Cytaty na temat chata (21 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Dwór: chata z certyfikatem herbowym.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„M-3: Chata na lata.”

Tadeusz Fangrat (1912–1993) poeta polski, satyryk, tłumacz literatury węgierskiej

„Wszystko wydaje się głupstwem mieszkańcowi równi, który nie zna niczego prócz wnętrza chaty swojej.”

Rudyard Kipling książka Księga dżungli

Księga dżungli
Źródło: Tumai, przyjaciel słoni, s. 206.

„wiatraki kołyszą horyzont
chaty pachną stepem
chatom źle
stoją na palcach o zachodzie ślepe
wspinają się jak konie
za chwilę się pogryzą”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

Źródło: Daleko

O koniach

„Maryna
Jak się już z chaty wyrwała
To razem
Z futryną”

Dariusz Brzóskiewicz (1965)

Haiku
Źródło: Maryna

„Uścisnęli sobie dłonie. Egzorcysta postawił na stół flaszkę śliwowicy. Wypili, zakąsili, chlapnęli na drugą nogę bo po pierwszym się przecież nie zakąsza… Potem wypili trzeciego, bo Boh trojcu lubit, potem czwartego bo chata ma cztery kąty a koń cztery kopyta. Potem po piątym, bo ręka ma pięć palców, a czołg czterech pancernych i psa, potem po szóstym, bo tydzień dawniej miał sześć dni roboczych, potem po siódmym, bo jednak siedem dni w tygodniu było, a skarb zawsze leży siedem kroków od miejsca, w którym się go szuka…”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Wigilijna rogrywka

Koń

„Jaskółeczka do nas wraca
Z oddalonej drogi.
Śpiewem wita wioskę miłą,
Miłej chaty progi.”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Jaskółeczka

„A mnie się marzy kurna chata.”

Jan Kaczmarek (artysta kabaretowy) (1945–2007) polski artysta kabaretowy, autor piosenek, felietonista

Źródło: Kurna chata

„Nasze imperium indyjskie utworzone zostało za pomocą takich samych metod, jak i większość wielkich imperiów, tzn. ambicji, przestępstwa i zaborczości. Co się zaś tyczy dochodów, to otrzymujemy od Indii około 50 milionów funtów rocznie. Pobieramy podatki gruntowe, cła wwozowe, opłaty stemplowe, podatek od soli. Do pobierania [tego podatku] wysyłamy poborców do najbiedniejszej chaty ogromnego imperium. Jednak jest rzeczą oczywistą, że Indie to kraj straszliwej nędzy i że opinia o ich bogactwie jest osnuta wyłącznie na tym, że łupieżca zawsze mógł z łatwością je rabować. Obecnie stoimy w obliczu innego wielkiego nieszczęścia – w obliczu głodu. W ciągu ostatnich 10 lat zmarły z głodu prawie 3 miliony ludzi, a w tym roku powiększyliśmy tę liczbę o dalsze 500 tysięcy. Powstaje pytanie – jak długo to będzie trwało?”

John Bright (1811–1889)

Źródło: Przemówienie posła Johna Brighta w Manchesterze, 1877, cyt. za: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 159.

O głodzie , O ludziach , O historii , O pomocy

„Wcześnie rano, słuchając fugi Bacha, myślę o Raymondzie Queneau, o tym, że on kiedyś, w podobnej sytuacji, bo również słuchając fugi Bacha, tyle że nie z radia, a z estrady, wpadł nagle na pomysł, by stworzyć coś podobnego w literaturze.(…) Wcześnie rano, słuchając fugi Bacha, myślę o tym, że znam takiego jednego, co prowadzi dziennik i notuje w nim sobie codziennie takie bzdury, że na przykład budzi się wcześnie rano i słucha fugi Bacha, i myśli przy tym o czymś tam, na przykład o Raymondzie Queneau i o jego literaturze, a w rzeczywistości budzi się na kacu i o niczym nie myśli, bo chce mu się pić, więc pierwsze, co robi, to szuka wódy pod stołem i włącza telewizor, jakiś rap w emtiwi, i w ogóle nie wie, co to znaczy właściwie, ta cała fuga dokładnie, a o Queneau słyszał tylko coś niewyraźnie od kolegi przy barze w Spatifie, w nocy, niewyraźnie, bo leciała głośno muzyka, nie żaden Bach oczywiście ani nic takiego, i że to dosyć śmieszne, myśli, że tak wypisuje, te wszystkie bzdury, że jaki to on uduchowiony, że jakie mądre myśli przewijają mu się przez głowę, a w rzeczywistości to nic, tylko wódę chleje i Murzynów sobie z telewizji albo radia puszcza, takich jak on sam, i dziwki do chaty sprowadza nad ranem.”

Marek Gajdziński (1962) pisarz polski

Źródło: Queneau, „Twórczość” nr 1, styczeń 2006

O muzyce , O literaturze , O myślach , O piciu

„Tu dawno niegdyś ziem polskich rycerze
Mówili swoje bojowe pacierze
I dźwięk rodzinnej, dźwięk słowiańskiej mowy
Ożywiał ten kraj i ten gród zamkowy.
Po dotąd jeszcze jak szmer błękitnej fali
Ten dźwięk pod chatą słomianą się żali
Na szląskich Piastów miłość do obczyzny,
Na panków dawnych ohydne swawole,
Co pozbawiły lud drogiej ojczyzny,
Oddały Niemcom na gwałt i niewolę.
Smutne to, smutne pradziadowskie dzieje,
Po których stęchła woń grobowa wieje”

Adam Chodyński (1832–1902) Polski prawnik, poeta, historyk literatury, regionalista, historyk Kalisza i Kaliskiego, dziennikarz, współ…

Źródło: W zwaliskach http://ksp.republika.pl/sudety_poezja.htm (1872)

O miłości , O ludziach , O ojczyźnie

„Dom wszystkich Polska, czyli chata wuja Rysia. Warszawa ulica Alternatywy 4.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

o stowarzyszeniu Dom Wszystkich Polska, założonym przez Ryszarda Kalisza
Źródło: twitter.com, wpis Leszka Millera, 29 kwietnia 2013 https://twitter.com/LeszekMiller

O domu

„Zgodnie z sugestią Wyspiańskiego, „patrząc poprzez obraz” podkrakowskiej chaty, widzimy naszą rzeczywistość. Siebie w przestrzeni, która sięga czasów przedchrześcijańskich, rzutuje w przyszłość, lecz pokazuje „dziś.””

Anna Augustynowicz (1959)

Wesele to pułapka zastawiona na nas.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzaa.htm

O rzeczywostości , O przyszłości , Obraz

„Tanzania. W głębi kraju spotkałem starszego mężczyznę. Siedział przed swoją chatą na kłodzie drzewa. Nic nie robił. Jego wnuk służył za tłumacza. Mówił: – Dziadek powiedział, że ze świata zna tylko swoją wioskę i drugą, która jest obok. Tę drugą można stąd zobaczyć, bo leży tam, na wzgórzu. Co jest dalej – dziadek nie wie, ale mówi, że dalej jest pewnie tak samo jak tutaj.
Kiedy mały skończył, stary uśmiechnął się do mnie i pokazał ręką wzgórze i wioskę – miejsce, w którym kończył się świat.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Lapidarium V

O świecie

„Zawróciłem w stronę chaty. Musiałem odnaleźć ten przedmiot za wszelką cenę. Lecz ku memu zdumieniu, stanąwszy nad brzegiem polnego urwiska, nie ujrzałem już chaty. W miejscu, gdzie stała jeszcze przed chwilą, rozciągała się pusta, jałowa równia pola; tylko samotny, odarty z liści chochoł leszczyny potrząsał smutno kikutami prętów…”

Stefan Grabiński (1887–1936) polski pisarz, przedstawiciel nurtu grozy w polskiej literaturze międzywojennej

Salamandra

„Chciałabym, z tobą poszedłszy w zaświaty,
Wtulić się w jasność jakiejś białej chaty.
I wszystkie słońcu skradzione uśmiechy
Wpleść w miękkie złoto jej żytnianej strzechy.”

Kazimiera Zawistowska (1870–1902)

Źródło: Z marzeń moich [w:] Poezye http://zbc.uz.zgora.pl/dlibra/doccontent?id=22446&dirids=1, wyd. H. Altenberg, Lwów, s. 38.

O uśmiechu

„To się nazywa veve… To symbol voodoo… Oznacza, że możesz wejść do tego pomieszczenia, że jest bezpieczne i nie ma w nim trucizny. To ostrzeżenie mówiące ci gdzie możesz i gdzie nie możesz wejść. To także wskazówka. Większość włóczęgów to ludzie, którzy uprawiali voodoo. Chodzili od budynku do budynku obojętnie czy to była chałupa czy chata. Wchodzili do środka i znajdowali wykonane kredą napisy na ścianie, które mówiły im, czy to bezpiecznie miejsce. Zwykle robiono to wypalonym kijem… Kiedy dostałem po raz pierwszy projekt okładki, była zaśmiecona symbolami voodoo i tego typu rzeczami. Powiedziałem im, że jest zbyt ciężka. Nie chciałem na niej niczego, co oddawałoby hołd pogańskim bogom i podobnego gówna. Chciałem, żeby to było o muzyce. Tak jak to jest teraz, ten symbol na okładce, nie wiemy dokładnie czym jest ta kombinacja wszystkich elementów. Wiemy dobrze, jakie jest znaczenie każdego symbolu z osobna, ale to tak jakby zmieszać różne lekarstwa. Jeśli weźmiesz dwa różne lekarstwa naraz, połączone mają inny efekt. Możliwe, że jest miejsce, w którym te symbole odbijają inny symbol i zmieniają się w coś innego.”

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

O Bogu , O ludziach

„Kiedy się z nią ożenił, służyła po domach, bo była sierotą. Mała i brzydka, chwili się nie zawahała, kiedy jej powiedział, by poszła z nim na górę, do szałasu. Ludzie śmiali się z nich, choć do wsi chodzili rzadko. Pop dał im ślub w zamian za dwie kozie skóry, drużbą został jeden z gajowych, który lubił kozie mleko. Żona rozzłościła się już w chwili przestępowania progu chaty, jakby przyszła tu specjalnie po to. I tak już zostało. Z początku otwierał usta, by jej coś powiedzieć, ale przerywała mu i nawykł do milczenia. Podawał jej, czego potrzebowała, kiwał głową, kiedy o coś pytała, a potem szedł do kóz, które robiły dużo hałasu, ale niczego nie chciały.”

Bojan Biołczew (1942)

Garnczek fasoli

O ludziach , O domu , O górach , O ślubie

„(…) niedawno wydałem książkę i tam opisałem pewne spotkanie po latach z dziewczyną z mojej młodości. Ostatni raz widziałem się z nią w 1939 roku. A to było tak. Mieszkaliśmy w domach obok siebie. Pamiętam, że pożyczyłem jej książkę Chata wuja Toma, której już potem nie odzyskałem. Pewnego dnia, trzy lata temu zadzwonił do mnie telefon. I damski głos mówi do mnie – „Przepraszam, czy ja się dodzwoniłam do pana Pyrkosza?” Ja na to: – „Tak słucham panią?” I wtedy mnie olśniło: – „Kurcze pieczone, to ty mi nie oddałaś książki Chata wuja Toma!”. Rozpoznałem ją po głosie – przedziwna i śmieszna sprawa. Nadal utrzymujemy kontakt, choć ona mieszka w Australii. Co prawda książki do tej pory mi nie oddała, ale jeszcze się o to postaram!”

Witold Pyrkosz (1926–2017) polski aktor teatralny i filmowy

Źródło: Szachista z dolnej półki, 16 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6534/Szachista-z-dolnej-polki-rozmowa-z-Witoldem-Pyrkoszem.html

O prawdzie , O książkach , O domu , O piekle

„Około 1970 roku napisałem piosenkę Kurna chata i ku mojemu zdziwieniu została ona zakwalifikowana na Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu. Pojechaliśmy, zaśpiewaliśmy i wygraliśmy.”

Jan Kaczmarek (artysta kabaretowy) (1945–2007) polski artysta kabaretowy, autor piosenek, felietonista

Źródło: Wspominamy..., „Polska Gazeta Wrocławska”, 1 listopada 2008 http://krakow.naszemiasto.pl/archiwum/1821308,wspominamy,id,t.html?akcja=przejdz_nastepny

„Po szerokim polu modra Wisła płynie,
pochylone chaty drzemią na dolinie.”

Teofil Lenartowicz (1822–1893) polski etnograf, rzeźbiarz, konspirator i poeta romantyczny

Jak to na Mazowszu, opublikowany w Szkółce dla Dzieci nr 1 z 1850 roku