Cytaty na temat budynek (19 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Budynek Komisji Europejskiej byłby idealny na burdel.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: „Wprost”, 13 maja 2014

„Skończyło się na odłączeniu wszystkich szwankujących routerów od sieci. Co oczywiste, nie wykonali tego własnoręcznie, choć Feliksa aż korciło, by właśnie tak zrobić, a następnie je zrestartować po wyłączeniu ich interfejsów IPv6. Dzieła wyłączenia dokonała para szefujących im Pieprzonych Operatorów z Piekła Rodem, którzy by wejść do ich klatki i tego dokonać, musieli równocześnie przekręcić dwa kluczyki przy drzwiach – niczym strażnicy w silosie skrywającym Minutemana. Przez ich budynek przechodziło bowiem 95% dalekodystansowego ruchu całej Kanady. Tutejsza ochrona wielokrotnie przewyższała tę, którą można było spotkać w większości silosów z Minutemanami.”

Cory Doctorow (1971) kanadyjski pisarz

Gdy sysadmini rządzili światem

O piekle

„Nie powinniśmy mylić mody z awangardą. Moda mija bardzo szybko. W architekturze modą jest to, co okazuje się przeterminowane, kiedy budynek jest już ukończony. Awangarda natomiast to architektura podbudowana silną, unikalną ideą, która przetrwa próbę czasu. Awangarda to kwestia treści, nie kształtu budynku.”

Christian Kerez (1962)

Źródło: Grzegorz Piątek, Christian Kerez: Nie interesują mnie efekty specjalne http://www.archirama.pl/architektura/christian-kerez-nie-interesuja-mnie-efekty-specjalne,67_278.html?&page=0, „Architektura-murator” nr 05/2007.

O modzie , O czasie

„Istota ludzka powinna umieć zmieniać pieluszki, zaplanować inwazję, zarżnąć wieprza, sterować statkiem, zaprojektować budynek, napisać sonet, prowadzić księgę rachunkową, zbudować mur, nastawić złamanie, pocieszyć umierającego, dawać rozkazy, przyjmować rozkazy, działać w grupie, działać samemu, rozwiązywać równania, analizować nowe problemy, roztrząsać nawóz, zaprogramować komputer, ugotować smaczny posiłek, walczyć skutecznie, umrzeć bohatersko. Specjalizacja jest dla insektów.”

Robert A. Heinlein (1907–1988) pisarz amerykański, klasyk amerykańskiej fantastyki naukowej

„Tymczasem Jabłko straciło łączność z Siecią i przeszło na lokalne połączenie z wewnętrzną pamięcią cząstkową. Palił się czerwony wskaźnik, co oznaczało awaryjne zasilanie.
– Co zrobiłaś? – powtórzył Evitt, spoglądając za okno. Jedna ze szklanek wypadła mu z ręki i z brzękiem uderzyła w podłogę. Nie stłukła się, bo była z imitacji szkła.
– Po prostu: rozpakowałam świat. Był taką samą imitacją jak ta szklanka, mój drogi. Tam – wskazała za okno – jest wreszcie coś prawdziwego. Czy chcesz opuścić wraz ze mną ostatnią enklawę rzeczywistości wirtualnej, jaką stanowi ten budynek?”

Andrzej Zimniak (1946) polski pisarz

Rozpakuj ten świat, Evitt

O świecie , O rzeczywostości

„Robert Korcz był człowiekiem, którego denerwowała rzeczywistość, często więc przeciwko niej występował, protestował. W PRL-u odmówił odbycia służby wojskowej, za co trafił zresztą do więzienia. Nie chciał zostać wciśnięty w społeczną szufladę. Walczył o swoją niezależność. I nie zrezygnował z tego, gdy w Polsce upadł komunizm. Nie zachłysnął się tą tak zwaną wolnością. Nadal buntował się przeciwko bezwzględności systemu i nadal urządzał akcje protestacyjne. Ale zabrnął w ślepą uliczkę. Jego ostatnią akcją było zajęcie polskiego konsulatu, w Hamburgu. Na znak protestu przeciwko społecznej niesprawiedliwości, chciał podpalić budynek, wysadzając się przy tym w powietrze. Wcześniej wypuścił oczywiście wszystkich, którzy się tam znajdowali. Niemiecka policja nawet z nim zbyt długo nie pertraktowała. A jak zaczęli strzelać do niego to tak, żeby go zabić. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Korczu. Później poznałem pracowników hamburskiego konsulatu, którzy byli świadkami tamtych wydarzeń. No i zacząłem szukać czegoś więcej. Dowiedziałem się, że był gorzowianinem i że całe jego życie prowadziło go do coraz większego buntu. To była postać tragiczna. Ktoś taki, jak dawni bohaterowie romantyczni. Właśnie dlatego poświęciłem mu wiersz, w którym znalazły się cytaty z „Dziadów” Mickiewicza.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Platon był jak Rudolf Hess – rozmowa Wojtka Filipowiaka – „Oddech” Nr1/2003

O życiu , O rzeczywostości , O wolności

„Budynek kościelny był jedynym miejscem, dokąd nie przenikało urzędowe kłamstwo, a kościelna łacina pozwalała zachować wiarę w wartość ludzkiej mowy, poza tym poniżanej i naginanej do najgorszych zadań. (…) Tam jednak, gdzie nie da się określić, co jest obyczajem narodowym, a co religijnym, religia zmienia się w siłę społeczną, konserwatywną i konformistyczną.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

o Kościele katolickim w epoce stalinowskiej.
Źródło: Adam Michnik, Rozpacz Miłosza, „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2010.

O kłamstwie , O wierze , O religii , O zachowaniu

„Ludność Warszawy nazywa niemieckie miotacze min ruchomymi „szafami”, ponieważ wydają odgłos podobny do tego, jaki słychać przy przesuwaniu ciężkich mebli, po którym w ciągu kilku sekund następuje seria straszliwych wybuchów. W wieżowiec Prudentialu przy placu Napoleona, najwyższy budynek Warszawy, trzykrotnie uderzyły miny i raz trafiła w niego bomba. Jest całkowicie spalony. Chodniki warszawskich ulic zmieniły się w cmentarze. W wielu miejscach nie można nimi przejść, nie natykając się na świeże mogiły.”

John Ward (1921–1995) Oficer brytyjskich sił powietrznych RAF, w czasie II wojny światowej działający w polskim podziemiu

depesza sierżanta RAF Johna Warda do rządu brytyjskiego, Warszawa, 19 sierpnia 1944.
Źródło: Norman Davies Powstanie ’44, Wydawnictwo Znak, Kraków 2008, s. 410.

„A w sercach wiary tyle, że może rozwalić budynek,
a w bani mamy siłę, której nie oskali centymetr.”

Buka (1988)

Pokój 003
Źródło: utwór Limit

O wierze , O sile , Serce

„Uważam, że jest zupełnie na odwrót niż mówił Godard. Kino to nie prawda 24 razy na sekundę, to kłamstwo 24 razy na sekundę. Aktorzy udają, że są kimś, kim nie są, w sytuacjach i miejscach, które są nieprawdziwe. Dzień udaje noc, suche udaje mokre, Vancouver udaje Nowy Jork, utarte ziemniaki udają śnieg. Budynek to plan z cienkimi ścianami, słońce to lampa, a odgłosy ulicy zapewniają spece od dźwięku. To wszystko iluzja, ale wygrywają ci, którzy sprawią, że fantazja jest najbardziej realna, emocjonująca i najbardziej angażująca.”

James Cameron (reżyser) (1954) reżyser kanadyjski

Źródło: Variety http://www.variety.com/article/VR1117983864.html?categoryid=1043&cs=1

O prawdzie , O kłamstwie , O fantazji , O słońcu

„Każdemu budynkowi, każdemu miastu powinna towarzyszyć jakaś opowieść – o życiu, ludziach. Inaczej budynek jest abstrakcją.”

Daniel Libeskind (1946) amerykański architekt

Źródło: rozmowa Vladimira Belogolovsky’ego, „Archnewsnow”, tłum. „Forum”, 10 października 2011.

„Główne Miasto, Stare Miasto, Korzenne Miasto, Stare Przedmieście, Młode Miasto, Nowe Miasto i Dolne Miasto, budowane łącznie ponad siedemset lat, spłonęły w trzy dni. Nie był to pierwszy pożar Gdańska. Pomorzanie, Brandenburczycy, Krzyżacy, Polacy, Szwedzi i znów Szwedzi, Francuzi, Prusacy i Rosjanie, także Sasi już przedtem, tworząc historię, co parę dziesiątków lat uznawali, że trzeba to miasto spalić – a teraz Rosjanie, Polacy, Niemcy i Anglicy wspólnie wypalali po raz setny cegły gotyckich budowli, nie uzyskując w ten sposób sucharów. Płonęła Straganiarska, Długa, Szeroka, Tkacka i Wełniarska, płonęła Ogarna, Tobiasza, Podwale Staromiejskie, Podwale Przedmiejskie, płonęły Wały i Długie Pobrzeże. Żuraw był z drzewa i płonął szczególnie pięknie. Na ulicy Spodniarzy ogień kazał sobie wziąć miarę na wiele par uderzająco jaskrawych spodni. Kościół Najświętszej Marii Panny płonął od środka i przez ostrołukowe okna ukazywał uroczyste oświetlenie. Pozostałe, nie ewakuowane jeszcze dzwony Świętej Katarzyny, Świętego Jana, Świętej Brygidy, Barbary, Elżbiety, Piotra i Pawła, Świętej Trójcy i Bożego Ciała stapiały się w dzwonnicach i skapywały bez szmeru. W Wielkim Młynie mielono czerwoną pszenicę. Na Rzeźnickiej pachniało przypaloną niedzielną pieczenią. W Teatrze Miejskim dawano prapremierę „Snów podpalacza” dwuznacznej jednoaktówki. Na ratuszu Głównego Miasta postanowiono podwyższyć po pożarze, z ważnością wstecz, pensje strażaków. Ulica Świętego Ducha płonęła w imię Świętego Ducha, Radośnie płonął klasztor franciszkanów w imię Świętego Franciszka, który przecież kochał i opiewał ogień. Ulica Mariacka płonęła równocześnie w imię Ojca i Syna. Że spłonął Targ Drzewny, Targ Węglowy, Targ Sienny, to samo przez się zrozumiałe. Na Chlebnickiej chlebki już nie wyszły z pieca. Na Stągiewnej kipiało w stągwiach. Tylko budynek Zachodniopruskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia z czysto symbolicznych względów nie chciał spłonąć.”

Günter Grass książka Blaszany bębenek

Blaszany bębenek

O historii , O piekle , O snach , Kochać się

„(…) człowiek obawia się wszystkiego, czego do końca nie zna. Trudno jednak nie przyznać, że pokusa budowania teatru, dosłownie od momentu powstania, jest kusząca. A plany wyglądają interesująco: nowe dramaty, znakomici aktorzy, liczne pozateatralne formy działania – spotkania autorskie, premiery filmowe, pokazy Teatru Telewizji, wystawy. Roboczo nazwaliśmy naszą scenę „teatrem środka”, bo chcielibyśmy pokazywać zarówno sztuki, dotyczące palących problemów współczesności, jaki dzieła klasyków, np. Becketta. Wracając zaś do motywów mojej decyzji, to nie ukrywam, że zafascynowała mnie też odwaga i determinacja Krystyny Jandy, która zaryzykowała karierę, święty spokój i 1,5 mln złotych, by wykupić budynek nieczynnego kina i zrobić w nim teatr. Nie spotkałem w życiu osoby tak przebojowej i tak konsekwentnej w realizowaniu marzeń.”

Roman Osadnik (1972)

o objęciu stanowiska dyrektora teatru.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 28 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zrozrywki.htm

O decyzjach , O odwadze

„Uwielbiam teatr. Od 25 lat pracuję w nim z tymi samymi ludźmi: mamy własną grupę teatralną, własny budynek. Jestem dumny z naszych przedstawień. Lubię kino, ale teatr jest dla mnie stałym punktem odniesienia. Tu czuję się najlepiej, tu zawsze wracam. Do kina odchodzę tylko na chwilę, bo kocham przygodę, jaką ono niesie. W teatrze jednak mam swoje korzenie, tam także uczę się, tam biorę udział w najciekawszych twórczych poszukiwaniach. Myślę, że nie ma przesady w stwierdzeniu, które nieraz słyszałem w Europie, że teatr jest dla aktora domem.”

Willem Dafoe (1955) aktor amerykański

Źródło: Barbara Hollender, Żyję chwilą, „Rzeczpospolita”, 24 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zyjech.htm

O domu , O poszukiwaniu , O myślach , O myśleniu

„Dom to nie budynek, ulica czy miasto. Byle cegły i zaprawa to tylko pozór domu, bo przecież naprawdę dom jest tam, gdzie mieszka rodzina (…).”

John Boyne (1971) Irlandzki pisarz, autor powieści dla dzieci i młodzieży

Chłopiec w pasiastej piżamie
Źródło: Niedostępny Zawsze Bez Wyjątku

O rodzinie , O domu

„Nigdy budynek nie był dla mnie ważniejszy od moich żon. Bo jak jest żona, to jest i dom. Ma człowiek dokąd wrócić. A teatr? Powiem szczerze, teraz czuję się jak pies, który by chętnie wrócił do budy.”

Stanisław Michalski (1932–2011) aktor polski

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, „Wieczór Wybrzeża”, 21 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jakpi.htm

O domu

„Dom to zamieszkujący go ludzie, a nie tylko budynek.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Cykl Crane’s View, Zaślubiny patyków

O ludziach , O domu

„Bo władzę ma ten, w czyich rękach jest studio telewizyjne, a szerzej – media w ogóle. Potwierdzają to krwawe walki, jakie w ostatnich latach toczyły się o władzę w Bukareszcie, Tbilisi, Wilnie i Baku – buntownicy starali się zdobyć budynek telewizji, a nie lokale rządu, parlamentu, czy gabinet prezydenta.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

O mediach

O walce

„Otóż budynek, w którym mieści się administracja sądu, czyli i mój prezesowski gabinet, jest o 2 km od budynku z salami rozpraw i pokojami sędziów. Codziennie pokonywałem te dwa kilometry – na rowerze albo pieszo – i zderzałem z dwoma światami. W pierwszym miałem sekretariat, gabinet, pokój konferencyjny. W drugim mały pokoik, w którym nawet nie było czajnika, wieszaka. Sądziłem 1/4 spraw, które mieli w referacie pozostali sędziowie. Nie najlepiej mi to wychodziło. Dotarło więc do mnie, że nie jestem w stanie tego pogodzić.”

Jarosław Gwizdak (1974) polski sędzia, działacz społeczny

Źródło: Coś we mnie pękło – sędzia Jarosław Gwizdak o powodach rezygnacji z funkcji prezesa sądu https://www.rp.pl/Rzecz-o-prawie/302069932-Cos-we-mnie-peklo---sedzia-Jaroslaw-Gwizdak-o-powodach-rezygnacji-z-funkcji-prezesa-sadu.html, Rzeczpospolita, 7 lutego 2017

O pokoju