„Każdy może współczuć cierpieniom przyjaciół, lecz trzeba mieć wspaniały charakter, by móc cieszyć się powodzeniem przyjaciela.”

„Nic nie zmienia bardziej naszych przyjaciół niż powodzenie; obojętnie, czy ich powodzenie, czy nasze.”

„W dzieciństwie byłem troszkę samotnikiem. Nie miałem najlepszego przyjaciela, ale za to dobry kontakt miałem z bratem, to jemu ufałem i z nim mogłem porozmawiać na każdy temat.”

„Współczujmy idealistom. Cierpią za miliony.”

„Piszę to wszystko w stolicy zburzonej na skutek sadystycznego bestialstwa niemieckiego okupanta. Każdy z moich znajomych ma mi do opowiedzenia jakąś makabrę o sobie samym i o swoich bliskich. Jestem wciąż otoczony wspomnieniami o cierpieniach.
I może to właśnie powoduje we mnie takie obrzydzenie do wszystkich tych, których lubią cierpienia zadawać lub się z nich cieszyć, w jakiejkolwiek formie. Dumny jestem z tego, że urodziłem się w religii, której założyciel głosił przede wszystkim litość i współczucie dla cudzego cierpienia.”

„Najważniejsze jest szczęście – mieć radość z każdej chwili i cieszyć się życiem…”

„Umieć się cieszyć jest trudniej niż umieć cierpieć.”

„Cierpienie: przykrość spowodowana własnym nieszczęściem lub powodzeniem innych.”

„Znam starodawny toast, wart złota dla swej piękności: „Obyś nie spotkał przyjaciela, gdy będziesz wchodził na górę powodzenia.””

„Choć przysłowie mówi, że przyjaciół poznaje się w biedzie, to wiemy także, że i w radości, i w sukcesie. Nie wszystkim ludziom przychodzi łatwo słuchać o sukcesach zaprzyjaźnionych osób i cieszyć się wraz z nimi. Sukces może być niewielki, nie musi być oszałamiający, ale chcemy się nim cieszyć z najbliższymi osobami. Są jednak ludzie, którzy nas naprawdę lubią wtedy, gdy się z nami coś niedobrego dzieje. Okazują nam uwagę, sympatię i pomoc. Gdy wszystko idzie dobrze, zgrzytają zębami i potrafią obgadywać i zdradzać nas przed innymi. Jakby trudniej było wzbudzić radość z cudzego dobra, niż mu współczuć w nieszczęściu. Jakby to wymagało więcej charakteru.”