Cytaty na temat laureat (13 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Jako niezdecydowana na temat swojej przyszłości nastolatka czasem siadałam przed telewizorem i myślałam: – Ale im fajnie: mogą być aktorem i lekarzem równocześnie, a ja będę musiała coś wybrać. Były to same początki serialu i czas, kiedy naprawdę myślałam o medycynie – byłam laureatką olimpiady z biologii. Na dobre i na złe wydawało się rozwiązaniem idealnym. A tu proszę: skończyłam liceum, studia aktorskie, a serial na mnie poczekał! I do tego ma się świetnie! Spełniło się jedno z moich marzeń.”

Agnieszka Judycka (1983) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Nina pokaże pazurki, teletydzien.pl, 3 lutego 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-nina-pokaze-pazurki,nId,432535

O myślach , O studiach , O czasie , O przyszłości

„Kiedy we wtorek jednym z laureatów Nobla z fizyki został Niemiec, pomyślałem sobie, że w środę żaden Niemiec nie będzie miał szans na Nobla z chemii.”

Albert Fert (1938)

Źródło: Noblista z epoki renesansu, wyborcza.pl, 11 października 2007 http://wyborcza.pl/1,76842,4566226.html

„Stoję we wspaniałym holu brukselskiego hotelu Metropole i obserwuję, jak trzech Laureatów Nagrody Nobla mocuje się z windą. Z pewnością nie jest to winda najłatwiejsza w obsłudze (…) ale przynajmniej udało mi się ją uruchomić. Zażenowany bezradnością naukowców odrywam na chwilę wzrok (…) Mimowolnie zastanawiam się, czy Einstein też miał problem z tą windą. Jeśli tak, to do tego czasu nawet on, bezradny i wściekły, poprosiłby w końcu o pomoc. Naukowcom niełatwo jednak przyznać, że utknęli, bo nie widzą w takiej sytuacji początku nowej, fascynującej drogi. A gdyby to zrobili, koledzy, zamiast udawać z wyższością, że nic się nie dzieje, pomogliby im rozwiązać problem i można by ruszyć dalej.”

Michael Brooks (1970)

13 rzeczy, które są bez sensu

O problemach , O czasie , O pomocy

„Nagrody, szczególnie dla debiutanta, są bardzo pożyteczne, ponieważ często otwierają zamknięte wcześniej drzwi. Wydaje mi się, że producenci chętniej powierzają pieniądze osobie, która jest laureatem jakiejś prestiżowej nagrody.”

Maciej Adamek (1968) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1463

O pieniądzach

„Wciąż czytam komentarze w prasie i moja konsternacja rośnie. Nagroda dziennikarzy akredytowanych przy festiwalu w Gdyni to chyba jedyna nagroda na świecie, której kapituła nie tylko gratuluje swojemu faworytowi, ale informuje też inne gremium, że skoro oni nagrodzili kogo innego, to są niekompetentni i „nie zrozumieli”, ich laureat „nie zasłużył” i właściwie powinien się wstydzić, że w ogóle startował w konkursie, bo nagroda „nic mu nie da.””

Michał Chaciński (1971) polski dziennikarz

o werdykcie jury podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 2011 roku.
Źródło: Zdecydowany, nie uparty. Wywiad z Michałem Chacińskim, stopklatka.pl, 23 czerwca 2011 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=78196

O czytaniu

„Dziś mam już w historii pianistyki pozycję, której nikt podważyć nie zdoła. Chcę jednak poznać prawdę, uwolnić się od cienia, który ciągnie się za mną od tamtego festiwalu. Nie mogę zrozumieć, dlaczego w 1980 roku, będąc laureatem dwóch festiwali pianistycznych w Terni i Montrealu, zostałem w taki sposób potraktowany w Warszawie. Chcę się przekonać, czy od początku nie było zmowy dotyczącej mojej osoby.”

Ivo Pogorelić (1958) pianista chorwacki

Źródło: „Rzeczpospolita”, 18 sierpnia 2008 http://www.rp.pl/artykul/177966.html

O historii

„W zeszłym roku razem z czterema innymi laureatkami Oscarów wręczałam statuetkę Penélope Cruz za najlepszą rolę drugoplanową. Whoopi Goldberg powiedziała jej wtedy: „Dołączyłaś do ważnego klubu.””

Anjelica Huston (1951) aktorka amerykańska

Źródło: „InStyle” nr 4/2010

„Laureat Pokojowej Nagrody Nobla, Jego Świątobliwość Dalajlama jest nie tylko świętym człowiekiem. Jest uznawany na całym świecie za jeden z naszych niewielu prawdziwych autorytetów moralnych. Jest nauczycielem, który pokazuje nam wszystkim jak żyć kierując się współczuciem, niestosowaniem przemocy i miłością.”

Dalajlama XIV (1935) Dalajlama, duchowy i polityczny przywódca Tybetu

list do władz ChRL podpisany przez obrońców praw człowieka, laureatów Pokojowej Nagrody Nobla, a także osobistości ze świata kultury, marzec 2009.
Źródło: Laureaci Nagrody Nobla żądają od Chin zaprzestania znieważania Jego Świątobliwości Dalajlamy, dalajlama.info.pl, 14 marca 2009 http://dalajlama.info.pl/aktualnosci/2009_03_22_laureaci_Nagrody_Nobla_zadaja_od_Chin_zaprzestania_zniewazania_Jego_Swiatobliwosci_Dalajlamy

O nauczycielach

„W moim głębokim przekonaniu to jest i była zawsze najwspanialsza nagroda literacka przyznawana polskim pisarzom. Kiedy przyglądam się liście dotychczasowych laureatów, odczuwam onieśmielenie i dumę, ale też traktuję to wyróżnienie jako wyraz ogromnego zaufania i zobowiązanie na przyszłość.”

Marcin Kurek (1970) poeta i tłumacz polski

o nagrodzie Fundacji im. Kościelskich.
Źródło: Jan Zieliński, Marcin Kurek, culture.pl, październik 2010 http://magazyn.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kurek_marcin

O zaufaniu , O przyszłości

„Syjamski kot Qwillerana był sławny w klubie prasowym. Portret Koko wisiał w hallu obok podobizn laureatów Nagrody Pulitzera. Był on też prawdopodobnie jedynym w historii dziennikarstwa kotem posiadającym legitymację klubu prasowego z podpisem samego komendanta policji. Wszyscy w klubie wiedzieli, że Qwilleranowi udało się, dzięki wrodzonej podejrzliwości i dociekliwemu umysłowi, wsadzić kilku przestępców za kratki. Uważali jednak, że prawdziwym autorem tych sukcesów musiał być niezwykle inteligentny i spostrzegawczy kot. Wyglądało na to, że Koko zawsze zjawia się we właściwym momencie, by coś istotnego wywęszyć czy wydrapać.”

Lilian Jackson Braun (1913–2011)

Kot, który lubił Brahmsa
Źródło: rozdział I

O historii , O kotach , O sukcesie

„Wczesne dzieciństwo ma dokładnie taki sam wpływ na naszą osobowość, jak późne dzieciństwo, czy młodość. Myślę, że ten wpływ jest słabszy niż na przykład ostatnie pięć lat naszego życia. Nie ma żadnych podstaw do twierdzenia, że we wczesnym dzieciństwie osobowość kształtuje się w jakiś niepowtarzalny sposób. Ten mit pochodzi między innymi z uogólnienia badań nad zwierzętami, przede wszystkim badań Konrada Lorenza i Niko Tinbergena, laureatów Nagrody Nobla.”

Tomasz Witkowski (1963)

Źródło: Karolina Głowacka, „W psychologii jest mnóstwo szarlatanerii, wróżenia z fusów. Trzeba zdemaskować niecne praktyki” http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103454,13897097,_W_psychologii_jest_mnostwo_szarlatanerii__wrozenia.html, tokfm.pl, 13 maja 2013

O myślach , O zwierzętach , O dzieciństwie , O osobowości

„Lata licealne miałem bardzo wesołe; nie byłem zbyt pilnym uczniem, natomiast miałem dobre osiągnięcia – byłem laureatem olimpiad z biologii i chemii, co dało mi mnóstwo punktów, gdy postanowiłem podejść do egzaminu wstępnego na medycynę, nie będąc zresztą zupełnie przekonany do zawodu lekarza, jako że w mojej rodzinie nigdy nie było lekarza.”

Marek Sanak (1958) polski genetyk i biolog molekularny

Źródło: Andrzej Michał Kobos: Po drogach uczonych. T. 5. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2012, s. 317–335. ISBN 978-83-7676-127-6.

O rodzinie

„Jak ich było pięćdziesięciu, wszyscy byli poetami i każdy wypowie wiersz na cześć profesora R. (który dyskretnie i z taktem dawał do zrozumienia, że mniejsza o niego, poezja grunt). Zawezwałem wtedy kelnera aby mi dostarczył dwóch butelek wina, jedną białego, drugą czerwonego, i obie zacząłem doić! Tymczasem poeci recytowali, R. promieniał, anielskość parowała wraz ze wszystkimi cnotami praktykowanymi w takich wypadkach - skromność, dyskrecja, ale i szlachetność, z uczuciem, z sercem, wszystko było jak wyjęte z najsłodszych snów poetyckich starej ciotki: "piękne" i "czyste". Gdy skończył poeta, ściskano mu dłoń, wołano "brawo!". Ale kiedy na koniec tłusta pindula, niecierpliwie oczekująca swojej kolei, zerwała się rzucając biustem na prawo i lewo, machając rękami, wytoczyła z siebie nowe pęki rymowanych szlachetności, ja mając we wnętrzu czerwone z białym nie wytrzymałem, parsknąłem w plecy Dipie, który też parsknął, ale, że to nie miał komu wsadzić w plecy twarz, parsknął i ryknął twarzą całemu zgromadzeniu!

Zgorszenie. Spojrzenia. Ale oto wstaje czcigodny laureat i kropi: że nie zasłużył sobie, chociaż może i zasłużył, ale raczej nie zasłużył, acz cokolwiek może zasłużył… Wzruszenie. Oklaski. Anioł-prezes-poeta dziękuje i zagrzewa… Atmosfera staje się tak wzniosła i słodka, że Dipi i ja dajemy drała najbliższymi drzwiami, zataczają się, pijani w pestkę, w pędzel, w sztok i w kitę!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O zrozumieniu , O zerwaniu , O snach , O aniołach