Stanisław Pagaczewski cytaty (13 cytatów)

Stanisław Pagaczewski: 13 Cytatów 0 Polubień

Stanisław Pagaczewski słynne cytaty

Stanisław Pagaczewski

Postać: profesor Baltazar Gąbka
Trylogia Baltazar Gąbka, 2. Misja profesora Gąbki
Źródło: rozdział I, Przerwane zebranie

„Właśnie, jak długo siedział pan w tej jaskini? – zainteresował się gitarzysta.
– Z moich obliczeń wynika, że tysiąc dwieście lat – odparł profesor głosem tak naturalnym, jakby chodziło o dwa lub trzy dni.”

Stanisław Pagaczewski

Trylogia Baltazar Gąbka, 3. Gąbka i latające talerze
Źródło: rozdział I, Bardzo długa noc

„Głupcy są często bardzo niebezpieczni (…).”

Stanisław Pagaczewski

Postać: Smok Wawelski
Trylogia Baltazar Gąbka, 1. Porwanie Baltazara Gąbki
Źródło: rozdział V, Kim jest Don Pedro?

„Bardzo, bardzo dawno temu Smok Wawelski był dość dziki. Wtedy pożerał ludziom krowy, owce, barany, a nawet kury i kaczki. Szkody czynił wielkie, więc pewien szewc imieniem Skuba postanowił go zgładzić. W tym celu podrzucił mu barana nadzianego jakimiś paskudnymi przysmakami w postaci smoły, siarki, pieprzu, papryki i tłuczonego szkła. Smok barana zjadł i strasznie się po tym przechorował. Takie miał pragnienie, że wypił wodę z Wisły i okolicznych stawów. Jego ryki było słychać aż do Puszczy Niepołomickiej, która daleko za grodem Kraka leży. Ale wyzdrowiał i odtąd nie bierze do pyska ani kawałka mięsa. Zmienił się tak, że ludzie go polubili. Z biegiem lat począł się ubierać na wzór ludzki, a także bardzo szybko nauczył się ludzkiej mowy.”

Stanisław Pagaczewski

Postać: Barnaba
Trylogia Baltazar Gąbka, 1. Porwanie Baltazara Gąbki
Źródło: rozdział IV, Oberża „Pod Wesołym Karakonem”

„Są bowiem na świecie rzeczy, o których nie śniło się filozofom.
– Chyba że po zjedzeniu zbyt wielkiej ilości szynki z żubra – mruknął półgłosem Wojtek.”

Stanisław Pagaczewski

Trylogia Baltazar Gąbka, 3. Gąbka i latające talerze
Źródło: rozdział I, Bardzo długa noc

„Użycie określenia „człowiek” w stosunku do owego osobnika można uznać za nieścisłość. To, co stało na skraju szosy machając rękami, przypominało wprawdzie człowieka, lecz bynajmniej nim nie było. Bo czy można nazwać człowiekiem istotę posiadającą tylko jedną, i w dodatku drewnianą nogę, zamiast rąk dwa suche patyki, a zamiast nosa kawałek sękatej gałęzi? Ów dziwaczny stwór ubrany był w poszarpaną i pozbawioną guzików kapotę, na głowie zaś – o ile to można nazwać głową – miał stary, usiany dziurami kapelusz o nieokreślonym kolorze.”

Stanisław Pagaczewski

Gospoda Pod Upiorkiem