Cytaty na temat łyk (14 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Pierwszy łyk ze szklanki nauk przyrodniczych zmieni cię w ateistę, ale na dnie szklanki na ciebie czeka Bóg .”

Werner Heisenberg (1901–1976) fizyk niemiecki

O czekaniu , O Bogu , O nauce

„O jedenastej otworzyła butelkę veuve-clicquot. Pierwsze łyki napełniły mnie paraliżującą rozkoszą. Należało nic nie mówić i zamknąć oczy; całym swym jestestwem chłonąć tę rozkosz. (…) Jest taki moment między piętnastym a szesnastym łykiem szampana, kiedy każdy czuje się arystokratą. Moment ten uchodzi uwagi gatunku ludzkiego z przyziemnej przyczyny: ludziom tak spieszno osiągnąć szczyt upojenia…”

Amélie Nothomb (1967) pisarka belgijska

Tak wyszło

„zmiażdżyli twoją twarz
wydarli włosy
skatowali plecy
butami skopali męską już dojrzałość
(…)
kiedy dzisiaj dźwigasz się uczepiony gwoździ
i rzęzisz przełykając twardy łyk powietrza
już stąd odchodzę
zamykając powieki
nic tu po matce”

Wacław Oszajca (1947)

Źródło: Jak milczałeś tak mów

O butach , O matce

„Kiedy bardzo ci na czymś zależy, okłamujesz się na każdym kroku.
Na przykład: do pięciu razy sztuka.
Albo: kiedy dziecko przyjdzie na świat, między nami się ułoży.
Lub: jeden łyk mnie nie zabije.”

Jodi Picoult (1966)

Tam, gdzie ty (2012)

O dzieciach , O świecie , O sztuce

„Radio mi gra miłosny swój blok,
Sączy się głos tak słodki jak grzech.
Który to dziś papieros na noc?
Który to łyk palący jak pieprz?”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Powiedz mi, Panie z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej

O grach , O nocy

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie , O prawdzie , O facetach , O zachowaniu

„Wypijam łyk kawy i próbuję poczuć odwrócony czas; próbuję wymazać różnicę między teraz a wtedy. Trzymają mnie tutaj tylko wspomnienia. Czasie, pozwól mi zniknąć. A wtedy to, co oddzielamy naszą obecnością, znów zleje się w jedno.”

Audrey Niffenegger (1963)

Żona podróżnika w czasie

O czasie

„Honor Anglii już umiem opiewać najcudniej,
Wód słodkich Helikonu z kryształowej studni
Łyk mu dałem zaczerpnąć, a swym dziełem wzniosłym
Znajomość muz dziewięciu w darze mu przyniosłem.”

John Skelton (1460–1529)

Źródło: Tudorowie i Stuartowie (tom 2. serii Dynastie Europy), Biblioteka Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 97883268008525, s. 94.

„Nareszcie sam, po raz pierwszy od pięciu dni. Byłem człowiekiem, któremu świetnie służy samotność. Rozkwitałem dzięki niej, a jej brak był dla mnie czymś tak uciążliwym, jak dla innych brak wody czy pożywienia. Każdy dzień, w którym nie było mi dane jej zaznać, osłabiał mnie. Nie traktowałem tego jako powód do dumy; raczej jako formę uzależnienia. Panująca w pokoju ciemność była dla mnie jak słoneczny blask. Wypiłem łyk wina.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O pokoju , O samotności , O uzależnieniu

„Uwielbiam czerwone, wytrawne wino. Gdybym była poetą, popijając łyk wina, opisywałabym krainę, z której ono pochodzi.”

Małgorzata Foremniak (1967) aktorka polska

Źródło: „Gala” http://www.gala.kobieta.pl/gala2/index.jsp?place=Lead11&news_cat_id=184&news_id=5649&layout=6&page=text

O kobietach , O winie

„O rzeko życia
Ostatnia nadziejo ma
Jedyną mą nadzieją
Jesteś ty
O rzeko życia
Co zrobić mam
Gdzie twoje źródło
Powiedz mi
Daj zrobić jeden łyk
By moje życie płynęło
Tak jak ty
O rzeko
O rzeko życia.”

Ryszard Riedel (1956–1994) polski muzyk rockowy, wokalista

Źródło: niepublikowane teksty Riedla Rzeko życia

O życiu

„Dopóki w butelczynie lata
radości choć jeden łyk
i nie widać zimy
zza białych wzgórz stycznia,
dopóki na łące
choć jeden pokos świtania,
umiem ciągle się śmiać.”

Marian Cezary Abramowicz (1934–1997) polski poeta i prozaik

Źródło: Chwytanie dni

O zimie

„W sportowym sklepie pod kwadratowymi filarami kupiłem spory czerwony plecak bez stelarza i upchnąłem do niego dwa śpiwory. Cienkie, ale innych nie mieli. W pustym, wykafelkowanym na zielono mięsnym załadowałem trzy kilo boczku, parę konserw i kabanosy na okrasę i dlatego że lekkie. W tym sklepie było jak w basenie, jak w jakiejś łaźni, na srebrnych hakach wisiały biało-czerwone połcie, a kasa i waga też były srebrne. W pierwszym lepszym sklepie z manekinami na wystawie kupiłem kilka par grubych skarpet. Siekierę kupiłem w sklepie z siekierami. I jeszcze papierosy. A w monopolowym dwie butelki naszego spirytusu. Gdy płaciłem, wpadły mi w oko maleńkie flaszeczki z wyborową, takie na dwa łyki. Wypchałem sobie nimi kieszenie.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

White Raven

„Stałem na listwie pod okapem. Świeciło słońce. Czułem jego gorący dotyk. Nagle na niebie pojawiło się drugie słońce. Upał stawał się nie do zniesienia. To dzwoniłaś ty. Pociągnąłem łyk zimnej herbaty z termosu.”

Marek Konecki (1949)

Lodowy rycerz i inne górskie osobliwości

O herbacie , O słońcu