigdy nie zapomnę miejsca, gdzie zobaczyłam biało-czerwoną flagę po raz pierwszy po pięciu latach. Do tej pory, gdy tamtędy przechodzę, mam ściśnięte gardło. To trzeba docenić. To było sześćdziesiąt trzy dni życia w wolnej Warszawie naładowanej radością. Natomiast strach pojawiał się oczywiście. W poprzek Alej łączność była nasza, wzdłuż była niemiecka. I w tym krytycznym okresie, szłam z meldunkiem w poprzek Alej…”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O prawdzie , O strachu , O historii , Radość

„Nikt […] nie zaszkodził Piłsudskiemu bardziej za życia i po śmierci. Za życia – swym swoistym pojmowaniem i niewątpliwym przejaskrawieniem intencji marszałka, a po śmierci […] pośpiesznym wydaniem […] książki Strzępy meldunków.”

Marian Romeyko (1897–1970) wojskowy polski, pilot

o Felicjanie Sławoju Składkowskim
Źródło: Paweł Wieczorkiewicz, Felicjan Sławoj Składkowski [w:] Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, 100 postaci, które tworzyły historię Polski, wyd. Świat Książki, Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, Warszawa 2000, ISBN 837311288X, s. 383.

O śmierci , O książkach , O świecie , O historii

„W czasie składania meldunku dowódcy Armii Krajowej i sztabowi AK na dwa dni przed wybuchem Powstania porównałem je z „burzą w szklance wody”, jeśli chodzi o jego wpływ na międzynarodową sytuację Polski. Z perspektywy 50 lat ocena ta wymaga pewnej korekty. Powstanie stało się jednym z pierwszych katalizatorów, które doprowadziły do radykalnej zmiany ocen zamiarów i polityki Moskwy w skali światowej. Dopiero w końcu lat czterdziestych Stany Zjednoczone zdały sobie w pełni sprawę z bezpośredniego zagrożenia płynącego z ekspansywnych dążeń sowieckich i przeszły do polityki powstrzymywania. Jej inicjator i główny architekt, George Kennan, był zastępcą ambasadora Harrimana w Moskwie w czasie Powstania Warszawskiego. Jak wynika z jego depesz, wspomnień, a przede wszystkim z wywiadu udzielonego prof. J. Zawodnemu, postępowanie Stalina wobec tragedii Warszawy było punktem przełomowym w jego ocenie długofalowych intencji i celów ZSRR.”

Jan Nowak-Jeziorański (1914–2005) polski dziennikarz, politolog, działacz społeczny, żołnierz AK

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), op. cit., s. 494.

O czasie

„Rzecznik prasowy Ministerstwa Obrony Narodowej nie jest osobą uprawnioną do przyjmowania meldunków i występowania w roli ministra. Nie ma mojej zgody na takie zachowanie. Bronię godności munduru i żołnierza polskiego. Nie może być tak, że żołnierze są zmuszani do oddawania honorów – tę kwestię regulują wojskowe przepisy.”

Waldemar Skrzypczak (1956) generał polski

Źródło: Gen. Skrzypczak nie doradza już wojsku. „Decyzja polityczna, która przyszła z góry” http://www.tokfm.pl/Tokfm/7,147963,21327858,gen-skrzypczak-nie-doradza-juz-wojsku-decyzja-polityczna.html, tokfm.pl, 2 lutego 2017.

O zachowaniu , O decyzjach

„Generał Błasik nie był jednak zwykłym pasażerem. Z własnej woli przejął dowodzenie Tu-154M. Zadokumentował to przy trapie samolotu na lotnisku w Warszawie, składając meldunek prezydentowi Kaczyńskiemu o gotowości załogi do wykonania zadania. W ten bezprecedensowy sposób pozbawił kompetencji dowódcę maszyny i w decydującej fazie lotu zasiadł w kokpicie. Poza tym jaki pasażer może przebywać w kabinie pilotów podczas lądowania, w dodatku w skrajnie niekorzystnych warunkach atmosferycznych?”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

Źródło: se.pl, 9 kwietnia 2011 http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/leszek-miller-strzal-w-gowe_168024.html