Cytaty na temat komin (35 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Dym ucieka z komina, aby się dotlenić.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Naprawdę ksiądz proboszcz nie próżnował.
Za domem suszyły się obrusy i jego bielizna.
Żeby zobaczyć gatki proboszcza.
Wspięliśmy się na palce.
Wtedy właśnie wiatr.
Tchnął na nas dymem z komina.
Dziś już wszystko do siebie pasuje.
Powiedziałem cofając się.
Ale kiedyś tak nie było.
Kiedyś trzeba było.
Składać rzeczy do kupy na siłę.”

Wojciech Bonowicz (1967)

Źródło: Opowiadanie noworoczne

O domu , O sile

„Nacjonalizm to g….! Nie mam najmniejszych wątpliwości, że ślepe i bezkrytyczne wywyższanie własnego narodu, a przy tym lżenie innych ludzi z powodu na różnice narodowościowe, rasowe, religijne czy odmienne preferencje seksualne jest niedopuszczalne we współczesnym świecie. Po przerażających doświadczeniach Holocaustu, gdy już wiemy, w jak okrutny sposób byli mordowani ludzie w komorach gazowych w Auschwitz, nikt o zdrowych zmysłach nie powinien w demokratycznym państwie wspierać i popierać skrajnie nacjonalistycznej prawicy. Wyznawanie i propagowanie nacjonalistycznej ideologii, której trzonem jest nienawiść do mitycznego wroga (Żyda, geja, liberała, lewicowego demokraty, czarnoskórego imigranta), powinno być zakazane i surowo karane, jeżeli nie chcemy, żeby w Auschwitz za jedno lub dwa pokolenia znowu zaczęły dymić kominy.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Oni już nie wierzą…

O nienawiści , O ludziach

„Gdy padła granica,
padły więzień bramy
W ten dzień wyzwolenia,
Siedemnasty września.
Patrz – wolna ziemia jednej
Szóstej świata
dymi kominami,
szumi falą zbóż.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

w „Wierszu noworocznym” z 1940 o 17 września 1939.
Źródło: Socrealizm dla dorosłych i dla dzieci, naszdziennik.pl, 28 maja 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100528&typ=ip&id=ip12.txt

O dzieciach

„Nie ma co – opowiedzcie wreszcie, jak kupowaliście miejsca w szpitalu, na dobrych komandach, jak spychaliście do komina muzułmanów [w obozie człowiek wyniszczony fizycznie i duchowo, poddający się śmierci], jak kupowaliście kobiety i mężczyzn, co robiliście w unterkunftach [magazyn obozowy], kanadach [komando rozładowujące transporty obozowe], krankenbaumach [szpital], na obozie cygańskim, opowiedzcie to i jeszcze wiele innych drobnych rzeczy, opowiedzcie o dniu codziennym obozu, o organizacji, o hierarchii strachu, o samotności każdego człowieka. Ale piszcie, że właśnie wyście to robili. Że cząstka ponurej sławy Oświęcimia i wam się należy. Może nie, co?”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

Źródło: Alicja w krainie czarów

O śmierci , O kobietach , O strachu , O samotności

„Siądź z tamtym mężczyzną twarzą w twarz,
Kiedy mnie już nie będzie.
Spalcie w kominie moje buty i płaszcz,
Zróbcie sobie miejsce…

A mnie oszukuj mile uśmiechem, słowem, gestem,
Dopóki jestem, dopóki jestem.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

piosenka wykonywana przez Seweryna Krajewskiego
Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek
Źródło: Kiedy mnie już nie będzie

O uśmiechu , O butach , O oszukiwaniu

„Przybyliście tutaj nie do sanatorium, tylko do niemieckiego obozu koncentracyjnego, z którego nie ma innego wyjścia, jak przez komin. Jeśli się to komuś nie podoba, to może iść zaraz na druty. Jeśli są w transporcie Żydzi to mają prawo żyć nie dłużej, niż dwa tygodnie, księża miesiąc, reszta trzy miesiące.”

Karl Fritzsch (1903–1945) zbrodniarz nazistowski

do pierwszych 758 więźniów obozu, przywiezionych w czerwcu 1940.
Źródło: Danuta Czech, Kalendarz wydarzeń w KL Auschwitz

„Nasze cegły nie na gmach ogromny
choć ułożą się hen wysoko
w komin nowy przez który prowadzi
jedyna stąd droga na wolność.”

Bogdan Bartnikowski (1932)

Źródło: Cegły, „Sekrety ŻAR-u” 2008, nr 1

O wolności

„Umysł twój to mój gabinet.
Wchodzę tam drzwiami, oknami i kominem.”

Rahim (1978) muzyk polski, raper

Podaj dalej
Źródło: utwór Ten cały sentyment

„Mamy bardzo prostą zasadę: rubel za wejście, dwa za wyjście. To znaczy, że wstąpić do organizacji jest trudno, ale znacznie trudniej ją opuścić. Teoretycznie dla wszystkich jej członków przewidziano tylko jedno wyjście: przez komin. Dla jednych z najwyższymi honorami, dla innych hańbiące, ale komin jest jeden.”

Wiktor Suworow (1947) pisarz rosyjski

Akwarium

„Życie jest formą istnienia białka,
tylko w kominie czasem coś załka.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

utwór wykonywany przez Skaldów.
Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek
Źródło: Nie ma szatana (Oj, dana, dana)

O życiu , O czasie

„Prawda jest to pies, którego korbaczem wyganiają do budy; gdy tymczasem jaśnie wielmożnej bonońskiej suczce wolno przy kominie leżeć i cuchnąć.”

William Shakespeare Król Lear

Król Lear
Źródło: akt I, scena VI, wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1913, s. 24.

O prawdzie

„Nie rozumiem, jak można pisać wiersze o księżycu. Jest tłusty i niechlujny. Dłubie w nosie kominów. Jego ulubione zajęcie to włazić pod łóżka i wąchać buty.”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: Księżyc

O butach

„Świerszcz: skrzypek za kominem.”

Antoni Regulski

„Niemiec, jak chciał sobie na nas powrzeszczeć, to mówił: „Stąd się wychodzi tylko przez komin. Nie ma innego wyjścia”. Żyło się nadzieją, że to nieprawda, że my stąd wyjdziemy na nogach. Nie przez komin.”

Bogdan Bartnikowski (1932)

o obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.

„A czy kiedyś… jeśli nawet uda się wyjść na prawdziwą wolność, czy potrafię nie kojarzyć najpiękniejszego krajobrazu, najbardziej uroczych zakątków z czarnym dymem, z krwistym płomieniem, z rozpaczliwym ostatnim krzykiem palonych ludzi? Chyba nigdy już, nigdy. Ludzie będą mieli swoje sprawy, a ja będę zawsze myślami, sercem tu. Inni będą w lesie, a ja będę wciąż przy płonących rowach, ziejących ogniem kominach. Bo tego nic nie wyrówna. Nic nie potrafi przekreślić tych wspomnień.”

Krystyna Żywulska (1914–1993) polska pisarka, felietonistka, autorka tekstów piosenek i graficzka

To chyba kalectwo – mówię głośno.
Przeżyłam Oświęcim (1946)

O ludziach , O wolności , Serce

„Przeklęci paryżanie! Teraz znów zatarasowali mi dostęp do ogniska! A tak mi potrzeba ciepłego miejsca przy kominie… i buty mam przemoczone i ochlapały mnie te zatracone młyny. Diabli nadali biskupa Paryża razem z jego młynami! Chciałbym wiedzieć, po co biskupowi młyn? Czyżby spodziewał się z biskupa zostać młynarzem? Jeżeli mu brak do tego tylko mojego przekleństwa, chętnie mu je daję – jemu, jego katedrze i jego młynom. Może by się wreszcie ci gapie trochę się rozsunęli! Co oni tam robią właściwie? Grzeją się… ogromna przyjemność! Patrzą, jak się pali sto wiązek chrustu – piękny widok!”

Pierre Gringore (1475–1539)

Wypowiedzi z powieści Victora Hugo, Katedra Marii Panny w Paryżu
Źródło: s. 67.

O przyjemności , O butach

„W taką noc nie można spać.
Wciąż skrzypią drzwi i trzeszczy dach.
I słucham tak, wciąż sam i sam,
Co śpiewa mi w kominie wiatr.”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Ktoś, kogo nie znasz

O śpiewie , O nocy

„Ale nie było to uśmiechnięcie znormalizowane, jakie mają dziewuszki i chłopaki na plakacie, kiej patrzą w jasną przyszłość, na komin Nowej Huty albo oświeconą słońcem polisę PZU. Nie. Ignac uśmiechał się subiektywnie, w sposób nie zorganizowany, na żywioł.”

Jerzy Ofierski (1926–2007) aktor, pisarz, dziennikarz polski

Źródło: Zadowolony charakternik z książki Za Kierdziołkową miedzą

O książkach , O przyszłości , Chłopak

„Teraz budując zacznę od dymu z komina.”

Leopold Staff (1878–1957) poeta polski

Źródło: Podwaliny

„Watykan. Watykańskie tajemnice, muzea, finanse, lochy, dymy z watykańskiego komina. To jedno najbardziej tajemniczych miejsc na świecie – kto wie, może najbardziej fascynujące. Nie chodzi o to, że tajemnice, które skrywa, są podwójnie strzeżone, nie stanowią też one jakiegoś szczególnego zagrożenia dla naszej planety. Stolica Kościoła katolickiego to jednak wyjątkowy przypadek w skali świata: nigdy nie przystała na reguły panujące w świecie rządzonym przez media. Badań na temat Watykanu nie da się prowadzić tak, jak to się robi w odniesieniu Białego Domu czy nawet do Kremla. Z mieszkającymi tam osobami nie umawia się telefonicznie. A chociaż doskonale funkcjonujące biuro prasowe przekazuje dziennikarzom informacje na temat działalności Ojca Świętego, reorganizacji Kurii i ważnych decyzji podejmowanych przez poszczególne dykasterie, Państwo Watykańskie nigdy nie ogłosiło u siebie głasnosti: jawność nie jest tam zasadą i być może nigdy nią nie będzie.”

Bernard Lecomte (1949) dziennikarz, pisarz i wydawca

Źródło: Tajemnice Watykanu, Wydawnictwo Znak, Kraków 2010, ISBN 9788324013890, tłum. Michał Romanek, s. 9.

O tajemnicy , O domu , O decyzjach

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Z mroku i głodu, z trudu i nędzy
pierwszy komin wybiegał ku chmurom (…).
Na robotach Stanoszek. Bluzga ziemia posoką
i do szybu przelewa się miękko.
Wieczór nietoperzami przypływa gdzieś z boku,
z szybu smród bucha jak z szynku.”

Wilhelm Szewczyk (1916–1991) śląski pisarz, poseł na Sejm PRL

Źródło: Poemat górniczy, „Życie Literackie” 1951, nr 1 (4 lutego), s. 5 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14092

O życiu , O głodzie

„W kominie gaśnie płomień,
Świerszcz ćwierka smętne trele.
Ktoś na pamiątkę po mnie
Wziął biały pantofelek. (…)
A sercu trudno wierzyć:
Nie minie czasu wiele –
On wszystkim zacznie mierzyć
Mój biały pantofelek.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

Źródło: I nawet nikt nie wyszedł…

O czasie , Serce

„Budowałem na piasku
I zwaliło się.
Budowałem na skale
I zwaliło się.
Teraz budując zacznę
Od dymu z komina.”

Leopold Staff (1878–1957) poeta polski

Źródło: Podwaliny

„(…) i zobaczył, że taki baran stoi i rozgląda się, przyłożył mu już tak dobrze, że długo pamiętał i żeby to było ostrzeżeniem dla innych, że trzeba uczciwie i wydajnie pracować. Aby jak najprędzej dostać się do nieba przez komin krematoryjny, ku chwale Trzeciej Rzeszy.”

Stanisław Grzesiuk książka Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu, O życiu w obozie koncentracyjnym

„Rozwałka brzmi zdrobniale, rzekłbyś jeden z etapów pracy piekarza, nazwany familiarnie. A tu chodzi o rozstrzeliwanie. „Janek poszedł na rozwałkę”. Słowa dochodzą z sąsiedniej koi. Jeden głos jakby smętny, pszczoła uwięziona za firanką, drugi silący się na dowcip, raz po raz wpada w refrenem do relacji kolegi. I tak przez KOMIN…i tak przed KOMIN! Janek poszedł na rozwałkę, jakby poszedł na ryby, na grzyby, na maliny-dziewczyny… A do tego czasownik wyraża gest samodzielny, samowolny, wbrew oczywistości!”

Marian Pankowski (1919–2011) polski pisarz, poeta, tłumacz

Z Auszwicu do Belsen

O dziewczynach , O rybach , O relacjach , O pszczołach

„Lunęło na nas światło. Bo na nas były skierowane reflektory, na pociąg. Otworzyły się drzwi wagonów i zobaczyliśmy ogromne płomienie ognia znad jakichś kominów. I niesamowity duszący smród. Nie wiedzieliśmy, że palą się ludzie.”

Bogdan Bartnikowski (1932)

o obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.
Źródło: „Niemiec mówił, że z Auschwitz wychodzi się tylko przez komin”, tvn24.pl, 26 stycznia 2015 http://www.tvn24.pl/rocznica-wyzwolenia-auschwitz-stad-wychodzi-sie-tylko-przez-komin-mowi-wiezien-auschwitz,509388,s.html

O ludziach , O świetle

„Dym z kominów węglowych emituje więcej elementów radioaktywnych aniżeli elektrownia atomowa.”

Ronald Reagan (1911–2004) prezydent USA

Źródło: Największe wpadki kampanii, 9 czerwca 2010 http://wybory.onet.pl/prezydenckie-2010/Kiosk/najwieksze-wpadki-kampanii,1,3239405,aktualnosc.html

„Popatrzcie tam, na ten komin. Popatrzcie, to jest krematorium. Wszyscy pójdziecie do krematorium. 3 tysiące stopni ciepła.”

Karl Fritzsch (1903–1945) zbrodniarz nazistowski

do więźniów w dniu 22 września 1940 na placu apelowym.
Źródło: Władysław Bartoszewski, Warto być przyzwoitym. Teksty osobiste i nieosobiste, Poznań, 1990, s. 62.

„On i to nawet wie może, ile wróbli gnieździ się w gzymsach starego browaru, który panuje nad uliczką wysokim, poczerniałym kominem – w gałęziach chorowitej, rosnącej przy nim topoli, która nie ma ani siły do życia, ani ochoty do śmierci…”

Maria Konopnicka książka Mendel Gdański

Mendel Gdański
Źródło: Mendel Gdański w: Z jednego strumienia szesnaście nowel, wyd. E. Wende i Sp., Warszawa 1905, s. 202.

O śmierci , O sile

„Byłem w paru miejscach i to nawet parę razy,
miłe panie, niezłe fazy, bez kominów krajobrazy,
nie to samo, powietrze jakieś zbyt lekkie rano,
a na ulicach pusto, jakby wszyscy mieli na noc.”

Miuosh (1986)

Prosto przed siebie
Źródło: utwór Reprezent

O nocy

„Obawiam się, że lustro nie wymaga żadnych korekt – oświadczył z niezwykłą dla niego delikatnością. – Z zaklęciem jest wszystko w porządku, powinno też być kompatybilne z lustrem zamkowym. Problem polega na czymś innym.
- Wiedziałam – rzuciła gniewnie Cimorena i zaczęła chodzić tam i powrotem przed kominem. – W domu stało się coś złego.”

Patricia C. Wrede książka Calling on Dragons

Calling on Dragons

O problemach , O domu

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Każdy ma ulubione pory dnia, drobne momenty, które odróżniają się od innych i sprowadzają chwile – choćby krótkiego - zastanowienia. To samo dotyczy pór roku, kalendarza liturgicznego, a już najbardziej ludzkich losów. Ziemia, rośliny i zwierzęta nie zajmują się rozważaniami, a wszelkie zmiany przyjmują naturalnie. Moja kotka nie popada w depresję na widok pierwszego śniegu. Nie martwi się o drewno do komina, ciepłe ubrania, buty i najważniejsze: o Żonę -Li -Zmarzluchę. Uroda już taka. Drzewa też się nie martwią. Wiedzą kiedy zrzucić liście i jak po prostu trwać z nagimi gałęziami. Ogołocone, a jednak nieśmieszne. Piękne.”

Michał Świder (1962–2019) polski malarz, absolwent krakowskiej ASP

Źródło: Tryptyk o porach dnia http://www.michalswider.pl/miscellanea/14-5-tryptyk-o-porach-dnia.html.

O losie , O zwierzętach , O butach